احمد حجتی میانجی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«آیت‌الله احمد حجتى میانجی»''' (۱۲۹۷-۱۳۷۶ ش)، عالم ربانی، فقیه عارف و روحانی مجاهد [[شیعه]] معاصر و از شاگردان [[آیت الله بروجردی|آیت‌الله بروجردی]] و [[امام خمینی]] بود. آیت‌الله حجتى بر اثر [[تزکیه نفس]]، اعراض از مقاصد دنیوی و پیمودن مسیرهای روحانی، به مراتب عالی [[عرفان]] و سیر و سلوک رسید. ایشان به موازات تلاش علمى و فعالیت تبلیغى و پاسدارى از [[شریعت]]، در صحنه سیاسى و دفاع از انقلاب اسلامی نیز حضورى فعال داشت. | |
{{شناسنامه عالم | {{شناسنامه عالم | ||
||نام کامل = احمد حجتی میانجی | ||نام کامل = احمد حجتی میانجی | ||
| − | ||تصویر=[[پرونده:Hojati.jpg| | + | ||تصویر=[[پرونده:Hojati.jpg|۲۲۰px|center]] |
| − | ||زادروز = | + | ||زادروز = ۱۲۹۷ شمسی |
| − | |زادگاه = آذربایجان شرقی | + | |زادگاه = میانه، آذربایجان شرقی |
| − | |وفات = | + | |وفات = ۱۳۷۶ شمسی |
| − | |مدفن = [[قم]] | + | |مدفن = [[قم]]، قبرستان نو |
| − | |اساتید = | + | |اساتید = [[آیت الله بروجردی]]، [[سید محمد حجت کوه کمری]]، [[امام خمینی]]، [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]]، شیخ محمدباقر آشتیانى،... |
|شاگردان = | |شاگردان = | ||
| − | |آثار = در | + | |آثار = در مسیر زندگى با ازدواج،... |
}} | }} | ||
| − | == | + | ==تحصیل و استادان== |
| − | در | + | احمد حجتی میانجی فرزند [[میرزا محمد حجتی میانجی|میرزا محمد حجتى میانجی]]، در ۱۰ آبان ۱۲۹۷ ش. در شهر میانه به دنیا آمد. ۱۱ ساله بود که پدرش به رحمت ایزدی پیوست. بعد از فوت پدر، تحت تکفل برادر بزرگتر خود میرزا ابومحمد حجتى (۱۳۶۸-۱۲۸۰ ش) - مؤسس [[حوزه علمیه]] میانه - قرار گرفت. وى به عنوان نخستین معلم و استاد او کوشید تا مقدمات علوم دینى را به احمد نوجوان بیاموزد. |
| − | + | شیخ احمد حجتى آنگاه از محضر حاج میرزا مهدى جدیدى استفاده کرد و سرانجام تصمیم گرفت به شهر مقدس [[قم]] برود. در قم به مدرسه دارالشفا رفت و برخى دروس حوزوى را در خدمت میرزا سعید اشراقى آموخت. اما به دلیل تنگناهاى مالى و برخى مشکلات دیگر مدتى فراگیرى دانش دینى را رها کرد و به خدمت سربازى رفت. سپس در ۲۳ سالگی به زنجان رفت و در حوزه علمیه این شهر به تحصیل پرداخت. | |
| − | |||
| − | |||
| − | در قم به مدرسه دارالشفا رفت و برخى دروس حوزوى را در خدمت | ||
| − | |||
| − | |||
| − | + | بعد از آن دوباره به قم رفت و محضر [[آیت الله بروجردی]] وارد شد و ۹ سال از درس ایشان استفاده کرد. همچنین حدود یازده سال در درس خارج فقه آیت الله شیخ محمدباقر آشتیانى (۱۴۰۴-۱۳۲۳ ق) شرکت کرد و در بحث هاى خصوصى با این مجتهد ژرف اندیش ملازم شد تا این که از سوى آیت الله آشتیانى اجازه [[اجتهاد]] گرفت. اساتید دیگر او عبارتند از: آیت الله [[سید محمد حجت کوه کمری]]، [[امام خمینی]] و آیت الله [[آیت الله مرعشی |سید شهاب الدین مرعشی نجفی]]. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | == | + | ==آثار و تألیفات== |
| − | + | آثار و نوشته هاى متعدد و پراکنده اى در زمینه مباحث فقهى، اصولى و اعتقادى از آیت الله حجتى برجاى ماند، که همه نیازمند تدوین و تنظیم است. از آن میان، تنها یک کتاب "در مسیر زندگى با ازدواج" به چاپ رسید. | |
| + | ==فعالیت‌های اجتماعی== | ||
| − | + | مرحوم احمد حجتى در [[مسجد]] آدینه [[تهران]]، به عنوان [[امام جماعت|امام جماعت]] و روحانى محل مشغول خدمات علمى و فرهنگى شد و همزمان با آن در مدرسه مروى (جنب بازار تهران) به تدریس سطح عالى (درس [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]]) پرداخت. او شاگردانى را مجذوب خود کرد و موفق شد افرادى را با مبانى [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] آشنا سازد. | |
| − | + | آیت الله شیخ احمد حجتى به موازات تلاش علمى و فعالیت تبلیغى و پاسدارى از [[شریعت]]، در صحنه سیاسى نیز حضورى فعال داشت. او از سال ۱۳۴۲ ش. که قیام مردم [[ایران]] به رهبرى [[امام خمینى]] در ستیز با استبداد و استکبار آغاز شد، به همراه آیت الله [[هادی نیری میانجی|شیخ هادى نیرى]] و حجةالاسلام میرزا فتاح اسبقى جهت اعتراض به دستگیرى امام خمینى به تهران مهاجرت کرد و تا آزادى معظم له در تهران حضور داشت. میرزا احمد در سخنرانى هاى خود به افشاگرى علیه ستم مى پرداخت و نفرت خود از رژیم پهلوى را بروز مى داد. ادامه مبارزات وى در قالب وعظ و [[خطابه]]، به ممنوع المنبر شدن او انجامید. به اعتقاد شیخ احمد حجتى: «امام خمینی دین اسلام را زنده ساخت و خدمت بزرگی کرد.» | |
| − | + | == کمالات عرفانی == | |
| + | آیة الله احمد حجتی همزمان با تلاش های فکری و کسب دانش، به [[تهذیب نفس]] و اعراض از تعلقات دنیوی پرداخت و به موفقیت های معنوی و [[عرفان|عرفانی]] نائل شد. ایشان با تبعیت از تعالیم آسمانی [[اسلام]]، ریاضت نفس، اعراض از معاصی و تمسک به ساحت مقدس [[اهل بیت]] (ع)، نور معنویت را به اندرون خویش تابانید و به مراتب عالی عرفان و سیر و سلوک رسید. او از دل ها خبر می داد و به کشف و مشاهده دست می یافت و دعاهایش مستجاب می شد. | ||
| − | + | او یکی از مهمترین راه های تقرب به پروردگار را «[[ذکر (اصطلاح اخلاق و عرفان)|ذکر]]» او می دانست و بر این باور بود که مداومت بر ذکر [[خداوند]]، علاوه بر آن که در جهان آخرت پرتوهای پرثمری دارد، در این دنیا نیز برخی حجاب ها را برطرف می کند و شخص ذکر را با حقایقی آشنا می سازد یا موجب می شود که به او چشم باطنی داده شود تا از طریق آن، واقعیت های نادیدنی را مشاهده کند؛ البته حالت «ذکر» باید از زبان فراتر رود و عمق وجود آدمی را در برگیرد؛ زیرا همه مسلمانان اذکار زبانی در در حال [[نماز]] و غیر آن می گویند، ولی حجاب ها همچنان باقی است. پس انسان باید همراه ذکر چنان حالتی در خود بیابد که عظمت الهی را دریابد و نیز در بلاها و مصائب و معاصی [[صبر]] پیشه کند و در لحظه اطاعت پروردگار استقامت به خرج دهد. اگر این حالت استمرار یابد، انسان می تواند از برخی حقایق پرده بردارد و از ضمایر آدمیان خبر دهد. | |
| − | + | آیت الله حجّتی بارها سفارش می کرد: «ذکر "لا اله الّا الله" را زیاد بگویید». به خواندن نافله ها تکید داشت. علاقه آیت الله حجّتی به خاندان عصمت و طهارت(ع) از صمیم قلب و برخاسته از معرفتی ژرف بود. | |
| + | ==وفات== | ||
| − | == | + | سرانجام این فقیه عارف و مجتهد وارسته، در اواخر اسفند ماه سال ۱۳۷۶ ه.ش در [[قم]] به سراى باقى شتافت. پیکرش پس از اقامه [[نماز میت]] توسط مرحوم [[آیت الله بهجت]]، در قبرستان نو - حوالى مرقد [[کربلایی کاظم ساروقی |کربلایى کاظم ساروقی]] - به خاک سپرده شد. |
| + | ==منابع== | ||
| − | + | *[[ستارگان حرم (کتاب)|ستارگان حرم]]، غلامرضا گلى زواره، جلد ۷. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | غلامرضا گلى | ||
==آرشیو عکس و تصویر== | ==آرشیو عکس و تصویر== | ||
| − | <gallery mode=packed heights=170px> | + | <gallery mode="packed" heights="170px"> |
پرونده:حجتی2.jpg|احمد حجتی میانجی در حین سخنرانی - نشسته، تکیه به دیوار از راست: ناشناس، سید عبدالله حسینی، سید سجاد حججی و علی اکبر فیض آلنی (علی مشکینی) | پرونده:حجتی2.jpg|احمد حجتی میانجی در حین سخنرانی - نشسته، تکیه به دیوار از راست: ناشناس، سید عبدالله حسینی، سید سجاد حججی و علی اکبر فیض آلنی (علی مشکینی) | ||
پرونده:حجتی.jpg|احمد حجتی میانجی | پرونده:حجتی.jpg|احمد حجتی میانجی | ||
</gallery> | </gallery> | ||
| − | + | [[رده:علمای معاصر|حجتی میانجی،احمد]][[رده:علماء شیعه]] | |
| − | [[رده:علمای معاصر|حجتی میانجی،احمد]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
[[رده:مجتهدین]] | [[رده:مجتهدین]] | ||
[[رده:مبارزان علیه پهلوی]] | [[رده:مبارزان علیه پهلوی]] | ||
| + | [[رده:مدفونین در قبرستان نو]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۹
«آیت‌الله احمد حجتى میانجی» (۱۲۹۷-۱۳۷۶ ش)، عالم ربانی، فقیه عارف و روحانی مجاهد شیعه معاصر و از شاگردان آیت‌الله بروجردی و امام خمینی بود. آیت‌الله حجتى بر اثر تزکیه نفس، اعراض از مقاصد دنیوی و پیمودن مسیرهای روحانی، به مراتب عالی عرفان و سیر و سلوک رسید. ایشان به موازات تلاش علمى و فعالیت تبلیغى و پاسدارى از شریعت، در صحنه سیاسى و دفاع از انقلاب اسلامی نیز حضورى فعال داشت.
 | |
| نام کامل | احمد حجتی میانجی |
| زادروز | ۱۲۹۷ شمسی |
| زادگاه | میانه، آذربایجان شرقی |
| وفات | ۱۳۷۶ شمسی |
| مدفن | قم، قبرستان نو |
|
| |
| اساتید |
آیت الله بروجردی، سید محمد حجت کوه کمری، امام خمینی، سید شهاب الدین مرعشی نجفی، شیخ محمدباقر آشتیانى،... |
|
| |
| آثار |
در مسیر زندگى با ازدواج،... |
محتویات
تحصیل و استادان
احمد حجتی میانجی فرزند میرزا محمد حجتى میانجی، در ۱۰ آبان ۱۲۹۷ ش. در شهر میانه به دنیا آمد. ۱۱ ساله بود که پدرش به رحمت ایزدی پیوست. بعد از فوت پدر، تحت تکفل برادر بزرگتر خود میرزا ابومحمد حجتى (۱۳۶۸-۱۲۸۰ ش) - مؤسس حوزه علمیه میانه - قرار گرفت. وى به عنوان نخستین معلم و استاد او کوشید تا مقدمات علوم دینى را به احمد نوجوان بیاموزد.
شیخ احمد حجتى آنگاه از محضر حاج میرزا مهدى جدیدى استفاده کرد و سرانجام تصمیم گرفت به شهر مقدس قم برود. در قم به مدرسه دارالشفا رفت و برخى دروس حوزوى را در خدمت میرزا سعید اشراقى آموخت. اما به دلیل تنگناهاى مالى و برخى مشکلات دیگر مدتى فراگیرى دانش دینى را رها کرد و به خدمت سربازى رفت. سپس در ۲۳ سالگی به زنجان رفت و در حوزه علمیه این شهر به تحصیل پرداخت.
بعد از آن دوباره به قم رفت و محضر آیت الله بروجردی وارد شد و ۹ سال از درس ایشان استفاده کرد. همچنین حدود یازده سال در درس خارج فقه آیت الله شیخ محمدباقر آشتیانى (۱۴۰۴-۱۳۲۳ ق) شرکت کرد و در بحث هاى خصوصى با این مجتهد ژرف اندیش ملازم شد تا این که از سوى آیت الله آشتیانى اجازه اجتهاد گرفت. اساتید دیگر او عبارتند از: آیت الله سید محمد حجت کوه کمری، امام خمینی و آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی.
آثار و تألیفات
آثار و نوشته هاى متعدد و پراکنده اى در زمینه مباحث فقهى، اصولى و اعتقادى از آیت الله حجتى برجاى ماند، که همه نیازمند تدوین و تنظیم است. از آن میان، تنها یک کتاب "در مسیر زندگى با ازدواج" به چاپ رسید.
فعالیت‌های اجتماعی
مرحوم احمد حجتى در مسجد آدینه تهران، به عنوان امام جماعت و روحانى محل مشغول خدمات علمى و فرهنگى شد و همزمان با آن در مدرسه مروى (جنب بازار تهران) به تدریس سطح عالى (درس مکاسب) پرداخت. او شاگردانى را مجذوب خود کرد و موفق شد افرادى را با مبانى فقه و اصول آشنا سازد.
آیت الله شیخ احمد حجتى به موازات تلاش علمى و فعالیت تبلیغى و پاسدارى از شریعت، در صحنه سیاسى نیز حضورى فعال داشت. او از سال ۱۳۴۲ ش. که قیام مردم ایران به رهبرى امام خمینى در ستیز با استبداد و استکبار آغاز شد، به همراه آیت الله شیخ هادى نیرى و حجةالاسلام میرزا فتاح اسبقى جهت اعتراض به دستگیرى امام خمینى به تهران مهاجرت کرد و تا آزادى معظم له در تهران حضور داشت. میرزا احمد در سخنرانى هاى خود به افشاگرى علیه ستم مى پرداخت و نفرت خود از رژیم پهلوى را بروز مى داد. ادامه مبارزات وى در قالب وعظ و خطابه، به ممنوع المنبر شدن او انجامید. به اعتقاد شیخ احمد حجتى: «امام خمینی دین اسلام را زنده ساخت و خدمت بزرگی کرد.»
کمالات عرفانی
آیة الله احمد حجتی همزمان با تلاش های فکری و کسب دانش، به تهذیب نفس و اعراض از تعلقات دنیوی پرداخت و به موفقیت های معنوی و عرفانی نائل شد. ایشان با تبعیت از تعالیم آسمانی اسلام، ریاضت نفس، اعراض از معاصی و تمسک به ساحت مقدس اهل بیت (ع)، نور معنویت را به اندرون خویش تابانید و به مراتب عالی عرفان و سیر و سلوک رسید. او از دل ها خبر می داد و به کشف و مشاهده دست می یافت و دعاهایش مستجاب می شد.
او یکی از مهمترین راه های تقرب به پروردگار را «ذکر» او می دانست و بر این باور بود که مداومت بر ذکر خداوند، علاوه بر آن که در جهان آخرت پرتوهای پرثمری دارد، در این دنیا نیز برخی حجاب ها را برطرف می کند و شخص ذکر را با حقایقی آشنا می سازد یا موجب می شود که به او چشم باطنی داده شود تا از طریق آن، واقعیت های نادیدنی را مشاهده کند؛ البته حالت «ذکر» باید از زبان فراتر رود و عمق وجود آدمی را در برگیرد؛ زیرا همه مسلمانان اذکار زبانی در در حال نماز و غیر آن می گویند، ولی حجاب ها همچنان باقی است. پس انسان باید همراه ذکر چنان حالتی در خود بیابد که عظمت الهی را دریابد و نیز در بلاها و مصائب و معاصی صبر پیشه کند و در لحظه اطاعت پروردگار استقامت به خرج دهد. اگر این حالت استمرار یابد، انسان می تواند از برخی حقایق پرده بردارد و از ضمایر آدمیان خبر دهد.
آیت الله حجّتی بارها سفارش می کرد: «ذکر "لا اله الّا الله" را زیاد بگویید». به خواندن نافله ها تکید داشت. علاقه آیت الله حجّتی به خاندان عصمت و طهارت(ع) از صمیم قلب و برخاسته از معرفتی ژرف بود.
وفات
سرانجام این فقیه عارف و مجتهد وارسته، در اواخر اسفند ماه سال ۱۳۷۶ ه.ش در قم به سراى باقى شتافت. پیکرش پس از اقامه نماز میت توسط مرحوم آیت الله بهجت، در قبرستان نو - حوالى مرقد کربلایى کاظم ساروقی - به خاک سپرده شد.
منابع
- ستارگان حرم، غلامرضا گلى زواره، جلد ۷.
آرشیو عکس و تصویر
احمد حجتی میانجی در حین سخنرانی - نشسته، تکیه به دیوار از راست: ناشناس، سید عبدالله حسینی، سید سجاد حججی و علی اکبر فیض آلنی (علی مشکینی)
احمد حجتی میانجی
