بنی اسرائیل: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
==تاریخچه بنی اسرائیل<ref>ابوالحسن شعرانی، نثر طوبی(دائره المعارف لغات قرآن کریم)، ذیل واژه «اسرائیل».</ref>== | ==تاریخچه بنی اسرائیل<ref>ابوالحسن شعرانی، نثر طوبی(دائره المعارف لغات قرآن کریم)، ذیل واژه «اسرائیل».</ref>== | ||
| − | بنی اسرائیل یعنی اولاد یعقوب در زمین کنعان می زیستند. تاریخ آنان از آنگاه آغاز می شود که [[حضرت یوسف]] علیه السلام عزیز مصر شد و نزد فرعون اعتبار یافت فرزندان یعقوب با خود او در سالهای قحط به [[مصر]] رفتند و در آن کشور ماندند. سالها بر آنان گذشت و نسل آنها بسیار شد. آن فرعون که زمان یوسف بود از جهان رفت و فراعنه دیگر جانشین او شدند و مردم مصر با بیگانگان بد رفتار می کردند و آنها را به خدمت گرفته آزار و شکنجه می دادند تا [[حضرت موسی]] علیه السلام به پیغمبری برگزیده شد و بنی اسرائیل را از مصر بیرون آورد به قصد اراضی شام. | + | ===کوچ نمودن بنی اسرائیل به مصر=== |
| + | |||
| + | بنی اسرائیل یعنی اولاد یعقوب در زمین کنعان می زیستند. تاریخ آنان از آنگاه آغاز می شود که [[حضرت یوسف]] علیه السلام عزیز مصر شد و نزد فرعون اعتبار یافت فرزندان یعقوب با خود او در سالهای قحط به [[مصر]] رفتند و در آن کشور ماندند. سالها بر آنان گذشت و نسل آنها بسیار شد. | ||
| + | |||
| + | ===بدرفتاری فراعنه با بنی اسرائیل=== | ||
| + | بنی اسرائیل به رهبری دینی و سیاسی موسی از سلطة فرعون رها شدند و از مصر خارج گشته به سمت کنعان حرکت کردند. اینان حدود چهل سال ، که طی آن یک نسلشان از بین رفت ، در صحرای سینا سرگردان بودند تا اینکه پس از وفات موسی ، یوشع جانشین وی شد و بتدریج کنعان را فتح کرد (بیک ، ص 28ـ 48؛ اسمارت ، ص 291؛ د. جودائیکا ، ج 8، ستون 575 ـ577). | ||
| + | |||
| + | ===بنی اسرائیل در زمان حضرت موسی=== | ||
| + | |||
| + | آن فرعون که زمان یوسف بود از جهان رفت و فراعنه دیگر جانشین او شدند و مردم مصر با بیگانگان بد رفتار می کردند و آنها را به خدمت گرفته آزار و شکنجه می دادند تا [[حضرت موسی]] علیه السلام به پیغمبری برگزیده شد و بنی اسرائیل را از مصر بیرون آورد به قصد اراضی شام. | ||
سالها در بیابان سینا و نواحی آن بسر بردند و خداوند بر موسی علیه السلام تورات فرستاد و [[احکام]] [[تورات]] در عهد خود او و پس از او دستور معاملات و عبادات و سیاسات آنها بود. | سالها در بیابان سینا و نواحی آن بسر بردند و خداوند بر موسی علیه السلام تورات فرستاد و [[احکام]] [[تورات]] در عهد خود او و پس از او دستور معاملات و عبادات و سیاسات آنها بود. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۲۲: | ||
[[حضرت موسی]] علیه السلام تا زنده بود، موفق نشد. زمین مقدس را فتح کند. اما با فلسطینیان و عمالقه جنگها کرد و گزارش آن در [[قرآن]] آمده است. ([[سوره مائده]]/24) اما یوشع بن نون جانشین وی آن زمین را بگشود و بنی اسرائیل در آنجا ساکن شدند. سیاست و حکومت آنان در زمان حضرت موسی علیه السلام و خلفای وی تا چهارصد سال به طرز خاصی بود که نظیر آن را امروز فدرال گویند. | [[حضرت موسی]] علیه السلام تا زنده بود، موفق نشد. زمین مقدس را فتح کند. اما با فلسطینیان و عمالقه جنگها کرد و گزارش آن در [[قرآن]] آمده است. ([[سوره مائده]]/24) اما یوشع بن نون جانشین وی آن زمین را بگشود و بنی اسرائیل در آنجا ساکن شدند. سیاست و حکومت آنان در زمان حضرت موسی علیه السلام و خلفای وی تا چهارصد سال به طرز خاصی بود که نظیر آن را امروز فدرال گویند. | ||
| − | [[حضرت موسی]] علیه السلام بنی اسرائیل را به گروه های مختلف تقسیم کرده بود و کار هر یک را به رئیسی سپرده تا به اختلاف آنان برسند و میان آنها مطابق دستور [[شریعت]] حکم کنند هزاره و صده و بیش و کم هر یک زیر فرمان رئیسی بودند و پس از آن که زمین مقدس را تصرف کردند همچنان اراضی را میان دوازده سبط پخش کردند و هر سبط را مانند [[حضرت موسی]] علیه السلام به گروهها زیر فرمان رؤسا و قضاة مقرر داشتند و [[احکام]] شرع میان آنها اجرا می شد و یک رئیس کل یا کاهن و قاضی بزرگ بر آنها نظر داشت. (شمعون که میان | + | [[حضرت موسی]] علیه السلام بنی اسرائیل را به گروه های مختلف تقسیم کرده بود و کار هر یک را به رئیسی سپرده تا به اختلاف آنان برسند و میان آنها مطابق دستور [[شریعت]] حکم کنند هزاره و صده و بیش و کم هر یک زیر فرمان رئیسی بودند و پس از آن که زمین مقدس را تصرف کردند همچنان اراضی را میان دوازده سبط پخش کردند و هر سبط را مانند [[حضرت موسی]] علیه السلام به گروهها زیر فرمان رؤسا و قضاة مقرر داشتند و [[احکام]] شرع میان آنها اجرا می شد و یک رئیس کل یا کاهن و قاضی بزرگ بر آنها نظر داشت. (شمعون که میان مسلمانان معروف است یکی از قضاة بود) |
| + | ===پادشاهان الهی بنی اسرائیل=== | ||
نزدیک چهارصد سال بر این گذشت از آنگاه بعللی از بزرگان خویش درخواست پادشاهی کردند مانند سایر امت ها و خداوند طالوت را بر آنها گماشت و پس از وی [[حضرت داود]] پادشاه شد و [[حضرت سلیمان]] علیه السلام جانشین او گشت و حضرت داود از سبط یهودا بود. | نزدیک چهارصد سال بر این گذشت از آنگاه بعللی از بزرگان خویش درخواست پادشاهی کردند مانند سایر امت ها و خداوند طالوت را بر آنها گماشت و پس از وی [[حضرت داود]] پادشاه شد و [[حضرت سلیمان]] علیه السلام جانشین او گشت و حضرت داود از سبط یهودا بود. | ||
| + | ===دو نیمه شدن بنی اسرائیل=== | ||
بعد از آن که ملک به فرزند سلیمان رسید (سال 476 پس از خروج از [[مصر]]) اسباط دیگر از فرمان او سر پیچیدند و کشور آنها به دو قسمت شد شمال آن را که از شمال بحرالمیت تا نزدیکی شهر صور حالیه امتداد می یافت در سر حد فنیقیه میان دریای مدیترانه و مرز کشور آشور، چند سلسله از پادشاهان بنی اسرائیل در تصرف داشتند و قسمت جنوب را تا خلیج عقبه، اولاد حضرت داود زیر فرمان گرفتند. هجده پادشاه از نسل داود از سال 975 تا 576 قبل از میلاد مسیح یعنی 399 سال در قسمت جنوبی حکومت کردند اما شمالیان بیش از 209 سال سلطنت نکردند از 931 تا 722 و در این مدت قریب بیست پادشاه از نه خاندان مختلف حکومت یافتند. | بعد از آن که ملک به فرزند سلیمان رسید (سال 476 پس از خروج از [[مصر]]) اسباط دیگر از فرمان او سر پیچیدند و کشور آنها به دو قسمت شد شمال آن را که از شمال بحرالمیت تا نزدیکی شهر صور حالیه امتداد می یافت در سر حد فنیقیه میان دریای مدیترانه و مرز کشور آشور، چند سلسله از پادشاهان بنی اسرائیل در تصرف داشتند و قسمت جنوب را تا خلیج عقبه، اولاد حضرت داود زیر فرمان گرفتند. هجده پادشاه از نسل داود از سال 975 تا 576 قبل از میلاد مسیح یعنی 399 سال در قسمت جنوبی حکومت کردند اما شمالیان بیش از 209 سال سلطنت نکردند از 931 تا 722 و در این مدت قریب بیست پادشاه از نه خاندان مختلف حکومت یافتند. | ||
| − | پایتخت دودمان داود بیت المقدس بود و پایتخت شمالیان شهر سامریه. بنی اسرائیل پس از دوران قضاة که [[حضرت موسی]] علیه السلام مقرر داشته بود، آرامش ندیدند مگر همان چند سال سلطنت [[حضرت داود]] و [[حضرت سلیمان]] علیهماالسلام. پس از آن ملوک آنان غالباً زیر نفوذ همسایگان بت پرست می رفتند و [[احکام]] [[تورات]] را سست می گرفتند و رسوم و آداب کفار را رواج می دادند و به عیاشی و ستمگری و مردم آزاری خداوند را به خشم می آوردند و غالباً پیغمبران از دست آنان در شکنجه و عذاب بودند یا متواری و سرگردان چنان که خداوند در [[قرآن]] می فرماید: {{متن قرآن|«ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ»}}؛ ([[سوره بقره]]، 61) خداوند بر آنها خشم گرفت که به آیات خداوند کافر می شدند و پیغمبران را بناحق می کشتند. (ج1، ص 207) | + | پایتخت دودمان داود بیت المقدس بود و پایتخت شمالیان شهر سامریه. |
| + | |||
| + | ===رفتار بد بنی اسرائیل با پیامبران الهی=== | ||
| + | |||
| + | بنی اسرائیل پس از دوران قضاة که [[حضرت موسی]] علیه السلام مقرر داشته بود، آرامش ندیدند مگر همان چند سال سلطنت [[حضرت داود]] و [[حضرت سلیمان]] علیهماالسلام. پس از آن ملوک آنان غالباً زیر نفوذ همسایگان بت پرست می رفتند و [[احکام]] [[تورات]] را سست می گرفتند و رسوم و آداب کفار را رواج می دادند و به عیاشی و ستمگری و مردم آزاری خداوند را به خشم می آوردند و غالباً پیغمبران از دست آنان در شکنجه و عذاب بودند یا متواری و سرگردان چنان که خداوند در [[قرآن]] می فرماید: {{متن قرآن|«ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ»}}؛ ([[سوره بقره]]، 61) خداوند بر آنها خشم گرفت که به آیات خداوند کافر می شدند و پیغمبران را بناحق می کشتند. (ج1، ص 207) | ||
و نیز فرمود: {{متن قرآن|«إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ»}}؛ ([[سوره آل عمران]]، 21) آنها که کافر می شوند به آیات خدا و می کشند پیغمبران را بناحق و می کشند آن کسان را که به عدل و داد می خوانند پس مژده بده آنها را به عذاب دردناک. | و نیز فرمود: {{متن قرآن|«إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ»}}؛ ([[سوره آل عمران]]، 21) آنها که کافر می شوند به آیات خدا و می کشند پیغمبران را بناحق و می کشند آن کسان را که به عدل و داد می خوانند پس مژده بده آنها را به عذاب دردناک. | ||
| − | + | === سرانجام بنی اسرائیل ساکن در قسمت شمالی === | |
| + | بنی اسرائیل با آن همه تشبه و تقرب که به همسایگان می نمودند همیشه گرفتار تاخت و تاز و قتل و غارت و اسیری می شدند و بیشتر مغلوب دشمن می گشتند و غالباً باجگذار بودند تا در سال 722 پادشاه آشور بر قسمت شمالی بنی اسرائیل تاخت و مردم آنجا را پراکنده ساخت و دولت آنان را برانداخت و دیگر پس از آن دولتی نداشتند. | ||
| + | |||
| + | اندکی از بقایای آنان که یهودان سامری گویند هنوز در نابلس مانده اند و با دیگر مردم معاشرت نمی کنند | ||
| − | + | === بنی اسرائیل ساکن در قسمت جنوبی === | |
| + | [[بخت نصر]]؛ پادشاه بابل در سال 576 به اورشلیم لشکر کشید و دولت یهودا را برانداخت و اهل آنجا را به اسیری به بابل برد چنانکه خداوند در [[قرآن]] می فرماید: {{متن قرآن|«فَإِذَا جَاء وَعْدُ أُولاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُوْلِي بَأْسٍ شَدِيدٍ»}}؛ ([[سوره اسراء]]، 5) چون وعده فساد اول فرارسید بر شما انگیختیم بندگان خود را که صاحب قدرت سخت بودند. (ج7، ص 188-212) | ||
پس از حمله بخت نصر یهود پراکنده و اسیر بودند تا سال 538 پادشاه فارس از سلسله هخامنشی که کوروش نام داشت بر غالب ممالک مشرق مستولی گشت و بابل را از دودمان بخت نصر بگرفت و یهود را آزاد ساخت تا بیت المقدس را ساختند مانند بنای حضرت سلیمان و اجرای مراسم دینی آنان را موافق شریعت تورات مجاز فرمود و تا هخامنشیان بودند آنان مرفه زیستند و این آبادی دوم بهتر و بیشتر از آبادی اول بود و یهود در این مدت به آسودگی بودند مانند دوران قضاة و از خود پادشاه نداشتند و کار با کاهن بزرگ بود و به این حال خداوند اشارت فرمود: {{متن قرآن|«ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا»}}؛ ([[سوره اسراء]]، 7) آنگاه شما را بر آنها ظفر دادیم و به مال و فرزند مدد کردیم، شماره شما را بسیار گردانیدیم. | پس از حمله بخت نصر یهود پراکنده و اسیر بودند تا سال 538 پادشاه فارس از سلسله هخامنشی که کوروش نام داشت بر غالب ممالک مشرق مستولی گشت و بابل را از دودمان بخت نصر بگرفت و یهود را آزاد ساخت تا بیت المقدس را ساختند مانند بنای حضرت سلیمان و اجرای مراسم دینی آنان را موافق شریعت تورات مجاز فرمود و تا هخامنشیان بودند آنان مرفه زیستند و این آبادی دوم بهتر و بیشتر از آبادی اول بود و یهود در این مدت به آسودگی بودند مانند دوران قضاة و از خود پادشاه نداشتند و کار با کاهن بزرگ بود و به این حال خداوند اشارت فرمود: {{متن قرآن|«ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا»}}؛ ([[سوره اسراء]]، 7) آنگاه شما را بر آنها ظفر دادیم و به مال و فرزند مدد کردیم، شماره شما را بسیار گردانیدیم. | ||
| − | پس از دویست سال دارای اصفر که آخرین پادشاه هخامنشی بود از اسکندر شکست خورد. اورشلیم و نواحی آن بدست اسکندر افتاد. اسکندر نیز آنان را آزاد گذاشت که موافق شریعت [[تورات]] عمل می کردند تا مدتی که جانشینان اسکندر و پس از آنان دولت روم بر آنها حکومت داشتند کسی متعرض دین و معبد آنها نمیشد. گویند وقتی اسکندر ذوالقرنین به اورشلیم آمد عالم بزرگ یهود به استقبال او بیرون شد چون در کتب انبیا وعده فتح اسکندر و دولت او آمده بود او را به خبر انبیا آگاه ساخت و اسکندر او را بنواخت و هم در بابل نسبت به آنها که در بابل مانده بودند و هم دراورشلیم امت [[حضرت موسی]] علیه السلام را در دین آزاد گذاشت. | + | پس از دویست سال "دارای اصفر" که آخرین پادشاه هخامنشی بود از اسکندر شکست خورد. اورشلیم و نواحی آن بدست اسکندر افتاد. اسکندر نیز آنان را آزاد گذاشت که موافق شریعت [[تورات]] عمل می کردند تا مدتی که جانشینان اسکندر و پس از آنان دولت روم بر آنها حکومت داشتند کسی متعرض دین و معبد آنها نمیشد. گویند وقتی اسکندر ذوالقرنین به اورشلیم آمد عالم بزرگ یهود به استقبال او بیرون شد چون در کتب انبیا وعده فتح اسکندر و دولت او آمده بود او را به خبر انبیا آگاه ساخت و اسکندر او را بنواخت و هم در بابل نسبت به آنها که در بابل مانده بودند و هم دراورشلیم امت [[حضرت موسی]] علیه السلام را در دین آزاد گذاشت. |
پس از وی یکی از جانشینان اسکندر تورات را به یونانی ترجمه کرد و میان آنها رواج داد. اما در عهد رومیان نزدیک ظهور [[حضرت عیسی]] علیه السلام رفته رفته [[اخلاق]] و آداب یونانیان و رومیان در آنان نفوذ کرده و یهودیان عادت زشت آنان را فراگرفته بودند. از غذاهای بت پرستان می خوردند. زنان و مردان با هم در مجالس حاضر می شدند و می رقصیدند و تماشاخانه و امثال آن ساخته بودند و پارسایان را آزاد می کردند و حضرت یحیی را به سبب نهی از منکر کشتند و قصد کشتن مسیح علیه السلام کردند. خداوند یکی از رومیان را بر آنان مسلط کرد تا بار دیگر خانه را خراب کرد و بنی اسرائیل را پراکنده ساختند و گزارش آنان تفصیلی دارد که باید در کتب خود یهود و نصاری خواند و به این خرابی دوم اشاره فرمود: {{متن قرآن|«فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا»}}؛ ([[سوره اسراء]]، 7) چون وعده دیگر آمد روی شما را سیاه کنند و به [[مسجد]] درآیند چنان که بار اول درآمدند و آنچه را ساخته بودند، ویران کنند. | پس از وی یکی از جانشینان اسکندر تورات را به یونانی ترجمه کرد و میان آنها رواج داد. اما در عهد رومیان نزدیک ظهور [[حضرت عیسی]] علیه السلام رفته رفته [[اخلاق]] و آداب یونانیان و رومیان در آنان نفوذ کرده و یهودیان عادت زشت آنان را فراگرفته بودند. از غذاهای بت پرستان می خوردند. زنان و مردان با هم در مجالس حاضر می شدند و می رقصیدند و تماشاخانه و امثال آن ساخته بودند و پارسایان را آزاد می کردند و حضرت یحیی را به سبب نهی از منکر کشتند و قصد کشتن مسیح علیه السلام کردند. خداوند یکی از رومیان را بر آنان مسلط کرد تا بار دیگر خانه را خراب کرد و بنی اسرائیل را پراکنده ساختند و گزارش آنان تفصیلی دارد که باید در کتب خود یهود و نصاری خواند و به این خرابی دوم اشاره فرمود: {{متن قرآن|«فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا»}}؛ ([[سوره اسراء]]، 7) چون وعده دیگر آمد روی شما را سیاه کنند و به [[مسجد]] درآیند چنان که بار اول درآمدند و آنچه را ساخته بودند، ویران کنند. | ||
| − | + | ===تاریخ وقایع بنی اسرائیل=== | |
| + | *خروج بنی اسرائیل از مصر در حدود 1500 سال قبل از میلاد. | ||
| + | *پادشاهی طالوت در حدود 1050 سال قبل از میلاد. | ||
| + | *خرابی بیت المقدس بدست بخت نصر 576 سال قبل از میلاد. | ||
| + | *آبادی دوم بیت المقدس در عهد هخامنشیان 500 سال قبل از میلاد. | ||
| + | *خرابی دوم بدست تیطوس رومی 70 سال پس از میلاد مسیح علیه السلام. | ||
| − | + | ===آوارگی بنی اسرائیل=== | |
| + | بنی اسرائیل پس از خرابی دوم بیت المقدس در جهان پراکنده شدند و این حالت را گالوت گویند که تعریب آن جالوت است و رئیس آنها بنام رأس الجالوت معروف است یعنی رئیس آوارگان چون [[احکام]] تورات بی تشکیلات منظم روحانی در بیت المقدس عملی نبود بزرگان علما برای آنها مراسمی چند قرار دادند که به جای احکام [[تورات]] بدان مراسم عمل کنند و اعیاد و شنبه را در هر جا نگاه دارند و سایر [[احکام]] که نمی توانستند انجام دهند از آنها برداشتند و شریعت آنها عملاً منسوخ گردید. {{متن قرآن|«اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ»}}. ([[سوره توبه]]، آیه 31) | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۵ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۴۰
اسرائیل لقب حضرت یعقوب علیه السلام است و بنی اسرائیل دوازده سبط یا خاندان اند که آنها را از نسل دوازده پسر یعقوب می دانند. این اصطلاح، چهل و دو مرتبه در قرآن بکار رفته است.[۱]
محتویات
- ۱ اهمیت دانستن تاریخ بنی اسرائیل برای مسلمانان[۲]
- ۲ تاریخچه بنی اسرائیل[۳]
- ۲.۱ کوچ نمودن بنی اسرائیل به مصر
- ۲.۲ بدرفتاری فراعنه با بنی اسرائیل
- ۲.۳ بنی اسرائیل در زمان حضرت موسی
- ۲.۴ پادشاهان الهی بنی اسرائیل
- ۲.۵ دو نیمه شدن بنی اسرائیل
- ۲.۶ رفتار بد بنی اسرائیل با پیامبران الهی
- ۲.۷ سرانجام بنی اسرائیل ساکن در قسمت شمالی
- ۲.۸ بنی اسرائیل ساکن در قسمت جنوبی
- ۲.۹ تاریخ وقایع بنی اسرائیل
- ۲.۱۰ آوارگی بنی اسرائیل
- ۳ پانویس
اهمیت دانستن تاریخ بنی اسرائیل برای مسلمانان[۲]
پیش از بعثت حضرت عیسی علیه السلام آنها یگانه قوم خداپرست بودند و دین و شریعت آسمانی را پذیرفته، خداپرست اگر در اقوام دیگر بود، بسیار اندک بود مانند اولاد اسماعیل در میان عرب. از این روی دانستن اخبار بنی اسرائیل و پیغمبران آنها برای مسلمانان مهمتر از دیگرانست.
تاریخچه بنی اسرائیل[۳]
کوچ نمودن بنی اسرائیل به مصر
بنی اسرائیل یعنی اولاد یعقوب در زمین کنعان می زیستند. تاریخ آنان از آنگاه آغاز می شود که حضرت یوسف علیه السلام عزیز مصر شد و نزد فرعون اعتبار یافت فرزندان یعقوب با خود او در سالهای قحط به مصر رفتند و در آن کشور ماندند. سالها بر آنان گذشت و نسل آنها بسیار شد.
بدرفتاری فراعنه با بنی اسرائیل
بنی اسرائیل به رهبری دینی و سیاسی موسی از سلطة فرعون رها شدند و از مصر خارج گشته به سمت کنعان حرکت کردند. اینان حدود چهل سال ، که طی آن یک نسلشان از بین رفت ، در صحرای سینا سرگردان بودند تا اینکه پس از وفات موسی ، یوشع جانشین وی شد و بتدریج کنعان را فتح کرد (بیک ، ص 28ـ 48؛ اسمارت ، ص 291؛ د. جودائیکا ، ج 8، ستون 575 ـ577).
بنی اسرائیل در زمان حضرت موسی
آن فرعون که زمان یوسف بود از جهان رفت و فراعنه دیگر جانشین او شدند و مردم مصر با بیگانگان بد رفتار می کردند و آنها را به خدمت گرفته آزار و شکنجه می دادند تا حضرت موسی علیه السلام به پیغمبری برگزیده شد و بنی اسرائیل را از مصر بیرون آورد به قصد اراضی شام.
سالها در بیابان سینا و نواحی آن بسر بردند و خداوند بر موسی علیه السلام تورات فرستاد و احکام تورات در عهد خود او و پس از او دستور معاملات و عبادات و سیاسات آنها بود.
حضرت موسی علیه السلام تا زنده بود، موفق نشد. زمین مقدس را فتح کند. اما با فلسطینیان و عمالقه جنگها کرد و گزارش آن در قرآن آمده است. (سوره مائده/24) اما یوشع بن نون جانشین وی آن زمین را بگشود و بنی اسرائیل در آنجا ساکن شدند. سیاست و حکومت آنان در زمان حضرت موسی علیه السلام و خلفای وی تا چهارصد سال به طرز خاصی بود که نظیر آن را امروز فدرال گویند.
حضرت موسی علیه السلام بنی اسرائیل را به گروه های مختلف تقسیم کرده بود و کار هر یک را به رئیسی سپرده تا به اختلاف آنان برسند و میان آنها مطابق دستور شریعت حکم کنند هزاره و صده و بیش و کم هر یک زیر فرمان رئیسی بودند و پس از آن که زمین مقدس را تصرف کردند همچنان اراضی را میان دوازده سبط پخش کردند و هر سبط را مانند حضرت موسی علیه السلام به گروهها زیر فرمان رؤسا و قضاة مقرر داشتند و احکام شرع میان آنها اجرا می شد و یک رئیس کل یا کاهن و قاضی بزرگ بر آنها نظر داشت. (شمعون که میان مسلمانان معروف است یکی از قضاة بود)
پادشاهان الهی بنی اسرائیل
نزدیک چهارصد سال بر این گذشت از آنگاه بعللی از بزرگان خویش درخواست پادشاهی کردند مانند سایر امت ها و خداوند طالوت را بر آنها گماشت و پس از وی حضرت داود پادشاه شد و حضرت سلیمان علیه السلام جانشین او گشت و حضرت داود از سبط یهودا بود.
دو نیمه شدن بنی اسرائیل
بعد از آن که ملک به فرزند سلیمان رسید (سال 476 پس از خروج از مصر) اسباط دیگر از فرمان او سر پیچیدند و کشور آنها به دو قسمت شد شمال آن را که از شمال بحرالمیت تا نزدیکی شهر صور حالیه امتداد می یافت در سر حد فنیقیه میان دریای مدیترانه و مرز کشور آشور، چند سلسله از پادشاهان بنی اسرائیل در تصرف داشتند و قسمت جنوب را تا خلیج عقبه، اولاد حضرت داود زیر فرمان گرفتند. هجده پادشاه از نسل داود از سال 975 تا 576 قبل از میلاد مسیح یعنی 399 سال در قسمت جنوبی حکومت کردند اما شمالیان بیش از 209 سال سلطنت نکردند از 931 تا 722 و در این مدت قریب بیست پادشاه از نه خاندان مختلف حکومت یافتند.
پایتخت دودمان داود بیت المقدس بود و پایتخت شمالیان شهر سامریه.
رفتار بد بنی اسرائیل با پیامبران الهی
بنی اسرائیل پس از دوران قضاة که حضرت موسی علیه السلام مقرر داشته بود، آرامش ندیدند مگر همان چند سال سلطنت حضرت داود و حضرت سلیمان علیهماالسلام. پس از آن ملوک آنان غالباً زیر نفوذ همسایگان بت پرست می رفتند و احکام تورات را سست می گرفتند و رسوم و آداب کفار را رواج می دادند و به عیاشی و ستمگری و مردم آزاری خداوند را به خشم می آوردند و غالباً پیغمبران از دست آنان در شکنجه و عذاب بودند یا متواری و سرگردان چنان که خداوند در قرآن می فرماید: «ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ»؛ (سوره بقره، 61) خداوند بر آنها خشم گرفت که به آیات خداوند کافر می شدند و پیغمبران را بناحق می کشتند. (ج1، ص 207)
و نیز فرمود: «إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ»؛ (سوره آل عمران، 21) آنها که کافر می شوند به آیات خدا و می کشند پیغمبران را بناحق و می کشند آن کسان را که به عدل و داد می خوانند پس مژده بده آنها را به عذاب دردناک.
سرانجام بنی اسرائیل ساکن در قسمت شمالی
بنی اسرائیل با آن همه تشبه و تقرب که به همسایگان می نمودند همیشه گرفتار تاخت و تاز و قتل و غارت و اسیری می شدند و بیشتر مغلوب دشمن می گشتند و غالباً باجگذار بودند تا در سال 722 پادشاه آشور بر قسمت شمالی بنی اسرائیل تاخت و مردم آنجا را پراکنده ساخت و دولت آنان را برانداخت و دیگر پس از آن دولتی نداشتند.
اندکی از بقایای آنان که یهودان سامری گویند هنوز در نابلس مانده اند و با دیگر مردم معاشرت نمی کنند
بنی اسرائیل ساکن در قسمت جنوبی
بخت نصر؛ پادشاه بابل در سال 576 به اورشلیم لشکر کشید و دولت یهودا را برانداخت و اهل آنجا را به اسیری به بابل برد چنانکه خداوند در قرآن می فرماید: «فَإِذَا جَاء وَعْدُ أُولاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُوْلِي بَأْسٍ شَدِيدٍ»؛ (سوره اسراء، 5) چون وعده فساد اول فرارسید بر شما انگیختیم بندگان خود را که صاحب قدرت سخت بودند. (ج7، ص 188-212)
پس از حمله بخت نصر یهود پراکنده و اسیر بودند تا سال 538 پادشاه فارس از سلسله هخامنشی که کوروش نام داشت بر غالب ممالک مشرق مستولی گشت و بابل را از دودمان بخت نصر بگرفت و یهود را آزاد ساخت تا بیت المقدس را ساختند مانند بنای حضرت سلیمان و اجرای مراسم دینی آنان را موافق شریعت تورات مجاز فرمود و تا هخامنشیان بودند آنان مرفه زیستند و این آبادی دوم بهتر و بیشتر از آبادی اول بود و یهود در این مدت به آسودگی بودند مانند دوران قضاة و از خود پادشاه نداشتند و کار با کاهن بزرگ بود و به این حال خداوند اشارت فرمود: «ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا»؛ (سوره اسراء، 7) آنگاه شما را بر آنها ظفر دادیم و به مال و فرزند مدد کردیم، شماره شما را بسیار گردانیدیم.
پس از دویست سال "دارای اصفر" که آخرین پادشاه هخامنشی بود از اسکندر شکست خورد. اورشلیم و نواحی آن بدست اسکندر افتاد. اسکندر نیز آنان را آزاد گذاشت که موافق شریعت تورات عمل می کردند تا مدتی که جانشینان اسکندر و پس از آنان دولت روم بر آنها حکومت داشتند کسی متعرض دین و معبد آنها نمیشد. گویند وقتی اسکندر ذوالقرنین به اورشلیم آمد عالم بزرگ یهود به استقبال او بیرون شد چون در کتب انبیا وعده فتح اسکندر و دولت او آمده بود او را به خبر انبیا آگاه ساخت و اسکندر او را بنواخت و هم در بابل نسبت به آنها که در بابل مانده بودند و هم دراورشلیم امت حضرت موسی علیه السلام را در دین آزاد گذاشت.
پس از وی یکی از جانشینان اسکندر تورات را به یونانی ترجمه کرد و میان آنها رواج داد. اما در عهد رومیان نزدیک ظهور حضرت عیسی علیه السلام رفته رفته اخلاق و آداب یونانیان و رومیان در آنان نفوذ کرده و یهودیان عادت زشت آنان را فراگرفته بودند. از غذاهای بت پرستان می خوردند. زنان و مردان با هم در مجالس حاضر می شدند و می رقصیدند و تماشاخانه و امثال آن ساخته بودند و پارسایان را آزاد می کردند و حضرت یحیی را به سبب نهی از منکر کشتند و قصد کشتن مسیح علیه السلام کردند. خداوند یکی از رومیان را بر آنان مسلط کرد تا بار دیگر خانه را خراب کرد و بنی اسرائیل را پراکنده ساختند و گزارش آنان تفصیلی دارد که باید در کتب خود یهود و نصاری خواند و به این خرابی دوم اشاره فرمود: «فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا»؛ (سوره اسراء، 7) چون وعده دیگر آمد روی شما را سیاه کنند و به مسجد درآیند چنان که بار اول درآمدند و آنچه را ساخته بودند، ویران کنند.
تاریخ وقایع بنی اسرائیل
- خروج بنی اسرائیل از مصر در حدود 1500 سال قبل از میلاد.
- پادشاهی طالوت در حدود 1050 سال قبل از میلاد.
- خرابی بیت المقدس بدست بخت نصر 576 سال قبل از میلاد.
- آبادی دوم بیت المقدس در عهد هخامنشیان 500 سال قبل از میلاد.
- خرابی دوم بدست تیطوس رومی 70 سال پس از میلاد مسیح علیه السلام.
آوارگی بنی اسرائیل
بنی اسرائیل پس از خرابی دوم بیت المقدس در جهان پراکنده شدند و این حالت را گالوت گویند که تعریب آن جالوت است و رئیس آنها بنام رأس الجالوت معروف است یعنی رئیس آوارگان چون احکام تورات بی تشکیلات منظم روحانی در بیت المقدس عملی نبود بزرگان علما برای آنها مراسمی چند قرار دادند که به جای احکام تورات بدان مراسم عمل کنند و اعیاد و شنبه را در هر جا نگاه دارند و سایر احکام که نمی توانستند انجام دهند از آنها برداشتند و شریعت آنها عملاً منسوخ گردید. «اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ». (سوره توبه، آیه 31)
پانویس
