یاد امام حسین هنگام نوشیدن آب: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | ||
| + | [[شهادت در راه خدا|شهادت]] تشنه كامانه [[امام حسين]] علیه السلام، چنان داغ و غم سنگينى بر دلها نهاده است كه مى‌سزد با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارا، از لب هاى عطشان آن حضرت ياد شود، چرا كه آب يادآور آن [[روز عاشورا|عاشوراى]] عطش ريز و آن كامهاى تشنه عاشورائيان شهيد است. | ||
| − | + | [[امام صادق]] علیه السلام فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر آن كه حسين بن على را به ياد مى‌آوردم». و نيز فرمود: «ما من عبد شَرب الماء فذكر الحسين ولعن قاتله الّا كُتب له مأة الف حسنة و حُطّ عنه مأة الف سيئة»؛<ref>امالى، شیخ صدوق، ص 122.</ref> هر كه آب بنوشد و حسين علیه السلام را ياد كند و قاتل او را [[لعن]] نمايد، براى او صد هزار حسنه نوشته مى‌شود و صد هزار گناه از او محو مى‌گردد. | |
| − | [[ | + | از اين رو [[شیعه]] هنگام نوشيدن آب، بر حسين بن على [[سلام]] مى‌دهد و مى‌گويد: سلام بر لب تشنه‌ات يا حسين، سلام الله على الحسين و اصحابه. نيز در سقاخانه‌ها و منبع هاى آب خنک، در تابستان و در ايام [[ماه محرم]]، مى‌نويسند: «آبى بنوش و لعنت حق بر [[یزید بن معاویه|يزيد]] كن»، يا «بنوش به ياد لب هاى تشنه حسين». |
| − | از | + | از زبان خود [[سیدالشهداء]] علیه السلام هم نقل شده كه در شعری فرمود: |
| − | + | شيعتى ما إن شربتُم عَذب ماء فاذكرونى * أو سمعتُم بغريب أو شهيد فاندُبونى.<ref> الخصائص الحسينيه، شوشترى، ص 99.</ref> | |
| − | [[امام سجاد]] علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت | + | [[امام سجاد]] علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت پدرش با لب تشنه ياد مى‌كرد و مى‌گريست و هرگاه هنگام [[افطار]] غذا مى‌آوردند يا نگاهش به آب مى‌افتاد، مى‌گريست و مى‌فرمود: «قُتل ابنُ رسول الله جائعاً، قُتل ابنُ رسول الله عطشاناً».<ref>لهوف، سید بن طاوس، ص 209.</ref> و نيز هر گاه قصابى را مى‌ديد كه مى‌خواهد گوسفندى سر ببرد، مى‌گفت: آبش بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند. |
| + | |||
| + | اين يادكرد پيوسته از شهادت مظلومانه امام حسين علیه السلام با لب تشنه، احياى خاطره آن روز پرحادثه است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | جواد محدثی، | + | *فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف. |
[[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]] | [[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]] | ||
[[رده: آداب و سنن]] | [[رده: آداب و سنن]] | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۱
شهادت تشنه كامانه امام حسين علیه السلام، چنان داغ و غم سنگينى بر دلها نهاده است كه مى‌سزد با ديدن هر نهر و چشمه و با نوشيدن هر آب و شربت گوارا، از لب هاى عطشان آن حضرت ياد شود، چرا كه آب يادآور آن عاشوراى عطش ريز و آن كامهاى تشنه عاشورائيان شهيد است.
امام صادق علیه السلام فرمود: «من هرگز آب سرد ننوشيدم مگر آن كه حسين بن على را به ياد مى‌آوردم». و نيز فرمود: «ما من عبد شَرب الماء فذكر الحسين ولعن قاتله الّا كُتب له مأة الف حسنة و حُطّ عنه مأة الف سيئة»؛[۱] هر كه آب بنوشد و حسين علیه السلام را ياد كند و قاتل او را لعن نمايد، براى او صد هزار حسنه نوشته مى‌شود و صد هزار گناه از او محو مى‌گردد.
از اين رو شیعه هنگام نوشيدن آب، بر حسين بن على سلام مى‌دهد و مى‌گويد: سلام بر لب تشنه‌ات يا حسين، سلام الله على الحسين و اصحابه. نيز در سقاخانه‌ها و منبع هاى آب خنک، در تابستان و در ايام ماه محرم، مى‌نويسند: «آبى بنوش و لعنت حق بر يزيد كن»، يا «بنوش به ياد لب هاى تشنه حسين».
از زبان خود سیدالشهداء علیه السلام هم نقل شده كه در شعری فرمود:
شيعتى ما إن شربتُم عَذب ماء فاذكرونى * أو سمعتُم بغريب أو شهيد فاندُبونى.[۲]
امام سجاد علیه السلام نيز سالهاى سال، از شهادت پدرش با لب تشنه ياد مى‌كرد و مى‌گريست و هرگاه هنگام افطار غذا مى‌آوردند يا نگاهش به آب مى‌افتاد، مى‌گريست و مى‌فرمود: «قُتل ابنُ رسول الله جائعاً، قُتل ابنُ رسول الله عطشاناً».[۳] و نيز هر گاه قصابى را مى‌ديد كه مى‌خواهد گوسفندى سر ببرد، مى‌گفت: آبش بدهيد، پدرم را با لب تشنه سر بريدند.
اين يادكرد پيوسته از شهادت مظلومانه امام حسين علیه السلام با لب تشنه، احياى خاطره آن روز پرحادثه است.
پانویس
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
