لعن: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | لعن به معنای نفرين | + | لعن به معنای نفرين كردن، راندن، و دور كردن از نيكى و رحمت است. لعن از طرف [[خداوند]] در [[آخرت]] عذاب و در دنيا، انقطاع از رحمت و توفيق است; و از سوی انسان نفرين در باره ديگرى است. |
| − | == لعن در قرآن == | + | ==لعن در قرآن== |
| − | اصناف زير در قرآن مورد لعن اند : | + | اصناف زير در [[قرآن]] مورد لعن قرار گرفته اند: |
| − | 1 ـ كفار به طور مطلق: {{ متن قرآن | انّ الله لعن الكافرين واعدّ لهم سعيرا}}؛ <ref> [[سوره احزاب]] /64 </ref> | + | 1 ـ كفار به طور مطلق: {{متن قرآن | انّ الله لعن الكافرين واعدّ لهم سعيرا}}؛ <ref> [[سوره احزاب]] /64 </ref> |
| − | 2 ـ منافقان: {{ متن قرآن | لان لم ينته المنافقون والذين فى قلوبهم مرض ... ملعونين اينما ثقفوا أخذوا وقتلوا تقتيلا}}؛ <ref> سوره احزاب/60 و 61 </ref> | + | 2 ـ [[منافقان]]: {{متن قرآن | لان لم ينته المنافقون والذين فى قلوبهم مرض ... ملعونين اينما ثقفوا أخذوا وقتلوا تقتيلا}}؛ <ref> سوره احزاب/60 و 61 </ref> |
| − | 3 ـ ابليس: {{ متن قرآن | وان عليك لعنتى الى يوم الدين}}؛ <ref> [[سوره ص]]/77 </ref> | + | 3 ـ [[ابلیس|ابليس]]: {{متن قرآن | وان عليك لعنتى الى يوم الدين}}؛ <ref> [[سوره ص]]/77 </ref> |
| − | 4 ـ آنان كه خدا و رسول را اذيت | + | 4 ـ آنان كه خدا و [[پیامبر اسلام|رسول]] را اذيت می كنند: {{متن قرآن |انّ الذين يؤذون الله و رسوله لعنهم الله فى الدنيا والآخرة}} ؛ <ref> سوره احزاب/57 </ref> |
| − | 5 ـ مفسدان | + | 5 ـ مفسدان و [[قطع رحم|قاطعان رحم]]: {{متن قرآن | فهل عسيتم ان تولّيتم ان تفسدوا فى الارض وتقطّعوا ارحامكم اولئك الذين لعنهم الله ...}} ؛<ref> [[سوره محمد]]/22 ـ 23 </ref> |
| − | 6 ـ كسانى كه آيات خدا و راههاى هدايت را پنهان | + | 6 ـ كسانى كه آيات خدا و راههاى هدايت را پنهان می دارند: {{متن قرآن |انّ الذين يكتمون ما انزلنا من البيّنات والهدى من بعد ما بيّنّاه للناس فى الكتاب اولئك يلعنهم الله ...}}؛ <ref> [[سوره بقره]]/159 </ref> |
| − | 7 ـ ستمكاران: {{ متن قرآن | الا لعنة الله على الظالمين}} ؛<ref> [[سوره هود]]/18 </ref> | + | 7 ـ ستمكاران: {{متن قرآن | الا لعنة الله على الظالمين}} ؛<ref> [[سوره هود]]/18 </ref> |
| − | 8 ـ شجره ملعونه (بنی امیه): {{ متن قرآن | وما جعلنا الرؤيا التى اريناك الا فتنة للناس والشجرة الملعونة فى القرآن}}؛<ref> [[سوره اسراء]]/60 </ref> | + | 8 ـ [[شجره ملعونه]] ([[بنی امیه]]): {{متن قرآن | وما جعلنا الرؤيا التى اريناك الا فتنة للناس والشجرة الملعونة فى القرآن}}؛<ref> [[سوره اسراء]]/60 </ref> |
| − | 9 ـ آنان كه به زنان پاكدامن نسبت زنا بدهند: {{ متن قرآن |انّ الذين يرمون المحصنات الغافلات المؤمنات لعنوا فى الدنيا والآخرة}}؛<ref> [[سوره نور]]/23 </ref> | + | 9 ـ آنان كه به زنان پاكدامن نسبت [[زنا]] بدهند: {{متن قرآن |انّ الذين يرمون المحصنات الغافلات المؤمنات لعنوا فى الدنيا والآخرة}}؛<ref> [[سوره نور]]/23 </ref> |
| − | == لعن در روایت == | + | ==لعن در روایت== |
| − | + | على بن عاصم از ياران [[امام عسكرى]](علیه السلام) بود، روزى به نزد حضرت آمد وعرض كرد: من كارى از دستم بر نمى آيد جز اينكه از دشمنان شما بيزارى جويم و در خلوت آنها را لعن كنم. | |
| − | + | حضرت فرمود: پدرم از جدم از رسول خدا نقل نمود كه فرمود: هر كه از يارى ما [[اهل البیت|اهل بيت]] ناتوان بُوَد و در خلوت دشمنان ما را لعن كند خداوند صداى او را به گوش [[فرشتگان]] رساند ، آنها نيز با او هم صدا گردند وكسانى را كه او لعن كرده لعن كنند وملائكه جهت وى طلب مغفرت نمايند و او را بستايند و گويند: خداوندا درود خود را به روان اين بنده ات كه در راه نصرت اولياى تو آنچه را كه در توان داشته بذل نموده بفرست كه اگر وى بيش از آن می توانست دريغ نميداشت. در آن حال از جانب پروردگار ندا رسد كه اى ملائكه، دعاى شما را مستجاب نمودم و درود خود را به روان او و روان پاكان فرستادم و او را از نيكان برگزيده خويش ساختم. <ref> [[محمد باقر مجلسی]]، [[بحارالانوار]] ج50 ، ص316 </ref> | |
| − | + | ==لعن و تكفير مسلمان== | |
| − | + | از [[امام باقر]] (ع) روايت شده كه چون لعنت از زبان كسى در باره ديگرى برون آيد آن لعن در ميان لعنت كننده ولعنت شده تردد و نوسان كند اگر مجوزى در لعنت شده ديد، بر او وارد آيد و گر نه به خود لعنت كننده باز گردد.<ref> محمد باقر مجلسی، بحارالانوار ج 72، ص 208 </ref> | |
| − | + | نيز از آن حضرت رسيده كه هرگز نشده كه مردى عليه ديگرى به كفر [[شهادت (درفقه)|شهادت]] دهد و او را كافر بخواند جز اينكه آن تكفير به يكى از آن دو برسد كه اگر طرف مقابل كافر بود او را و گرنه خود تكفير كننده را رسد. و فرمود: از [[زخم زبان]] زدن به مسلمان حذر كنيد.<ref> محمد باقر مجلسی، بحارالانوار ج 72، ص 208 </ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | + | <references /> | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | نيز از آن حضرت رسيده كه هرگز نشده كه مردى عليه ديگرى به كفر شهادت دهد و او را كافر بخواند جز اينكه آن تكفير به يكى از آن دو برسد كه اگر طرف مقابل كافر بود او را و گرنه خود تكفير كننده را رسد . و فرمود: از زخم زبان زدن به مسلمان حذر كنيد . <ref> محمد باقر مجلسی، بحارالانوار ج 72، ص 208 </ref> | ||
| + | ==منابع== | ||
| − | + | *محمد باقر مجلسی، بحارالانوار. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | * محمد باقر مجلسی، بحارالانوار | ||
*سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف. | *سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف. | ||
[[رده: آداب و سنن]] | [[رده: آداب و سنن]] | ||
[[رده: واژگان قرآنی]] | [[رده: واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۵۸
لعن به معنای نفرين كردن، راندن، و دور كردن از نيكى و رحمت است. لعن از طرف خداوند در آخرت عذاب و در دنيا، انقطاع از رحمت و توفيق است; و از سوی انسان نفرين در باره ديگرى است.
لعن در قرآن
اصناف زير در قرآن مورد لعن قرار گرفته اند:
1 ـ كفار به طور مطلق: انّ الله لعن الكافرين واعدّ لهم سعيرا؛ [۱]
2 ـ منافقان: لان لم ينته المنافقون والذين فى قلوبهم مرض ... ملعونين اينما ثقفوا أخذوا وقتلوا تقتيلا؛ [۲]
3 ـ ابليس: وان عليك لعنتى الى يوم الدين؛ [۳]
4 ـ آنان كه خدا و رسول را اذيت می كنند: انّ الذين يؤذون الله و رسوله لعنهم الله فى الدنيا والآخرة ؛ [۴]
5 ـ مفسدان و قاطعان رحم: فهل عسيتم ان تولّيتم ان تفسدوا فى الارض وتقطّعوا ارحامكم اولئك الذين لعنهم الله ... ؛[۵]
6 ـ كسانى كه آيات خدا و راههاى هدايت را پنهان می دارند: انّ الذين يكتمون ما انزلنا من البيّنات والهدى من بعد ما بيّنّاه للناس فى الكتاب اولئك يلعنهم الله ...؛ [۶]
7 ـ ستمكاران: الا لعنة الله على الظالمين ؛[۷]
8 ـ شجره ملعونه (بنی امیه): وما جعلنا الرؤيا التى اريناك الا فتنة للناس والشجرة الملعونة فى القرآن؛[۸]
9 ـ آنان كه به زنان پاكدامن نسبت زنا بدهند: انّ الذين يرمون المحصنات الغافلات المؤمنات لعنوا فى الدنيا والآخرة؛[۹]
لعن در روایت
على بن عاصم از ياران امام عسكرى(علیه السلام) بود، روزى به نزد حضرت آمد وعرض كرد: من كارى از دستم بر نمى آيد جز اينكه از دشمنان شما بيزارى جويم و در خلوت آنها را لعن كنم.
حضرت فرمود: پدرم از جدم از رسول خدا نقل نمود كه فرمود: هر كه از يارى ما اهل بيت ناتوان بُوَد و در خلوت دشمنان ما را لعن كند خداوند صداى او را به گوش فرشتگان رساند ، آنها نيز با او هم صدا گردند وكسانى را كه او لعن كرده لعن كنند وملائكه جهت وى طلب مغفرت نمايند و او را بستايند و گويند: خداوندا درود خود را به روان اين بنده ات كه در راه نصرت اولياى تو آنچه را كه در توان داشته بذل نموده بفرست كه اگر وى بيش از آن می توانست دريغ نميداشت. در آن حال از جانب پروردگار ندا رسد كه اى ملائكه، دعاى شما را مستجاب نمودم و درود خود را به روان او و روان پاكان فرستادم و او را از نيكان برگزيده خويش ساختم. [۱۰]
لعن و تكفير مسلمان
از امام باقر (ع) روايت شده كه چون لعنت از زبان كسى در باره ديگرى برون آيد آن لعن در ميان لعنت كننده ولعنت شده تردد و نوسان كند اگر مجوزى در لعنت شده ديد، بر او وارد آيد و گر نه به خود لعنت كننده باز گردد.[۱۱]
نيز از آن حضرت رسيده كه هرگز نشده كه مردى عليه ديگرى به كفر شهادت دهد و او را كافر بخواند جز اينكه آن تكفير به يكى از آن دو برسد كه اگر طرف مقابل كافر بود او را و گرنه خود تكفير كننده را رسد. و فرمود: از زخم زبان زدن به مسلمان حذر كنيد.[۱۲]
پانویس
منابع
- محمد باقر مجلسی، بحارالانوار.
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
