میرزا فضل الله زنجانی: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | «آیتالله میرزا فضلالله زنجانی» (۱۳۷۰-۱۳۰۲ ق)، معروف به «شیخ الاسلام»، از | + | '''«آیتالله میرزا فضلالله زنجانی»''' (۱۳۷۰-۱۳۰۲ ق)، معروف به «شیخ الاسلام»، فقیه، محدث، رجالی، متکلم و فیلسوف [[شیعه]] در قرن ۱۴ قمری و از شاگردان [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدی]] و [[شیخ الشریعه اصفهانی]] بود. آیتالله زنجانی در تحصیل [[علوم اسلامی|علوم اسلامی]] و تبلیغ [[احکام]] الهی تلاش گستردهای داشت و در [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[منطق]]، [[کلام]]، [[فلسفه]]، [[تاریخ|تاریخ]]، [[علم رجال|رجال]] و [[حدیث|حدیث]] صاحب نظر و تألیف بود. |
{{شناسنامه عالم | {{شناسنامه عالم | ||
|نام کامل = میرزا فضلالله زنجانی | |نام کامل = میرزا فضلالله زنجانی | ||
| − | + | |تصویر=[[پرونده: زنجانی.jpg|۲۵۰px|center]] | |
|زادروز = ۱۳۰۲ قمری | |زادروز = ۱۳۰۲ قمری | ||
|زادگاه = زنجان | |زادگاه = زنجان | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
==تحصیلات و استادان== | ==تحصیلات و استادان== | ||
| − | میرزا فضلالله زنجانی تحصیلات علوم ابتدایی را در زادگاهش طی نمود و [[ادبیات عرب|ادبیات عرب]]، [[منطق]]، [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[کلام]] و [[حکمت]] را از استادان همشهری خود آموخت. میرزا فضلالله در سال ۱۳۳۱ ق.<ref> در کتاب | + | میرزا فضلالله زنجانی تحصیلات علوم ابتدایی را در زادگاهش طی نمود و [[ادبیات عرب|ادبیات عرب]]، [[منطق]]، [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[کلام]] و [[حکمت]] را از استادان همشهری خود آموخت. میرزا فضلالله در سال ۱۳۳۱ ق.<ref> در کتاب اعیان الشیعه، ج ۸، ص ۴۰۷، مهاجرت وی به عتبات سال ۱۳۳۰ ق. ذکر شده است.</ref> به همراه برادر کوچکترش میرزا ابوعبدالله، راهی [[عراق]] گردید و هشت سال با او در آن سرزمینِ قدسی به کسب علوم آل محمد پرداخت. وی در سال ۱۳۳۹ ق. به زنجان بازگشت و به خدمات علمی، دینی مشغول شد.<ref> علمای معاصرین، ص ۲۲۵-۳۱۴؛ المسلسلات فی الاجازات، ج ۲، ص ۳۸۵.</ref> |
| − | زنجانی در مقاطع مختلف از برخی بزرگان و اندیشمندان اسلامی بهره برده است که هر یک در زمان خویش شهره آفاق بودند. استادان وی در زنجان عبارتند از: میرزا عبدالمجید زنجانی (م، ۱۳۲۴ ق)، از شاگردان [[میرزا ابوالحسن جلوه]]، که فردی بسیار زاهد، عابد، ملتزم به آداب شرعی و در علوم مختلفی چون: کلام، [[فلسفه]]، فقه، اصول و... استاد و صاحبنظر بود. حاشیه بر [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]]<ref> اعیان الشیعه، ج ۸، ص ۹۲ | + | زنجانی در مقاطع مختلف از برخی بزرگان و اندیشمندان اسلامی بهره برده است که هر یک در زمان خویش شهره آفاق بودند. استادان وی در زنجان عبارتند از: میرزا عبدالمجید زنجانی (م، ۱۳۲۴ ق)، از شاگردان [[میرزا ابوالحسن جلوه]]، که فردی بسیار زاهد، عابد، ملتزم به آداب شرعی و در علوم مختلفی چون: کلام، [[فلسفه]]، فقه، اصول و... استاد و صاحبنظر بود. حاشیه بر [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]]<ref> اعیان الشیعه، ج ۸، ص ۹۲-۹۳؛ اثرآفرینان، ج ۳، ص ۱۸۳.</ref> از آثار او است. استاد دیگر او در این برهه میرزا عبدالله کاوندی زنجانی (م، ۱۳۲۹ ق) از شاگردان [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزا محمدحسن شیرازی]] است. |
شیخ الاسلام زنجانی هنگام اقامت در [[نجف]] اشرف نیز از محضر فرزانگانی چون آیات عظام: [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدی طباطبایی]] (۱۲۴۸-۱۳۳۷ ق) نویسنده کتاب [[عروة الوثقی|عروة الوثقی]]، [[شیخ الشریعه اصفهانی|ملا فتحالله شیخ الشریعه اصفهانی]] (۱۲۶۶-۱۳۳۹ ق)، [[میرزا محمد تقی شیرازی|میرزا محمدتقی شیرازی]] (۱۲۸۵-۱۳۳۸ ق) و [[آقا ضیاءالدین عراقی|آقا ضیاءالدین عراقی]] (۱۲۷۸-۱۳۶۱ ق) استفاده کرد. | شیخ الاسلام زنجانی هنگام اقامت در [[نجف]] اشرف نیز از محضر فرزانگانی چون آیات عظام: [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدی طباطبایی]] (۱۲۴۸-۱۳۳۷ ق) نویسنده کتاب [[عروة الوثقی|عروة الوثقی]]، [[شیخ الشریعه اصفهانی|ملا فتحالله شیخ الشریعه اصفهانی]] (۱۲۶۶-۱۳۳۹ ق)، [[میرزا محمد تقی شیرازی|میرزا محمدتقی شیرازی]] (۱۲۸۵-۱۳۳۸ ق) و [[آقا ضیاءالدین عراقی|آقا ضیاءالدین عراقی]] (۱۲۷۸-۱۳۶۱ ق) استفاده کرد. | ||
| − | وی همچنین برای ورود به قافله حاملان [[حدیث]] و ناقلان روایت، از برخی بزرگان عالمان جهان [[تشیع]] و [[اهل سنت|تسنن]] موفق به دریافت [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] روایتی گردید که عبارتند از: [[سید حسن صدر|سید حسن صدر کاظمی]]؛ به تاریخ ۲۸ [[رجب]] ۱۳۳۹ ق، [[سید محمد فیروزآبادی]]، [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، و [[ | + | وی همچنین برای ورود به قافله حاملان [[حدیث]] و ناقلان روایت، از برخی بزرگان عالمان جهان [[تشیع]] و [[اهل سنت|تسنن]] موفق به دریافت [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] روایتی گردید که عبارتند از: [[سید حسن صدر|سید حسن صدر کاظمی]]؛ به تاریخ ۲۸ [[رجب]] ۱۳۳۹ ق، [[سید محمد فیروزآبادی]]، [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، و [[محمود آلوسی|محمود آلوسی]] از عالمان معروف [[اهل سنت]] و صاحب «[[روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم (کتاب)|روح المعانی]]» به تاریخ ۲۲ [[شعبان]] ۱۳۳۹ ق. |
برخی از دانشمندان اسلامی مانند آیات: [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|سید شهابالدین مرعشی نجفی]]<ref> المسلسلات فی الاجازات، ج ۲، ص ۳۸۵.</ref> و شیخ موسی عباسی زنجانی نیز از معظمله اجازه نقل حدیث دارند.<ref> الفهرست لمشاهیر علماء زنجان، ص ۸۶.</ref> | برخی از دانشمندان اسلامی مانند آیات: [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|سید شهابالدین مرعشی نجفی]]<ref> المسلسلات فی الاجازات، ج ۲، ص ۳۸۵.</ref> و شیخ موسی عباسی زنجانی نیز از معظمله اجازه نقل حدیث دارند.<ref> الفهرست لمشاهیر علماء زنجان، ص ۸۶.</ref> | ||
| سطر ۵۲: | سطر ۵۲: | ||
*۱۰. حاشیه بر «شوارق الالهام»، تألیف [[ملا عبدالرزاق لاهیجی|ملا عبدالرزاق لاهیجی]]؛ این [[حاشیه]] تا مبحث وجود ذهنی است و در اوائل جوانی ایشان نگاشته شده است. | *۱۰. حاشیه بر «شوارق الالهام»، تألیف [[ملا عبدالرزاق لاهیجی|ملا عبدالرزاق لاهیجی]]؛ این [[حاشیه]] تا مبحث وجود ذهنی است و در اوائل جوانی ایشان نگاشته شده است. | ||
| − | *۱۱. شرح منظومه [[حاج ملاهادی سبزواری|ملا هادی سبزواری]]؛ | + | *۱۱. شرح [[شرح منظومه سبزواری (کتاب)|منظومه]] اثر [[حاج ملاهادی سبزواری|ملا هادی سبزواری]]؛ |
*۱۲. الردّ علی الفلاسفة فی الواحد البسیط؛ | *۱۲. الردّ علی الفلاسفة فی الواحد البسیط؛ | ||
| سطر ۵۸: | سطر ۵۸: | ||
*۱۳. الکُرّ و الجمع بین الروایات فی تحدیده؛ | *۱۳. الکُرّ و الجمع بین الروایات فی تحدیده؛ | ||
| − | *۱۴. | + | *۱۴. متفرقات مختصرة و مطومة و تعالیق غیر مدونة؛ |
| − | *۱۵ | + | *۱۵. تقریرات درس بعضی از استادان.<ref> المسلسلات فی الاجازات، ج ۲، ص ۳۸۵-۳۸۶؛ علمای معاصرین، ص ۳۲۴-۳۲۸؛ مؤلفین کتب چاپی، ص ۸۷۰-۸۷۱؛ شهداء الفضیله، ص ۲۵۱-۲۵۲.</ref> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==در دیدگاه عالمان== | ==در دیدگاه عالمان== | ||
| سطر ۷۴: | سطر ۷۰: | ||
*[[سید حسن صدر]] در اجازهنامهای که به ایشان داده چنین مینویسد: «المولی الامام العلامة الشیخ فضلالله الزنجانی شیخ الاسلام ادام الله تعالی تأییده...».<ref> علمای معاصرین، ص ۲۲۶.</ref> | *[[سید حسن صدر]] در اجازهنامهای که به ایشان داده چنین مینویسد: «المولی الامام العلامة الشیخ فضلالله الزنجانی شیخ الاسلام ادام الله تعالی تأییده...».<ref> علمای معاصرین، ص ۲۲۶.</ref> | ||
| − | *علامه نسبشناس، آیت الله [[سید | + | *علامه نسبشناس، آیت الله [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]]، در مورد او میگوید: «العلامة المتبحر المتتبع المتضلع البحاثة الفرید الرجالی المتکلم المورخ المحدث البارع الحکیم آیت الله...».<ref> الاجازةالکبیرة، سید شهاب الدین مرعشی نجفی، ص ۱۲۷.</ref> |
*سید محمود آلوسی از عالمان [[اهل تسنن]] در اجازهنامه میرزا فضلالله، ایشان را چنین خطاب میکند: «حضرة العالم الفاضل والکامل الواصل حضرة شیخ الاسلام و علم الاسلام الشیخ فضلالله الزنجانی...».<ref> همان، ص ۲۲۶.</ref> | *سید محمود آلوسی از عالمان [[اهل تسنن]] در اجازهنامه میرزا فضلالله، ایشان را چنین خطاب میکند: «حضرة العالم الفاضل والکامل الواصل حضرة شیخ الاسلام و علم الاسلام الشیخ فضلالله الزنجانی...».<ref> همان، ص ۲۲۶.</ref> | ||
| سطر ۸۶: | سطر ۸۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[ستارگان حرم (کتاب)|ستارگان حرم]]، محمد الوانساز خویی، جلد ۲۰، صفحه ۱۱-۲۱. | *[[ستارگان حرم (کتاب)|ستارگان حرم]]، محمد الوانساز خویی، جلد ۲۰، صفحه ۱۱-۲۱. | ||
| − | [[رده:علمای قرن چهاردهم]][[رده:علماء شیعه]][[رده: | + | [[رده:علمای قرن چهاردهم]][[رده:علماء شیعه]][[رده:رجالیون]][[رده:متکلمان]][[رده:فیلسوفان]][[رده:مدفونین در قبرستان نو]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۰۲
«آیتالله میرزا فضلالله زنجانی» (۱۳۷۰-۱۳۰۲ ق)، معروف به «شیخ الاسلام»، فقیه، محدث، رجالی، متکلم و فیلسوف شیعه در قرن ۱۴ قمری و از شاگردان سید محمدکاظم یزدی و شیخ الشریعه اصفهانی بود. آیتالله زنجانی در تحصیل علوم اسلامی و تبلیغ احکام الهی تلاش گستردهای داشت و در فقه، اصول، منطق، کلام، فلسفه، تاریخ، رجال و حدیث صاحب نظر و تألیف بود.
 | |
| نام کامل | میرزا فضلالله زنجانی |
| زادروز | ۱۳۰۲ قمری |
| زادگاه | زنجان |
| وفات | ۱۳۷۰ قمری |
| مدفن | قم، قبرستان نو |
|
| |
| اساتید |
سید محمدکاظم یزدی طباطبایی، شیخ الشریعه اصفهانی، میرزا محمدتقی شیرازی، آقا ضیاءالدین عراقی،... |
|
| |
| آثار |
رسالة اصالة الماهیة، تاریخ علم الکلام فی الاسلام، التشیع فی التاریخ، تعلیقه بر منهج المقال، تعلیقه بر اوائل المقالات،... |
محتویات
ولادت و خاندان
میرزا فضلالله زنجانی در روز جمعه، بیست و سوم شوال ۱۳۰۲ ق. در خانوادهای مذهبی، علمی و معنوی در شهر زنجان پا بر عرصه هستی نهاد.[۱] او فرزند میرزا نصرالله زنجانی (م، ۱۳۲۰ ق) یکی از شاگردان سید علی قزوینی، نویسنده حاشیه قوانین است. وی همچنین برادر بزرگتر علامه میرزا ابوعبدالله زنجانی (م، ۱۳۶۰ ق)، صاحب کتاب معروف «تاریخ القرآن» می باشد.
تحصیلات و استادان
میرزا فضلالله زنجانی تحصیلات علوم ابتدایی را در زادگاهش طی نمود و ادبیات عرب، منطق، فقه، اصول، کلام و حکمت را از استادان همشهری خود آموخت. میرزا فضلالله در سال ۱۳۳۱ ق.[۲] به همراه برادر کوچکترش میرزا ابوعبدالله، راهی عراق گردید و هشت سال با او در آن سرزمینِ قدسی به کسب علوم آل محمد پرداخت. وی در سال ۱۳۳۹ ق. به زنجان بازگشت و به خدمات علمی، دینی مشغول شد.[۳]
زنجانی در مقاطع مختلف از برخی بزرگان و اندیشمندان اسلامی بهره برده است که هر یک در زمان خویش شهره آفاق بودند. استادان وی در زنجان عبارتند از: میرزا عبدالمجید زنجانی (م، ۱۳۲۴ ق)، از شاگردان میرزا ابوالحسن جلوه، که فردی بسیار زاهد، عابد، ملتزم به آداب شرعی و در علوم مختلفی چون: کلام، فلسفه، فقه، اصول و... استاد و صاحبنظر بود. حاشیه بر اسفار[۴] از آثار او است. استاد دیگر او در این برهه میرزا عبدالله کاوندی زنجانی (م، ۱۳۲۹ ق) از شاگردان میرزا محمدحسن شیرازی است.
شیخ الاسلام زنجانی هنگام اقامت در نجف اشرف نیز از محضر فرزانگانی چون آیات عظام: سید محمدکاظم یزدی طباطبایی (۱۲۴۸-۱۳۳۷ ق) نویسنده کتاب عروة الوثقی، ملا فتحالله شیخ الشریعه اصفهانی (۱۲۶۶-۱۳۳۹ ق)، میرزا محمدتقی شیرازی (۱۲۸۵-۱۳۳۸ ق) و آقا ضیاءالدین عراقی (۱۲۷۸-۱۳۶۱ ق) استفاده کرد.
وی همچنین برای ورود به قافله حاملان حدیث و ناقلان روایت، از برخی بزرگان عالمان جهان تشیع و تسنن موفق به دریافت اجازه روایتی گردید که عبارتند از: سید حسن صدر کاظمی؛ به تاریخ ۲۸ رجب ۱۳۳۹ ق، سید محمد فیروزآبادی، سید ابوالحسن اصفهانی، و محمود آلوسی از عالمان معروف اهل سنت و صاحب «روح المعانی» به تاریخ ۲۲ شعبان ۱۳۳۹ ق.
برخی از دانشمندان اسلامی مانند آیات: سید شهابالدین مرعشی نجفی[۵] و شیخ موسی عباسی زنجانی نیز از معظمله اجازه نقل حدیث دارند.[۶]
آثار و تألیفات
فضل الله زنجانی با وجود اشتغالات علمی و درسی و گرفتاریهای فراوانی که در شهرستانها برای عالمان دینی وجود داشت، هرگز از تألیف، تحقیق، پژوهش و تصنیف غفلت نورزید و بیشک یکی از موفقترین و پرکارترین دانشمندان در این زمینه است. تحقیقات و تألیفات این عالم فرهیخته در مورد موضوعات فقه، اصول، منطق، کلام، فلسفه، تاریخ، رجال و حدیث است؛ اما متأسفانه به جز دو مورد از آنها، هیچ یک از آثارش به زیور چاپ آراسته نگردیده و همگی به صورت دستنویس باقی مانده است. آثار وی عبارتند از:
- ۱. رسالة اصالة الماهیة؛ این رساله شامل بحثی در جهت اثبات اصالت ماهیت و چگونگی پیدایش اصالت وجود و تضعیف آن است.
- ۲. رسالة الماهیات فی التحقیق؛
- ۳. تاریخ علم الکلام فی الاسلام؛
- ۴. تاریخ مدینة زنجان و تراجم علماءها و رواتها و مشاهیر رجالها؛
- ۵. التشیع فی التاریخ، در ۳ جلد؛ این کتاب بحث مفصلی است در تاریخ مذهب شیعه و رد افتراها و نسبتهای ناروایی که به شیعه وارد شده است.
- ۶. تعلیقه بر «منهج المقال» میرزا محمد استرآبادی؛
- ۷. تعلیقه بر «التعلیقة البهبهانیة» وحید بهبهانی؛
- ۸. تعلیقه بر «اوائل المقالات»؛ این اثر، همراه با متن «اوائل المقالات» در سال ۱۳۶۴ ق. در تبریز منتشر شده است.
- ۹. حاشیه بر «رسالة حدوث العالم»؛ حاشیه سودمندی است بر «حدوث العالم» تألیف ملاصدرا و رد بعضی از نظریههای ایشان.
- ۱۰. حاشیه بر «شوارق الالهام»، تألیف ملا عبدالرزاق لاهیجی؛ این حاشیه تا مبحث وجود ذهنی است و در اوائل جوانی ایشان نگاشته شده است.
- ۱۱. شرح منظومه اثر ملا هادی سبزواری؛
- ۱۲. الردّ علی الفلاسفة فی الواحد البسیط؛
- ۱۳. الکُرّ و الجمع بین الروایات فی تحدیده؛
- ۱۴. متفرقات مختصرة و مطومة و تعالیق غیر مدونة؛
- ۱۵. تقریرات درس بعضی از استادان.[۷]
در دیدگاه عالمان
تلاشهای شیخ الاسلام زنجانی در تحصیل علوم اسلامی و مجاهدتش در راه تبلیغ احکام الهی و پژوهش در میراث علمی گذشتگان، سبب گردیده تا تراجمنگاران در مورد وی به داوری نشینند. برخی از این قضاوتها بدین شرح است:
- شیخ آقا بزرگ تهرانی در قسمت دست نوشته نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، شیخ الاسلام را چنین معرفی میکند: «شیخ فاضل و صاحب تألیفات متنوعه در معقول، منقول، تاریخ و رجال».[۸]
- سید حسن صدر در اجازهنامهای که به ایشان داده چنین مینویسد: «المولی الامام العلامة الشیخ فضلالله الزنجانی شیخ الاسلام ادام الله تعالی تأییده...».[۹]
- علامه نسبشناس، آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی، در مورد او میگوید: «العلامة المتبحر المتتبع المتضلع البحاثة الفرید الرجالی المتکلم المورخ المحدث البارع الحکیم آیت الله...».[۱۰]
- سید محمود آلوسی از عالمان اهل تسنن در اجازهنامه میرزا فضلالله، ایشان را چنین خطاب میکند: «حضرة العالم الفاضل والکامل الواصل حضرة شیخ الاسلام و علم الاسلام الشیخ فضلالله الزنجانی...».[۱۱]
وفات
آیت الله میرزا فضلالله زنجانی سرانجام پس از سالها خدمت صادقانه و تلاشهای دلسوزانه در جهت ارشاد مسلمانان، در سال ۱۳۷۰ ق. در تهران به رحمت ایزدی پیوست. پیکر پاک این عالم دانشمند به شهر مقدس قم منتقل گردید و پس از تشییع بر دستهای مردم مسلمان و اقامه نماز، در قبرستان نو در مقبره «سکوییه» به خاک سپرده شد.[۱۲]
پانویس
- ↑ المسلسلات فی الاجازات، ج ۲، ص ۳۸۵.
- ↑ در کتاب اعیان الشیعه، ج ۸، ص ۴۰۷، مهاجرت وی به عتبات سال ۱۳۳۰ ق. ذکر شده است.
- ↑ علمای معاصرین، ص ۲۲۵-۳۱۴؛ المسلسلات فی الاجازات، ج ۲، ص ۳۸۵.
- ↑ اعیان الشیعه، ج ۸، ص ۹۲-۹۳؛ اثرآفرینان، ج ۳، ص ۱۸۳.
- ↑ المسلسلات فی الاجازات، ج ۲، ص ۳۸۵.
- ↑ الفهرست لمشاهیر علماء زنجان، ص ۸۶.
- ↑ المسلسلات فی الاجازات، ج ۲، ص ۳۸۵-۳۸۶؛ علمای معاصرین، ص ۳۲۴-۳۲۸؛ مؤلفین کتب چاپی، ص ۸۷۰-۸۷۱؛ شهداء الفضیله، ص ۲۵۱-۲۵۲.
- ↑ نقباء البشر، قسمت خطی، ص ۲۴.
- ↑ علمای معاصرین، ص ۲۲۶.
- ↑ الاجازةالکبیرة، سید شهاب الدین مرعشی نجفی، ص ۱۲۷.
- ↑ همان، ص ۲۲۶.
- ↑ المسلسلات فی الاجازات، ج ۲، ص ۳۸۶.
منابع
- ستارگان حرم، محمد الوانساز خویی، جلد ۲۰، صفحه ۱۱-۲۱.
