آیه 4 سوره سجدة

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<3 آیه 4 سوره سجدة 5>>
سوره : سوره سجدة (32)
جزء : 21
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

خدا آن کسی است که آسمانها و زمین و هر چه در بین آنهاست همه را در مقدار شش روز بیافرید، آن گاه بر عرش (فرمانروایی) قرار گرفت، شما را غیر او هیچ (در عالم) یار و یاور و شفیع و مددکاری نیست، آیا تذکر نمی‌یابید؟

ترجمه های انگلیسی(English translations)

It is Allah who created the heavens and the earth and whatever is between them in six days, then He settled on the Throne. You do not have besides Him any guardian or intercessor. Will you not then take admonition?

معانی کلمات آیه

  • استوى: اين كلمه اگر با «على» باشد به معنى استقرار يافتن است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى‌ عَلَى الْعَرْشِ ما لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا شَفِيعٍ أَ فَلا تَتَذَكَّرُونَ «4»

خداوند كسى است كه آسمان‌ها و زمين و آنچه را ميان آن دو است، در شش روز آفريد، سپس بر عرش استيلا يافت؛ براى شما جز او هيچ ياور و شفاعت كننده‌اى نيست، آيا متذكّر نمى‌شويد (و پند نمى‌گيريد؟)

نکته ها

در زبان عربى براى «روز» دو واژه به كار مى‌رود: يكى «نهار» و يكى «يوم». اولى به معناى روز در مقابل شب است و دومى به مجموع روز و شب و دوره‌اى از شب‌ها و روزها نيز گفته مى‌شود.

با آنكه خداوند مى‌توانست آسمان و زمين را در يك لحظه بيافريند؛ امّا او اراده كرده است كه آفرينش موجودات به شكل تدريجى صورت گيرد. اين آيه مى‌فرمايد: آفرينش آسمان‌ها و زمين در طى شش دوره صورت گرفته است.

جلد 7 - صفحه 302

پیام ها

1- براى محو شرك، بايد از قدرت لايزال الهى و آفرينش آسمان‌ها و زمين سخن گفت. «خَلَقَ‌- اسْتَوى‌- ما لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ»

2- آفرينش و مديريّت هستى، از يكديگر جدا نيست. «خَلَقَ‌- اسْتَوى‌»

3- عرش، مركز تدبير و اداره‌ى جهان است. «اسْتَوى‌ عَلَى الْعَرْشِ»

4- يكى از راه‌هاى انذار اين است كه تكيه‌گاه‌ها و دلبستگى‌هاى مادّى و غير الهى، ميان تهى و بى‌اثر معرّفى شوند. لِتُنْذِرَ ... ما لَكُمْ مِنْ دُونِهِ‌

5- يكى از راه‌هاى انذار، يادآورى نعمت‌هاست. خَلَقَ‌ ... أَ فَلا تَتَذَكَّرُونَ‌

اين همه نقش عجب بر در و ديوار وجود

هر كه فكرت نكند نقش بود بر ديوار

6- انسان در فطرت خود حقايقى را مى‌يابد، ليكن بايد با تذكّر و يادآورى، او را غفلت زدايى نمود. «تَتَذَكَّرُونَ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج‏8، ص: 278

منابع