ابوبشر عمی

این صفحه مدخلی از فرهنگ معارف و معاریف است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ضبط نام: ابوبِشْر عَمّى

احمد بن ابراهيم (م 350 ق) تاريخ نگار، متكلم و فقيه شيعى. وى از مردم بصره بود و شيخ طوسى او را از كسانى مى داند كه از ائمه علیهم السلام روايت نكرده اند.

ابن نديم او را در شمار متكلمان و فقهاى شيعه مى داند و گويد كه نزديك به روزگار او زندگى مى كرده و نزد ابواحمد جلودى درس املا مى خوانده است. چون به گفته ابن نديم، احمد بن ابراهيم بعد از پنجاه سال درگذشت، از اين روى تاريخ تولد وى احتمالاً آغاز سده چهارم هجرى بوده است.

وى از طريق جدش معلى و عمش اسد بن معلى بن اسد اخبار صاحب الزنج را روايت مى كرده. رجال نويسان شيعه او را فقيهى ثقه دانسته اند و نجاشى به دو واسطه از او روايت مى كند. به احمد بن ابراهيم كتاب هايى نسبت داده اند كه عبارتند از: التاريخ الكبير، التاريخ الصغير، اخبار صاحب الزنج، اخبار السيد الحميرى، شعر السيد حميرى، مناقب اميرالمؤمنين، كتاب الفرق، عجائب العالم، المثالب، القبائل، محن الانبياء والاوصياء. (دائرةالمعارف تشيع)

منابع

سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاریف.