سوره انفطار: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۲: سطر ۲:
  
  
__toc__
+
{{شناسنامه سوره
 +
|نام=انفطار
 +
|قبلی=تکویر
 +
|بعدی=مطففین
 +
|شماره=۸۲
 +
|جزء=۳۰
 +
|محل نزول=مکه
 +
|ترتیب نزول=۸۲
 +
|تعداد آیه=۱۹
 +
}}
  
نام هشتاد و دومین سوره [[قرآن كریم]].
+
سوره انفطار هشتاد و دومین سوره قرآن كریم است و دارای 19 آیه است.
 +
==نزول==
  
 
این سوره به اتفاق مفسران مكى است<ref> مجمع البیان، ج‌ 10، ص‌ 679‌؛ زادالمسیر، ج‌ 9، ص‌ 46؛ روح المعانى، مج‌ 16، ج‌ 30، ص‌ 110.</ref> و اندكى پیش از هجرت بعد از [[سوره نازعات]] و قبل از [[سوره انشقاق]] نازل شده است.<ref> البرهان فى علوم القرآن، ج‌ 1، ص‌ 281؛ الموسوعة القرآنیه، ج‌ 11، ص‌ 115؛ التمهید، ج‌ 1، ص‌ 137.</ref> هماهنگى و نظم موجود در میان آیات این سوره نشان وحدت نزول آن است.<ref> التفسیر الحدیث، ج‌ 5‌، ص‌ 419.</ref> بنا به قول مشهور ترتیب نزول آن مانند ترتیب كنونى آن در مصحف، 82<ref> البرهان فى علوم القرآن، ج‌ 1، ص‌ 281؛ التمهید، ج‌ 1، ص‌ 137.</ref> و داراى 19 آیه<ref> جامع البیان، مج‌ 15، ج‌ 30، ص‌ 106؛ التبیان، ج‌ 10، ص‌ 289.</ref>، 81 كلمه<ref> المعجم الاحصائى، ج‌ 1، ص‌ 304؛ معجم علوم القرآن، ص‌ 69‌.</ref> و 319 حرف است.<ref> بصائر ذوى التمییز، ج‌ 1، ص‌ 505‌.</ref>
 
این سوره به اتفاق مفسران مكى است<ref> مجمع البیان، ج‌ 10، ص‌ 679‌؛ زادالمسیر، ج‌ 9، ص‌ 46؛ روح المعانى، مج‌ 16، ج‌ 30، ص‌ 110.</ref> و اندكى پیش از هجرت بعد از [[سوره نازعات]] و قبل از [[سوره انشقاق]] نازل شده است.<ref> البرهان فى علوم القرآن، ج‌ 1، ص‌ 281؛ الموسوعة القرآنیه، ج‌ 11، ص‌ 115؛ التمهید، ج‌ 1، ص‌ 137.</ref> هماهنگى و نظم موجود در میان آیات این سوره نشان وحدت نزول آن است.<ref> التفسیر الحدیث، ج‌ 5‌، ص‌ 419.</ref> بنا به قول مشهور ترتیب نزول آن مانند ترتیب كنونى آن در مصحف، 82<ref> البرهان فى علوم القرآن، ج‌ 1، ص‌ 281؛ التمهید، ج‌ 1، ص‌ 137.</ref> و داراى 19 آیه<ref> جامع البیان، مج‌ 15، ج‌ 30، ص‌ 106؛ التبیان، ج‌ 10، ص‌ 289.</ref>، 81 كلمه<ref> المعجم الاحصائى، ج‌ 1، ص‌ 304؛ معجم علوم القرآن، ص‌ 69‌.</ref> و 319 حرف است.<ref> بصائر ذوى التمییز، ج‌ 1، ص‌ 505‌.</ref>
 
+
==نام دیگر سوره انفطار==
 
نام مشهور آن انفطار، مصدر باب انفعال به معناى شكافته شدن و برگرفته از كلمه «انفَطَرَت» در آیه نخست آن است.<ref> بصائر ذوى‌التمییز، ج 1، ص 505‌؛ التحریر والتنویر، ج 30، ص‌ 169.</ref> در روایات<ref> صحیح البخارى، ج‌ 6‌، ص‌ 96؛ ثواب الاعمال، ص‌ 260؛ مجمع الزوائد، ج‌ 7، ص‌ 134.</ref> و برخى منابع كهن<ref> تفسیر مجاهد، ص‌ 710؛ تفسیر عبدالرزاق، ج‌ 3، ص‌ 402؛ التحریر والتنویر، ج‌ 30، ص‌ 169.</ref> از آن به سوره «اِذَا السَّماءُ انفَطَرَت» و در برخى تفاسیر به سوره «انفطرت» <ref> سعد السعود، ص‌ 579‌؛ نهج البیان، ج‌ 5‌، ص‌ 327.</ref> و «المنفطره» نیز یاد شده است.<ref> روح المعانى، مج‌ 16، ج‌ 30، ص‌ 110؛ التحریر والتنویر، ج‌ 30، ص‌ 169.</ref>
 
نام مشهور آن انفطار، مصدر باب انفعال به معناى شكافته شدن و برگرفته از كلمه «انفَطَرَت» در آیه نخست آن است.<ref> بصائر ذوى‌التمییز، ج 1، ص 505‌؛ التحریر والتنویر، ج 30، ص‌ 169.</ref> در روایات<ref> صحیح البخارى، ج‌ 6‌، ص‌ 96؛ ثواب الاعمال، ص‌ 260؛ مجمع الزوائد، ج‌ 7، ص‌ 134.</ref> و برخى منابع كهن<ref> تفسیر مجاهد، ص‌ 710؛ تفسیر عبدالرزاق، ج‌ 3، ص‌ 402؛ التحریر والتنویر، ج‌ 30، ص‌ 169.</ref> از آن به سوره «اِذَا السَّماءُ انفَطَرَت» و در برخى تفاسیر به سوره «انفطرت» <ref> سعد السعود، ص‌ 579‌؛ نهج البیان، ج‌ 5‌، ص‌ 327.</ref> و «المنفطره» نیز یاد شده است.<ref> روح المعانى، مج‌ 16، ج‌ 30، ص‌ 110؛ التحریر والتنویر، ج‌ 30، ص‌ 169.</ref>
 +
==سوره انفطار در تقسیم بندی سوره ها==
 +
سوره انفطار در تقسیم‌بندى سوره‌ها در گروه سوره‌هاى مفصل یعنى سوره‌هایى كه بسمله‌هاى فراوانى بین آن‌ها فاصله انداخته است، قرار دارد.<ref> مجمع البیان، ج‌ 1، ص‌ 83‌؛ تاریخ قرآن، ص‌ 102‌ـ‌103؛ معجم علوم قرآن، ص‌ 272.</ref> 
  
در تقسیم‌بندى سوره‌ها در گروه سوره‌هاى مفصل یعنى سوره‌هایى كه بسمله‌هاى فراوانى بین آن‌ها فاصله انداخته است، قرار دارد.<ref> مجمع البیان، ج‌ 1، ص‌ 83‌؛ تاریخ قرآن، ص‌ 102‌ـ‌103؛ معجم علوم قرآن، ص‌ 272.</ref> درباره ارتباط این سوره با سوره پیش از آن (تكویر) گفته‌اند: چون خداوند در سوره تكویر به مباحث [[قیامت]] و رخدادهاى مهم آستانه آن پرداخته در این سوره نیز همین مباحث را پى گرفته است،<ref> مجمع البیان، ج‌ 10، ص‌ 679‌.</ref> از این ‌رو برخى مفسران از آن به عنوان «تمام»<ref> تفسیر بقاعى، ج‌ 8‌، ص‌ 348.</ref> یا «نظیر»<ref> مجمع البیان، ج‌ 10، ص‌ 679‌.</ref> سوره پیشین یاد كرده‌اند.
+
==ارتباط سوره انفطار با سوره تکویر==
 +
درباره ارتباط این سوره با سوره پیش از آن (تكویر) گفته‌اند: چون خداوند در سوره تكویر به مباحث [[قیامت]] و رخدادهاى مهم آستانه آن پرداخته در این سوره نیز همین مباحث را پى گرفته است،<ref> مجمع البیان، ج‌ 10، ص‌ 679‌.</ref> از این ‌رو برخى مفسران از آن به عنوان «تمام»<ref> تفسیر بقاعى، ج‌ 8‌، ص‌ 348.</ref> یا «نظیر»<ref> مجمع البیان، ج‌ 10، ص‌ 679‌.</ref> سوره پیشین یاد كرده‌اند.
  
 
==محتواى سوره==
 
==محتواى سوره==

نسخهٔ ‏۸ ژانویهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۶:۵۳

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)



<<تکویر انفطار مطففین>>
شماره: ۸۲
جزء : ۳۰
محل نزول: مکه
ترتيب نزول : ۸۲
تعداد آیه : ۱۹
متن و ترجمه سوره

فهرست سوره‌های قرآن


سوره انفطار هشتاد و دومین سوره قرآن كریم است و دارای 19 آیه است.

نزول

این سوره به اتفاق مفسران مكى است[۱] و اندكى پیش از هجرت بعد از سوره نازعات و قبل از سوره انشقاق نازل شده است.[۲] هماهنگى و نظم موجود در میان آیات این سوره نشان وحدت نزول آن است.[۳] بنا به قول مشهور ترتیب نزول آن مانند ترتیب كنونى آن در مصحف، 82[۴] و داراى 19 آیه[۵]، 81 كلمه[۶] و 319 حرف است.[۷]

نام دیگر سوره انفطار

نام مشهور آن انفطار، مصدر باب انفعال به معناى شكافته شدن و برگرفته از كلمه «انفَطَرَت» در آیه نخست آن است.[۸] در روایات[۹] و برخى منابع كهن[۱۰] از آن به سوره «اِذَا السَّماءُ انفَطَرَت» و در برخى تفاسیر به سوره «انفطرت» [۱۱] و «المنفطره» نیز یاد شده است.[۱۲]

سوره انفطار در تقسیم بندی سوره ها

سوره انفطار در تقسیم‌بندى سوره‌ها در گروه سوره‌هاى مفصل یعنى سوره‌هایى كه بسمله‌هاى فراوانى بین آن‌ها فاصله انداخته است، قرار دارد.[۱۳] 

ارتباط سوره انفطار با سوره تکویر

درباره ارتباط این سوره با سوره پیش از آن (تكویر) گفته‌اند: چون خداوند در سوره تكویر به مباحث قیامت و رخدادهاى مهم آستانه آن پرداخته در این سوره نیز همین مباحث را پى گرفته است،[۱۴] از این ‌رو برخى مفسران از آن به عنوان «تمام»[۱۵] یا «نظیر»[۱۶] سوره پیشین یاد كرده‌اند.

محتواى سوره

این سوره به انسان هشدار مى‌دهد مبادا به سبب فراموش كردن قیامت و حسابرسى اعمال در آن روز و به امید احسان پروردگار مرتكب گناه شود،[۱۷] از این‌رو در آیات 1‌ـ‌5 با برشمردن برخى از حوادث هولناك آستانه قیامت و این كه در آن روز انسان پس از برانگیخته شدن از گور بر تمام آثار و اعمالش مطلع مى‌گردد به معرفى روز قیامت مى‌پردازد و در آیات 6 ـ 8 انسان را به سبب ناسپاسى در برابر نعمت‌هاى خداداد سرزنش و به او هشدار مى‌دهد.

در آیات 9‌ـ 16 راز نافرمانى انسان را فراموش كردن قیامت مى‌داند و براى بیدارى او از خواب غفلت بر این نكته تأكید مى‌ورزد كه بر انسان نگهبانانى گمارده شده است كه كارهاى او را ثبت مى‌كنند. سپس به سرنوشت نیكان و بدان اشاره مى‌كند و در پایان، آیات 17 ـ 19 با اشاره به دشواری‌هاى آن روز عظیم مى‌گوید: روزى است كه هیچ‌كس قادر بر كارى به سود دیگرى نیست و این واقعیت كه همه امور از آن ‌خداست در آن روز آشكار مى‌شود.

فضیلت سوره

بر پایه روایتى از امام ‌صادق علیه‌السلام كسى كه همواره در نمازهاى واجب و مستحب، سوره‌هاى انفطار و انشقاق را تلاوت كند. خداوند بین او و حاجتش فاصله نمى‌اندازد و مانعى میان او و خداوند نخواهد بود و پیوسته خداى سبحان به او مى‌نگرد تا از حساب مردم فارغ ‌شود.[۱۸]

پیوست

متن و ترجمه سوره

پانویس

  1. مجمع البیان، ج‌ 10، ص‌ 679‌؛ زادالمسیر، ج‌ 9، ص‌ 46؛ روح المعانى، مج‌ 16، ج‌ 30، ص‌ 110.
  2. البرهان فى علوم القرآن، ج‌ 1، ص‌ 281؛ الموسوعة القرآنیه، ج‌ 11، ص‌ 115؛ التمهید، ج‌ 1، ص‌ 137.
  3. التفسیر الحدیث، ج‌ 5‌، ص‌ 419.
  4. البرهان فى علوم القرآن، ج‌ 1، ص‌ 281؛ التمهید، ج‌ 1، ص‌ 137.
  5. جامع البیان، مج‌ 15، ج‌ 30، ص‌ 106؛ التبیان، ج‌ 10، ص‌ 289.
  6. المعجم الاحصائى، ج‌ 1، ص‌ 304؛ معجم علوم القرآن، ص‌ 69‌.
  7. بصائر ذوى التمییز، ج‌ 1، ص‌ 505‌.
  8. بصائر ذوى‌التمییز، ج 1، ص 505‌؛ التحریر والتنویر، ج 30، ص‌ 169.
  9. صحیح البخارى، ج‌ 6‌، ص‌ 96؛ ثواب الاعمال، ص‌ 260؛ مجمع الزوائد، ج‌ 7، ص‌ 134.
  10. تفسیر مجاهد، ص‌ 710؛ تفسیر عبدالرزاق، ج‌ 3، ص‌ 402؛ التحریر والتنویر، ج‌ 30، ص‌ 169.
  11. سعد السعود، ص‌ 579‌؛ نهج البیان، ج‌ 5‌، ص‌ 327.
  12. روح المعانى، مج‌ 16، ج‌ 30، ص‌ 110؛ التحریر والتنویر، ج‌ 30، ص‌ 169.
  13. مجمع البیان، ج‌ 1، ص‌ 83‌؛ تاریخ قرآن، ص‌ 102‌ـ‌103؛ معجم علوم قرآن، ص‌ 272.
  14. مجمع البیان، ج‌ 10، ص‌ 679‌.
  15. تفسیر بقاعى، ج‌ 8‌، ص‌ 348.
  16. مجمع البیان، ج‌ 10، ص‌ 679‌.
  17. تفسیر بقاعى، ج‌ 8‌، ص‌ 347.
  18. ثواب الاعمال، ص ‌260؛ البرهان، ج‌ 5‌، ص‌ 599‌.

منابع

سید عبدالرسول حسینى‌زاده، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 5، صفحه 30-32.