مشربه ام ابراهیم: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
الخيارى از معاصرين نوشته است: اين [[مسجد]] و مشربه اكنون با يك جاده آسفالته محاصره شده و اطراف آن قبرستان اهالى آنجاست. او مى‌افزايد: محل آن سمت چپ كسى است كه از بيمارستان الزهراء عازم بيمارستان وطنى در نيمه راه است. در آنجا يك جاده فرعى است كه به اندازه صد متر با خيابان فاصله دارد. مشربه در آنجا واقع شده است.<ref>تاريخ المعالم المدينة المنوره، ص 121 و 122.</ref> در حال حاضر آثار بناى مشربه از بين رفته و صورت يك قبرستان باقى مانده است. خيارى تصويرى از بناى مشربه را در كتاب خود آورده است. تصويرى ديگر از آن در كتاب المدينة بين الماضى والحاضر (ص 426) چاپ شده است. | الخيارى از معاصرين نوشته است: اين [[مسجد]] و مشربه اكنون با يك جاده آسفالته محاصره شده و اطراف آن قبرستان اهالى آنجاست. او مى‌افزايد: محل آن سمت چپ كسى است كه از بيمارستان الزهراء عازم بيمارستان وطنى در نيمه راه است. در آنجا يك جاده فرعى است كه به اندازه صد متر با خيابان فاصله دارد. مشربه در آنجا واقع شده است.<ref>تاريخ المعالم المدينة المنوره، ص 121 و 122.</ref> در حال حاضر آثار بناى مشربه از بين رفته و صورت يك قبرستان باقى مانده است. خيارى تصويرى از بناى مشربه را در كتاب خود آورده است. تصويرى ديگر از آن در كتاب المدينة بين الماضى والحاضر (ص 426) چاپ شده است. | ||
| − | اين مكان [[تبرک|متبرک]] تا سالهاى اخير همچنان برقرار بوده است. شنقيطى نوشته است كه در سال 1405 به آنجا رفته و آن را [[زيارت]] كرده است. وى افزوده است كه: «اخيرا به خاطر كارهاى [[بدعت]] آميز شيعيان ايرانى، آنجا بسته شده است!!». قاعدتا مى‌بايد بين سالهاى 1366 تا سال 1369 تخريب شده باشد؛ يعنى سالهايى كه ايرانی ها از رفتن به [[حج]] منع شدند. | + | اين مكان [[تبرک|متبرک]] تا سالهاى اخير همچنان برقرار بوده است. شنقيطى نوشته است كه در سال 1405 به آنجا رفته و آن را [[زيارت]] كرده است. وى افزوده است كه: «اخيرا به خاطر كارهاى [[بدعت]] آميز شيعيان ايرانى، آنجا بسته شده است!!». قاعدتا مى‌بايد بين سالهاى 1366 تا سال 1369 شمسی تخريب شده باشد؛ يعنى سالهايى كه ايرانی ها از رفتن به [[حج]] منع شدند. |
گويا در اطراف بناى مشربه و در قبرستان سه صورت قبر بوده كه شهرت داشته؛ يكى از آنها متعلق به [[نجمه خاتون مادر امام رضا علیه السلام|نجمه]] مادر [[امام رضا علیه السلام|امام رضا]] علیه السلام است و ديگرى [[حميده]] بربريه. (مؤلف اين سطور اين مطلب را به طور مستند در كتابى نديده است.) | گويا در اطراف بناى مشربه و در قبرستان سه صورت قبر بوده كه شهرت داشته؛ يكى از آنها متعلق به [[نجمه خاتون مادر امام رضا علیه السلام|نجمه]] مادر [[امام رضا علیه السلام|امام رضا]] علیه السلام است و ديگرى [[حميده]] بربريه. (مؤلف اين سطور اين مطلب را به طور مستند در كتابى نديده است.) | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۴۷
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
مشربه، يعنى بستان. در اين محل ماريه قبطيه، ابراهيم فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله را به دنيا آورده است. اين مشربه در شمال بنى قريظه در حره شرقى قرار گرفته است كه به آن «دشت» نيز مى‌گويند.
مشربه ام ابراهيم از جاهايى است كه در روايت امام صادق علیه السلام رفتن به آنجا و نماز خواندن در آنجا به عقبة بن خالد توصيه شده و حضرت فرموده است كه: «و هى مسكن رسول الله و مصلاه».[۱]
فيروزآبادى درباره مشربه نوشته است: اين مشربه مسجدى است كه در شمال منطقه متعلق به بنى قريظه نزديك حره شرقى كه به آن دشت گفته شده واقع است و ميان نخلستان هايى است كه متعلق به سادات قاسمى از بنى قاسم بن ادريس بن جعفر برادر امام حسن عسكرى علیه السلام بوده است.
الخيارى از معاصرين نوشته است: اين مسجد و مشربه اكنون با يك جاده آسفالته محاصره شده و اطراف آن قبرستان اهالى آنجاست. او مى‌افزايد: محل آن سمت چپ كسى است كه از بيمارستان الزهراء عازم بيمارستان وطنى در نيمه راه است. در آنجا يك جاده فرعى است كه به اندازه صد متر با خيابان فاصله دارد. مشربه در آنجا واقع شده است.[۲] در حال حاضر آثار بناى مشربه از بين رفته و صورت يك قبرستان باقى مانده است. خيارى تصويرى از بناى مشربه را در كتاب خود آورده است. تصويرى ديگر از آن در كتاب المدينة بين الماضى والحاضر (ص 426) چاپ شده است.
اين مكان متبرک تا سالهاى اخير همچنان برقرار بوده است. شنقيطى نوشته است كه در سال 1405 به آنجا رفته و آن را زيارت كرده است. وى افزوده است كه: «اخيرا به خاطر كارهاى بدعت آميز شيعيان ايرانى، آنجا بسته شده است!!». قاعدتا مى‌بايد بين سالهاى 1366 تا سال 1369 شمسی تخريب شده باشد؛ يعنى سالهايى كه ايرانی ها از رفتن به حج منع شدند.
گويا در اطراف بناى مشربه و در قبرستان سه صورت قبر بوده كه شهرت داشته؛ يكى از آنها متعلق به نجمه مادر امام رضا علیه السلام است و ديگرى حميده بربريه. (مؤلف اين سطور اين مطلب را به طور مستند در كتابى نديده است.)
گفتنى است كه در منابع شيعه، زيارت مشربه ام ابراهيم و نماز خواندن در آنجا تاكيد شده است.[۳]
پانویس
منبع
رسول جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه.
