کرده امام حسین علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها
(←منابع) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
كرده و كرد، قطعه زمينى كه كناره‌هاى آن را بلند كرده باشند و در ميان آن سبزى بكارند يا زراعت ديگرى كنند. زمينى كه براى كاشتن سبزى يا ميوه درست كنند و در آن چيزى بكارند.<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref> | كرده و كرد، قطعه زمينى كه كناره‌هاى آن را بلند كرده باشند و در ميان آن سبزى بكارند يا زراعت ديگرى كنند. زمينى كه براى كاشتن سبزى يا ميوه درست كنند و در آن چيزى بكارند.<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref> | ||
| − | در قديم، رسم بوده كه كشاورزان، زمين هاى مزروعى خود را كرده‌بندى (قسمت‌بندى) مى‌كردند و يك كرده را به نام [[امام حسين]] علیه السلام مى‌كاشتند و در آخر سال حساب مى‌كردند و درآمد آن را به يكى از تكاياى شهر مى‌پرداختند تا به مصرف سوگوارى خامس آل عبا برسد.<ref>تاريخ تكايا و عزادارى در قم، ص 189.</ref> | + | در قديم، رسم بوده كه كشاورزان، زمين هاى مزروعى خود را كرده‌بندى (قسمت‌بندى) مى‌كردند و يك كرده را به نام [[امام حسين]] علیه السلام مى‌كاشتند و در آخر سال حساب مى‌كردند و درآمد آن را به يكى از [[تکیه|تكاياى]] شهر مى‌پرداختند تا به مصرف سوگوارى [[خامس آل عبا]] برسد.<ref>تاريخ تكايا و عزادارى در قم، ص 189.</ref> |
| − | اين نوعى موقوفه‌سازى براى [[سیدالشهدا]] علیه السلام بود و بودجه مردمى كه مخارج تكايا و سوگواري ها را تامين مى‌كرد، به علاوه به كشاورزى و محصول زارعين هم | + | اين نوعى موقوفه‌سازى براى [[سیدالشهدا]] علیه السلام بود و بودجه مردمى كه مخارج تكايا و سوگواري ها را تامين مى‌كرد، به علاوه به كشاورزى و محصول زارعين هم [[برکت|بركت]] مى‌داد و آنان [[امام حسين]] علیه السلام يا [[حضرت عباس علیه السلام|اباالفضل]] علیه السلام را در زمين و زراعت خويش، شريك و سهيم مى‌كردند و نشانه نوعى محبت و [[ولايت]] نسبت به خاندان [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله بود. |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | جواد محدثی، فرهنگ | + | |
| + | * جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | ||
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]] | [[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]] | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۶
كرده و كرد، قطعه زمينى كه كناره‌هاى آن را بلند كرده باشند و در ميان آن سبزى بكارند يا زراعت ديگرى كنند. زمينى كه براى كاشتن سبزى يا ميوه درست كنند و در آن چيزى بكارند.[۱]
در قديم، رسم بوده كه كشاورزان، زمين هاى مزروعى خود را كرده‌بندى (قسمت‌بندى) مى‌كردند و يك كرده را به نام امام حسين علیه السلام مى‌كاشتند و در آخر سال حساب مى‌كردند و درآمد آن را به يكى از تكاياى شهر مى‌پرداختند تا به مصرف سوگوارى خامس آل عبا برسد.[۲]
اين نوعى موقوفه‌سازى براى سیدالشهدا علیه السلام بود و بودجه مردمى كه مخارج تكايا و سوگواري ها را تامين مى‌كرد، به علاوه به كشاورزى و محصول زارعين هم بركت مى‌داد و آنان امام حسين علیه السلام يا اباالفضل علیه السلام را در زمين و زراعت خويش، شريك و سهيم مى‌كردند و نشانه نوعى محبت و ولايت نسبت به خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
