آیه 63 سوره عنکبوت

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِهَا لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<62 آیه 63 سوره عنکبوت 64>>
سوره : سوره عنکبوت (29)
جزء : 21
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و اگر از این کافران مشرک سؤال کنی که آن کیست که از آسمان باران نازل سازد تا زمین را به آن پس از (فصل خزان و) مرگ (گیاهان، باز به نسیم جانبخش بهار) زنده گرداند؟ به یقین جواب دهند که آن خداست. بگو: ستایش مخصوص خدای یکتاست. آری و لیک اکثر این مردم عقل خود را به کار نگیرند (تا این حقیقت را دریابند).

ترجمه های انگلیسی(English translations)

And if you ask them, ‘Who sends down water from the sky, with which He revives the earth after its death?’ They will surely say, ‘Allah.’ Say, ‘All praise belongs to Allah!’ But most of them do not exercise their reason.

معانی کلمات آیه

«أَحْیَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا»: مراد رویاندن گیاهان از خاک خشک به وسیله برف و باران است. «الْحَمْدُ لِلّهِ»: خدای را سپاس بر ظهور حجّت و توفیق راه صواب.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ «63»

و اگر از آنان (مشركان) بپرسى: چه كسى از آسمان، آبى فرستاد كه به وسيله‌ى آن زمين را بعد از مرگش زنده كرد؟ حتماً خواهند گفت: خدا. بگو:

ستايش مخصوص خداست؛ امّا بيشتر آنان نمى‌انديشند.

«1». تفسير اطيب‌البيان.

جلد 7 - صفحه 168

نکته ها

ممكن است حمد پيامبر اسلام براى اتمام حجّت بر كفّار باشد، يعنى اكنون كه با زبان اقرار به خالقيّت اللّه داريد، خدا را شكر كه حجّت بر شما تمام است.

پیام ها

1- طرح سؤال، وسيله‌اى براى نزديك كردن افكار، فرهنگ‌ها و عقائد گوناگون است. «لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ»

2- منحرفان را به حال خود رها نكنيم، با شيوه‌هاى مختلف فرهنگى به سراغشان برويم. «سَأَلْتَهُمْ»

3- آب، مايه‌ى حيات زمين است. «فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ»

4- زمين بدون گياه مرده است. «بَعْدِ مَوْتِها»

5- روش هدايت قرآن، استفاده از رخدادهاى طبيعى و محسوس است. (آغاز فصل بهار با نزول باران) «فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها»

6- خداشناسى فطرى است و اگر غبارهاى گناه و انحراف، از روى فطرت منحرفان زدوده شود، اعترافات روشن آنها را خواهيد يافت. «لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ‌- لَيَقُولُنَّ اللَّهُ»

7- يكى از نعمت‌هاى بزرگى كه بايد شكر آن را به جا آوريم، نور ايمان و فطرت است. «قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ»

8- نور فطرت، زمانى انسان را نجات مى‌دهد كه با تعقّل رشد كند. «أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ»

9- در قضاوت‌ها، نظر به اقلّيت و اكثريّت نداشته باشيم، چه بسا اقلّيت بر حقّ و اكثريّت بر باطل باشند. «أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ»

10- انجام كارها بدون فكر و انديشه، موجب سرزنش است. «أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ»

تفسير نور(10جلدى)، ج‌7، ص: 169

پانویس

منابع