آیه 4 سوره شوری: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَل...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←تفسیر آیه) |
||
| سطر ۵۰: | سطر ۵۰: | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
| + | |||
| + | سیمای سوره شورى | ||
| + | |||
| + | اين سوره پنجاه و سه آيه دارد و در مكّه نازل شده است. به جهت آيه 38 كه به مسأله شورى اشاره دارد نام آن «شورى» مى‌باشد. | ||
| + | |||
| + | اين سوره به مباحث اصول دين از قبيل توحيد، معاد و نبوّت و همچنين مباحث اخلاقى و اجتماعى پرداخته است. | ||
| + | |||
| + | در ميان 29 سوره‌اى كه با حروف مقطّعه آغاز شده، طولانى‌ترى حروف مقطّعه در اين سوره آمده است و جالب آنكه اين سوره، مشكل معناى حروف مقطّعه را حل كرده است زيرا در ادامه اين حروف مى‌فرمايد: «كَذلِكَ يُوحِي» يعنى وحى از همين حروف الفباى زبان عربى است كه در اختيار همه‌ى شماست، اگر مى‌توانيد شما هم مثل آن را بياوريد. | ||
| + | |||
| + | جلد 8 - صفحه 370 | ||
| + | |||
| + | |||
| + | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ | ||
| + | |||
| + | به نام خداوند بخشنده مهربان | ||
| + | |||
| + | حم «1» عسق «2» كَذلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ «3» | ||
| + | |||
| + | حا، ميم، عين، سين، قاف. اينگونه خداوند عزيز حكيم به تو و كسانى كه قبل از تو بوده‌اند وحى مى‌كند. | ||
| + | |||
لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ «4» | لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ «4» | ||
| سطر ۷۷: | سطر ۹۷: | ||
4- همه انبيا به يك سرچشمه متصل‌اند و از يك منبع، وحى دريافت مى‌كنند. | 4- همه انبيا به يك سرچشمه متصل‌اند و از يك منبع، وحى دريافت مى‌كنند. | ||
| − | |||
«كَذلِكَ يُوحِي» | «كَذلِكَ يُوحِي» | ||
5- وحى از سرچشمه عزّت است، با آن در نيفتيد كه نابود مى‌شويد. يُوحِي ... | 5- وحى از سرچشمه عزّت است، با آن در نيفتيد كه نابود مى‌شويد. يُوحِي ... | ||
| − | |||
الْعَزِيزُ | الْعَزِيزُ | ||
| سطر ۸۷: | سطر ۱۰۵: | ||
7- نزول وحى بر اساس حكمت است، لذا به هر كس وحى نمى‌شود. يُوحِي ... | 7- نزول وحى بر اساس حكمت است، لذا به هر كس وحى نمى‌شود. يُوحِي ... | ||
| − | |||
الْحَكِيمُ | الْحَكِيمُ | ||
| سطر ۱۰۳: | سطر ۱۲۰: | ||
13- مالكيّت مطلق خداوند بر جهان هستى، پشتوانه عزّت و حكمت اوست. | 13- مالكيّت مطلق خداوند بر جهان هستى، پشتوانه عزّت و حكمت اوست. | ||
| − | |||
الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ ... | الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ ... | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۰۰
| <<3 | آیه 4 سوره شوری | 5>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه ملک اوست و او خدای بلند مرتبه بزرگ است.
آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی اوست، و او بلند مرتبه و بزرگ است.
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آنِ اوست و او بلندمرتبه بزرگ است.
از آن اوست هر چه در آسمانها و زمين است. و اوست آن بلند مرتبه بزرگوار.
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست؛ و او بلندمرتبه و بزرگ است!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ ...»: مجموعه عالم هستی از آن او است.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
سیمای سوره شورى
اين سوره پنجاه و سه آيه دارد و در مكّه نازل شده است. به جهت آيه 38 كه به مسأله شورى اشاره دارد نام آن «شورى» مى‌باشد.
اين سوره به مباحث اصول دين از قبيل توحيد، معاد و نبوّت و همچنين مباحث اخلاقى و اجتماعى پرداخته است.
در ميان 29 سوره‌اى كه با حروف مقطّعه آغاز شده، طولانى‌ترى حروف مقطّعه در اين سوره آمده است و جالب آنكه اين سوره، مشكل معناى حروف مقطّعه را حل كرده است زيرا در ادامه اين حروف مى‌فرمايد: «كَذلِكَ يُوحِي» يعنى وحى از همين حروف الفباى زبان عربى است كه در اختيار همه‌ى شماست، اگر مى‌توانيد شما هم مثل آن را بياوريد.
جلد 8 - صفحه 370
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
حم «1» عسق «2» كَذلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ «3»
حا، ميم، عين، سين، قاف. اينگونه خداوند عزيز حكيم به تو و كسانى كه قبل از تو بوده‌اند وحى مى‌كند.
لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ «4»
آنچه در آسمانها وآنچه در زمين است از آنِ اوست و او بلند مرتبه وبزرگ است.
نکته ها
در قرآن كريم كلمه «قَبْلِكَ» خطاب به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله زياد استعمال شده است، يعنى پيش از تو پيامبرانى آمده‌اند، امّا در هيچ جا «بعدك» نيامده است و اين نشان دهنده خاتميّت پيامبر اسلام مى‌باشد.
با اينكه پيامبر اسلام خاتم انبياست، امّا نامش قبل از ديگران آمده و اين نشان عظمت والاى اوست.
عزّت، قدرت، حكمت و عظمت الهى همه و همه در وحى الهى تبلور يافته است، لذا نبايد وحى و كلام الهى را ساده انگاشت.
پيامبران بزرگوار، به سرچشمه عزّت و قدرت و عظمت الهى متصل هستند، پس هر كس با آنان در افتد، نابود خواهد شد.
جلد 8 - صفحه 371
يكى از دلائل اعجاز قرآن اين است كه از حروف و كلمات عمومى و عادّى، جملات و تركيب‌هايى ساخته كه احدى مشابه آن را نمى‌تواند بياورد.
پیام ها
1- وقتى مى‌خواهيد مطلبى را عنوان كنيد براى شنوندگان خود حسّاسيّت و جاذبه ايجاد كنيد. «حم. عسق»
2- شيوه و محتواى وحى به انبيا، مشابه يكديگر است. «كَذلِكَ»
3- يكى از سنّت‌هاى الهى وحى است. كَذلِكَ يُوحِي ...
4- همه انبيا به يك سرچشمه متصل‌اند و از يك منبع، وحى دريافت مى‌كنند. «كَذلِكَ يُوحِي»
5- وحى از سرچشمه عزّت است، با آن در نيفتيد كه نابود مى‌شويد. يُوحِي ... الْعَزِيزُ
6- وحى از سوى خداى عزيز و حكيم است و اطاعت از آن، به شما عزّت و استوارى مى‌دهد. «الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ»
7- نزول وحى بر اساس حكمت است، لذا به هر كس وحى نمى‌شود. يُوحِي ... الْحَكِيمُ
8- وحى از سرچشمه حكمت است و لذا مطالب آن ماندگار است و خدشه بردار نيست. يُوحِي ... الْحَكِيمُ
9- عزّت خداوند آميخته با حكمت و كاردانى اوست. «الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ»
10- نظام تشريع (وحى و هدايت) حقّ كسى است كه نظام تكوين (آسمانها و زمين) در اختيار اوست. لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ...
11- وحى براى رشد ماست وگرنه او كاملًا بى نياز است. لَهُ ما فِي السَّماواتِ ... الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ
12- مالكيّت حقيقى از آنِ خداست، ديگران خيال مالكيّت مى‌كنند. لَهُ ما فِي السَّماواتِ ...
جلد 8 - صفحه 372
13- مالكيّت مطلق خداوند بر جهان هستى، پشتوانه عزّت و حكمت اوست. الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ ...
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ «4»
لَهُ ما فِي السَّماواتِ: مر ذات يگانه سبحانى راست آنچه در آسمانها است
«1» برهان، ج 4، ص 115، بنقل از تفسير محمد بن عباس.
جلد 11 - صفحه 396
از امور علوى، وَ ما فِي الْأَرْضِ: و آنچه در زمين است از موجودات سفليه، وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ: و او است بلند مرتبه با عظمت و جلال كه عقل دوربين از ادراك رفعت و جلالت كبريائى او واله و متحير است.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
حم «1» عسق «2» كَذلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ «3» لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ «4»
تَكادُ السَّماواتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَ الْمَلائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ «5»
ترجمه
اينچنين وحى ميكند بسوى تو و بسوى آنانكه بودند پيش از تو خداى تواناى درست كردار
براى او است آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است بلند رتبه بزرگ مقام
نزديك است آسمانها شكافته شوند از بالاشان و فرشتگان تسبيح ميكنند بستايش پروردگارشان و آمرزش ميطلبند براى هر كه در زمين است آگاه باشيد كه همانا خدا آمرزنده مهربانست.
تفسير
گذشته از آنچه راجع بفواتح السّور بطور كلّى و خصوص حم ذكر شده در معانى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه معناى حم عسق الحكيم المثيب العالم السّميع القادر القوى است و قمّى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه آن حروفى است مقطوع از اسم اعظم خدا كه تأليف ميكند آنرا پيغمبر و امام پس ميباشد اسم اعظمى كه چون خوانده شود خدا بآن اجابت ميكند و ظاهرا مفاد آيات شريفه آنستكه مانند آنچه در اين سوره است از معارف حقّه و مطالب حقيقيّه وحى ميكند بتو و ساير انبياء قبل خداوند ارجمند تواناى درست كردار محكم گفتار و براى او است ثابت و مستقرّ بملكيّت حقّه حقيقيّه و بسلطنت تامّه عامّه آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است بلند مرتبه و بزرگى كه بزرگيش بوصف در نيايد و براى تصوير رفعت و عظمت او ميتوان بطريق تمثيل گفت نزديك است
جلد 4 صفحه 569
آسمانهاى هفت‌گانه از عظمت مقام مافوق خودشان كه كرسى و عرش است و از مقام علم و مقرّ سلطنت مطلقه الهيّه بآن دو تعبير ميشود شكافته و متفرّق شود اجزائشان با آنكه خرق و تفرّق اجزاء در افلاك راه ندارد براى عظمت مقام خالق آنها و ملائكه آسمانها دائما تسبيح و تقديس مينمايند و مشغولند بحمد و ثناى الهى و طلب مغفرت مينمايند از خداوند براى اهل ايمان از شيعيان و توبه كنندگان كه در زمين جاى دارند چنانچه قمّى ره نقل نموده و فرموده لفظ آيه عام و معناى آن خاص است و در جوامع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه استغفار ملائكه مخصوص باهل ايمان است چون معلوم است كه خداوند آمرزنده و مهربان است و مسلّم است كه رحمت رحيميّه اختصاص بشيعيان دارد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الأَرض‌ِ وَ هُوَ العَلِي‌ُّ العَظِيم‌ُ «4»
اختصاص باو دارد آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است در اعلي درجه علوّ و عظمت.
لَهُ ما فِي السَّماواتِ از اينکه كرات علويّه شمس، قمر و ساير كواكب لوح، قلم، بيت المعمور، جنة المأوي، عرش، كرسي، ملائكه سكنه آسمانها و آنچه خداوند خلق فرموده در عالم بالا.
وَ ما فِي الأَرض‌ِ از جن و انس و اقسام حيوانات از طيور و بهائم و حشرات و زمين و دريا و جواهرات و معادن و نباتات و مياه و حيوانات
جلد 15 - صفحه 454
دريايي و غير اينها و بالجمله کل ما سوي اللّه اللّه است.
وَ هُوَ العَلِي‌ُّ العَظِيم‌ُ اعلي مراتب علوّ و عظمت وجود غير متناهي از لا و ابدا و سرمدا.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 4)- سپس می‌افزاید: «آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست، و او بلند مرتبه و بزرگ است» (لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ).
مالکیت او نسبت به آنچه در آسمان و زمین است ایجاب می‌کند که از مخلوقات خود و سرنوشت آنها بیگانه نباشند و نیازهای آنها را از طریق وحی بر آنها نازل کند.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
