علامات حتمیه ظهور
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
تقسیم علایم ظهور به حتمی و غیر حتمی برگرفته از روایات ائمه(ع)است؛ علایمی که در روایات، حتمی دانسته شده به معنای حتمیت وقوع آنهاست و علایمی که غیر حتمی معرفی شده اند به معنای این است که ممکن است تحقق پیدا بکنند یا نکنند.
در کتاب کمال الدین و تمام النعمه اثر شیخ صدوق روایتی درباره علایم حتمی ذکر شده که سند آن مورد قبول است؛
عمر بن حنظله می گوید:«سمعت ابا عبدالله(ع) یقول: قبل قیام القائم خمس علامات محتومات: الیمانی و السفیانی و قتل النفس الزکیه و الخسف باالبیداء : شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود قبل از قیام قائم پنج نشانه حتمی خواهد بود یمانی، سفیانی، صیحه، قتل نفس زکیه و فرورفتن در زمین بیداء»[۱] :
- خروج یمانی
- خروج سفياني
- صیحه آسمانی
- قتل نفس زکیه که فرزندی است از آل محمد صلی الله علیه و آله بين رکن حجر الاسود و مقام ابراهيم
- خسف بیداء به معنای فرورفتن لشکر سفيانی در بیداء که زمينی است ما بين مکه و مدينه
همچنین در روایات دیگر تعدادی از علایم ذکر شده که آنها نیز قید حتمیت دارند:
- کسوف خورشید در پانزدهم ماه مبارک رمضان و خسوف قمر در آخر آن.
- طلوع خورشید از مغرب [۲]
- پیدا شدن کف دست در آسمان [۳]
پانویس
منابع
- شرایط و علایم ظهور، مهدی یوسفیان.
- تبیان
