آیه 98 سوره حجر: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←تفسیر آیه) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش مهدی موسوی (بحث) به آخرین تغییری که Quran انجام داده بود واگردانده شد) |
||
| سطر ۵۰: | سطر ۵۰: | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ «98» | فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ «98» | ||
پس (براى تقويت خود) پروردگارت را با سپاس و ستايش به پاكى ياد كن و از سجده كنندگان باش. | پس (براى تقويت خود) پروردگارت را با سپاس و ستايش به پاكى ياد كن و از سجده كنندگان باش. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
}} | }} | ||
| سطر ۱۰۱: | سطر ۶۲: | ||
{{نمایش فشرده تفسیر| | {{نمایش فشرده تفسیر| | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ (98) | |
| − | + | فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ: پس ملتجى به خداى تعالى شده، تسبيح كن تسبيحى | |
| − | + | جلد 7 - صفحه 152 | |
| − | + | مقرون به حمد پروردگار خود. طبرسى رحمه اللّه فرمايد «1»: يعنى بگو (سبحان اللّه و بحمده). وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ: و باش از نمازگزارندگان تا كشف غم تو نمايد و شرّ اشرار را از تو دفع فرمايد. يا تنزيه كن خداى را از آنچه مى‌گويند و حمد او نما بر آنكه تو را هدايت فرموده به حق و به نماز قيام كن. ابن عباس نقل نموده «2» كه وقتى امرى حضرت پيغمبر را محزون مى‌نمود، مشغول نماز مى‌شد. | |
| − | + | صاحب كشف الاسرار گويد «3»: ما از تنگدلى تو آگاهيم و از آنچه به تو مى‌رسد از غصه بيگانگان خبر داريم، تو به حضور دل، مشغول نماز شو، تا دل تو را از انديشه غم فارغ سازيم. | |
| − | + | تبصره: آيه شريفه شأن و مقام جلالت حضرت ختمى مرتبت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را به تمام عالميان معرفى فرمايد. اين مطلب مسلم آمده كه هر قدر روح انسانى در درجه كمال باشد، تألم و تأثرش از ناملايمات و ناهنجاريها بيشتر خواهد بود. و چون وجود اقدس خاتم النبيين صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در رتبه امكانيت، غايت كمال را دارا بود به حدى كه علت ايجاد خلقت ممكنات و منشأ ظهور كمالات در تمام عوالم، نور آن سرور مى‌باشد؛ بنابراين تأثرات روحى آن حضرت محققا بى‌نهايت بود. و ايضا شدت لطف و رأفت نبوى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نسبت به جامعه بشرى به درجه‌اى كه با سعى و جديت در ارشاد و هدايت، وقتى مى‌ديد با ظهور حق، عناد و لجاج ورزيده، اعراض نموده كافر مى‌شدند، رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم متأسف و ملول و دلتنگ شده، گريه مى‌نمود كه چرا مردم خود را مورد سخط الهى قرار داده و به سبب مخالفت فرامين سبحانى مستحق عقاب شوند. بدين واسطه آيات بسيارى در تسليه خاطر مبارك آن حضرت حق تعالى نازل فرمود تا غبار كدورت و ملالت | |
«1» مجمع البيان، جلد 3، صفحه 347. | «1» مجمع البيان، جلد 3، صفحه 347. | ||
| − | «2» | + | «2» همان مدرك. |
| − | «3» | + | «3» همان مدرك. |
| − | جلد 7 - صفحه | + | جلد 7 - صفحه 153 |
| − | + | را از قلب شريف بزدايد، و اين قسمت سرمشقى را براى امت معين نمايد. | |
| − | + | در كافى «1» حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: عليك بالصّبر فى جميع امورك فانّ اللّه عزّ و جلّ بعث محمدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فامره بالصّبر و الرّفق ... فصبر رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم حتّى نالوه بالعظائم و رموه بها، فضاق صدره فانزل اللّه عزّ و جلّ ... (وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ ....) بر تو باد به صبر كردن در تمام امور خود، بدرستى كه خداوند عزّ و جلّ مبعوث فرمود محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را و امر نمود او را به صبر و رفق، پس صبر كرد تا به حدى كه رسيد او را نسبت‌هاى ناروا (مانند جنون و دروغ) به مرتبه‌اى كه دلتنگ شد، پس خداى تعالى آيه شريفه نازل فرمود: (وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ ...) | |
| سطر ۲۰۵: | سطر ۱۲۹: | ||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | ===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | ||
{{نمایش فشرده تفسیر| | {{نمایش فشرده تفسیر| | ||
| − | وَ | + | فَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّكَ وَ كُن مِنَ السّاجِدِين‌َ (98) |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | پس تسبيح كن بواسطه حمد پروردگارت و باش از سجده كنندگان (فسبح) پس از اينكه وظيفه خود را نسبت بامّت انجام دادي و تبليغ رسالت كردي بپرداز بوظائف شخصي خود: | |
| − | و | + | «1» تسبيح پروردگار و تنزيه و تقديس او از هر عيب و نقص و احتياج ذاتا و صفة و فعلا |
| − | + | (گر جمله كائنات كافر گردند || بر دامن كبرياش ننشيند گرد) | |
| − | + | «2» بحمد ربك تحميد پروردگار مستجمع جميع صفات كمالّيه و جلاليه و جماليه. | |
| − | + | «3» وَ كُن مِنَ السّاجِدِين‌َ سجده در شريعت اقسامي دارد: سجده نماز. سجده فراموش شده. سجده سهو. سجده تلاوت. سجده شكر. سجده خضوع و خشوع و تعظيم پروردگار در مقابل مشركين و بعيد نيست که مراد همين آخر باشد که سجده عبوديت است چنانچه ميفرمايد: | |
| − | جلد 12 - صفحه | + | جلد 12 - صفحه 77 |
| − | + | لا تَسجُدُوا لِلشَّمس‌ِ وَ لا لِلقَمَرِ وَ اسجُدُوا لِلّه‌ِ الَّذِي خَلَقَهُن‌َّ إِن كُنتُم إِيّاه‌ُ تَعبُدُون‌َ فصلت آيه 37. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
}} | }} | ||
|-| | |-| | ||
| سطر ۲۵۸: | سطر ۱۵۲: | ||
] | ] | ||
| − | (آیه | + | (آیه 98)- ولی ناراحت مباش برای زدودن آثار سخنان زشت و ناهنجارشان، «پروردگارت را تسبیح و حمد گو! و از سجده کنندگان باش»! (فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ کُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ). |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | چرا که این تسبیح خداوند اثرات بد گفتار آنها را از دلهای مشتاقان «اللّه» می‌زداید، و از آن گذشته به تو نیرو و توان، نور و صفا بخشد. | |
| − | + | لذا در روایات می‌خوانیم: «هنگامی که پیامبر صلّی اللّه علیه و آله غمگین می‌شد به نماز برمی‌خاست و آثار این حزن و اندوه را در نماز از دل می‌شست». | |
}} | }} | ||
|-| | |-| | ||
| سطر ۳۱۴: | سطر ۱۶۴: | ||
==تفسیر های فارسی== | ==تفسیر های فارسی== | ||
| − | ==={{ترجمه تفسیر المیزان|سوره=15 |آیه= | + | ==={{ترجمه تفسیر المیزان|سوره=15 |آیه=98}}=== |
| − | ==={{تفسیر خسروی|سوره=15 |آیه= | + | ==={{تفسیر خسروی|سوره=15 |آیه=98}}=== |
| − | ==={{تفسیر عاملی|سوره=15 |آیه= | + | ==={{تفسیر عاملی|سوره=15 |آیه=98}}=== |
| − | ==={{تفسیر جامع|سوره=15 |آیه= | + | ==={{تفسیر جامع|سوره=15 |آیه=98}}=== |
==تفسیر های عربی== | ==تفسیر های عربی== | ||
| − | ==={{تفسیر المیزان|سوره=15 |آیه= | + | ==={{تفسیر المیزان|سوره=15 |آیه=98}}=== |
| − | ==={{تفسیر مجمع البیان|سوره=15 |آیه= | + | ==={{تفسیر مجمع البیان|سوره=15 |آیه=98}}=== |
| − | ==={{تفسیر نور الثقلین|سوره=15 |آیه= | + | ==={{تفسیر نور الثقلین|سوره=15 |آیه=98}}=== |
| − | ==={{تفسیر الصافی|سوره=15 |آیه= | + | ==={{تفسیر الصافی|سوره=15 |آیه=98}}=== |
| − | ==={{تفسیر الکاشف|سوره=15 |آیه= | + | ==={{تفسیر الکاشف|سوره=15 |آیه=98}}=== |
</tabber> | </tabber> | ||
نسخهٔ ۱۳ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۲۱
| <<97 | آیه 98 سوره حجر | 99>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
پس به ذکر اوصاف کمال پروردگارت تسبیح گو و از نمازگزاران باش (تا به یاد خدا شاد خاطر شوی).
پس [برای دفع دلتنگی] پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی و از سجده کنان باش.
پس با ستايش پروردگارت تسبيح گوى و از سجده‌كنندگان باش.
به ستايش پروردگارت تسبيح كن و از سجده‌كنندگان باش.
(برای دفع ناراحتی آنان) پروردگارت را تسبیح و حمد گو! و از سجده‌کنندگان باش!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«السَّاجِدِینَ»: سجده‌برندگان. مراد نمازگزاران است.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ «98»
پس (براى تقويت خود) پروردگارت را با سپاس و ستايش به پاكى ياد كن و از سجده كنندگان باش.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ (98)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ: پس ملتجى به خداى تعالى شده، تسبيح كن تسبيحى
جلد 7 - صفحه 152
مقرون به حمد پروردگار خود. طبرسى رحمه اللّه فرمايد «1»: يعنى بگو (سبحان اللّه و بحمده). وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ: و باش از نمازگزارندگان تا كشف غم تو نمايد و شرّ اشرار را از تو دفع فرمايد. يا تنزيه كن خداى را از آنچه مى‌گويند و حمد او نما بر آنكه تو را هدايت فرموده به حق و به نماز قيام كن. ابن عباس نقل نموده «2» كه وقتى امرى حضرت پيغمبر را محزون مى‌نمود، مشغول نماز مى‌شد.
صاحب كشف الاسرار گويد «3»: ما از تنگدلى تو آگاهيم و از آنچه به تو مى‌رسد از غصه بيگانگان خبر داريم، تو به حضور دل، مشغول نماز شو، تا دل تو را از انديشه غم فارغ سازيم.
تبصره: آيه شريفه شأن و مقام جلالت حضرت ختمى مرتبت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را به تمام عالميان معرفى فرمايد. اين مطلب مسلم آمده كه هر قدر روح انسانى در درجه كمال باشد، تألم و تأثرش از ناملايمات و ناهنجاريها بيشتر خواهد بود. و چون وجود اقدس خاتم النبيين صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در رتبه امكانيت، غايت كمال را دارا بود به حدى كه علت ايجاد خلقت ممكنات و منشأ ظهور كمالات در تمام عوالم، نور آن سرور مى‌باشد؛ بنابراين تأثرات روحى آن حضرت محققا بى‌نهايت بود. و ايضا شدت لطف و رأفت نبوى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نسبت به جامعه بشرى به درجه‌اى كه با سعى و جديت در ارشاد و هدايت، وقتى مى‌ديد با ظهور حق، عناد و لجاج ورزيده، اعراض نموده كافر مى‌شدند، رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم متأسف و ملول و دلتنگ شده، گريه مى‌نمود كه چرا مردم خود را مورد سخط الهى قرار داده و به سبب مخالفت فرامين سبحانى مستحق عقاب شوند. بدين واسطه آيات بسيارى در تسليه خاطر مبارك آن حضرت حق تعالى نازل فرمود تا غبار كدورت و ملالت
«1» مجمع البيان، جلد 3، صفحه 347.
«2» همان مدرك.
«3» همان مدرك.
جلد 7 - صفحه 153
را از قلب شريف بزدايد، و اين قسمت سرمشقى را براى امت معين نمايد.
در كافى «1» حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: عليك بالصّبر فى جميع امورك فانّ اللّه عزّ و جلّ بعث محمدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فامره بالصّبر و الرّفق ... فصبر رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم حتّى نالوه بالعظائم و رموه بها، فضاق صدره فانزل اللّه عزّ و جلّ ... (وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ ....) بر تو باد به صبر كردن در تمام امور خود، بدرستى كه خداوند عزّ و جلّ مبعوث فرمود محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را و امر نمود او را به صبر و رفق، پس صبر كرد تا به حدى كه رسيد او را نسبت‌هاى ناروا (مانند جنون و دروغ) به مرتبه‌اى كه دلتنگ شد، پس خداى تعالى آيه شريفه نازل فرمود: (وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ ...)
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (94) إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ (95) الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (96) وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ (97) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ (98)
وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (99)
ترجمه
پس آشكار قيام كن بآنچه مأمور شوى و روى گردان از مشركان
همانا ما كفايت كنيم از تو استهزاء كنندگانرا
آنانكه قرار ميدهند با خدا خداى ديگرى را پس زود باشد كه بدانند
و بتحقيق ميدانيم كه تو تنگ ميشود سينه‌ات بآنچه ميگويند
پس تسبيح كن بستايش پروردگارت و باش از سجده كنندگان
و پرستش كن پروردگارت را تا برسد تو را مرگ.
تفسير
در اكمال از امام صادق عليه السّلام روايت نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پنج سال در خفاء بود و براى ترس از كفّار مكتوم داشت و اظهار نفرمود امر خود را و على عليه السّلام
جلد 3 صفحه 267
و خديجه با او بودند پس مأمور شد از جانب خدا بآنكه آشكار قيام بامر نمايد ظاهر شد و اظهار كرد امر خود را و در روايت ديگر سه سال تعيين شده و عيّاشى ره از آنحضرت اين معنى را نقل نموده و آنكه چون عرضه داشت نفس خود را بقبايل عرب تكذيب كردند آنحضرت را و گفتند دور شو از ما و قمّى ره فرموده اين آيه در مكّه نازل شد بعد از نبوّت پيغمبر بسه سال و حديث اكمال را مفصّل‌تر نقل نموده و استهزاء كنندگانرا فرموده وليد بن مغيره و عاص بن وائل و اسود بن مطّلب و اسود بن عبد يغوث و حرث بن طلاطله بودند و عيّاشى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه استهزاء كنندگان به پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم اين پنج نفر نامبرده بودند و چون خداوند بآنحضرت وعده فرمود كه شرّ آنها را از او كفايت كند دانست كه ذليل شدند پس ببدترين وجهى از وجوه ميراند آنها را خدا و در احتجاج از امير المؤمنين عليه السّلام حديث مفصّلى نقل نموده كه در آن اسماء اين پنج نفر ذكر شده و آنكه همه در يكروز مردند و گفتند خداى محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ما را كشت وليد بن مغيره عبور نمود و در راه تيرى تراشيده و گذارده شده بود به رگ حيات آن اصابت نمود و پاره كرد و خون جارى گشت تا مرد و عاص بن وائل براى كارى از خانه بيرون رفت سنگى زير پايش غلطيد و افتاد و پاره پاره شد و مرد و اسود بن عبد يغوث باستقبال پسرش رفت و زير سايه درختى نشست و جبرئيل نازل شد و سر او را گرفت و بدرخت زد او بغلامش گفت نگذار اين شخص سر مرا بدرخت بزند غلامش گفت من كسيرا نمى‌بينم خودت سرت را بدرخت ميزنى و كشته شد و اسود بن مطّلب بنفرين پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كور شد و مرد و حرث بن طلاطله از خانه بيرون رفت و باد سام او را گرفت و سياه شد و چون بخانه برگشت كسانش او را نشناختند و در خانه راهش ندادند و او گفت من حرثم آنها قبول نكردند و بر او غضب نمودند و او را كشتند و روايت شده است كه اينها يك روز به پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم گفتند اگر تا ظهر از قولت برنگشتى تو را خواهيم كشت و آنحضرت غمناك وارد خانه شد و در خانه را بروى خود بست پس در همان ساعت جبرئيل از جانب خدا نازل شد و عرض كرد يا محمّد خداوند سلام بتو سلام ميرساند و ميفرمايد اصدع بما تؤمر و أعرض عن المشركين يعنى اظهار كن امر خود را باهل مكّه و بخوان آنها را بايمان حضرت فرمود اى
جلد 3 صفحه 268
جبرئيل چه كنم با مستهزئين و تهديد آنها جواب رسيد انّا كفيناك المستهزئين حضرت فرمود آنها الساعة نزد من بودند عرض كرد كفايت كردم امر آنها را و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم علنا دعوت فرمود و قمّى ره بعد از نقل كيفيّت هلاك استهزاء كنندگان فرموده پس حضرت از خانه بيرون آمد و بر حجر اسمعيل ايستاد و مردم را بشهادت بر توحيد و رسالت خود رسما دعوت فرمود و فرمود بتها را بشكنيد تا مالك ملك عرب و عجم شويد و ببهشت برويد باز استهزاء نمودند و گفتند محمّد ديوانه شده ولى از ترس حضرت ابو طالب جرئت جسارت بيشترى ننمودند پس خلاصه مفاد آيات شريفه آنستكه خداوند پس از بيان مسئوليّت تمام فرق كفّار فرموده پس آشكار كن مأموريت خود را و اعتنائى مكن باقوال و اعمال اهل شرك ما شرّ آنها و كسانيرا كه بتو استهزاء مينمايند از تو دفع ميكنيم آنها كسانى هستند كه براى خدا شريك قرار دادند و بزودى بكيفر اعمال خودشان خواهند رسيد و ميفهمند چه خطاء بزرگى كردند ما ميدانيم تو از اقوال آنها دلتنگ ميشوى ولى رفع دلتنگى تو بخلوت با خداوند و تسبيح و حمد و سجده در پيشگاه او كه همه در نماز جمع است خواهد شد و مشغول بعبادت پروردگارت باش تا برسد بتو آن امر يقينى كه مرگ است و بهمه خواهد رسيد در مجمع روايت نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم هر وقت از امرى محزون ميشد پناه ميبرد بنماز و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت.
جلد 3 صفحه 269
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّكَ وَ كُن مِنَ السّاجِدِين‌َ (98)
پس تسبيح كن بواسطه حمد پروردگارت و باش از سجده كنندگان (فسبح) پس از اينكه وظيفه خود را نسبت بامّت انجام دادي و تبليغ رسالت كردي بپرداز بوظائف شخصي خود:
«1» تسبيح پروردگار و تنزيه و تقديس او از هر عيب و نقص و احتياج ذاتا و صفة و فعلا
(گر جمله كائنات كافر گردند
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 98)- ولی ناراحت مباش برای زدودن آثار سخنان زشت و ناهنجارشان، «پروردگارت را تسبیح و حمد گو! و از سجده کنندگان باش»! (فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ کُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ).
چرا که این تسبیح خداوند اثرات بد گفتار آنها را از دلهای مشتاقان «اللّه» می‌زداید، و از آن گذشته به تو نیرو و توان، نور و صفا بخشد.
لذا در روایات می‌خوانیم: «هنگامی که پیامبر صلّی اللّه علیه و آله غمگین می‌شد به نماز برمی‌خاست و آثار این حزن و اندوه را در نماز از دل می‌شست».
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
