خلفای نخستین: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | [[شیعه]] معتقد است | + | [[شیعه]] معتقد است که [[خلافت]] و [[امامت]] مسلمین یک مقام عادى نیست، بلکه یک منصب الهى و آسمانى است که با تعیین مردم حتى [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] (صلی الله علیه و آله) واقع نمی شود، بلکه باید [[خلیفه]] و امام شخص معصومى باشد که به احتیاجات بشر دانا و بصیر باشد و چنین شخصى با تعیین [[الله|خداوند]] مشخص مى گردد. و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در این خصوص در واقعه [[غدیر خم]] - که چند ماه قبل از وفات ایشان بود - به دستور خداوند از مردم براى [[امام علی علیه السلام|على ابن ابی‌طالب]] علیه‌السلام [[بیعت]] گرفت. |
| − | + | لیکن علیرغم این تعیین الهی، بلافاصله پس از [[رحلت پیامبر اسلام|رحلت پیامبر]] صلی الله علیه و آله و در حالی که [[اهل بیت]] علیهم‌السلام و عده اى از [[صحابی|صحابه]] ممتاز، سرگرم [[تجهیز میت|تجهیز]] پیکر شریف پیامبر بودند، عده دیگرى از مسلمانان - از هر دو گروه [[انصار]] و [[مهاجرین]] - در محلى به نام «[[واقعه سقیفه بنی ساعده|سقیفه بنى‌ساعده]]» جمع شدند و بدون توجه به تعیین الهی، پیرامون تعیین جانشین پیغمبر به مذاکره و جدال پرداختند و نهایتاً [[ابوبکر]] را به جانشینی پیامبر تعییین نمودند. | |
| − | + | تعیین ابوبکر موجب شد که تصدی خلافت در طول سه دهه پس از وفات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله -یعنی از سال ۱۱ تا سال ۴۰ هجری- چنین رقم بخورد: | |
| − | + | #[[ابوبکر]] ۱۱-۱۳ هـ.ق؛ | |
| + | #[[عمر بن خطاب ]] ۱۳-۲۳ هـ.ق؛ | ||
| + | #[[عثمان بن عفان]] ۲۳-۳۵ هـ.ق؛ | ||
| + | #[[امام على]] (علیه‌السلام) ۳۵-۴۰ هـ.ق. | ||
| − | + | سپس عمر خطاب توسط ابوبکر، و عثمان نیز توسط [[شورای شش نفره خلافت|شورای شش نفری]] -که عمر تعیین نموده بود و دستورالعمل خاصی برایش تعیین نموده بود- تنها با نیمی از آراء به خلافت تعیین گردید. | |
| − | + | از آنجا که این دوره با توجه به نزدیکی آن به دوران حضور پیامبر و حضور فعال صحابیان پیامبر در صحنه‌های اجتماعی در مقایسه با دوره‌های پس از آن، به [[سنت]] پیامبر صلی الله علیه و آله نزدیک تر می‌نمود و نیز خلافت همچون دوره‌های بعدی صورت موروثی نیافته بود، به همین جهت [[اهل سنت]] این چهار خلیفه را بعدها «خلفای راشدین» نام نهادند. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | از آنجا که این دوره با توجه به نزدیکی آن به دوران حضور پیامبر و حضور فعال صحابیان پیامبر در صحنه‌های اجتماعی در | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * [http://www.hawzah.net/FA/ArticleView.html?ArticleID=3935 خلفای راشدین، سایت حوزه]. | |
| − | + | * دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ابوالقاسم گرجی، مدخل "اسلام"، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۶۷، جلد ۸، ص ۴۰۲ـ۴۰۰. | |
| − | + | * [[شیعه در اسلام]]، [[علامه طباطبائی]] رحمه‌الله. | |
| − | |||
| − | |||
[[رده:تاریخ اسلام]] | [[رده:تاریخ اسلام]] | ||
[[رده:خلفای نخستین]] | [[رده:خلفای نخستین]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۶
شیعه معتقد است که خلافت و امامت مسلمین یک مقام عادى نیست، بلکه یک منصب الهى و آسمانى است که با تعیین مردم حتى پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) واقع نمی شود، بلکه باید خلیفه و امام شخص معصومى باشد که به احتیاجات بشر دانا و بصیر باشد و چنین شخصى با تعیین خداوند مشخص مى گردد. و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در این خصوص در واقعه غدیر خم - که چند ماه قبل از وفات ایشان بود - به دستور خداوند از مردم براى على ابن ابی‌طالب علیه‌السلام بیعت گرفت.
لیکن علیرغم این تعیین الهی، بلافاصله پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و در حالی که اهل بیت علیهم‌السلام و عده اى از صحابه ممتاز، سرگرم تجهیز پیکر شریف پیامبر بودند، عده دیگرى از مسلمانان - از هر دو گروه انصار و مهاجرین - در محلى به نام «سقیفه بنى‌ساعده» جمع شدند و بدون توجه به تعیین الهی، پیرامون تعیین جانشین پیغمبر به مذاکره و جدال پرداختند و نهایتاً ابوبکر را به جانشینی پیامبر تعییین نمودند.
تعیین ابوبکر موجب شد که تصدی خلافت در طول سه دهه پس از وفات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله -یعنی از سال ۱۱ تا سال ۴۰ هجری- چنین رقم بخورد:
- ابوبکر ۱۱-۱۳ هـ.ق؛
- عمر بن خطاب ۱۳-۲۳ هـ.ق؛
- عثمان بن عفان ۲۳-۳۵ هـ.ق؛
- امام على (علیه‌السلام) ۳۵-۴۰ هـ.ق.
سپس عمر خطاب توسط ابوبکر، و عثمان نیز توسط شورای شش نفری -که عمر تعیین نموده بود و دستورالعمل خاصی برایش تعیین نموده بود- تنها با نیمی از آراء به خلافت تعیین گردید.
از آنجا که این دوره با توجه به نزدیکی آن به دوران حضور پیامبر و حضور فعال صحابیان پیامبر در صحنه‌های اجتماعی در مقایسه با دوره‌های پس از آن، به سنت پیامبر صلی الله علیه و آله نزدیک تر می‌نمود و نیز خلافت همچون دوره‌های بعدی صورت موروثی نیافته بود، به همین جهت اهل سنت این چهار خلیفه را بعدها «خلفای راشدین» نام نهادند.
منابع
- خلفای راشدین، سایت حوزه.
- دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ابوالقاسم گرجی، مدخل "اسلام"، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۶۷، جلد ۸، ص ۴۰۲ـ۴۰۰.
- شیعه در اسلام، علامه طباطبائی رحمه‌الله.
