جابر بن عروه غفاری
در مقتل ابومخنف از «جابر بن عروه» به عنوان صحابی و یکی از شهدای کربلا یاد شده است.[۱] او از یاران پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و از مجاهدین جنگ‌های بدر و حنین محسوب می شده و هنگام حضور در کربلا پیرمرد بوده است.
جابر غفاری در روز عاشورا عمامه اش را از سر برداشت و محکم به کمر بست و ابروهایش که روی چشمانش افتاده بود با دستمالی به پیشانی بست. در آن وقت امام حسین علیه السلام به او نگاه کرده و فرمود: «شَکَر الله سعیَک یا شیخ؛ خداوند به مجاهدت‌های تو ای شیخ پاداش دهد».
او هنگام مبارزه این رجز را قرائت می کرد:
قد علمت حقا بنوغفار و خندف ثم بنونزار
بنصرنا لاحمد المختار یا قوم حاموا عن بنی الاطهار
الطیبین السادة الاخیار صل علیهم خالق الابرار
«بنی غفار و طائفه خندف و بنی نزار یاری ما را به احمد (صلی الله علیه و آله) که برگزیده خداست، به راستی می دانند. ای مردم حمایت کنید از فرزندان پاکان و پاکیزه و سرور خوبان که خالق نیکان به آنها درود فرستاد».
آن گاه جمعی از دشمن را به هلاکت رسانیده و خود نیز به شهادت رسید.
پانویس
- ↑ مقتل الحسین علیه السلام ابی مخنف، ص۱۱۵-۱۱۶.
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، ج۱، ص۱۷۹.
- پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، جمعی از نویسندگان، ص۱۱۸.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
