منابع و پی نوشتهای ضعیف
جامعیت مقاله متوسط
مقاله بدون شناسه یا دارای شناسه ضعیف است
عنوان بندی ضعیف
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

جنگ یمامه

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۹ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو


«یمامه» نام ناحیه‌ای در جزیرة العرب است که در آن جنگ سختی میان مسلمانان و پیروان مُسیلمه کذاب - که از مرتدین و مدعیان دروغین نبوت بود - بوقوع پیوست. در این نبرد گرچه سپاه مسیلمه شکست خورد، اما عده زیادی از مسلمانان از جمله حافظان قرآن نیز به شهادت رسیدند.

چگونگی جنگ یمامه

مسیلمة بن ثمامة حنفی وائلی، معروف به «مسیلمة کذّاب»، در اواخر عمر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از این منطقه سر بر آورد و به دروغ ادعای نبوت کرد. وی با یکی دیگر از مدعیان نبوت که زنی به نام سجاح بود، ازدواج کرد و به تدریج پیروان زیادی گرد او جمع شدند.

پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله، خطراتی دین اسلام را تهدید می کرد که از مهمترین آنها مسیلمه بود. پس از این که ابوبکر در امر خلافت مستقر شد، سپاهی را به فرماندهی خالد بن ولید به سمت یَمامه - ناحیه‌ای در جزیرة العرب - گسیل داشت. هنگامی که به یمامه رسیدند با دسته ای از یاران مسیلمه برخورد کردند. از آنها پرسیدند: عقیده شما چیست؟ آنها پاسخ دادند: «مِنّا نبّی و منکم نبّی» (باید از شما یک پیامبر و از ما نیز یک پیامبر باشد).

سپس جنگ سختی میان مسلمین با سپاه مسیلمه درگرفت که از سخت ترین جنگهای مسلمانان با مدعیان نبوت و مرتدین به شمار می آید. در این جنگ که در ماه ربیع‌الاول سال دوازدهم هجری صورت گرفت، مسیلمه به قتل رسید. بدین ترتیب که ابودجانه انصاری نیزه‌ای به او زد، اما مسیلمه، ابودجانه را شهید کرد، آنگاه وحشی (قاتل حضرت حمزه) زوبین خود را به سوی او پرتاب کرد و او را کشت. وحشی خود در این رابطه می‌گوید: "قَتلتُ خیرَ الناس و شرَّ الناس"؛ من بهترین مردم (حمزه سیدالشهداء) و بدترین مردم را کشتم.

در این نبرد گرچه سپاه مسیلمه شکست خورد، اما عده زیادی از مسلمانان نیز به شهادت رسیدند که تعداد پنجاه و هشت نفر از مهاجر و انصار در میان آنها بودند و از این شماره، سیزده نفر آنان، کسانی بودند که در جنگ بدر حضور داشتند. جمع شهدای مسلمانان به روایت ابن اعثم کوفی، هزار و دویست نفر بوده که تعداد هفتصد نفر از آنان حافظ قرآن بوده اند. لذا به گفته برخی مورخین، پس از این نبرد بود که مسلمین به فکر جمع آوری قرآن افتادند.

منابع