شور زدن
نسخهٔ تاریخ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۲۴ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
«شور زدن» از اصطلاحات خاص عزادارى و نوحه خوانى است. وقتى سینه‌زنى یا زنجیر زنی به نقطه اوج خود مى‌رسد، ریتم حرکات و صداها سریعتر و پرشورتر شده، با کلماتى همچون «حسین حسین» و... بر سر و سینه مى‌زنند.
گاهى هم کسانى در این حال غش مى‌کنند و از خود بى خود مى‌شوند، آنان را از میان جمع بیرون برده، آب به چهره‌اش مى‌ریزند تا به خود آید. وقتى دسته‌هاى عزادار و زنجیرزن به حال «شور» مى‌رسند، طبل ها و سنج ها را با شدت بیشترى به صدا درمى‌آوردند. این حالت در عزاداری هاى برخى شهرها بیشتر رایج است.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
