علوم اسلامی

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

تعریف علوم اسلامی

شهید مطهری در کتاب آشنایی با علوم اسلامی، علوم اسلامی را قابل تعریف به چهار گونه می‌داند:

  • علومی كه موضوع و مسائل آن علوم، اصول يا فروع اسلام است و يا چيزهائی است كه اصول و فروع اسلام به استناد آنها اثبات می‌شود، يعنی‌ قرآن و سنت، مانند علم قرائت، علم تفسير، علم حديث، علم كلام نقلی،[۱] علم فقه، علم اخلاق نقلی.[۲]
  • علوم مذكور در فوق به علاوه علومی كه مقدمه آن علوم است. علوم‌ مقدمه مانند: ادبيات عرب از صرف و نحو و لغت و معانی و بيان و بديع‌ و غيره، و مانند كلام عقلی، و اخلاق عقلی، و حكمت الهی، و منطق، و اصول فقه، و رجال و درايه.
  • علومی كه به نحوی جزء واجبات اسلامی است، يعنی علومی كه تحصيل آن‌ علوم ولو به نحو واجب كفائی بر مسلمين واجب است و مشمول حديث نبوی‌ معروف می‌گردد: «طلب العلم فريضة علی كل مسلم» يعنی دانش طلبی بر هر مسلمانی واجب است.
  • علومی كه در حوزه‌های فرهنگ اسلامی رشد و نما يافته است، اعم از آنكه از نظر اسلام، آن علوم واجب و لازم بوده و يا نه، و اعم از آنكه آن‌ علوم از نظر اسلام ممنوع بوده است يا نه، ولی به هر حال در جامعه اسلامی‌ و در ميان مسلمانان راه خود را طی كرده است، مانند نجوم احكامی (نه‌ نجوم رياضی) و بعضی علوم ديگر.

شاخه های علوم اسلامی

تفسير

تفسیر بيان معانى آيات قرآنى است تلاش مفسر قرآن است برای كشف مقصود آیات قرآن و مسائلی که آیه بر آن دلالت دارد.[۳] قرآن‌پژوهان برخی علوم و دانسته ها را به عنوان علوم مقدماتی برای تفسیر قرآن می دانند. از جمله : علم لغت، علم نحو و صرف ، دانش قرائتهاى قرآن، علم اسباب نزول آيات، علم حديث، علم به ناسخ و منسوخ آيات و ...

قراءات قرآن

پانویس

  1. كلام دو قسم است: عقلی و نقلی.
  2. اخلاق نیز مانند كلام دو گونه است: نقلی و عقلی.
  3. علامه طباطبائی در تعریف تفسیر می گوید: هو بيان معاني الآيات القرآنية و الكشف عن مقاصدها و مداليلها (الميزان في تفسير القرآن، ج‌1، ص4)


منابع