علی (اسم الله)
نسخهٔ تاریخ ۲۰ اوت ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۱۳ توسط Zamani (بحث | مشارکت‌ها) (علیّ را به علی (اسم الله) منتقل کرد)
علىّ از ريشه «علوّ» از اسماءاللّه و به معناى بالا، برتر، شرافت و رفعت است.
صفت علىّ براى ذات احديّت به اين معنا است كه در شرف، مجد و بزرگى او را همتايى نيست بنابراين مى توان علىّ را از اسماى تنزيهى حق تعالى دانست.
اين صفت الهى هشت بار در قرآن آمده است و در تمامى اين موارد با صفتى ديگر از حق تعالى همراه است: يك بار با صفت حکیم، دو بار با صفت عظیم و پنج بار با صفت کبیر.[۱]
«...وهُوَ العَلِىُّ العَظيم». (سوره بقره(2)/ 255]])
و نيز:
| شماره | نام سوره | آیات |
|---|---|---|
| 1 | سوره نساء(4) | آیه 34. |
| 2 | سوره حج(22) | آیه 62. |
| 3 | سوره لقمان(31) | آیه 30. |
| 4 | سوره سبا(34) | آیه 23. |
| 5 | سوره غافر(40) | آیه 12. |
| 6 | سوره شوری(42) | آیات 4 و 51. |
پانویس
- ↑ الاسماء والصفات، بيهقى، ج1، ص45؛ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج2، ص842-844.
منابع
فرهنگ قرآن، جلد 21، صفحه 164.
