آیه 99 سوره اعراف
| <<98 | آیه 99 سوره اعراف | 100>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
آیا از مکر خدا (یعنی آزمایش و مجازات خدا) غافل و ایمن گردیده‌اند؟ که از آن مکر و انتقام البته کسی غافل نشود مگر مردم زیانکار.
آیا از عذاب و انتقام خدا ایمنند در حالی که جز گروه زیانکاران خود را از عذاب و انتقام خدا ایمن نمی دانند؟!
آيا از مكر خدا خود را ايمن دانستند؟ [با آنكه] جز مردم زيانكار [كسى] خود را از مكر خدا ايمن نمى‌داند.
آيا پنداشتند كه از مكر خدا در امانند؟ از مكر خدا جز زيانكاران ايمن ننشينند.
آیا آنها خود را از مکر الهی در امان می‌دانند؟! در حالی که جز زیانکاران، خود را از مکر (و مجازات) خدا ایمن نمی‌دانند!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«مَکْرَ»: چاره نهانی و مجازات ناگهانی. مراد از مکر خدا در حق بندگان این است که ایشان را در ناز و نعمت و کفر و معاصی آزاد می‌گذارد و به ناگاه تازیانه عذاب را بر آنان می‌نوازد و کار ایشان را می‌سازد (نگا: آل‌عمران / ).
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
أَ فَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ «99»
پس آيا از مكر خدا (و عذاب ناگهانى او) ايمن شدند؟ با آنكه جز افراد زيانكار، كسى احساس ايمنى از مكر خدا نمى‌كند.
نکته ها
«مكر»، گرچه در فارسى به معناى نيرنگ و حيله است، امّا در لغت عرب، به معناى تدبير و چاره‌انديشى براى بازگرداندن از هدف است، چه حقّ باشد چه باطل. مكر خدا، تدبير الهى است كه نقشه‌ى كفّار را بر هم مى‌زند.
پيامبر و امامان معصوم عليهم السلام نيز خود را در امان نمى‌دانستند و همواره مراقب اعمال خود بوده‌اند تا مبادا از آنان لغزشى سربزند، لذا پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ» «1»
راوى مى‌گويد پشت سر امام صادق عليه السلام نماز مى‌خواندم كه حضرت در نماز فرمود: «الّلهم لا تؤمنّى مَكرك»، خداوندا! مرا از مكر خودت غافل و ايمن نگردان. آنگاه حضرت فرمود:
«فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ» «2»
حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: حتّى بر نيكوكاران اين امّت از كيفر الهى ايمن مباش، زيرا خداوند مى‌فرمايد: «فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ». «3»
در حقيقت ايمن نبودن از مكر الهى، به معنى توجّه مسئوليّت‌ها و تكاليف و ترس از كوتاهى در انجام وظايف است.
پیام ها
1- براى احساس مسئوليّت، احتمال خطر كافى است. أَ فَأَمِنَ ...
2- به نظام آرام موجود مغرور نشويم و هرگز خود را مصون ندانيم. أَ فَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرى ... آرى، عذاب‌ها مخصوص اقوام پيشين نيست، قانون الهى شامل
«1». انعام، 15.
«2». تفسير نمونه.
«3». نهج‌البلاغه، حكمت 377.
جلد 3 - صفحه 126
همه‌ى اقوام در هر زمانى مى‌شود.
3- اگر خداوند اراده كند، مى‌تواند قهر خويش را در زمانى نازل كند كه هيچ راه چاره‌اى نباشد و شبانه همه را نابود كند. «بَياتاً وَ هُمْ نائِمُونَ»
4- هدف از اسباب توجّه و غفلت‌زدايى، بيان احتمال خطراست. «أَ فَأَمِنَ، أَ وَ أَمِنَ»
5- سرگرمى‌هاى نابجا، زمينه‌ى قهر الهى است. «يَلْعَبُونَ»
6- زندگى بدون ايمان و تقوا، بازيچه‌اى بيش نيست. «وَ هُمْ يَلْعَبُونَ»
7- هرگز از قهر الهى احساس ايمنى نكنيم. أَ فَأَمِنَ ... أَ وَ أَمِنَ ... أَ فَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ آرى، زيستن همراه با بيم و اميد مطلوب است.
8- كسانى كه نسبت به مكر و قهر خدا بى‌خيالند، زيان‌كارند. فَلا يَأْمَنُ ... الْخاسِرُونَ
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
أَ فَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ (99)
أَ فَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ: آيا ايمن شدند مكذبين از اخذ الهى بغتتا (اين استعاره است از استدراج بندگان به صحت و سلامت و طول عمر و تظافر نعمت و اخذ سبحانى بر وجه غفلت و ناگهانى). يا آيا مأمون گشتند اهل مكر از مكافات الهى جزاى مكر آنها را، فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ: پس ايمن نشوند از مكافات الهى و جزاى مكر سبحانى، إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ: مگر جماعت زيانكاران كه به جهت كفر و نفاق و ترك نظر اعتبار، خاسر در هر دو عالم باشند؛ يعنى ايمن نشوند از جزاى مكر الهى بر مخالفان و عاصيان مگر، گروه زيانكاران، چه اهل عصمت و تقوى ايمن نيستند از نزول عذاب بر عصات.
جلد 4 صفحه 149
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
سوره الأعراف «7»: آيات 97 تا 99
أَ فَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنا بَياتاً وَ هُمْ نائِمُونَ (97) أَ وَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنا ضُحًى وَ هُمْ يَلْعَبُونَ (98) أَ فَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ (99)
ترجمه
آيا پس ايمن شدند اهل بلاد كه بيايد آنها را عذاب ما هنگام شب و آنها باشند خفتگان
آيا و ايمن شدند اهل بلاد كه بيايد آنها را عذاب ما چاشتگاه در حاليكه آنها بازى ميكنند
آيا پس ايمن شدند از مكر خدا پس ايمن نمى‌شوند از مكر خدا مگر گروه زيانكاران
تفسير
پس از آنكه از آيات سابقه معلوم شد كه عذاب الهى در صورت تكذيب انبيا و مخالفت با ايشان مترقّب است و وقت معيّنى ندارد بلكه ممكن است ناگهانى وارد شود نبايد مردم معصيت كار ايمن از عذاب خدا باشند پس استفهام براى انكار و ملامت بر ايمنى است و بيات شب را بروز آوردن است بمعنى بيتوته و اينجا مراد وقت اين كار است كه شب باشد و جمله و هم نائمون حال است از اهل بلاد و ضحى وقت بلند شدن آفتاب است و مراد از لعب كارهاى بى‌فائده است و مراد از مكر خدا معامله او است با بندگان بر خلاف انتظار آنها مانند آنكه بآنها نعمت و صحت و فراغت كرامت فرمايد تا مست و مغرور
جلد 2 صفحه 455
شوند و آنچه از خبث طينت دارند بارز شود ناگهان آنها را مستأصل و مقهور و نيست و نابود فرمايد و معلوم است كه اين قبيل اشخاص زيان‌كارند كه نظر در ادلّه و تواريخ ننمودند تا از حال پيشينيان خود عبرت گيرند و بدانند كه بنده بايد هميشه و در هر حال از خداى خود خائف باشد و باو اميدوار تا پيرامون معصيت نگردد و در عبادت كوتاهى ننمايد و قمى ره فرموده مكر از خداوند عذاب است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
أَ فَأَمِنَ أَهل‌ُ القُري أَن يَأتِيَهُم بَأسُنا بَياتاً وَ هُم نائِمُونَ (97) أَ وَ أَمِنَ أَهل‌ُ القُري أَن يَأتِيَهُم بَأسُنا ضُحًي وَ هُم يَلعَبُون‌َ (98) أَ فَأَمِنُوا مَكرَ اللّه‌ِ فَلا يَأمَن‌ُ مَكرَ اللّه‌ِ إِلاَّ القَوم‌ُ الخاسِرُون‌َ (99)
آيا پس از اينکه قضايا و بليات و عذابهايي که بر مشركين و عصات امم سابقه وارد شد ايمن هستند كفار و مشركين و عصات شهرستانها و آباديها عذاب الهي را که شبانه در بسترهاي خواب افتاده‌اند بگيرد آنها را در حالي که در خواب باشند، و آيا ايمن هستند که بيايد آنها را در روز در حالي که مشغول بلعب و زخارف دنيا باشند، آيا پس از اينکه ايمن هستند از مكر الهي پس ايمن نيستند از مكر خدا مگر قوم زيانكارها.
أَ فَأَمِنَ فاء تفريع است دلالت بر تأخير ميكند. اشاره بآيات سابقه راجعه بقوم نوح و عاد و ثمود و قوم لوط و قوم شعيب که هر كدام بعذابهاي مختلف هلاك شدند آيا با اينکه كيفيت باز ايمن هستند اينکه مشركين و كفار و فساق امت پيغمبر اكرم صلّي اللّه عليه و آله و سلّم که مراد از اهل القري تا دامنه قيامت است زيرا سنة الهي تغيير پذير نيست وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللّه‌ِ تَبدِيلًا احزاب آيه 62، بخصوص بتعبير لن که براي نفي تأبيد است چگونه ميتوان ايمن شد أَن يَأتِيَهُم بَأسُنا بأس عذاب است که عبارت از نزول بلاء است مثل غرق، زلزله، صيحه، صاعقه، خسف و امثال اينها
جلد 7 - صفحه 400
بياتا عبارت از بيتوته در شب است جايي که شب در آنجا بمانند وَ هُم نائِمُونَ در حال خواب چنانچه در بسياري از امم سابقه عذاب شب نازل شد مثل قوم لوط و شعيب و غيرهما.
أَ وَ أَمِنَ عطف با فامن است لذا بواو عطف داده که ترتيب در او ملاحظه نشده و تقديم و تأخير ندارد اهل القري تكرار اينکه كلمه براي تسجيل و تثبيت و تأكيد است و الّا ميتوان گفت ا و امنوا أَن يَأتِيَهُم بَأسُنا ضُحًي مثل غرق قوم نوح و فرعونيان و صيحه و صاعقه و غير اينها بر امم سابقه وَ هُم يَلعَبُون‌َ لعب بازي گريست و مراد اشتغال بدنيا است و تحصيل متاع چنانچه در جاي ديگر ميفرمايد وَ مَا الحَياةُ الدُّنيا إِلّا لَعِب‌ٌ وَ لَهوٌ انعام آيه 32 إِنَّمَا الحَياةُ الدُّنيا لَعِب‌ٌ وَ لَهوٌ محمّد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم آيه 38 اعلَمُوا أَنَّمَا الحَياةُ الدُّنيا لَعِب‌ٌ وَ لَهوٌ وَ زِينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَينَكُم وَ تَكاثُرٌ فِي الأَموال‌ِ وَ الأَولادِ حديد آيه 19، بالاخره دنيا يك خوابي بيش نيست چنانچه گذشت که حضرت نوح بملك الموت فرمود با اينكه دو هزار و پانصد سال عمر كرد مثل اينست که انسان از آفتاب بسايه رود.
أَ فَأَمِنُوا مَكرَ اللّه‌ِ فاء تفريع پس از اينکه نوع پيش‌آمدها که انسان در معرض اينکه بلاها هست چگونه ايمن ميشود از مكر الهي و مراد از مكر خدا عقوبت و عذاب است در حال غفلت و اشتغال بدنيا که اصلا در فكر مرگ و اينکه نوع پيش‌آمدها نيستند با اينكه تمام آني الحصول است دقيقه‌اي تأخير و تقديم ندارد که مفاد فَأَخَذناهُم بَغتَةً وَ هُم لا يَشعُرُون‌َ گذشت در آيات قبل.
فَلا يَأمَن‌ُ مَكرَ اللّه‌ِ إِلَّا القَوم‌ُ الخاسِرُون‌َ زيرا اگر كسي ايمن نباشد درصدد علاج برميآيد بايمان و توبه و ترك معاصي و توجه بحق و انابه و دعا و امثال اينها پس كساني که ايمن هستند خسران دنيا و آخرت نصيب آنها است.
اشكال- مسلما انبياء و اولياء و صلحاء و اتقياء از مكر الهي ايمن هستند
جلد 7 - صفحه 401
و هيچگونه عذاب دنيوي و اخروي بآنها متوجه نخواهد شد و آيه منحصر ميكند ايمني از مكر الهي را بقوم خاسرين.
جواب- ايمني از مكر الهي دو قسم است: يكي آنكه كاري نكرده که مستحق عذاب شود و از ترس خدا نزديك معصيت نميرود و بلسان عوام ميگويند ندزد و نترس، و ديگر هزار گونه معاصي و ظلم و كفر و شرك و طغيان و سركشي دارد اگر ايمن باشد از مكر الهي اينکه خود يكي از معاصي كبيره مثل يأس من روح اللّه است و اينکه در معرض هر گونه عذابي دنيوي و اخروي هست و مستحق عذاب و بلا هست اينکه نبايد ايمن باشد و اغلب اينها منكر معاد و عذاب بلكه منكر توحيد و نبوت و ساير عقائد هستند و چه خسرانيست بالاتر از اينکه.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 99)- در این آیه باز به شکل دیگر و به بیان تازه‌ای این حقیقت را تأکید می‌کند و می‌گوید: «آیا این مجرمان از مکر الهی ایمنند؟ در حالی که هیچ کس جز زیانکاران خود را از مکر خداوند در امان نمی‌دانند» (أَ فَأَمِنُوا مَکْرَ اللَّهِ فَلا یَأْمَنُ مَکْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ).
منظور از «مکر الهی» آن است که خداوند، مجرمان را با نقشه‌های قاطع و شکست ناپذیر بدون اختیار خودشان از زندگانی مرفّه و هدفهای خوشگذرانی باز می‌دارد، و این اشاره به همان کیفرها و بلاهای ناگهانی و بیچاره کننده است.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
