حضرت علی اصغر علیه السلام
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
حضرت على‌اصغر علیه السلام
يكى از فرزندان امام حسين علیه السلام كه شيرخوار بود و از تشنگى، روز عاشورا بى‌تاب شده بود. امام، خطاب به دشمن فرمود: از ياران و فرزندانم، كسى جز اين كودك نمانده است. نمى بينيد كه چگونه از تشنگى بى‌تاب است؟
در «نفس المهموم » آمده است كه فرمود: «ان لم ترحمونى فارحموا هذا الطفل » در حال گفتگو بود كه تيرى از كمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم على‌اصغر را دريد. امام حسين علیه السلام خون گلوى او را گرفت و به آسمان پاشيد.[۱] در كتاب‌هاى مقتل، هم از «على‌اصغر» ياد شده، هم از طفل رضيع (كودك شيرخوار) و در اين كه دو كودك بوده يا هر دو يكى است، اختلاف است.
در زيارت ناحيه مقدسه، درباره اين كودك شهيد، آمده است: «السلام على عبدالله بن الحسين، الطفل الرضيع، المرمى الصريع، المشحط دما، المصعد دمه فى السماء، المذبوح بالسهم فى حجر ابيه، لعن الله راميه حرملة بن كاهل الاسدى ».[۲]
و در يكى از زيارتنامه هاى عاشورا آمده است: «و على ولدك على‌الاصغر الذى فجعت به » از اين كودك، با عنوان‌هاى شيرخواره، شش ماهه، باب الحوايج، طفل رضيع و... ياد مى شود و قنداقه و گهواره از مفاهيمى است كه در ارتباط با او آورده مى شود.
طفل شش ماهه تبسم نكند، پس چه كند آن كه بر مرگ زند خنده، على اصغر توست.
«على‌اصغر، يعنى درخشانترين چهره كربلا، بزرگترين سند مظلوميت و معتبرترين زاويه شهادت... چشم تاريخ، هيچ وزنه اى را در تاريخ شهادت، به چنين سنگينى نديده است».[۳]
على‌اصغر را «باب الحوائج » مى دانند، گرچه طفل رضيع و كودك كوچك است، اما مقامش نزد خدا والاست. در گلخانه شهادت را مى گشايد كليد كوچك ما.
پانویس
- ↑ معالى السبطين، ج 1، ص 423.
- ↑ بحارالانوار، ج 45، ص 66.
- ↑ اولين دانشگاه و آخرين پيامبر، شهيد پاك‌نژاد، ج 2، ص 42.
منبع
جواد محدثی, فرهنگ عاشورا
