سربریدن و شكار حیوانات: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' <keywords content='کلید واژه: شکار، حیوانات حلال گوشت، شکار ماهی، سر بریدن، ذبح شتر، ذب...' ایجاد کرد)
 
(ویرایش)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
در اين قسم، دو مبحث وجود دارد: يكى شكار حيوانات وحشى و ديگرى سر بريدن حيوانات اهلى و غيراهلى كه هر كدام را جداگانه معرفى مى نماييم:
+
اگر حیوانى را طبق دستور [[شرع]]، «[[ذبح]]» یا «نحر» و یا «شکار» نمایند، آن حیوان «تذکیه» شده و [[حلال]] است و در اصطلاح [[فقه|فقهى]]، آن را «مُذَکى» مى نامند، ولی اگر تذکیه شرعى نشده باشد، «میته» نامیده مى شود که [[حرام]] و [[نجس]] است.<ref> آشنایى با ابواب فقه، محمداسماعیل نورى ، ص ۱۱۹.</ref>
  
'''الف) شكاركردن :'''
+
==ذبح و شکار حیوانات==
  
حيوان [[حلال]]‌گوشت وحشى مانند آهو، بزكوهى و كبك را اگر به وسيله سلاح يا سگ شكارى شكار كنند، در صورتى كه با شروط مقرر انجام شده باشد، پاك و حلال است و اگر يكى از شروط آن ناقص باشد [[حرام]] است، مگر اين كه حيوان را زنده بگيرند و سرش را ببرند. شكار ماهى عبارت است از: زنده‌گرفتن آن از آب و در صورتى كه «فلس» داشته باشد حلال است و شرط ديگرى در آن معتبر نيست.<ref> تحريرالوسيله، ج 2، ص 135-145.</ref>
+
در اینجا، دو مبحث وجود دارد: یکى شکار حیوانات وحشى و دیگرى [[ذبح]] یا سر بریدن حیوانات اهلى و غیراهلى که هر کدام را جداگانه معرفى مى نماییم:
  
'''ب) سربريدن :'''
+
===الف) شکار کردن===
  
اگر حيوان حلال‌گوشت - اعم از اهلى و وحشى - را با رعايت دستور و شروطى كه  مقرر شده سر ببرند خوردن گوشت آن حلال است. دستور سربريدن حيوان آن است كه حلقوم (مجراى تنفس)، مرى (مجراى غذا) و دو رگ بزرگ را كه در دو طرف حلقوم است، از پايين برآمدگى زير گلو به طور كامل ببرند و اگر آن ها را بشكافند، كافى نيست. ذبح شتر نيز شكل خاصى دارد كه «نحر» ناميده مى شود.
+
حیوان حلال‌گوشت وحشى مانند آهو، بز کوهى و کبک را اگر به وسیله سلاح یا سگ شکارى شکار کنند، در صورتى که با شروط مقرر انجام شده باشد، پاک و [[حلال]] است و اگر یکى از شروط آن ناقص باشد [[حرام]] است، مگر این که حیوان را زنده بگیرند و سرش را ببرند. شکار ماهى عبارت است از: زنده‌گرفتن آن از آب و در صورتى که «فلس» داشته باشد حلال است و شرط دیگرى در آن معتبر نیست.<ref> تحریرالوسیله، ج ۲، ص ۱۳۵-۱۴۵.</ref>
  
شروط سربريدن حيوانات به شرح ذيل است:
+
===ب) سر بریدن===
  
* 1- ذبح‌كننده بايد مسلمان باشد؛
+
اگر حیوان حلال‌گوشت - اعم از اهلى و وحشى - را با رعایت دستور و شروطى که  مقرر شده سر ببرند خوردن گوشت آن حلال است. دستور سربریدن حیوان آن است که حلقوم (مجراى تنفس)، مرى (مجراى غذا) و دو رگ بزرگ را که در دو طرف حلقوم است، از پایین برآمدگى زیر گلو به طور کامل ببرند و اگر آن ها را بشکافند، کافى نیست. [[ذبح]] شتر نیز شکل خاصى دارد که «نحر» نامیده مى شود.
  
* 2- بايد سر حيوان را با جسم تيزى كه از آهن باشد ببرند؛
+
==شروط ذبح حیوانات==
  
* 3- در موقع سربريدن، بايد جلوى بدن حيوان رو به قبله باشد؛
+
*۱- ذبح‌کننده باید [[اسلام|مسلمان]] باشد؛
  
* 4- هنگام سربريدن، بايد نام خدا را ببرند؛ همين قدر كه به قصد ذبح بگويند: «بسم الله»، كافى است.
+
*۲- باید سر حیوان را با جسم تیزى که از آهن باشد ببرند؛
  
* 5- حيوان پس از بريدن چهاررگ معين، حركتى كند، اگر چه مثلاً چشم يا دم خود را حركت دهد يا پاى خود را به زمين بزند.<ref> تحريرالوسيله، ج 2، ص 146-154.</ref>
+
*۳- در موقع سربریدن، باید جلوى بدن حیوان رو به [[قبله]] باشد؛
  
اگر حيوانى را طبق دستور شرع، «ذبح» يا «نحر» و يا «شكار» نمايند، آن حيوان «تذكيه» شده و حلال است و در اصطلاح فقهى، آن را «مُذَكّى » مى نامند و اگر تذكيه شرعى نشده باشد، «ميته» ناميده مى شود كه [[حرام]] و [[نجس]] است.<ref> آشنايى با ابواب [[فقه]]، محمداسماعيل نورى ، ص 119.</ref>
+
*۴- هنگام سربریدن، باید نام [[الله|خدا]] را ببرند؛ مثلا همین قدر که به قصد [[ذبح]] بگویند: «بسم الله»، کافى است؛
  
==پانویس ==
+
*۵- حیوان پس از بریدن چهار رگ مذکور، حرکتى کند، اگر چه مثلاً چشم یا دم خود را حرکت دهد یا پاى خود را به زمین بزند.<ref> تحریرالوسیله، ج ۲، ص ۱۴۶-۱۵۴.</ref>
 +
 
 +
==پانویس==
 
<references />
 
<references />
 +
{{فقه/احکام}}
 +
[[رده:احکام اطعمه و اشربه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۵

اگر حیوانى را طبق دستور شرع، «ذبح» یا «نحر» و یا «شکار» نمایند، آن حیوان «تذکیه» شده و حلال است و در اصطلاح فقهى، آن را «مُذَکى» مى نامند، ولی اگر تذکیه شرعى نشده باشد، «میته» نامیده مى شود که حرام و نجس است.[۱]

ذبح و شکار حیوانات

در اینجا، دو مبحث وجود دارد: یکى شکار حیوانات وحشى و دیگرى ذبح یا سر بریدن حیوانات اهلى و غیراهلى که هر کدام را جداگانه معرفى مى نماییم:

الف) شکار کردن

حیوان حلال‌گوشت وحشى مانند آهو، بز کوهى و کبک را اگر به وسیله سلاح یا سگ شکارى شکار کنند، در صورتى که با شروط مقرر انجام شده باشد، پاک و حلال است و اگر یکى از شروط آن ناقص باشد حرام است، مگر این که حیوان را زنده بگیرند و سرش را ببرند. شکار ماهى عبارت است از: زنده‌گرفتن آن از آب و در صورتى که «فلس» داشته باشد حلال است و شرط دیگرى در آن معتبر نیست.[۲]

ب) سر بریدن

اگر حیوان حلال‌گوشت - اعم از اهلى و وحشى - را با رعایت دستور و شروطى که مقرر شده سر ببرند خوردن گوشت آن حلال است. دستور سربریدن حیوان آن است که حلقوم (مجراى تنفس)، مرى (مجراى غذا) و دو رگ بزرگ را که در دو طرف حلقوم است، از پایین برآمدگى زیر گلو به طور کامل ببرند و اگر آن ها را بشکافند، کافى نیست. ذبح شتر نیز شکل خاصى دارد که «نحر» نامیده مى شود.

شروط ذبح حیوانات

  • ۲- باید سر حیوان را با جسم تیزى که از آهن باشد ببرند؛
  • ۳- در موقع سربریدن، باید جلوى بدن حیوان رو به قبله باشد؛
  • ۴- هنگام سربریدن، باید نام خدا را ببرند؛ مثلا همین قدر که به قصد ذبح بگویند: «بسم الله»، کافى است؛
  • ۵- حیوان پس از بریدن چهار رگ مذکور، حرکتى کند، اگر چه مثلاً چشم یا دم خود را حرکت دهد یا پاى خود را به زمین بزند.[۳]

پانویس

  1. آشنایى با ابواب فقه، محمداسماعیل نورى ، ص ۱۱۹.
  2. تحریرالوسیله، ج ۲، ص ۱۳۵-۱۴۵.
  3. تحریرالوسیله، ج ۲، ص ۱۴۶-۱۵۴.
فقه/احکام
عبادات: تقلید، طهارت، نماز، روزه، خمس، زکات، حج

اموال: خرید و فروش، شرکت، صلح، اجاره، مزارعه، مساقات، وکالت، قرض، حواله، رهن، ضامن شدن، کفالت، امانت، عاریه، ارث، غصب

آداب و رفتار: ازدواج، طلاق، خوردن و آشامیدن، نذر و عهد، قسم، امر به معروف و نهی از منکر، صید ، ذبح، وصیت، مال پیدا شده، وقف، دفاع، مسائل مستحدثه

رده ها: احکام | احکام عبادی | احکام اقتصادی | احکام خانواده | احکام روابط اجتماعی |اصطلاحات احکام|مراجع تقلید