آیه 60 سوره هود
| <<59 | آیه 60 سوره هود | 61>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و آنها به لعن خدا هم در حیات دنیا و هم در قیامت گرفتار گردیدند، آگاه باشید که قوم عاد به خدای خود کافر شدند، بدانید که قوم عاد، امت هود از رحمت خدا دورند.
و در این دنیا و روز قیامت با لعنتی بدرقه شدند. آگاه باشید که [قومِ] عاد به پروردگارشان کافر شدند، هان! دوری [از رحمت خدا] بر عاد، قوم هود باد.
و [سرانجام] در اين دنيا و روز قيامت، لعنت بدرقه [راه] آنان گرديد. آگاه باشيد كه عاديان به پروردگارشان كفر ورزيدند. هان، مرگ بر عاديان: قوم هود.
و در اين دنيا و در روز قيامت گرفتار لعنت شدند. آگاه باشيد كه قوم عاد به پروردگارشان كافر شدند كه لعنت باد بر عاد، قوم هود.
آنان، در این دنیا و روز قیامت، لعنت (و نام ننگینی) بدنبال دارند! بدانید «عاد» نسبت به پروردگارشان کفر ورزیدند! دور باد «عاد» -قوم هود- (از رحمت خدا، و خیر و سعادت)!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«أُتْبِعُوا»: بدیشان رسید. گریبانگیرشان گردید. با لعن و نفرین دنبال گردیدند. «بُعْداً لِعَادٍ»: نابود باد عاد (نگا: هود / ). «قَوْمِ هُودٍ»: (نگا: نجم / ).
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا إِنَّ عاداً كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلا بُعْداً لِعادٍ قَوْمِ هُودٍ «60»
و (سر انجام) در اين دنيا و در روز قيامت، لعنت (و قهر الهى) در پى ايشان شد. بدانيد كه قوم عاد به پروردگارشان كفر ورزيدند. آگاه باشيد كه بر عاد، قوم (حضرت) هود لعنت باد.
نکته ها
از آيه‌ى 50 تا آيه‌ى 60 اين سوره، مربوط به قوم عاد بود. اين قوم از نژاد عرب و ساكن جزيرةالعرب بودند و در تورات موجود، نامى از آنها ديده نمى‌شود. طبق آياتى از سوره‌هاى مباركه قمر، الحاقّه، اعراف، سجده، شعرا، آنها مردمى رشيد و بلند قامت و داراى شهرهاى آباد و تمدّنى بى‌نظير بوده‌اند. «إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ» از نظر اعتقادى، بت‌پرست و تابع طاغوت بودند. حضرت هود عليه السلام آنان را به خداپرستى و توحيد دعوت كرد، امّا آنها نپذيرفتند و با قهر خداوند از طريق باد تند و سوزنده‌اى نابود شدند.
قوم عاد داراى دو گروه عاد اولى و عاد ثانى بودند كه عاد ثانى، هفتصد سال قبل از حضرت مسيح عليه السلام در احقاف (منطقه‌اى در حجاز) يا يمن زندگى مى‌كردند. «1»
پیام ها
1- كسى كه آيات الهى را انكار و پيامبران خدا را نافرمانى و از طاغوت پيروى كند، از رحمت الهى دور است. وَ اتَّبَعُوا ... لَعْنَةً
2- بدنامى در دنيا، يك كيفر الهى است. «وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً»
3- شعارِ «مرگ بر ستمگر»، يك شعار قرآنى است. «أَلا بُعْداً لِعادٍ» «2»
«1». تفاسير الميزان و نمونه.
«2». «أَلا بُعْداً لِثَمُودَ» هود، 68، «أَلا بُعْداً لِمَدْيَنَ» هود، 95، «فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ» مؤمنون، 41 و «فَبُعْداً لِقَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ» مؤمنون، 44.
تفسير نور(10جلدى)، ج4، ص: 81
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا إِنَّ عاداً كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلا بُعْداً لِعادٍ قَوْمِ هُودٍ (60)
وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً: و پيروى شدند قوم عاد در دنيا لعنتى را، يعنى دورى رحمت الهى از دنبال آنها است در دنيا كه مؤمنان تا روز قيامت ايشان را لعنت كنند. وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ: و روز قيامت نيز لعنت در پى ايشان و عذاب ابدى ملازم آنها و دورند از رحمت واسعه الهيه. بعد از آن تنبيه فرمايد استحقاق عاديان را به عذاب: أَلا إِنَّ عاداً كَفَرُوا رَبَّهُمْ: آگاه باشيد و بدانيد كه قبيله عاد منكر و كافر شدند پروردگار خود را، يا كفران ورزيدند نعمت او
جلد 6 - صفحه 93
را. أَلا بُعْداً لِعادٍ قَوْمِ هُودٍ: آگاه شويد بتحقيق دورى از رحمت الهى است براى قوم هود. در انوار گفته: اين دعاى به هلاكت است بر ايشان، مراد دلالت است بر آنكه ايشان مستوجب بودند عذابى را كه نازل شد. و تكرار كلمه «الّا» و اعاده ذكر ايشان به جهت تفظيع امر آنها و ترغيب بر عبرت گرفتن از حال آنها و سر انجام كار آنها.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ لَمَّا جاءَ أَمْرُنا نَجَّيْنا هُوداً وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَ نَجَّيْناهُمْ مِنْ عَذابٍ غَلِيظٍ (58) وَ تِلْكَ عادٌ جَحَدُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْا رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (59) وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا إِنَّ عاداً كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلا بُعْداً لِعادٍ قَوْمِ هُودٍ (60)
ترجمه
و چون آمد فرمان ما نجات داديم هود را و آنانكه ايمان آوردند با او برحمتى از خودمان و نجات داديم ايشانرا از عذاب سخت
و اين قبيله عاد انكار كردند آيتهاى پروردگارشان را و نافرمانى كردند پيغمبران او را و پيروى كردند فرمان
جلد 3 صفحه 92
هر گردن‌كش ستيزه كار را
و در پى آورده شدند در اين دنيا لعنت را و در روز قيامت آگاه باشيد همانا قبيله عاد كافر شدند بپروردگارشان آگاه باشيد كه دورى از رحمت است براى قبيله عاد كه قوم هودند.
تفسير
گفته شده است اهل نجات چهار هزار نفر بودند كه مشمول رحمت شدند و بقيّه آنها بباد تند سرد كه هفت شب و هشت روز بر آنها وزيد هلاك شدند و اينكه صيغه نجّينا تكرار شده براى بيان آنستكه اهل ايمان علاوه بر آنكه از عذاب دنيا نجات يافتند از عذاب شديد آخرت هم مأمون شدند و اشاره بآنكه اهل عصيان بهر دو عذاب گرفتار گشتند و اينكه كلمه رسل بصيغه جمع ذكر شده با آنكه بحسب ظاهر آنها معصيت امر حضرت هود را نمودند براى اشاره بآنستكه مخالفت با پيغمبر وقت مخالفت با تمام انبياء است چون همه آنها آمر بمعروف و ناهى از منكر و داعى بتوحيد و رادع از شرك و ناشر احكام الهى ميباشند و از پيش خود چيزى نياورده و مقصودى ندارند پس معصيت هر يك از ايشان معصيت همه است چنانچه متابعت رؤساء كفر و ضلال و عناد در هر زمانى متابعت تمام آنها است و محروميّت از رحمت الهى و لعن اهل ايمان پيرو و ملازم با آنها است در دنيا و آخرت و اين استحقاق را بعمل خودشان تهيّه نموده‌اند و تكرار كلمه الا و لفظ عاد براى تأكيد و تقرير امر و مزيد تنبيه و اعتبار از حال آنها است و تصريح بقوم هود براى امتياز اينها از قوم عاد ارم است كه آنها هم معذّب بعذاب الهى شدند و شمّه‌اى از احوال اين قبيله و بيان استيصالشان در سوره اعراف گذشت و بعضى جمله اخيره را دعائيّه براى دلالت بر استحقاق آنها دانسته‌اند يعنى دورى از رحمت باد براى قبيله عاد كه قوم هود بودند.
جلد 3 صفحه 93
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ أُتبِعُوا فِي هذِهِ الدُّنيا لَعنَةً وَ يَوم‌َ القِيامَةِ أَلا إِنَّ عاداً كَفَرُوا رَبَّهُم أَلا بُعداً لِعادٍ قَوم‌ِ هُودٍ (60)
و در تعقيب خود آوردند در اينکه دنيا لعنت الهي را و در آخرت آگاه باشيد اينكه قوم عاد كافر شدند پروردگار خود را آگاه باشيد دوري از رحمت الهي را از براي طائفه عاد که قوم هود هستند.
وَ اتَّبَعُوا فعل مجهول يعني در اثر كفر و عناد آنها لعنت الهي را بر خود خريدند فِي هذِهِ الدُّنيا لَعنَةً گرفتار عذاب و هلاكت شدند و در آخرت وَ يَوم‌َ القِيامَةِ هم بلعن الهي گرفتار عذاب جهنم خواهند شد بلكه دائما در عذاب هستند أَلا إِنَّ عاداً كَفَرُوا رَبَّهُم كفر باللّه شرك باو است و تكذيب فرستاده او و ساير قبايح که مرتكب ميشدند و اذيتها که بحضرت هود و مؤمنين ميكردند أَلا بُعداً لِعادٍ دوري آنها از رحمت و تفضلات الهي بزوال نعم دنيوي و هلاكت آنها زوال و زوال نعم اخروي و عذاب اليم ابد الاباد قَوم‌ِ هُودٍ که اينها اقوام هود بودند و انتساب نسبي داشتند با او خود را از قابليت انداختند و مستحق همه نوع عذاب شدند زيرا قابليت فرع ايمان و تقوي و عمل صالح است و از همه اينها كناره گيري كردند و دور شدند.
76
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 60)- در این آیه که داستان هود و قوم عاد در آن پایان می‌گیرد، نتیجه اعمال زشت و نادرست آنها را چنین بیان می‌کند: «آنها به خاطر اعمالشان در این دنیا مورد لعن و نفرین واقع شدند، و بعد از مرگشان جز نام بد و تاریخ ننگین از آنها باقی نماند» (وَ أُتْبِعُوا فِی هذِهِ الدُّنْیا لَعْنَةً).
و در روز رستاخیز گفته می‌شود: «بدانید که قوم عاد پروردگارشان را انکار کردند» (وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَلا إِنَّ عاداً کَفَرُوا رَبَّهُمْ).
«دور باد عاد، قوم هود از رحمت پروردگار» (أَلا بُعْداً لِعادٍ قَوْمِ هُودٍ).
با این که کلمه «عاد» برای معرفی این گروه کافی است در آیه فوق بعد از ذکر عاد، قوم هود نیز ذکر شده است که هم تأکید را می‌رساند و هم اشاره به این است که این گروه همان کسانی هستند که پیامبر دلسوزشان هود را آن همه ناراحت و متهم ساختند، و به همین جهت از رحمت خداوند دورند.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
