عبدالله بن جعفر طیار
عبدالله همسر زینب کبرى و داماد امام على علیه السلام و پسر جعفر طیار است. وى، نخستین نوزاد مسلمان در حبشه بود. در ایامى که پدرش جعفر بن ابى طالب به حبشه هجرت کرده بود، در آن کشور به دنیا آمد. مادرش «اسماء بنت عمیس» بود. اسماء، پس از شهادت جعفر طیار در جنگ موته، به همسرى ابوبکر، و سپس به همسرى على بن ابى طالب علیه السلام درآمد.
عبدالله بن جعفر، مورد عنایت خاص پیامبر اکرم بود، به ویژه که پدرش سردار بزرگ شهید جبهه اسلام به شمار مى‌آمد. همچنین مورد علاقه امیرالمومنین بود و ارادتى شایان به امام حسن و امام حسین علیهما السلام داشت. وی مردى سخاوتمند و اهل جود و بخشش بود.[۱]
عبدالله جعفر، از جمله کسانى بود که به سیدالشهدا نامه نوشت و از او خواست که از سفر به عراق منصرف شود. گرچه خود در کربلا حضور نداشت، اما دو پسرش عون و محمد را همراه مادرشان حضرت زینب سلام الله علیها به کربلا فرستاد و این دو فرزند، در رکاب سالار شهیدان روز عاشورا به شهادت رسیدند. او از این که نتوانسته بود در واقعه کربلا شرکت کند تأسف مى‌خورد. عبدالله پس از حادثه عاشورا و شهادت حسین بن على علیه السلام، در مدینه به سوگ نشست و مردم براى تسلیت گویى نزد او مى‌آمدند.[۲]
وى در سن ۹۰ سالگى، در سال ۸۰ هجرى در مدینه درگذشت و در بقیع به خاک سپرده شد.[۳] برخى هم درگذشت او را در شام و قبر وى را در «باب الصغیر» دمشق، کنار قبر بلال مى‌دانند.[۴]
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
