مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابوجمعه انصاری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۶: سطر ۶:
 
بعضى او را به [[قبیله کنانه|قبیله کنانه]] یا قارَه منسوب مى‌دانند؛ امّا گویا وى هم‌پیمان عقبة بن حارث‌ قریشى از بنى‌نوفل بوده و چون پس از [[رحلت پیامبر اسلام|رحلت پیامبر]] (صلى الله علیه وآله) به [[شام]] رفت، از شامیان به شمار مى‌آید. ابوجمعه، بعدها راهى [[مصر]] شد و گویا در فتح آن شرکت داشت. [[ابن حجر عسقلانی|ابن‌حجر]] به نقل از [[محمد بن اسماعیل بخاری|بخارى]]، درگذشت او را بین سال‌هاى ۷۰ تا ۸۰ هجرى دانسته است.<ref>الاصابه، ج‌۷، ص‌۵۷.</ref>
 
بعضى او را به [[قبیله کنانه|قبیله کنانه]] یا قارَه منسوب مى‌دانند؛ امّا گویا وى هم‌پیمان عقبة بن حارث‌ قریشى از بنى‌نوفل بوده و چون پس از [[رحلت پیامبر اسلام|رحلت پیامبر]] (صلى الله علیه وآله) به [[شام]] رفت، از شامیان به شمار مى‌آید. ابوجمعه، بعدها راهى [[مصر]] شد و گویا در فتح آن شرکت داشت. [[ابن حجر عسقلانی|ابن‌حجر]] به نقل از [[محمد بن اسماعیل بخاری|بخارى]]، درگذشت او را بین سال‌هاى ۷۰ تا ۸۰ هجرى دانسته است.<ref>الاصابه، ج‌۷، ص‌۵۷.</ref>
  
چنانکه گفته شد، برخى مفسران، نزول آیه ۲۵ [[سوره فتح]] را در شأن وى و دیگر مؤمنانِ [[مکه]] دانسته‌اند که خداوند به سبب ایشان از فرو فرستادن [[عذاب]] بر کافران خوددارى فرمود<ref>تفسیر‌ ابن‌ کثیر، ج‌۴، ص‌۲۰۸؛ الدرّالمنثور، ج‌۷، ص‌۵۳۴.</ref>: «...لَولا رِجالٌ مُؤمِنون وَ نِساءٌ مُؤمِناتٌ لَم‌ تَعلَموهُم أن تَطَـُوهُم فَتُصیبَکم مِنهُم مَعرّةً بِغَیرِ عِلم لِیدخِلَ اللّهُ فِى رَحمَتِه مَن یشاءُ لَو تَزَیلُوا لَعذَّبنَا الّذینَ کفرُوا مِنهُم عَذاباً ألیماً»؛ ... و اگر [در مکه] مردان و زنان باایمانى نبودند که [ممکن بود] بى‌آن‌که آنان را بشناسید، ندانسته پایمالشان کنید و تاوانشان بر شما بماند، [فرمان حمله به مکه مى‌دادیم] تا خداوند هر که را بخواهد، در جوار رحمت خویش درآورد. اگر [مؤمن و کافر] از هم متمایز مى‌شدند، به طور قطع کافران را به عذاب دردناکى معذّب مى‌داشتیم.  
+
چنانکه گفته شد، برخى مفسران، نزول آیه ۲۵ [[سوره فتح]] را در شأن وى و دیگر مؤمنانِ [[مکه]] دانسته‌اند که خداوند به سبب ایشان از فرو فرستادن [[عذاب]] بر کافران خوددارى فرمود<ref>تفسیر‌ ابن‌ کثیر، ج‌۴، ص‌۲۰۸؛ الدرّالمنثور، ج‌۷، ص‌۵۳۴.</ref>: {{متن قرآن|«...لَولا رِجالٌ مُؤمِنون وَ نِساءٌ مُؤمِناتٌ لَم‌ تَعلَموهُم أن تَطَـُوهُم فَتُصیبَکم مِنهُم مَعرّةً بِغَیرِ عِلم لِیدخِلَ اللّهُ فِى رَحمَتِه مَن یشاءُ لَو تَزَیلُوا لَعذَّبنَا الّذینَ کفرُوا مِنهُم عَذاباً ألیماً»}}؛ ... و اگر [در مکه] مردان و زنان باایمانى نبودند که [ممکن بود] بى‌آن‌که آنان را بشناسید، ندانسته پایمالشان کنید و تاوانشان بر شما بماند، [فرمان حمله به مکه مى‌دادیم] تا خداوند هر که را بخواهد، در جوار رحمت خویش درآورد. اگر [مؤمن و کافر] از هم متمایز مى‌شدند، به طور قطع کافران را به عذاب دردناکى معذّب مى‌داشتیم.  
  
 
ابوجمعه مى‌گوید: ما نیم‌روزى بر ضدّ پیامبر جنگیدیم و نیم دیگر با او همراه شدیم و آیه ۲۵ فتح درباره ما نازل شده است.<ref>ابن‌کثیر، ج ۴، ص ۲۰۸.</ref> در منابع، به زمان این رویداد که‌ در کدام جنگ بوده، اشاره‌اى نشده است.
 
ابوجمعه مى‌گوید: ما نیم‌روزى بر ضدّ پیامبر جنگیدیم و نیم دیگر با او همراه شدیم و آیه ۲۵ فتح درباره ما نازل شده است.<ref>ابن‌کثیر، ج ۴، ص ۲۰۸.</ref> در منابع، به زمان این رویداد که‌ در کدام جنگ بوده، اشاره‌اى نشده است.

نسخهٔ ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۱

«ابوجمعه، حبیب بن سباع انصارى» از صحابه پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) و از مؤمنانِ ساکن مکه در صدر اسلام است،[۱] که گفته شده آیه ۲۵ سوره فتح در شأن وى و گروهی دیگر از مؤمنان نازل شده است.

برخى ابوجمعه را از انصار شمرده‌اند؛[۲] از شواهد و قراین بر مى‌آید که وى، پیش از صلح حدیبیه مسلمان شد و ساکن مکه بود و پس از آن، و‌ حذف مادّه سوم آن قرارداد (بازگرداندن کسانى که از مکه به مدینه مى‌گریزند توسط پیامبر) به مدینه آمد و به حضور رسول خدا (صلى الله علیه وآله) رسید.

بعضى او را به قبیله کنانه یا قارَه منسوب مى‌دانند؛ امّا گویا وى هم‌پیمان عقبة بن حارث‌ قریشى از بنى‌نوفل بوده و چون پس از رحلت پیامبر (صلى الله علیه وآله) به شام رفت، از شامیان به شمار مى‌آید. ابوجمعه، بعدها راهى مصر شد و گویا در فتح آن شرکت داشت. ابن‌حجر به نقل از بخارى، درگذشت او را بین سال‌هاى ۷۰ تا ۸۰ هجرى دانسته است.[۳]

چنانکه گفته شد، برخى مفسران، نزول آیه ۲۵ سوره فتح را در شأن وى و دیگر مؤمنانِ مکه دانسته‌اند که خداوند به سبب ایشان از فرو فرستادن عذاب بر کافران خوددارى فرمود[۴]: «...لَولا رِجالٌ مُؤمِنون وَ نِساءٌ مُؤمِناتٌ لَم‌ تَعلَموهُم أن تَطَـُوهُم فَتُصیبَکم مِنهُم مَعرّةً بِغَیرِ عِلم لِیدخِلَ اللّهُ فِى رَحمَتِه مَن یشاءُ لَو تَزَیلُوا لَعذَّبنَا الّذینَ کفرُوا مِنهُم عَذاباً ألیماً»؛ ... و اگر [در مکه] مردان و زنان باایمانى نبودند که [ممکن بود] بى‌آن‌که آنان را بشناسید، ندانسته پایمالشان کنید و تاوانشان بر شما بماند، [فرمان حمله به مکه مى‌دادیم] تا خداوند هر که را بخواهد، در جوار رحمت خویش درآورد. اگر [مؤمن و کافر] از هم متمایز مى‌شدند، به طور قطع کافران را به عذاب دردناکى معذّب مى‌داشتیم.

ابوجمعه مى‌گوید: ما نیم‌روزى بر ضدّ پیامبر جنگیدیم و نیم دیگر با او همراه شدیم و آیه ۲۵ فتح درباره ما نازل شده است.[۵] در منابع، به زمان این رویداد که‌ در کدام جنگ بوده، اشاره‌اى نشده است.

پانویس

  1. الجرح‌والتعدیل، ج‌۳، ص‌۱۰۲؛ الاستیعاب، ج‌۴، ص‌۱۸۷.
  2. الاستیعاب، ج‌۴، ص‌۱۸۷؛ اسدالغابه، ج‌۶‌، ص‌۵۱‌.
  3. الاصابه، ج‌۷، ص‌۵۷.
  4. تفسیر‌ ابن‌ کثیر، ج‌۴، ص‌۲۰۸؛ الدرّالمنثور، ج‌۷، ص‌۵۳۴.
  5. ابن‌کثیر، ج ۴، ص ۲۰۸.

منابع