آیه 126 سوره اعراف
| <<125 | آیه 126 سوره اعراف | 127>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و کینه و انتقام تو از ما تنها به جرم آن است که ما به آیات خدا چون برای (هدایت) ما آمد ایمان آوردیم، بار خدایا، به ما صبر و شکیبایی ده و ما را به آیین اسلام (یعنی با تسلیم و رضای به حکم خدا) بمیران.
و تو ما را جز به این سبب به کیفر نمی رسانی که ما به آیات پروردگارمان هنگامی که به سوی ما آمد، ایمان آوردیم. [آن گاه به دعا روی آوردند و گفتند:] پروردگارا! صبر و شکیبایی بر ما فرو ریز و ما را در حالی که تسلیم [فرمان ها و احکامت] باشیم، بمیران.
و تو جز براى اين ما را به كيفر نمى‌رسانى كه ما به معجزات پروردگارمان -وقتى براى ما آمد- ايمان آورديم. پروردگارا، بر ما شكيبايى فرو ريز و ما را مسلمان بميران.»
خشم بر ما نمى‌گيرى، جز آنكه چون نشانه‌هاى پروردگارمان بر ما آشكار شد به آنها ايمان آورديم. اى پروردگار ما، بر ما شكيبايى ببار و ما را مسلمان بميران.
انتقام تو از ما، تنها بخاطر این است که ما به آیات پروردگار خویش -هنگامی که به سراغ ما آمد- ایمان آوردیم. بار الها! صبر و استقامت بر ما فرو ریز! (و آخرین درجه شکیبائی را به ما مرحمت فرما!) و ما را مسلمان بمیران!»
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلاّ»: بر ما زشت نمی‌شماری مگر. از ما رخنه نمی‌گیری و بر ما عیب نمی‌دانی مگر. ما را عقوبت نمی‌کنی مگر به خاطر (نگا: بروج / . «أَفْرِغْ عَلَیْنَا»: بر ما بریز. مراد این است که ما را غرق شکیبائی و بردباری گردان. «مُسْلِمِینَ»: مطیعان فرمان و منقادان شریعت یزدان. حال است.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ ما تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآياتِ رَبِّنا لَمَّا جاءَتْنا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ «126»
و (اى فرعون!) تو از ما عيب و ايرادى سراغ ندارى جز اينكه ما به آيات (و معجزات) پروردگارمان كه براى ما آمد ايمان آورده‌ايم. پرودگارا! بر ما صبر و شكيبايى فرو ريز و ما را مسلمان و فرمان‌بردار بميران.
نکته ها
اين آيه، پاسخى به جوسازى‌ها وتهمت‌هايى است كه از سوى فرعون نسبت به مؤمنان و همراهان حضرت موسى انجام مى‌گرفت و در آيات گذشته به آنها اشاره شد، از قبيل اينكه شما توطئه‌گر هستيد وقصد تصاحب وطن و كاشانه مردم و اخراج آنان را داريد. آنان گفتند:
شما نيز مى‌دانيد كه عيب ما تنها ايمان ماست، نه آنچه شما مى‌گوييد.
«1». طه، 72.
جلد 3 - صفحه 145
امام صادق عليه السلام فرمود: كسى‌كه خود را برتر از ديگران بداند مستكبر است. به حضرت گفتند: گاهى انسان به دليل آنكه ديگران مشغول گناهند و او گناه نمى‌كند خود را برتر مى‌داند! حضرت فرمودند: شايد او توبه كرده و بخشيده شده است، ولى تو خبر ندارى و هنوز او را چنان مى‌بينى. مگر داستان ساحران را نشنيده‌اى كه با انگيزه‌ى شكست موسى آمدند، ولى توبه كرده و هدايت شدند و پايان خوبى داشتند. «1»
پیام ها
1- ايمان به خدا و زير بار طاغوت نرفتن، بى‌دردسر نيست. «وَ ما تَنْقِمُ»
2- ايمانى كه براساس برهان و پس از ديدن نشانه‌هاى حقيقت باشد، از ارزش بهترى برخوردار است. «آمَنَّا بِآياتِ رَبِّنا لَمَّا جاءَتْنا»
3- طاغوت‌ها با فكر و عقيده‌ى توحيدى مخالفند، نه با آدم‌ها. «إِلَّا أَنْ آمَنَّا»
4- نشانه‌ى مؤمنان راستين، آرامش، مقاومت، صراحت، شجاعت، تضرّع و دعا بخصوص در هنگام سختى‌هاست. آمَنَّا ... رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً
5- در دعا به ربوبيّت خداوند متوسّل شويم. «رَبِّنا»
6- بهترين شيوه در برابر تهديد طاغوت‌ها، دعا و توكّل بر خدا و حفظ ايمان و پايدارى است. «رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ»
7- وقتى تهديدها سنگين باشد، صبر و مقاومت بيشترى هم مى‌طلبد. ساحران گفتند: «أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً» دل ما را پر از صبر كن ونگفتند: «أُنْزِلَ عَلَيْنَا»
8- حسن عاقبت، نياز به دعا، استمداد وتوفيق الهى دارد. رَبِّنا ... تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ
«1». تفسير نورالثقلين.
تفسير نور(10جلدى)، ج3، ص: 146
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ ما تَنْقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآياتِ رَبِّنا لَمَّا جاءَتْنا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ (126)
وَ ما تَنْقِمُ مِنَّا: و تو طعن نمى‌زنى بر ما و عيب نمى‌كنى ما را و منكر نشوى از ما، إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآياتِ رَبِّنا: مگر آنكه ايمان آورديم به آيات پروردگار خود، لَمَّا جاءَتْنا: چون كه آمد به ما و مشاهده آن نموديم بر دست موسى، پس روى از فرعون گردانيده متوجه حق شده، عرض كردند: رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً: اى پروردگار ما، افاضه فرما بر ما صبر در قتل و صلب. و يا عطا فرما ثبات بر متابعت دين، وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ: و بميران ما را در حالتى كه مسلمان و ثابت قدم بر ايمان باشيم. پس فرعون قطع دست و پاى آنها بر خلاف نمود، و ايشان را به دار كشيد.
عجب از حال اين جماعت كه: صبح كافر، چاشتگاه ساحر، ظهر مؤمن، عصر شهيد شدند، شام به بهشت رسيدند.
ابن عباس روايت نموده كه: چون سحره ايمان آوردند، ششصد هزار بنى اسرائيل، منقاد موسى و مسلمان شدند.
پس از شهادت آن جماعت:
جلد 4 صفحه 172
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
سوره الأعراف «7»: آيات 123 تا 126
قالَ فِرْعَوْنُ آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هذا لَمَكْرٌ مَكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْها أَهْلَها فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (123) لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (124) قالُوا إِنَّا إِلى رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ (125) وَ ما تَنْقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآياتِ رَبِّنا لَمَّا جاءَتْنا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ (126)
جلد 2 صفحه 462
ترجمه
گفت فرعون ايمان آورديد باو پيش از آنكه اذن دهم شما را همانا اين مكرى است كه نموديد آنرا در شهر تا بيرون كنيد از آن اهلش را پس زود باشد كه بدانيد
هر آينه خواهم بريد دستهاتان و پاهاتان را بر خلاف يكديگر پس هر آينه بردار خواهم زد شما را تمامى
گفتند همانا ما بپروردگارمان بازگشت كنندگانيم
و عيب نميگيرى تو از ما مگر آنكه ايمان آورديم به آيتهاى پروردگارمان چون آمدند ما را پروردگار ما زياد عطا فرما بما صبر را و بميران ما را مسلمانان.
تفسير
فرعون بر سبيل انكار اخبار از ايمان سحره نمود كه چرا بى‌اذن من بموسى ايمان آورديد و بعضى ء آمنتم با همزه استفهام كه براى انكار است قرائت نموده‌اند و براى آنكه مبادا مردم هم تبعيّت از آنها نموده ايمان بياورند مدعى شد كه شما با موسى تبانى نموديد در مصر پيش از آنكه در ميدان مبارزه حاضر شويد و غرض شما از اين مكر و حيله آن بود كه قبطيان را از شهر خودشان بيرون كنيد و شما و بنى اسرائيل مملكت ما را تصرف نمائيد و بعد از اين معلوم ميشود كه چگونه شما را مجازات مينمايم باين نحو كه يا دست راست و پاى چپ شما را ميبرم يا پاى راست و دست چپ را و بعد شما را بدار ميزنم براى افتضاح شما و عبرت سايرين سحره گفتند باكى نيست ما بازگشت ميكنيم برحمت خدا كه همه بسوى او بازگشت خواهند نمود و حكم ميكند ميان آنها بحق چه كشته شوند و چه بميرند و تو از ما بد نمى‌دانى و عيبى نمى‌توانى بگيرى مگر آنكه ما علائم قدرت الهى را مشاهده نموديم و ايمان آورديم و اين عيب نيست بلكه فوق هر حسنى است بعد روى بدرگاه الهى نموده از خداوند مسئلت نمودند كه مانند آب بريزد بر آنها صبر را كه شامل شود تمام وجود ايشانرا و ثابت بدارد آنها را تا وقت مرگ بدين اسلام كه در آنزمان متابعت حضرت موسى بود.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ ما تَنقِمُ مِنّا إِلاّ أَن آمَنّا بِآياتِ رَبِّنا لَمّا جاءَتنا رَبَّنا أَفرِغ عَلَينا صَبراً وَ تَوَفَّنا مُسلِمِين‌َ (126)
و نيست انتقام تو از ما مگر اينكه ايمان آورديم ما بآيات پروردگارمان چون که آمد ما را آن آيات، پروردگارا بريز بر ما و عنايت و توفيق عطا فرما صبر بر ظلم فرعون را و ما را مسلمان بميران.
وَ ما تَنقِمُ مِنّا يعني هيچگونه ايرادي بر ما نداري ما که اولا اطاعت تو را كرديم و همچه سحر عظيمي را بدستور تو نموديم و عيب و نقصان و مخالفتي از ما سر نزده و كاري که خلاف ميل تو باشد انجام نداديم و با حضرت موسي سابقه نداشتيم و قراردادي نكرده بوديم و مكر و حيله در كار ما نبود إِلّا أَن آمَنّا
جلد 7 - صفحه 426
فقط ايراد تو اينست که چرا ايمان آورديد پيش از اذن من و جهت آن اينست که ما ايمان آورديم بِآياتِ رَبِّنا چون ديديم که اينکه عمل موسي از قواعد سحر خارج است و از قدرت بشر دور است که يك عصاي چوبي بدون تصرفي در او اژدهايي شود که تمام دستگاه سحر ما را ببلعد بدون اينكه عصا بزرگ شود و اثري از آثار سحر ما باقي نگذارد و عين حقيقت است و جز خداوند قادر متعال بر اينکه امر محال عادي ديگري قدرت ندارد لَمّا جاءَتنا که ما بچشم خود ديديم و مشهود همه كساني که حاضر بودند شد و خود هم حاضر بودي و مشاهده نمودي.
رَبَّنا أَفرِغ عَلَينا صَبراً سپس سحره متوجه بخداوند شدند و در مقام سؤال و دعاء و توقع و خواهش برآمدند گفتند ربّنا خطاب است يعني يا ربّنا، افراغ ريختن چيزي است در محلي مثل ظرف يعني در قلب ما عنايت فرما قوّه صبر بر اذيتها و ظلمهايي که از طرف فرعون بما روا دارد، و از براي صبر سه درجه گفتند صبر بر بلاء و صبر بر اطاعت، و صبر بر ترك معصيت، و ممكن است مراد آنها هر سه قسم باشد صبر بر بلاء از قتل و قطع ايدي و ارجل و صلب و صبر بر ايمان که از دست ندهيم و صبر بر ترك كفر و سحر که رجوع بآن نكنيم بواسطه تهديد فرعون وَ تَوَفَّنا مُسلِمِين‌َ که تا آخر عمر با ايمان از دنيا رويم که معني موافات است چنانچه قبلا متذكر شديم که نجات از عذاب و دخول در جنّت، و صحت عبادات منوط است به اينكه با ايمان از دنيا رود و لو در تمام عمر در كفر و عصيان بوده که اول تحفه در موقع احتضار که از جانب خداوند براي مؤمن ميآيد آمرزش از جميع گناهان است، و در معالم الزلفي قريب بچهل حديث نقل فرموده که موت كفاره جميع گناهان مؤمن است.
427
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 126)- سپس برای این که پاسخی به تهمت فرعون داده باشند و حقیقت امر را بر انبوه مردمی که تماشاچی این صحنه بودند، روشن سازند و بی‌گناهی خویش را ثابت کنند، چنین گفتند: «انتقام تو از ما تنها به خاطر این است که ما به آیات پروردگار خود، هنگامی که به سراغ ما آمد، ایمان آورده‌ایم» (وَ ما تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآیاتِ رَبِّنا لَمَّا جاءَتْنا).
سپس روی از فرعون برتافتند و متوجه درگاه پروردگار شدند و از او تقاضای صبر و استقامت کردند، زیرا می‌دانستند بدون حمایت و یاری او، توانایی مقابله با این تهدیدهای سنگین را ندارند، لذا گفتند: بار الها! صبر و استقامت بر ما فرو ریز! (و آخرین درجه شکیبایی را به ما مرحمت فرما!) و ما را مسلمان بمیران!» (رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِینَ).
و سر انجام چنانکه در روایات و تواریخ آمده است، آنقدر در این راه ایستادگی به خرج دادند که فرعون، تهدید خود را عملی ساخت، و بدنهای مثله
ج2، ص82
شده آنان را در کنار رود نیل بر شاخه‌های درختان بلند نخل آویزان نمود.
آری! اگر ایمان با آگاهی کامل توأم گردد از چنین عشقی سر بر می‌آورد که این گونه ایستادگیها و فداکاریها در راه آن شگفت انگیز نیست.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
