آیه 192 سوره اعراف: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←تفسیر آیه) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش مهدی موسوی (بحث) به آخرین تغییری که Quran انجام داده بود واگردانده شد) |
||
| سطر ۵۲: | سطر ۵۲: | ||
و (اين معبودها) قدرت يارى آنان را ندارند و حتّى خودشان را هم نمى‌توانند حمايت كنند. | و (اين معبودها) قدرت يارى آنان را ندارند و حتّى خودشان را هم نمى‌توانند حمايت كنند. | ||
| + | }} | ||
| − | + | |-| | |
| + | اثنی عشری= | ||
| − | + | ===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |
| − | + | {{نمایش فشرده تفسیر| | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | وَ لا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْراً وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192) | |
| − | + | وَ لا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْراً: و استطاعت ندارند معبودين براى عابدين يارى و نصرتى را در جلب منفعت و دفع مضرت، وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ: و نه نفوس خود را يارى مى‌كنند در وقتى كه آنها را مى‌كشند و به اوراث و ادناس ملوث نمايند. | |
| − | |||
| − | + | «1» تفسير نور الثقلين، جلد دوّم، صفحه 107، حديث 397- عيون اخبار الرضا عليه السّلام، جزء اوّل، باب پانزدهم. | |
| − | |||
| − | + | «2» تفسير عياشى، جلد دوّم، صفحه 43، حديث 125. | |
| − | + | جلد 4 صفحه 268 | |
| − | + | نكته: ايراد جمع ذوى العقول با آنكه راجع به جماد است، به جهت آنكه مشركان تعظيم آنها مى‌نمودند بر صورت ذوى العقول، لذا حق تعالى بر طبق عقلاء نسبت به آنها فرمايش فرمود. | |
| − | |||
| − | |||
| سطر ۱۱۵: | سطر ۱۰۴: | ||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | ===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | ||
{{نمایش فشرده تفسیر| | {{نمایش فشرده تفسیر| | ||
| − | وَ | + | وَ لا يَستَطِيعُون‌َ لَهُم نَصراً وَ لا أَنفُسَهُم يَنصُرُون‌َ (192) |
| + | |||
| + | و اينکه شركايي که براي خدا قرار داده‌اند قدرت اينكه كوچك‌ترين نصرتي بمشركين بكنند ندارند و خود را هم نگاهداري و نصرت كنند ندارند وَ لا يَستَطِيعُون‌َ دليل بر كمال عجز ميكنند که سرتاسر ممكنات را فرو گرفته (الممكن في حدّ ذاته ان يکون ليس و له من علته ان يکون ايس) | ||
| − | و | + | سيه‌رويي ز ممكن در دو عالم || نشد هرگز جدا و اللّه اعلم |
| − | + | أن‌‌به يا أَيُّهَا النّاس‌ُ أَنتُم‌ُ الفُقَراءُ إِلَي اللّه‌ِ وَ اللّه‌ُ هُوَ الغَنِي‌ُّ الحَمِيدُ فاطر آيه 16 وَ اللّه‌ُ الغَنِي‌ُّ وَ أَنتُم‌ُ الفُقَراءُ محمّد آيه 40 لَهُم نَصراً كسي که خود محتاج است چگونه ميتواند ديگري را نصرت دهد | |
| − | + | (ذات نايافته از هستي بخش || كي تواند که شود هستي بخش) | |
| − | + | فاقد شيئي معطي شيئي نخواهد شد وَ لا أَنفُسَهُم يَنصُرُون‌َ لا يَملِكُون‌َ لِأَنفُسِهِم نَفعاً وَ لا ضَرًّا رعد آيه 17، وَ لا يَملِكُون‌َ لِأَنفُسِهِم ضَرًّا وَ لا نَفعاً وَ لا يَملِكُون‌َ مَوتاً وَ لا حَياةً وَ لا نُشُوراً فرقان آيه 4 فكيف بالنصر. | |
}} | }} | ||
|-| | |-| | ||
| سطر ۱۳۲: | سطر ۱۲۳: | ||
] | ] | ||
| − | (آیه | + | (آیه 192))- به علاوه «این معبودهای ساختگی (در هیچ یک از مشکلات) قادر نیستند پرستش کنندگان خود را یاری کنند، و حتی قادر نیستند خود را نیز (در برابر مشکلات) یاری دهند» (وَ لا یَسْتَطِیعُونَ لَهُمْ نَصْراً وَ لا أَنْفُسَهُمْ یَنْصُرُونَ). |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
}} | }} | ||
|-| | |-| | ||
| سطر ۱۴۴: | سطر ۱۳۱: | ||
==تفسیر های فارسی== | ==تفسیر های فارسی== | ||
| − | ==={{ترجمه تفسیر المیزان|سوره=7 |آیه= | + | ==={{ترجمه تفسیر المیزان|سوره=7 |آیه=192}}=== |
| − | ==={{تفسیر خسروی|سوره=7 |آیه= | + | ==={{تفسیر خسروی|سوره=7 |آیه=192}}=== |
| − | ==={{تفسیر عاملی|سوره=7 |آیه= | + | ==={{تفسیر عاملی|سوره=7 |آیه=192}}=== |
| − | ==={{تفسیر جامع|سوره=7 |آیه= | + | ==={{تفسیر جامع|سوره=7 |آیه=192}}=== |
==تفسیر های عربی== | ==تفسیر های عربی== | ||
| − | ==={{تفسیر المیزان|سوره=7 |آیه= | + | ==={{تفسیر المیزان|سوره=7 |آیه=192}}=== |
| − | ==={{تفسیر مجمع البیان|سوره=7 |آیه= | + | ==={{تفسیر مجمع البیان|سوره=7 |آیه=192}}=== |
| − | ==={{تفسیر نور الثقلین|سوره=7 |آیه= | + | ==={{تفسیر نور الثقلین|سوره=7 |آیه=192}}=== |
| − | ==={{تفسیر الصافی|سوره=7 |آیه= | + | ==={{تفسیر الصافی|سوره=7 |آیه=192}}=== |
| − | ==={{تفسیر الکاشف|سوره=7 |آیه= | + | ==={{تفسیر الکاشف|سوره=7 |آیه=192}}=== |
</tabber> | </tabber> | ||
نسخهٔ ۱۳ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۳۳
| <<191 | آیه 192 سوره اعراف | 193>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه های فارسی
در صورتی که آنها نه هرگز به مشرکان و نه به خود یاری توانند کرد.
و [این شریکانی که برای خدا قرار می دهند] نه می توانند پرستش کنندگان خود را یاری دهند، ونه قدرت دارند خودشان را یاری کنند.
و نمى‌توانند آنان را يارى كنند و نه خويشتن را يارى دهند.
نه مى‌توانند ياريشان كنند و نه مى‌توانند به يارى خود برخيزند.
و نمی‌توانند آنان را یاری کنند، و نه خودشان را یاری می‌دهند.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ لا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْراً وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ «192»
و (اين معبودها) قدرت يارى آنان را ندارند و حتّى خودشان را هم نمى‌توانند حمايت كنند.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ لا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْراً وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192)
وَ لا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْراً: و استطاعت ندارند معبودين براى عابدين يارى و نصرتى را در جلب منفعت و دفع مضرت، وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ: و نه نفوس خود را يارى مى‌كنند در وقتى كه آنها را مى‌كشند و به اوراث و ادناس ملوث نمايند.
«1» تفسير نور الثقلين، جلد دوّم، صفحه 107، حديث 397- عيون اخبار الرضا عليه السّلام، جزء اوّل، باب پانزدهم.
«2» تفسير عياشى، جلد دوّم، صفحه 43، حديث 125.
جلد 4 صفحه 268
نكته: ايراد جمع ذوى العقول با آنكه راجع به جماد است، به جهت آنكه مشركان تعظيم آنها مى‌نمودند بر صورت ذوى العقول، لذا حق تعالى بر طبق عقلاء نسبت به آنها فرمايش فرمود.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
سوره الأعراف «7»: آيات 191 تا 193
أَ يُشْرِكُونَ ما لا يَخْلُقُ شَيْئاً وَ هُمْ يُخْلَقُونَ (191) وَ لا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْراً وَ لا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192) وَ إِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدى لا يَتَّبِعُوكُمْ سَواءٌ عَلَيْكُمْ أَ دَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْ صامِتُونَ (193)
ترجمه
آيا شريك ميگردانند آنچه را كه نمى‌آفريند چيزى را و آنها آفريده ميشوند
و نميتوانند مر ايشانرا يارى كردن و نه خودهاشان را يارى مى‌كنند
و اگر بخوانيد ايشانرا بسوى هدايت متابعت نمى‌كنند شما را يكسان است بر شما خواه بخوانيد آنها را خواه شما خاموش باشيد.
تفسير
استفهام براى ملامت اهل شرك است بر آنكه شريك قرار دادند با خدا نوع بت را كه مخلوق است و خالق چيزى نيست و نمى‌توانند آنها چون جمادند با كسى يارى كنند و از خود دفاع نمايند و اينكه بدوا تعبير بكلمه ما شده است براى اشاره بآنستكه شريك از غير ذوى العقول است پس معلوم ميشود شيطان نيست بلكه بت است و تضعيف ميكند قول عامّه را كه در آيه سابقه گذشت و اينكه اخيرا ارجاع ضمير ذوى العقول بآنها شده
جلد 2 صفحه 504
است براى اجراء كلام است بر طبق اصطلاح بت پرستان كه مقصود بخطابند و با بت‌هاشان معامله ذوى العقول مينمودند و آيه اخيره ظاهرا خطاب بمسلمانان است و از ضمير هم اراده اهل شرك شده است و محتمل است از آن اراده بتها شده باشد يعنى اگر بخوانيد آنها را براى هدايت خودتان اجابت نمى‌كنند شما را ولى خدا اجابت ميكند و نيز در اينصورت محتمل است خطاب باهل شرك باشد و در هر حال خواندن و نخواندن آنها براى اجابت دعا يكسان است و بنابر معنى اول مراد دعوت مسلمانان است اهل شرك را بدين اسلام و عدم قبول آنها و مساوات دعوت و سكوت بالنّسبه بحال آنان.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ لا يَستَطِيعُون‌َ لَهُم نَصراً وَ لا أَنفُسَهُم يَنصُرُون‌َ (192)
و اينکه شركايي که براي خدا قرار داده‌اند قدرت اينكه كوچك‌ترين نصرتي بمشركين بكنند ندارند و خود را هم نگاهداري و نصرت كنند ندارند وَ لا يَستَطِيعُون‌َ دليل بر كمال عجز ميكنند که سرتاسر ممكنات را فرو گرفته (الممكن في حدّ ذاته ان يکون ليس و له من علته ان يکون ايس)
سيه‌رويي ز ممكن در دو عالم
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 192))- به علاوه «این معبودهای ساختگی (در هیچ یک از مشکلات) قادر نیستند پرستش کنندگان خود را یاری کنند، و حتی قادر نیستند خود را نیز (در برابر مشکلات) یاری دهند» (وَ لا یَسْتَطِیعُونَ لَهُمْ نَصْراً وَ لا أَنْفُسَهُمْ یَنْصُرُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
