آیه 1 سوره قصص: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ طسم|سوره=28|آیه =1}} {{مشخص...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←تفسیر آیه) |
||
سطر ۵۰: | سطر ۵۰: | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
+ | نام سيماى سوره قصص | ||
+ | |||
+ | اين سوره هشتاد و هشت آيه دارد و قبل از هجرت، در مكّه نازل شده است. | ||
+ | |||
+ | به مناسبت ورود كلمه «قصص» در آيه 25، اين سوره نيز «قَصص» نام گرفته است كه به معناى «بيان سرگذشت» مى باشد. | ||
+ | آيات 3 تا 46 اين سوره بطور مفصّل به ماجراى حضرت موسى وفرعون وآيات انتهايى آن نيز به داستان قارون مى پردازد و به سرنوشت صابران نيكوكار و فاسدان گناهكار اشاره مى فرمايد. | ||
+ | |||
+ | اگر چه در سى و چهار سوره از سوره هاى قرآن كريم به نحوى از ماجراى حضرت موسى و فرعون سخن رفته ولى تنها در اين سوره است كه به تمام زواياى زندگى آن حضرت از تولّد، كودكى، جوانى تا ازدواج، نبوّت و دعوت به يكتاپرستى توجّه شده است. «1» | ||
+ | |||
+ | (1). تفسير فى ظلال القرآن. | ||
+ | |||
+ | تفسير نور، ج7، ص: 14 | ||
+ | |||
+ | |||
+ | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ | ||
+ | |||
+ | به نام خداوند بخشنده مهربان. | ||
+ | |||
طسم «1» تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ «2» | طسم «1» تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ «2» | ||
طا، سين، ميم. اينها آيات كتاب روشنگر است. | طا، سين، ميم. اينها آيات كتاب روشنگر است. | ||
+ | |||
+ | نَتْلُوا عَلَيْكَ مِنْ نَبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ «3» | ||
+ | |||
+ | ما بخشى از سرگذشت موسى و فرعون را براى (آگاهى) گروهى كه ايمان مىآورند، به درستى بر تو مىخوانيم. | ||
+ | |||
+ | ===پیام ها=== | ||
+ | |||
+ | 1- قرآن، معجزهى ابدى اسلام، از همين حروف الفباى عربى تشكيل شده است، اگر آنرا كلام بشر مىدانيد شما نيز مثل آن را بياوريد. «طسم، تِلْكَ آياتُ» | ||
+ | |||
+ | 2- قرآن، كتابِ روشن، شفّاف و همه فهم است. «الْكِتابِ الْمُبِينِ» | ||
+ | |||
+ | 3- بيان سرگذشت پيشينيان، نشانهى قانونمند بودن سنّتهاى الهى در تاريخ است. اگر تاريخ، حساب و كتاب و قانون نداشت، ما نمىتوانستيم از آن براى زندگى امروز خود استفاده كنيم. نَتْلُوا ... مِنْ نَبَإِ مُوسى ... لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ | ||
+ | |||
+ | 4- در نقل تاريخ، به فرازهاى مهمّ و عبرتآموز توجّه كنيم. ( «نَبَإِ» به خبر مهم گفته مىشود) | ||
+ | |||
+ | 5- مبارزه پيامبران با طاغوتها و ستمگران، الگوى مؤمنان است. نَبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ ... لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ | ||
+ | |||
+ | جلد 7 - صفحه 15 | ||
+ | |||
+ | 6- داستانهاى قرآن، خُرافه، خيالى و گزافه نيست. «نَبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ» | ||
+ | |||
+ | 7- هدفِ قرآن از بيان داستان، هدايت مؤمنان است. «لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ» | ||
+ | |||
+ | 8- اوّلين شرط هدايت، قابليّت است. «لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ» | ||
+ | |||
}} | }} | ||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۲۳
<<1 | آیه 1 سوره قصص | 2>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
طسم (شاید اشاره به اسماء اللّه باشد یا نام سوره است و قسم به آن یاد شده).
طسم
طا، سين، ميم.
طا. سين. ميم.
طسم!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«طسم»: از حروف مقطّعهاند (نگا: بقره / .
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
نام سيماى سوره قصص
اين سوره هشتاد و هشت آيه دارد و قبل از هجرت، در مكّه نازل شده است.
به مناسبت ورود كلمه «قصص» در آيه 25، اين سوره نيز «قَصص» نام گرفته است كه به معناى «بيان سرگذشت» مى باشد. آيات 3 تا 46 اين سوره بطور مفصّل به ماجراى حضرت موسى وفرعون وآيات انتهايى آن نيز به داستان قارون مى پردازد و به سرنوشت صابران نيكوكار و فاسدان گناهكار اشاره مى فرمايد.
اگر چه در سى و چهار سوره از سوره هاى قرآن كريم به نحوى از ماجراى حضرت موسى و فرعون سخن رفته ولى تنها در اين سوره است كه به تمام زواياى زندگى آن حضرت از تولّد، كودكى، جوانى تا ازدواج، نبوّت و دعوت به يكتاپرستى توجّه شده است. «1»
(1). تفسير فى ظلال القرآن.
تفسير نور، ج7، ص: 14
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان.
طسم «1» تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ «2»
طا، سين، ميم. اينها آيات كتاب روشنگر است.
نَتْلُوا عَلَيْكَ مِنْ نَبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ «3»
ما بخشى از سرگذشت موسى و فرعون را براى (آگاهى) گروهى كه ايمان مىآورند، به درستى بر تو مىخوانيم.
پیام ها
1- قرآن، معجزهى ابدى اسلام، از همين حروف الفباى عربى تشكيل شده است، اگر آنرا كلام بشر مىدانيد شما نيز مثل آن را بياوريد. «طسم، تِلْكَ آياتُ»
2- قرآن، كتابِ روشن، شفّاف و همه فهم است. «الْكِتابِ الْمُبِينِ»
3- بيان سرگذشت پيشينيان، نشانهى قانونمند بودن سنّتهاى الهى در تاريخ است. اگر تاريخ، حساب و كتاب و قانون نداشت، ما نمىتوانستيم از آن براى زندگى امروز خود استفاده كنيم. نَتْلُوا ... مِنْ نَبَإِ مُوسى ... لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
4- در نقل تاريخ، به فرازهاى مهمّ و عبرتآموز توجّه كنيم. ( «نَبَإِ» به خبر مهم گفته مىشود)
5- مبارزه پيامبران با طاغوتها و ستمگران، الگوى مؤمنان است. نَبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ ... لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
جلد 7 - صفحه 15
6- داستانهاى قرآن، خُرافه، خيالى و گزافه نيست. «نَبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ»
7- هدفِ قرآن از بيان داستان، هدايت مؤمنان است. «لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ»
8- اوّلين شرط هدايت، قابليّت است. «لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
طسم «1»
طسم: اختلاف اقوال مفسرين راجع به مقطعات سور، سابقا مذكور شد.
در معانى الاخبار صدوق روايت نموده از حضرت صادق عليه السّلام فرمود:
معناى «طسم» انا الطّالب السّميع المبدء المعيد «1».
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
طسم «1» تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ «2» نَتْلُوا عَلَيْكَ مِنْ نَبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ «3» إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَها شِيَعاً يَسْتَضْعِفُ طائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْناءَهُمْ وَ يَسْتَحْيِي نِساءَهُمْ إِنَّهُ كانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ «4»
وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ «5» وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ نُرِيَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما كانُوا يَحْذَرُونَ «6»
ترجمه
اين آيتهاى كتاب آشكار كننده است
ميخوانيم بر تو از خبر موسى و فرعون بدرستى و راستى براى گروهى كه ميگروند
همانا فرعون برترى جست در زمين و قرار داد اهل آنرا گروه گروه ناتوان ميساخت جمعى از آنها را ميكشت پسرانشان را و زنده ميگذاشت زنانشان را همانا او بود از تباهكاران
و ميخواستيم منّت بگذاريم بر آنان كه ناتوان كرده شده بودند در زمين و بگردانيمشان پيشوايان و بگردانيمشان وارثان
و متمكّن كنيم مر ايشانرا در زمين و بنمايانيم فرعون و هامان و لشگريان آن دو را از ايشان آنچه را بودند كه بيم ميداشتند.
تفسير
شرح طسم در سور سابقه گذشت و اين سوره مشتمل بر آياتى است از قرآن كه كتابى واضح و آشكار كننده حقايق است ميخوانيم بر تو اى پيغمبر خاتم بعضى از حكايت موسى و فرعون عصر او را بحق و حقيقت و تحقيق براى انتفاع و تنبّه و تذكر گروهى كه ايمان ميآورند نه معاندين و جاحدين كه از آن بهرهمند نخواهند شد همانا فرعون علوّ و برترى جست و سركشى نمود از
جلد 4 صفحه 172
اوامر الهى در زمين مصر و قرار داد اهل آنرا فرقه فرقه و عدالت اجتماعى را رعايت ننمود بعضى را كه قبطى بودند تقويت كرد و بعضى را كه سبطى بودند تضعيف نمود و آنها بنى اسرائيل بودند اسباط حضرت يعقوب كه پسران ايشانرا سر ميبريد و زنانشان را استخدام مينمود و از مفسدين معروف در عالم بود او ميخواست آنها ذليل باشند ولى ما ميخواستيم كه منّت نهيم بر آنانكه او ضعيفشان كرده بود در زمين و قرار دهيم ايشانرا پيشوايان و پادشاهان و وارثان تاج و تخت و ملك و مال قبطيان كه او تقويت ميكرد آنها را و ميخواستيم كه متمكّن و مقتدر و آماده و مهيّا كنيم براى بنى اسرائيل وسائل عزت و عظمت را در زمين و ارائه دهيم بفرعون و هامان و قبطيان از ضرب دست بنى اسرائيل زوال ملك و مال و عزت و عظمت آنها را كه از آن ميترسيدند و مرتكب جرم و جنايت مىشدند چون كاهنى بفرعون گفته بود از بنى اسرائيل پسرى متولد ميشود كه سلطنت تو بدست او زوال خواهد يافت و آن احمق تصور ميكرد بتدبير ميتواند از تقدير جلوگيرى نمايد و بعضى يرى بياء و رفع اسماء ثلاثه بعد از آن قرائت نمودهاند و در روايات متعدّده از اهل بيت عصمت و طهارت منّت و تفضّل الهى بر كسانيكه ضعيف كرده شدند در زمين با قضاياى ظهور حضرت حجت و رجعت ائمه اطهار و غلبه ايشان بر دشمنان تطبيق شده و قمى ره فرموده خداوند خبر داده به پيغمبر خود از مصائب حضرت موسى براى تسليت خاطر آنحضرت از مصائب وارده بر او در اهل بيتش از امّت و بشارت داده كه خداوند بعدا تفضل خواهد فرمود برايشان و وارث زمين و پيشوايان اين امت قرار خواهد داد ايشانرا در رجعت بدنيا با دشمنانشان تا بسزاى ظلم و تعدّى خودشان برسند بدست ايشان و دوستانشان و اللّه اعلم و مؤيد اين روايات آنستكه از پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم بصحت پيوسته كه آنچه در بنى اسرائيل واقع شده بدون كم و زياد در اين امت بوقوع خواهد پيوست و در جوامع از امام سجاد عليه السّلام نقل نموده كه قسم بخداوندى كه محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم را مبعوث فرمود بحق كه بشير و نذير باشد همانا خوبان ما اهل بيت و شيعيان ايشان بمنزله موسى عليه السّلام و شيعيان اويند و همانا دشمنان ما و شيعيان آنها بمنزله فرعون و شيعيان اويند.
جلد 4 صفحه 173
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحِيمِ
طسم «1»
مكرر بيان شده که اينکه حروف مقطعه رموزيست پيش خدا و رسول «إِلَّا اللّهُ وَ الرّاسِخُونَ فِي العِلمِ»
جلد 14 - صفحه 202
و از إبن بابويه است از حضرت صادق (ع) که فرمود
«طسم فمعناه انا الطالب السميع المبدء المعيد»
و از علي بن ابراهيم
«قال طسم حروف اسم اللّه الاعظم المرموز في القرآن»
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 1)- «طا، سین، میم» (طسم). این چهاردهمین بار است که با «حروف مقطعه» در آغاز سورههای قرآن رو به رو میشویم، مخصوصا «طسم» سومین و آخرین بار است.
در مورد «طسم» از روایات متعددی بر میآید که این حروف علامتهای اختصاری از صفات خدا، و یا مکانهای مقدسی میباشد، اما در عین حال مانع از آن تفسیر معروف که بارها بر روی آن تأکید کردهایم نخواهد بود که خداوند میخواهد این حقیقت را بر همه روشن سازد که این کتاب بزرگ آسمانی که سر چشمه انقلابی بزرگ در تاریخ بشر گردید و برنامه کامل زندگی سعادتبخش انسانها را در بر دارد از وسیله سادهای همچون حروف «الفباء» تشکیل یافته که هر کودکی میتواند به آن تلفظ کند، این نهایت عظمت است که آن چنان محصول فوقالعاده با اهمیتی را از چنین مواد سادهای ایجاد کند که همگان آن را در اختیار دارند.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم