سید محمد شهشهانی

آقا میر سید محمد حسینی شهشهانی فرزند عبد الصمد اصفهانی (م، ۱۲۸۷ ق) از علما و مشاهیر بزرگ شیعه و مراجع تقلید در قرن سیزدهم هجری بود. او فقیهی مجتهد، ادیبی شاعر و دانشمندی جامع بود.

تحصیل و تدریس

شهشهانی در فقه و اصول، ادبیات عجم و عرب، نظم و نثر تبحر و مهارت داشت. سنوات عمر او در شهر اصفهان سپری شد و در آغاز کار مدتها از محضر سید محمد مجاهد در عتبات استفاده نمود و سپس در حوزه اصفهان از حضور حاجی کرباسی و شیخ محمدتقی رازی بهره برد و به مقام اجتهاد و استادی رسید.

شهشهانی سالها در اصفهان به کرسی تدریس فقها نشست و علمائی بزرگوار از محضرش برخاستند. از جمله ایشان از اساتید صاحب روضات است و علامه خوانساری ضمن تجلیل از مقام علمی و کمالات اخلاقی او می نویسد: حوزه تدریس فقها و زعامت و افتای شیعیان به وی منتهی شد.

آثار و تألیفات

1. عروة الوثقی: در فقه که شهشهانی مراتب علمی و تسلط فقهی خویش را در این کتاب به اثبات رسانید.
2. غایة القصوی: در اصول فقه.
3. جنة الماوی: منظومه ای متجاوز از صد هزار بیت که دوره فقه به شعر عربی و یک شاهکار ادبی است.
4. انوار الریاض: حاشیه استدلالی نسبتاً مفصلی است بر کتاب «ریاض المسائل فی تحقیق الاحکام بالدلائل» اثر سید علی طباطبایی.
5. منظومه ای در مقتل و مراثی اهل بیت (علیهم السلام).

وفات

سید محمد شهشهانی در سال ۱۲۸۷ قمری بدرود حیات گفت. قبر این عالم بزرگ در ابتدای محدوده «لسان الارض» تخت فولاد اصفهان می باشد.

منابع

• سایت شعائر.
• تخت فولاد اصفهان، سید احمد عقیلی، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1393، ص155.
• سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، بازیابی:26 شهریور 1393.