کرده امام حسین علیه السلام
كرده و كرد، قطعه زمينى كه كناره‌هاى آن را بلند كرده باشند و در ميان آن سبزى بكارند يا زراعت ديگرى كنند. زمينى كه براى كاشتن سبزى يا ميوه درست كنند و در آن چيزى بكارند.[۱]
در قديم، رسم بوده كه كشاورزان، زمين هاى مزروعى خود را كرده‌بندى (قسمت‌بندى) مى‌كردند و يك كرده را به نام امام حسين علیه السلام مى‌كاشتند و در آخر سال حساب مى‌كردند و درآمد آن را به يكى از تكاياى شهر مى‌پرداختند تا به مصرف سوگوارى خامس آل عبا برسد.[۲]
اين نوعى موقوفه‌سازى براى سیدالشهدا علیه السلام بود و بودجه مردمى كه مخارج تكايا و سوگواري ها را تامين مى‌كرد، به علاوه به كشاورزى و محصول زارعين هم بركت مى‌داد و آنان امام حسين علیه السلام يا اباالفضل علیه السلام را در زمين و زراعت خويش، شريك و سهيم مى‌كردند و نشانه نوعى محبت و ولايت نسبت به خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.
پانویس
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
