لعنت بر یزید: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
(منابع)
سطر ۱۴: سطر ۱۴:
  
 
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
 
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]]
 +
{{الگو:واقعه عاشورا}}

نسخهٔ ‏۱۷ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۶:۵۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


از سنت هاى شيعى، فرستادن درود و سلام بر امام حسين علیه السلام و لعنت بر قاتلان او هنگام آب ‌نوشيدن است. لعن به معناى طرد از رحمت و دور كردن است. عرب، هرگاه كسى تمرد مى‌كرد او را از خود طرد مى‌كردند تا گناهان او دامنگيرشان نشود.[۱]

امام صادق عليه السلام به نقل داود رقى، آب خواست و نوشيد و چشمانش اشگبارشد، سپس فرمود: لعنت ‌خدا بر قاتل حسين، هرگز بنده‌اى نيست كه آب بنوشد و حسين‌ را ياد كند و قاتل او را لعنت كند، مگر آن كه خداوند براى او صد هزار حسنه مى‌نويسد و صد هزار سيئه از او محو مى‌كند...: «ما من عبد شرب الماء فذكر الحسين ولعن قاتله الا كتب‌الله له مائة الف حسنة و حط عنه ماة الف سيئة...».[۲]

و اين، جزء فرهنگ عاشورايى مردم ‌شده است و بر سقاخانه‌ها مى‌نويسند: «آبى بنوش و لعنت‌ حق بر يزيد كن‌». لعنت بر يزيد و ابن زياد و شمر و ديگر عاملان و مباشران و زمينه‌سازان حادثه عاشورا و قتل امام‌ حسين‌ علیه السلام در زيارتنامه‌هاى متعددى از جمله در زيارت عاشورا و وارث آمده است: «اللهم العن يزيد خامسا و العن عبيدالله بن زياد و ابن مرجانة و عمر بن سعد و شمرا و آل ‌ابى سفيان و آل زياد و آل مروان الى يوم القيامة‌».[۳]

پانویس

  1. مجمع البحرين.
  2. اسرار الشهادة، فاضل دربندى، ص 77، مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 87.
  3. زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص 458.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها