یاد امام حسین هنگام نوشیدن آب: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ یاد حسین هنگام آب نوشیدن را به یاد امام حسین هنگام نوشیدن آب منتقل کرد) |
|||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
[[شهادت در راه خدا|شهادت]] تشنه كامانه [[امام حسين]] علیه السلام، چنان داغ و غم سنگينى بر دلها نهاده است كه مىسزد با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارا، از لب هاى عطشان آن حضرت ياد شود، چرا كه آب يادآور آن [[روز عاشورا|عاشوراى]] عطش ريز و آن كامهاى تشنه عاشورائيان شهيد است. | [[شهادت در راه خدا|شهادت]] تشنه كامانه [[امام حسين]] علیه السلام، چنان داغ و غم سنگينى بر دلها نهاده است كه مىسزد با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارا، از لب هاى عطشان آن حضرت ياد شود، چرا كه آب يادآور آن [[روز عاشورا|عاشوراى]] عطش ريز و آن كامهاى تشنه عاشورائيان شهيد است. | ||
| − | [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر آن كه حسين بن على را به ياد مىآوردم». و نيز فرمود: «ما من عبد شَرب الماء فذكر الحسين ولعن قاتله الّا كُتب له مأة الف حسنة و حُطّ عنه مأة الف | + | [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر آن كه حسين بن على را به ياد مىآوردم». و نيز فرمود: {{متن حدیث|«ما من عبد شَرب الماء فذكر الحسين ولعن قاتله الّا كُتب له مأة الف حسنة و حُطّ عنه مأة الف سيئة»}}؛<ref>امالى، شیخ صدوق، ص 122.</ref> هر كه آب بنوشد و حسين علیه السلام را ياد كند و قاتل او را [[لعن]] نمايد، براى او صد هزار حسنه نوشته مىشود و صد هزار گناه از او محو مىگردد. |
از اين رو [[شیعه]] هنگام نوشيدن آب، بر حسين بن على [[سلام]] مىدهد و مىگويد: سلام بر لب تشنهات يا حسين، سلام الله على الحسين و اصحابه. نيز در سقاخانهها و منبع هاى آب خنک، در تابستان و در ايام [[ماه محرم]]، مىنويسند: «آبى بنوش و لعنت حق بر [[یزید بن معاویه|يزيد]] كن»، يا «بنوش به ياد لب هاى تشنه حسين». | از اين رو [[شیعه]] هنگام نوشيدن آب، بر حسين بن على [[سلام]] مىدهد و مىگويد: سلام بر لب تشنهات يا حسين، سلام الله على الحسين و اصحابه. نيز در سقاخانهها و منبع هاى آب خنک، در تابستان و در ايام [[ماه محرم]]، مىنويسند: «آبى بنوش و لعنت حق بر [[یزید بن معاویه|يزيد]] كن»، يا «بنوش به ياد لب هاى تشنه حسين». | ||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
از زبان خود [[سیدالشهداء]] علیه السلام هم نقل شده كه در شعری فرمود: | از زبان خود [[سیدالشهداء]] علیه السلام هم نقل شده كه در شعری فرمود: | ||
| − | + | {{متن حدیث|«شيعتى ما إن شربتُم عَذب ماء فاذكرونى * أو سمعتُم بغريب أو شهيد فاندُبونى»}}.<ref> الخصائص الحسينيه، شوشترى، ص 99.</ref> | |
[[امام سجاد]] علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت پدرش با لب تشنه ياد مىكرد و مىگريست و هرگاه هنگام [[افطار]] غذا مىآوردند يا نگاهش به آب مىافتاد، مىگريست و مىفرمود: «قُتل ابنُ رسول الله جائعاً، قُتل ابنُ رسول الله عطشاناً».<ref>لهوف، سید بن طاوس، ص 209.</ref> و نيز هر گاه قصابى را مىديد كه مىخواهد گوسفندى سر ببرد، مىگفت: آبش بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند. | [[امام سجاد]] علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت پدرش با لب تشنه ياد مىكرد و مىگريست و هرگاه هنگام [[افطار]] غذا مىآوردند يا نگاهش به آب مىافتاد، مىگريست و مىفرمود: «قُتل ابنُ رسول الله جائعاً، قُتل ابنُ رسول الله عطشاناً».<ref>لهوف، سید بن طاوس، ص 209.</ref> و نيز هر گاه قصابى را مىديد كه مىخواهد گوسفندى سر ببرد، مىگفت: آبش بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند. | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۸
شهادت تشنه كامانه امام حسين علیه السلام، چنان داغ و غم سنگينى بر دلها نهاده است كه مىسزد با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارا، از لب هاى عطشان آن حضرت ياد شود، چرا كه آب يادآور آن عاشوراى عطش ريز و آن كامهاى تشنه عاشورائيان شهيد است.
امام صادق علیه السلام فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر آن كه حسين بن على را به ياد مىآوردم». و نيز فرمود: «ما من عبد شَرب الماء فذكر الحسين ولعن قاتله الّا كُتب له مأة الف حسنة و حُطّ عنه مأة الف سيئة»؛[۱] هر كه آب بنوشد و حسين علیه السلام را ياد كند و قاتل او را لعن نمايد، براى او صد هزار حسنه نوشته مىشود و صد هزار گناه از او محو مىگردد.
از اين رو شیعه هنگام نوشيدن آب، بر حسين بن على سلام مىدهد و مىگويد: سلام بر لب تشنهات يا حسين، سلام الله على الحسين و اصحابه. نيز در سقاخانهها و منبع هاى آب خنک، در تابستان و در ايام ماه محرم، مىنويسند: «آبى بنوش و لعنت حق بر يزيد كن»، يا «بنوش به ياد لب هاى تشنه حسين».
از زبان خود سیدالشهداء علیه السلام هم نقل شده كه در شعری فرمود:
«شيعتى ما إن شربتُم عَذب ماء فاذكرونى * أو سمعتُم بغريب أو شهيد فاندُبونى».[۲]
امام سجاد علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت پدرش با لب تشنه ياد مىكرد و مىگريست و هرگاه هنگام افطار غذا مىآوردند يا نگاهش به آب مىافتاد، مىگريست و مىفرمود: «قُتل ابنُ رسول الله جائعاً، قُتل ابنُ رسول الله عطشاناً».[۳] و نيز هر گاه قصابى را مىديد كه مىخواهد گوسفندى سر ببرد، مىگفت: آبش بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند.
اين يادكرد پيوسته از شهادت مظلومانه امام حسين علیه السلام با لب تشنه، احياى خاطره آن روز پرحادثه است.
پانویس
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
