جنايات سپاه عمر بن سعد در عصر عاشورا: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۲۲: | سطر ۲۲: | ||
مأموريت رساندن سر مقدس امام حسين علیه‌السلام بر عهده [[خولي بن يزيد اصبحي]] گذاشته شد. ولي وي شب هنگام به كوفه رسيد و در آن وقت، [[دارالاماره]] بسته بود. به همين جهت شب را در خانه خويش گذرانيد و سر امام حسين علیه‌السلام را از ترس همسرش در تنوري پنهان كرد و در بامداد روز يازدهم به دارالاماره رفت و سر آن حضرت را تحويل عبيدالله بن زياد داد.<ref> همان، ص 470؛ منتهي الآمال، ج 1، ص 401.</ref> | مأموريت رساندن سر مقدس امام حسين علیه‌السلام بر عهده [[خولي بن يزيد اصبحي]] گذاشته شد. ولي وي شب هنگام به كوفه رسيد و در آن وقت، [[دارالاماره]] بسته بود. به همين جهت شب را در خانه خويش گذرانيد و سر امام حسين علیه‌السلام را از ترس همسرش در تنوري پنهان كرد و در بامداد روز يازدهم به دارالاماره رفت و سر آن حضرت را تحويل عبيدالله بن زياد داد.<ref> همان، ص 470؛ منتهي الآمال، ج 1، ص 401.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۴:۵۲
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:10 محرم |
| سال 61 هجری قمری |
پس از شهادت جانسوز ابا عبدالله الحسين علیه‌السلام و هفتاد و دو تن از ياران فداكار وي در صبح و عصر عاشورا، دشمنان اهل بيت علیهم‌السلام جنايت‌هاي ديگري در عصر عاشورا مرتكب گرديدند كه به طور اختصار به آن‌ها اشاره مي‌كنيم:
- 1- غارت خيمه‌هاي حسيني
سپاهيان عمر بن سعد، به ويژه جنايتكاران گروه نابكار و سفاك شمر بن ذي الجوشن، پس از شهادت امام حسين علیه‌السلام به خيمه‌هاي آن حضرت يورش برده و آن‌ها را غارت كردند و چهارپايان، لباس‌ها، صندوق‌ها، اسلحه‌ها، خواركي‌ها و هر چه يافتند، تمامي آن‌ها را به يغما بردند.
آنان، حتي حريم اهل بيت علیهم‌السلام را مراعات نكرده و زيورآلات و البسه بانوان را به اجبار از آنان ستاندند و به تاراج بردند. به طوري كه زنان اهل بيت علیهم‌السلام ناچار شده و به عمر بن سعد پناهنده گرديده و از شدت جنايتكاري شمر و گروه نابكارش شكايت كردند. با اين كه عمر بن سعد به ظاهر دستور داد كه از غارت خيمه‌ها دست بردارند، با اين حال منافقان و جنايتكاران به پست فطرتي و فرومايه‌گي خويش ادامه دادند.[۱]
- 2- آتش زدن خيمه‌ها
پس از غارت، اقدام به آتش زدن خيمه‌ها نمودند. در اندك مدتي تمامي خيمه‌ها هر چه در آن‌ها بود، در آتش ظلم يزيديان سوخت و نابود شد و حتي جان بازماندگان و يتيمان كاروان حسيني، با خطر آتش‌سوزي مواجه گرديد و بدين منظور، زينب كبري سلام الله علیها به آنان دستور داد كه از خيمه‌ها بيرون رفته و به اطراف پناهنده شوند. تا از اين طريق از آتش سوزان خيمه‌ها در امان بمانند.[۲]
- 3- اسب دواني بر پيكر شهيدان
عمر بن سعد، بنا به دستور كتبي عبيدالله بن زياد، پس از شهادت امام حسين علیه‌السلام و ياران او در كربلا، تصميم به اسب دواني بر پيكرهاي خونين شهيدان گرفت. ده نفر از منافقان و دشمنان اهل بيت علیهم‌السلام براي اين كار پيش قدم شده و پس از نعل‌بندي اسبان خويش بر پيكرهاي شهيدان كربلا، اسب تاختند و پيكرهاي پر از جراحت و بي‌سر شهيدان را در هم شكستند.[۳]
- 4- ارسال سر مقدس امام حسين علیه‌السلام به كوفه
عمر بن سعد، براي خوش خدمتي بيشتر به دستگاه ظالمانه اموي، دستور داد سر بريده امام حسين علیه السلام را در عصر عاشورا باشتاب و سرعت به كوفه ببرند و عبيدالله را از پايان يافتن غائله كربلا باخبر گردانند.
مأموريت رساندن سر مقدس امام حسين علیه‌السلام بر عهده خولي بن يزيد اصبحي گذاشته شد. ولي وي شب هنگام به كوفه رسيد و در آن وقت، دارالاماره بسته بود. به همين جهت شب را در خانه خويش گذرانيد و سر امام حسين علیه‌السلام را از ترس همسرش در تنوري پنهان كرد و در بامداد روز يازدهم به دارالاماره رفت و سر آن حضرت را تحويل عبيدالله بن زياد داد.[۴]
پانویس
- ↑ الارشاد (شيخ مفيد)، ص 468؛ منتهي الآمال (شیخ عباس قمی)، ج 1، ص 399.
- ↑ لهوف سيد بن طاووس، ص 150.
- ↑ الارشاد، ص 469.
- ↑ همان، ص 470؛ منتهي الآمال، ج 1، ص 401.
منابع
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
منابع بیشتر:
