طفلان مسلم
محمد و ابراهیم، دو فرزند مسلم بن عقیل بودند که در حادثه کربلا اسیر شدند. ابن زیاد دستور داد آن دو را زندانى کردند. این دو نوجوان نابالغ مدت یک سال در زندان بودند. سپس با کمک «مشکور»، پیرمرد زندانبان که هوادار اهل بیت علیهم السلام بود، شبانه از زندان گریختند و به خانه زنى پناه بردند که شوهرش «حارث» در سپاه ابن زیاد بود. وقتى حارث فهمید، آن دو را کنار رود فرات برد و بى‌رحمانه سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهاى آن دو را براى دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد.[۱]
آرامگاه طفلان مسلم
در فاصله سى کیلومترى کربلا به سوی بغداد، در حومه شهرکى به نام مسیّب و در کنار فرات، مزار و مرقد دو طفل مسلم بن عقیل (ابراهیم و محمد) قرار دارد[۲] که داراى دو گنبد کاشى‌کارى شده در کنار هم است. این مزار در روستایى به همان نام، «روستاى طفلان مسلم»، واقع است.
صحن و حرم زیباى طفلان غرفه‌هاى بسیارى در دو طبقه دارد و دو ضریح کوچک، یکى به نام ابراهیم بن مسلم و دیگرى به نام محمد بن مسلم، در آن قرار دارد.
یکى از این ضریح‌ها را میرزا هدایت، وزیر لشکر عصر نادرى، ساخته است. روشن نیست که بناى آرامگاه در چه دوره‌اى ساخته شده است، اما گفته شده ناصرالدین شاه قاجار در سفر خود به عتبات و زیارت این مکان، به معیر الممالک دستور تعمیر آن را داد.
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
- عتبات عالیات عراق، دکتر اصغر قائدان، نشر مشعر، ص۱۴۷.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
