خروج یمانی
یکی از علایم حتمی ظهور و قیام امام زمان خروج یمانی است. یمانی از فرزندان زید ابن علی و از شیعیان امیرالمومنین علیه السلام است و از صنعای یمن خروج خواهد کرد. بر اساس برخی از روایات خروج یمانی و سفیانی و خراسانی در یک روز و یک ماه و یکسال خواهد بود.
محتویات
نام و مشخصات یمانی
یمانی مردی است به نام حسن یا حسین[۱] که از فرزندان زید ابن علی [۲] و از شیعیان امیرالمومنین علیه السلام است.[۳] و از صنعای یمن خروج خواهد کرد[۴] در برخی از روایات از او با عنوان «نصر» [۵]و «منصور» یاد شده است. در کتاب «فتن» ابن حماد از دسول خدا نقل است که فرمود: «ای اهل یمن، می گویند که منصور از شماست. سوگند به کسی که جانم در دست اوست، پدرش قریشی است و اگر بخواهم (قصد کنم) که نسب او را تا دورترین جدّش نام ببرم، چنین کنم» [۶] این نامها احتمالا برای توصیف یاری او نسبت به امام زمان بیان شده است.
ویژگی های قیام یمانی
در روایات ویژگی های خاصی برای خروج یمانی بیان شده است که عبارتند از:
خروج یمانی نشانه حتمی ظهور
یکی از علایم حتمی ظهور امام زمان(عج) قیام یمانی است. امام صادق(ع) در بیانی راجع به حتمی بودن علامت قیام یمانی برای ظهور امام عصر(ع) فرمودند: « خَمْسٌ قَبْلَ قِیامِ الْقائِمِ مِنَ الْعَلاماتِ: الصَّیْحَةُ وَالسُّفْیانِیُّ وَالْخَسْفُ بِالْبَیْداءِ وَخُرُوجُ الْیَمانِیّ وَقَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیَّةِ ». قبل از قیام قائم(ع) وقوع پنج علامت حتمی است: صیحه آسمانی، سفیانی، فرو رفتن در بیداء، [خروج یمانی]، کشته شدن نفس زکیه»
همزمانی با خروج سفیانی و خراسانی
امام رضا(ع) می فرمایند: «خروج سفیانی، یمانی و خراسانی در یک سال، یک ماه و یک روز و ترتیب آنها همچون رشته مهره ها پشت سر هم خواهد بود. سختی از هر سو پدید آید، وای بر کسی که با آنها مخالفت و دشمنی کند».[۷]
هدایت بخش ترین پرچم
امام صادق(ع) می فرمایند: «در میان درفش ها (پرچم ها)، هدایت گرتر از درفش یمانی وجود ندارد، چون درفش حق است و شما را به سوی صاحبتان دعوت می کند» [۸] امام صادق در ادامه می فرمایند: «پس به سوی او بشتابید که درفش او درفش هدایت است. بر هیچ مسلمانی سرپیچی از او جایز نیست و اگر کسی چنین کند، اهل آتش است، زیرا او مردم را به حق دعوت می کند» [۹]
پانویس
- ↑ شبلنجی؛ نورالابصار، بیروت، بی نا، 1996م، ص 172؛ کاظمی، سید مصطفی؛ بشاره الاسلام، نجف، بی نا، 1382 ق، ص 175.
- ↑ بشاره الاسلام، همان، ص187.
- ↑ علامه مجلسى، ملا محمدباقر؛ بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، 1404 هجرى قمرى؛ ج 52؛ ص 275.
- ↑ قزوینی، محمدکاظم؛ الامام المهدی عجل الله تعالی فرجه، بیروت، بی نا، 1995 م، ص 227؛ يزدي حائري، علي؛ الزام الناصب في إثبات الحجة الغائب، بیروت، اعلمی، 1984، چاپ پنجم، ص 67.
- ↑ کنز العمّال، ص 11، ح 31442 به نقل از ابن عساکر.
- ↑ ابن حمّاد، الفتن، ص 237
- ↑ کتاب الغیبـه، نعمانی، ص171؛ بحارالانوار، ج52، ص232؛ إعلام الوری، ص429
- ↑ بشاره الاسلام، ص 93 به نقل از: کتاب الغیبـه نعمانی.
- ↑ بشاره الاسلام، ص 93 به نقل از: کتاب الغیبـه نعمانی.
منابع
- مجله موعود بهمن ماه سال 1388 شماره 108
- کتاب الغیبه، النعمانی
- بحار الانوار، علامه مجلسی
