لاحق: تفاوت بین نسخهها
(←منابع) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | «لاحق» نام اسبى كه [[عبیدالله بن حر جعفی]]، هنگام ملاقات با [[سیدالشهدا]] علیه السلام به آن حضرت تقديم كرد. معناى آن «از پى رونده، در رسنده، رسيده، آن كه و آنچه در پى چيزى مىدود و به آن مىرسد» است. از اين رو به اسب هاى تندرو هم «لاحق» مىگفتند. اين نام براى اسب هاى تنى چند از معروفان عرب نيز بكار رفته است.<ref>لغتنامه، دهخدا.</ref> | |
| − | + | گفته شده [[امام حسين]] علیه السلام نيز فرزندش على بن الحسين علیه السلام را بر آن اسب سوار كرد.<ref>الحسين والسنه، سيد عبدالعزيز طباطبايى، ص ۷۲، نقل از انساب الاشراف.</ref> با این وجود، در نقل مشهور دیگری آمده است که وقتی امام حسین در منزلگاه «[[قصر مقاتل|قصر بنی مقاتل]]» با عبیدالله بن حر مواجه شد و او را به یاری اردوی خود دعوت کرد، او بهانه آورد و گفت: یابن رسول الله، اگر به یاری تو آیم، همان اول کار پیش روی تو کشته می شوم و نفس من به مرگ راضی نیست، ولی این اسب مرا -که «ملحقه» نام داشت- بگیر...؛<ref>نقل از امالی شیخ صدوق.</ref> اما امام حسین علیه السلام از او روی برگرداند و فرمود: «نه حاجت به تو دارم و نه به اسب تو، و سپس آیه ای از [[سوره کهف]] را خواند: {{متن قرآن|«و ما کنتُ متخذَ المضلّین عضداً»}}؛ (من گمراهان را به یاری خود نمی طلبم.) پس از اینجا بگریز و برو! نه با ما باش و نه بر ما! زیرا اگر کسی صدای [[استغاثه]] ما را بشنود و اجابت نکند، خداوند او را در آتش [[جهنم]] می اندازد». | |
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۹: | سطر ۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | جواد محدثی، | + | *[[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، جواد محدثی، نشر معروف. |
| − | + | *[[عبیدالله بن حر جعفی]]، دانشنامه اسلامی. | |
[[رده:واقعه عاشورا]] | [[رده:واقعه عاشورا]] | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ ۲۵ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۴۸
«لاحق» نام اسبى كه عبیدالله بن حر جعفی، هنگام ملاقات با سیدالشهدا علیه السلام به آن حضرت تقديم كرد. معناى آن «از پى رونده، در رسنده، رسيده، آن كه و آنچه در پى چيزى مىدود و به آن مىرسد» است. از اين رو به اسب هاى تندرو هم «لاحق» مىگفتند. اين نام براى اسب هاى تنى چند از معروفان عرب نيز بكار رفته است.[۱]
گفته شده امام حسين علیه السلام نيز فرزندش على بن الحسين علیه السلام را بر آن اسب سوار كرد.[۲] با این وجود، در نقل مشهور دیگری آمده است که وقتی امام حسین در منزلگاه «قصر بنی مقاتل» با عبیدالله بن حر مواجه شد و او را به یاری اردوی خود دعوت کرد، او بهانه آورد و گفت: یابن رسول الله، اگر به یاری تو آیم، همان اول کار پیش روی تو کشته می شوم و نفس من به مرگ راضی نیست، ولی این اسب مرا -که «ملحقه» نام داشت- بگیر...؛[۳] اما امام حسین علیه السلام از او روی برگرداند و فرمود: «نه حاجت به تو دارم و نه به اسب تو، و سپس آیه ای از سوره کهف را خواند: «و ما کنتُ متخذَ المضلّین عضداً»؛ (من گمراهان را به یاری خود نمی طلبم.) پس از اینجا بگریز و برو! نه با ما باش و نه بر ما! زیرا اگر کسی صدای استغاثه ما را بشنود و اجابت نکند، خداوند او را در آتش جهنم می اندازد».
پانویس
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
- عبیدالله بن حر جعفی، دانشنامه اسلامی.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
