احرام: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | + | '''«اِحرام»''' در اصطلاح [[فقه|فقهی]] از ارکان [[حج]] و [[عمره|عُمره]] است و ترک عمدی آن موجب باطل شدن حج و عمره می‌شود. برخی کارها در حال احرام، ممنوع و [[حرام]] است که به آنها مُحَرَّمات احرام می‌گویند. | |
| − | == | + | ==مفهوم احرام== |
| + | واژه «اِحرام» از ریشه «ح ر م» به معنای منع‌کردن و بازداشتن است.<ref>القیومی، احمد بن محمد بن علی، المصباح المنیر، ج1، ص131–132.</ref> معنای دیگر این واژه، درآمدن به حریمی است که هتک حرمت آن روا نیست؛ مانند ورود به حَرَم یا ماه حرام یا بستن عهد و پیمانی خاص. | ||
| − | + | احرام در اصطلاح، عمل نخست [[حج]] و [[عمره]] است که در آن فرد لباس احرام پوشیده و پس از [[نیت]]، [[تلبیه|لبیک]] می‌گوید. اِحرام را از آن رو به این نام می‌نامند که احرام‌گزار برخی کارهایی را که پیشتر بر وی [[حلال]] بوده یا کارهایی را که با اعمال حج و عُمره ناسازگار است، بر خود [[حرام]] می‌شمرَد. به فرد در حالت احرام «مُحْرِم» می‌گویند. | |
| − | + | [[آیه 197 سوره بقره|آیه ۱۹۷ سوره بقره]]، حکمت احرام و ترک مُحَرَّمات احرام را، [[تقوا]] بر‌شمرده است. در [[حدیث|حدیثی]]، سبب تشریع احرام، ورود حاجیان به حَرَم [[مکه|مکی]] بیان شده است. برپایه حدیثی دیگر، حکمت وجوب احرام پیش از ورود به حرم الهی، ایجاد حالت [[خضوع]] و [[خشوع]]، کناره‌گیری از کارها و لذت‌های دنیایی، و [[صبر]] در برابر سختی‌ها است. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | احرام به نظر فقیهان [[شیعه]] و [[اهل سنت]] از ارکان حج و عمره به شمار می‌رود که ترک عمدی آن، حج و عمره را باطل می‌سازد. | |
| − | که | + | پیرامون حقیقت اِحرام، هشت نظر بیان شده که به چهار مورد آن اشاره می‌شود:<ref>الانصاری، محمدعلی، الموسوعة الفقهیه، ج1، ص306–305.</ref> |
| − | + | *احرام، ماهیتی است مرکب از: [[نیت|نیّت]]، [[تلبیه]] و پوشیدن لباس احرام. | |
| + | *احرام، نیت و تلبیه را گویند. | ||
| + | *احرام، تنها نیت می‌باشد. | ||
| + | *احرام آماده ساختن نفس برای ترک اعمال مشخصی که نهی شده به منظور انجام اعمال حج. | ||
| − | + | == زمان و مکان احرام == | |
| + | برای احرام در هریک از اقسام احرام در [[حج]] و [[عمره|عُمره]]، زمانی خاص مقرر شده است: | ||
| − | + | * '''احرام عمره مفرده:''' به [[فتوا|فتوای]] فقیهان، در [[عمره مفرده]] واجب، احرام باید در زمان به جا آوردن عمره صورت گیرد؛ اما احرامِ عمره مستحب، وقت خاصی ندارد و در هر زمان، جز فاصله میان [[عمره تمتع|عُمره تَمَتُّع]] و [[حج تمتع|حج تَمَتُّع]] به نظر فقیهان شیعه، می‌توان آن را انجام داد. | |
| + | * '''احرام عمره تمتع:''' به اتفاق فقیهان [[شیعه]] و بیشتر فقیهان [[اهل سنت]]، زمان احرام عمره تمتع، ماه‌های حج ([[ماه شوال|شوّال]]، [[ماه ذی القعده|ذی‌القعده]] و [[ماه ذی الحجه|ذی‌الحجه]]) است که تا وقت امکان انجام اعمال عمره پیش از نیم‌روز [[عرفه]]، ادامه دارد. از این رو، در صورت احرام بستن پیش از ماه‌های حج، عمره تمتع صحیح نیست. | ||
| + | * '''احرام حج:''' به نظر فقیهان شیعه و برخی فقیهان اهل سنت، احرام [[حج]] باید در ماه‌های حج انجام شود. بهترین زمان احرام، روز [[یوم الترویه|ترویه]] پیش از [[نماز]] ظهر یا پس از نماز ظهر و عصر است. اندکی از فقیهان شیعه، احرام در روز ترویه را واجب شمرده‌اند. | ||
| − | + | همچنین مکان احرام بسته به اینکه برای انجام حج باشد یا عمره، متفاوت است: | |
| − | |||
| − | + | * '''احرام عمره مفرده و عمره تمتع:''' احرام عُمره تمتع یا عمره مفرده در مکان‌هایی ویژه صورت می‌گیرد که به آنها [[میقات]] می‌گویند. این مکان‌ها با توجه به نوع مناسک و نیز موطن حج‌گزار و مسیر حرکت او به سوی حرم مکی، تفاوت دارند. به نظر فقیهان شیعه و برخی از فقیهان اهل سنت، پیش از میقات نمی‌توان مُحرم شد. | |
| + | * '''احرام حج:''' احرام برای حج در روز ترویه و در [[مکه]] انجام می‌شود. | ||
| − | + | ==احکام احرام== | |
| − | + | احکام احرام در ضمن سه بخش بیان می‌شود: | |
| − | + | '''الف. بخش اول:''' مقدمات احرام: که مقصود از آن، اعمالی است که پیش از اِحرام انجام آن [[مستحب]] است، مانند: تمیزکردن بدن، [[غسل]] و مُحرم شدن بعد از [[نماز]] واجب.<ref>البحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج15، ص 9.</ref> | |
| − | ==پانویس== | + | '''ب. بخش دوم:''' کیفیت اِحرام، که بر دو قسم است: |
| + | |||
| + | *[[واجب|واجبات]] احرام<ref>الانصاری، محمدعلی، الموسوعة‌الفقهیة، ج1، ص308.</ref> مانند: [[نیت]]، پوشیدن لباس احرام، [[تلبیه]]. | ||
| + | *مستحبات احرام مانند: غسل کردن پیش از احرام، به زبان آوردن عملی که قصد انجام آن را دارد، آشکار و بلند گفتن تلبیه، تکرار تلبیه، مُحرم شدن در جامه‌ای از جنس پنبه به رنگ سفید، دعا هنگام احرام، [[صلوات]] بر [[پیامبر اسلام|پیامبر]](ص).<ref>النجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، ج18، ص282-278.</ref> | ||
| + | |||
| + | '''ج. بخش سوم:''' اعمالی که در احرام انجام نمی‌شود. این اعمال بر دو قسم می‌باشد: | ||
| + | |||
| + | *اعمال [[مکروه]] مانند: اِحرام با جامه رنگی (یا با جامه کثیف)، استفاده از حنا بری زینت، ورود به حمام و دلّاکی بدن، استفاده از گیاهان خوشبو، خواستگاری و لبیک گفتن در پاسخ افراد.<ref>الانصاری، محمدعلی، الموسوعة الفقهیه، ج1، ص322–321.</ref> | ||
| + | *اعمال [[حرام]] مانند: هر گونه استمتاع از زنان، عقد [[ازدواج]]، پوشیدن کفش و جوراب توسط مرد، شکار حیوان، استفاده از عطر، نگاه در آینه، قطع درخت و گیاه، کشیدن دندان، کوتاه کردن مو و ناخن، [[سرمه کشیدن]]، فسوق (به معنای [[دروغ]] گفتن، نسبت دادن دروغ به [[خدا]] و [[پیامبر اسلام|رسول]]، [[ناسزا گویی|ناسزا]])، [[جدال و مراء|جدال]] (گفتن لا والله، بلی والله)، خارج کردن خون از بدن، [[غسل]] دادن مُحرم میت با کافور، حمل سلاح و...<ref>العاملی، السید محمد، مدارک الاحکام، ج7، ص378-310 و: النجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، ج18، ص419–286.</ref> | ||
| + | |||
| + | انجام آگاهانه هر یک از محرمات احرام، [[کفاره]] دارد، اما اگر این کار از روی سهو یا خطا و یا فراموشی انجام گیرد، کفاره ندارد، جز در شکار کردن که هر چند با سهو یا فراموشی انجام شود، کفاره دارد. | ||
| + | |||
| + | == خروج از احرام == | ||
| + | زمان خروج از احرام و [[حلال]] شدن آنچه با احرام [[حرام]] شده بود (تحللّ)، بسته به اینکه [[عمره]] باشد یا [[حج]] و اینکه عمره از چه قسمی باشد متفاوت است: | ||
| + | |||
| + | * '''عمره مفرده''': به [[فتوا|فتوای]] فقیهان [[شیعه]] در [[عمره مفرده]]، پس از حَلق یا [[تقصیر]]، محرم از احرام بیرون می‌آید و جز کامیابی جنسی، همه محرمات بر او حلال می‌شوند. پس از گزاردن [[طواف]] نساء و نماز طواف، کامیابی جنسی از همسر نیز بر او حلال می‌شود. | ||
| + | * '''عمره تَمَتُّع''': به نظر فقیهان شیعه در [[عمره تمتع]]، پس از تقصیر و به نظر فقیهان اهل‌سنت پس از تقصیر یا حلق، احرام پایان می‌یابد و همه محرمات آن حلال می‌شوند. | ||
| + | * '''حج''': به فتوای بیشتر فقهای شیعه پس از حلق و قربانی در روز [[عید قربان]]، همه محرمات جز استعمال بوی خوش و کامیابی جنسی بر حاجی حلال می‌شود. پس از طواف [[حج]]، نماز طواف و [[سعی بین صفا و مروه|سعی]]، بهره گرفتن از بوی خوش نیز بر او حلال می‌شود و با انجام دادن طواف نساء، به طور کامل از احرام بیرون می‌آید. | ||
| + | |||
| + | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * محمدرضا ارائی، | + | |
| + | *"احرام"، محمدرضا ارائی، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، تاریخ بازیابی: 19 فروردین 1392. | ||
| + | *[https://wikihaj.com/view/%D8%A7%D8%AD%D8%B1%D8%A7%D9%85 "احرام"، ویکی حج]. | ||
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
| سطر ۵۲: | سطر ۷۷: | ||
|رده= دارد | |رده= دارد | ||
}} | }} | ||
| − | |||
[[رده:حج]] | [[رده:حج]] | ||
[[رده: مقاله های مهم]] | [[رده: مقاله های مهم]] | ||
| + | <references /> | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۳
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«اِحرام» در اصطلاح فقهی از ارکان حج و عُمره است و ترک عمدی آن موجب باطل شدن حج و عمره می‌شود. برخی کارها در حال احرام، ممنوع و حرام است که به آنها مُحَرَّمات احرام می‌گویند.
مفهوم احرام
واژه «اِحرام» از ریشه «ح ر م» به معنای منع‌کردن و بازداشتن است.[۱] معنای دیگر این واژه، درآمدن به حریمی است که هتک حرمت آن روا نیست؛ مانند ورود به حَرَم یا ماه حرام یا بستن عهد و پیمانی خاص.
احرام در اصطلاح، عمل نخست حج و عمره است که در آن فرد لباس احرام پوشیده و پس از نیت، لبیک می‌گوید. اِحرام را از آن رو به این نام می‌نامند که احرام‌گزار برخی کارهایی را که پیشتر بر وی حلال بوده یا کارهایی را که با اعمال حج و عُمره ناسازگار است، بر خود حرام می‌شمرَد. به فرد در حالت احرام «مُحْرِم» می‌گویند.
آیه ۱۹۷ سوره بقره، حکمت احرام و ترک مُحَرَّمات احرام را، تقوا بر‌شمرده است. در حدیثی، سبب تشریع احرام، ورود حاجیان به حَرَم مکی بیان شده است. برپایه حدیثی دیگر، حکمت وجوب احرام پیش از ورود به حرم الهی، ایجاد حالت خضوع و خشوع، کناره‌گیری از کارها و لذت‌های دنیایی، و صبر در برابر سختی‌ها است.
احرام به نظر فقیهان شیعه و اهل سنت از ارکان حج و عمره به شمار می‌رود که ترک عمدی آن، حج و عمره را باطل می‌سازد.
پیرامون حقیقت اِحرام، هشت نظر بیان شده که به چهار مورد آن اشاره می‌شود:[۲]
- احرام، ماهیتی است مرکب از: نیّت، تلبیه و پوشیدن لباس احرام.
- احرام، نیت و تلبیه را گویند.
- احرام، تنها نیت می‌باشد.
- احرام آماده ساختن نفس برای ترک اعمال مشخصی که نهی شده به منظور انجام اعمال حج.
زمان و مکان احرام
برای احرام در هریک از اقسام احرام در حج و عُمره، زمانی خاص مقرر شده است:
- احرام عمره مفرده: به فتوای فقیهان، در عمره مفرده واجب، احرام باید در زمان به جا آوردن عمره صورت گیرد؛ اما احرامِ عمره مستحب، وقت خاصی ندارد و در هر زمان، جز فاصله میان عُمره تَمَتُّع و حج تَمَتُّع به نظر فقیهان شیعه، می‌توان آن را انجام داد.
- احرام عمره تمتع: به اتفاق فقیهان شیعه و بیشتر فقیهان اهل سنت، زمان احرام عمره تمتع، ماه‌های حج (شوّال، ذی‌القعده و ذی‌الحجه) است که تا وقت امکان انجام اعمال عمره پیش از نیم‌روز عرفه، ادامه دارد. از این رو، در صورت احرام بستن پیش از ماه‌های حج، عمره تمتع صحیح نیست.
- احرام حج: به نظر فقیهان شیعه و برخی فقیهان اهل سنت، احرام حج باید در ماه‌های حج انجام شود. بهترین زمان احرام، روز ترویه پیش از نماز ظهر یا پس از نماز ظهر و عصر است. اندکی از فقیهان شیعه، احرام در روز ترویه را واجب شمرده‌اند.
همچنین مکان احرام بسته به اینکه برای انجام حج باشد یا عمره، متفاوت است:
- احرام عمره مفرده و عمره تمتع: احرام عُمره تمتع یا عمره مفرده در مکان‌هایی ویژه صورت می‌گیرد که به آنها میقات می‌گویند. این مکان‌ها با توجه به نوع مناسک و نیز موطن حج‌گزار و مسیر حرکت او به سوی حرم مکی، تفاوت دارند. به نظر فقیهان شیعه و برخی از فقیهان اهل سنت، پیش از میقات نمی‌توان مُحرم شد.
- احرام حج: احرام برای حج در روز ترویه و در مکه انجام می‌شود.
احکام احرام
احکام احرام در ضمن سه بخش بیان می‌شود:
الف. بخش اول: مقدمات احرام: که مقصود از آن، اعمالی است که پیش از اِحرام انجام آن مستحب است، مانند: تمیزکردن بدن، غسل و مُحرم شدن بعد از نماز واجب.[۳]
ب. بخش دوم: کیفیت اِحرام، که بر دو قسم است:
- واجبات احرام[۴] مانند: نیت، پوشیدن لباس احرام، تلبیه.
- مستحبات احرام مانند: غسل کردن پیش از احرام، به زبان آوردن عملی که قصد انجام آن را دارد، آشکار و بلند گفتن تلبیه، تکرار تلبیه، مُحرم شدن در جامه‌ای از جنس پنبه به رنگ سفید، دعا هنگام احرام، صلوات بر پیامبر(ص).[۵]
ج. بخش سوم: اعمالی که در احرام انجام نمی‌شود. این اعمال بر دو قسم می‌باشد:
- اعمال مکروه مانند: اِحرام با جامه رنگی (یا با جامه کثیف)، استفاده از حنا بری زینت، ورود به حمام و دلّاکی بدن، استفاده از گیاهان خوشبو، خواستگاری و لبیک گفتن در پاسخ افراد.[۶]
- اعمال حرام مانند: هر گونه استمتاع از زنان، عقد ازدواج، پوشیدن کفش و جوراب توسط مرد، شکار حیوان، استفاده از عطر، نگاه در آینه، قطع درخت و گیاه، کشیدن دندان، کوتاه کردن مو و ناخن، سرمه کشیدن، فسوق (به معنای دروغ گفتن، نسبت دادن دروغ به خدا و رسول، ناسزا)، جدال (گفتن لا والله، بلی والله)، خارج کردن خون از بدن، غسل دادن مُحرم میت با کافور، حمل سلاح و...[۷]
انجام آگاهانه هر یک از محرمات احرام، کفاره دارد، اما اگر این کار از روی سهو یا خطا و یا فراموشی انجام گیرد، کفاره ندارد، جز در شکار کردن که هر چند با سهو یا فراموشی انجام شود، کفاره دارد.
خروج از احرام
زمان خروج از احرام و حلال شدن آنچه با احرام حرام شده بود (تحللّ)، بسته به اینکه عمره باشد یا حج و اینکه عمره از چه قسمی باشد متفاوت است:
- عمره مفرده: به فتوای فقیهان شیعه در عمره مفرده، پس از حَلق یا تقصیر، محرم از احرام بیرون می‌آید و جز کامیابی جنسی، همه محرمات بر او حلال می‌شوند. پس از گزاردن طواف نساء و نماز طواف، کامیابی جنسی از همسر نیز بر او حلال می‌شود.
- عمره تَمَتُّع: به نظر فقیهان شیعه در عمره تمتع، پس از تقصیر و به نظر فقیهان اهل‌سنت پس از تقصیر یا حلق، احرام پایان می‌یابد و همه محرمات آن حلال می‌شوند.
- حج: به فتوای بیشتر فقهای شیعه پس از حلق و قربانی در روز عید قربان، همه محرمات جز استعمال بوی خوش و کامیابی جنسی بر حاجی حلال می‌شود. پس از طواف حج، نماز طواف و سعی، بهره گرفتن از بوی خوش نیز بر او حلال می‌شود و با انجام دادن طواف نساء، به طور کامل از احرام بیرون می‌آید.
پانویس
- ↑ القیومی، احمد بن محمد بن علی، المصباح المنیر، ج1، ص131–132.
- ↑ الانصاری، محمدعلی، الموسوعة الفقهیه، ج1، ص306–305.
- ↑ البحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج15، ص 9.
- ↑ الانصاری، محمدعلی، الموسوعة‌الفقهیة، ج1، ص308.
- ↑ النجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، ج18، ص282-278.
- ↑ الانصاری، محمدعلی، الموسوعة الفقهیه، ج1، ص322–321.
- ↑ العاملی، السید محمد، مدارک الاحکام، ج7، ص378-310 و: النجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، ج18، ص419–286.
منابع
- "احرام"، محمدرضا ارائی، دانشنامه پژوهه، تاریخ بازیابی: 19 فروردین 1392.
- "احرام"، ویکی حج.
