آیه 13 سوره ق
<<12 | آیه 13 سوره ق | 14>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
و قوم عاد و فرعون و قوم لوط.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«إِخْوَانُ لُوطٍ»: قوم لوط .
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ «12» وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ وَ إِخْوانُ لُوطٍ «13»
پيش از اينان، قوم نوح و اصحاب رس و قوم ثمود، (پيامبرانشان را) تكذيب كردند. و (نيز قوم) عاد و فرعون و برادران (قبيلهاى) لوط.
وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ «14»
و اصحاب ايكه (قوم شعيب) و قوم تبع (پادشاهان يمن) همگى پيامبران را تكذيب كردند، پس وعده عذاب من، بر آنان قطعى شد (و نابود شدند).
نکته ها
نام «اصحاب الرَّس»، در اين سوره و در سوره فرقان آيه 38 آمده است. «اصحاب رسّ» در يمامه زندگى مىكردند و پيامبرى به نام حنظله داشتند كه پيامبرشان را تكذيب كرده، او را در چاه انداختند. چون «رَسّ» به معناى چاه مىباشد آن قوم را اصحاب رسّ ناميدند. برخى
جلد 9 - صفحه 214
آنان را قومى مىدانند كه درخت صنوبر را معبود خود قرار داده و آن را مىپرستيدند. «1» امام صادق عليه السلام در مورد علّت عذاب اصحاب رسّ فرمودند: زنانشان به زنان اكتفا مىكردند (و همجنسباز بودند). «2»
قوم ثمود، قوم حضرت صالح عليه السلام و قوم عاد، قوم حضرت هود عليه السلام است.
«ايكه» به معناى بيشهزار و جايى است كه درختان درهم آمده دارد. اصحاب ايكه، يك گروه از قوم حضرت شعيب بودند كه در بيشهزارها زندگى مىكردند. در سوره حجر و شعراء از آنان نام برده شده است.
«تُبّع» لقب پادشاهان يمن است و قوم تُبّع، به گروهى از مردم يمن گفته شده كه پيرو پادشاهان خود بودهاند. نام آنان در سوره دخان آيه 37 نيز آمده است.
در حديث مىخوانيم كه پادشاه يمن (تبّع) به دو قبيله أوس و خزرج گفت: شما در همين يثرب بمانيد تا پيامبر اسلام مبعوث شود و من هم اگر آن پيامبر را درك كنم، به او خدمت مىكنم و با او همراه مىشوم. «3»
از آنجا كه قوم حضرت لوط، همگى از اقوام و خويشان او بودند، لذا قرآن در مورد آنان به «اخوان لوط» تعبير كرده است. «4» البتّه قرآن، پيامبران را برادران مردم مىداند و شايد از اين جهت نيز به قوم لوط، برادران او اطلاق شده است.
پیام ها
1- آشنايى با تاريخ و مشكلات انبيا، مايهى دلدارى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است. «كُلٌ كَذَّبَ الرُّسُلَ»
«1». تفسيرنمونه.
«2». كافى، ج 5، ص 551.
«3». تفسير مجمعالبيان.
«4». تفسير مجمعالبيان.
جلد 9 - صفحه 215
2- تضادّ ميان حق و باطل، در طول تاريخ وجود داشته است. «كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ»
3- خداوند با فرستادن انبيا، اتمام حجت مىكند و اگر مردم لجاجت كردند و نپذيرفتند، كيفر مىكند. كَذَّبَ الرُّسُلَ ... فَحَقَّ وَعِيدِ
4- كيفر برخى اقوام لجوج، در دنيا بوده است. «فَحَقَّ وَعِيدِ»
5- تاريخ و سرنوشت اقوام پيشين، درس عبرتى براى آيندگان است. كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ ... فَحَقَّ وَعِيدِ
6- تكذيب هر يك از پيامبران، عذاب و قهر الهى را به دنبال دارد. «كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ»
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم