آیه 59 سوره حجر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ|سوره=15|آیه =...» ایجاد کرد)
 
(←‏تفسیر آیه)
سطر ۵۳: سطر ۵۳:
  
 
مگر خاندان لوط كه ما قطعا همه آنان را از هلاكت نجات مى‌دهيم.
 
مگر خاندان لوط كه ما قطعا همه آنان را از هلاكت نجات مى‌دهيم.
 +
 +
إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنا إِنَّها لَمِنَ الْغابِرِينَ «60»
 +
 +
مگر همسرش كه مقدر كرده‌ايم او از بازماندگان (در كيفر) باشد.
 +
 +
فَلَمَّا جاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ «61»
 +
 +
پس چون فرستادگان (الهى) به سراغ خاندان لوط آمدند.
 +
 +
قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ «62»
 +
(لوط) گفت: شما گروهى ناشناس هستيد.
 +
 +
===نکته ها===
 +
 +
«غابرين» جمع «غابر» به معناى بازماندگان است وبه باقيمانده خاك، غبار گويند.
 +
 +
حضرت ابراهيم وحضرت لوط در اوّلين برخورد با فرشتگان آنان را نشناختند، لذا ابراهيم گفت: «إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ» و لوط گفت: «قَوْمٌ مُنْكَرُونَ» البتّه اين فرشتگان در قيافه جوانان خوش صورت و زيبا ميهمان حضرت لوط شدند و حضرت به دليل فساد جامعه از وجود چنين ميهمانانى نگران شد.
 +
 +
===پیام ها===
 +
 +
1- پيروان واقعى انبيا، از كيفرهاى دنيوى نيز بيمه هستند. «إِلَّا آلَ لُوطٍ»
 +
 +
2- مخالفت همسر لوط با او، بهترين دليل بر اختيار انسان است و اينكه انسان محكوم و مجبور محيط نيست. «إِلَّا امْرَأَتَهُ»
 +
 +
3- وابستگى اقتصادى دليل وابستگى فكرى و فرهنگى نيست. (همسر لوط از نان لوط مى‌خورد، ولى ضد او فكر مى‌كرد)
 +
 +
4- در مكتب انبيا، اصل ضابطه است. نه رابطه. لذا همسر پيامبر نيز به قهر الهى گرفتار مى‌شود. «إِلَّا امْرَأَتَهُ كانَتْ مِنَ الْغابِرِينَ»
 +
 +
(پيوندهاى خانوادگى نبايد مانع اجراى اهداف الهى باشد)
 +
 +
جلد 4 - صفحه 469
 +
 +
5- در ازدواج‌هاى انبيا نيز ناكامى بوده است. «إِلَّا امْرَأَتَهُ»
 +
 +
6- حساب مردان خدا، از حساب بستگان نااهل واطرافيان جداست. «إِلَّا امْرَأَتَهُ»
 +
 +
7- قهر و عذاب الهى، طبق حساب وبرنامه است. «قَدَّرْنا»
 +
 +
8- سنّت خداوند در قهر تبهكاران، خودى يا بيگانه، زن يا مرد، مشهور يا گمنام نمى‌شناسد. «إِنَّها لَمِنَ الْغابِرِينَ»
 +
 +
9- انبيا، از پيش خود علم غيب ندارند. (حضرت لوط، فرشتگان را نشناخت) «قَوْمٌ مُنْكَرُونَ»
 
}}
 
}}
  
سطر ۶۲: سطر ۱۰۳:
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
  
 +
قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ (62)
  
−
إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ (59)
+
قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ‌: لوط گفت: بدرستى كه شما جماعتى ناشناسيد، نه حاضريد و نه زى مسافر داريد، چه اشخاصى هستيد. چون ايشان به هيئت جوان خوش سيما بودند، و لوط هرگز مثل آنها را نديده بود، شأن و هيئت آنها در نظرش منكر آمد. بنا به قولى ترس براى لوط حاصل، و شناسائى را خواست تا مطمئن گردد.
  
−
إِلَّا آلَ لُوطٍ: مگر آل لوط كه از پيوستگان و خويشان و پيروان او كه مؤمن هستند. إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ‌: بدرستى كه هر آينه ما برهانيم و نجات دهيم ايشان را تماما از عذاب.
+
جلد 7 - صفحه 125
  
  
سطر ۷۳: سطر ۱۱۵:
 
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
 
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
−
وَ نَبِّئْهُمْ عَنْ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ (51) إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ (52) قالُوا لا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ (53) قالَ أَ بَشَّرْتُمُونِي عَلى‌ أَنْ مَسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ (54) قالُوا بَشَّرْناكَ بِالْحَقِّ فَلا تَكُنْ مِنَ الْقانِطِينَ (55)
+
فَلَمَّا جاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ (61) قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ (62) قالُوا بَلْ جِئْناكَ بِما كانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ (63) وَ أَتَيْناكَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (64) فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبارَهُمْ وَ لا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (65)
 +
 
 +
وَ قَضَيْنا إِلَيْهِ ذلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دابِرَ هؤُلاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِينَ (66) وَ جاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ (67) قالَ إِنَّ هؤُلاءِ ضَيْفِي فَلا تَفْضَحُونِ (68) وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ (69) قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعالَمِينَ (70)
  
−
قالَ وَ مَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّالُّونَ (56) قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (57) قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ (58) إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ (59) إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنا إِنَّها لَمِنَ الْغابِرِينَ (60)
+
قالَ هؤُلاءِ بَناتِي إِنْ كُنْتُمْ فاعِلِينَ (71) لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ (72)
  
 
ترجمه‌
 
ترجمه‌
  
−
و خبر ده ايشانرا از مهمانان ابراهيم‌
+
پس چون آمدند خانواده لوط را فرستادگان‌
 +
 
 +
گفت همانا شمائيد گروهى ناشناخته شدگان‌
 +
 
 +
گفتند بلكه آمديم تو را بآنچه بودند كه در آن شك ميكردند
  
−
هنگاميكه داخل شدند بر او پس گفتند سلام گفت همانا ما از شما ترسانيم‌
+
و آورديم تو را براستى و بدرستيكه ماهر آينه راستگويانيم‌
  
−
گفتند نترس همانا ما مژده ميدهيم تو را به پسرى دانا
+
پس بيرون‌
  
−
گفت آيا مژده داديد مرا در حاليكه رسيد مرا پيرى پس بچه مژده ميدهيد
+
جلد 3 صفحه 259
  
−
مرا گفتند مژده داديم تو را براستى پس مباش از نااميدان‌
+
بر خانواده خود را در پاره‌اى از شب و متابعت نما پشتهاشان را و نبايد روى بر گرداند از شما احدى و برويد بجائيكه مأمور ميشويد
  
−
گفت و كيست كه نااميد شود از رحمت پروردگارش مگر گمراهان‌
+
و فرمان فرستاديم بسوى او اين امر را كه دنباله اينها است بريده شده در حاليكه صبح كنندگانند
  
−
گفت پس چيست كار شما اى فرستادگان‌
+
و آمدند اهل شهر كه مژده ميدادند بيكديگر
  
−
گفتند همانا ما فرستاده شديم بسوى گروهى گناه‌كاران‌
+
گفت همانا اينها مهمانان منند پس رسوا مكنيد مرا
  
−
مگر
+
و بترسيد از خدا و خوار مسازيد مرا
  
−
جلد 3 صفحه 257
+
گفتند آيا منع نكرديم تو را از اهل عالم‌
  
−
خانواده لوط همانا ما نجات دهندگانيم ايشانرا تمامى‌
+
گفت اينها دختران منند اگر باشيد بجا آورندگان‌
  
−
مگر زنش را كه تقدير نموديم همانا او باشد از بازماندگان.
+
بجان تو كه آنها هر آينه در مستيشان حيران ميزيستند.
  
 
تفسير
 
تفسير
  
−
ضيف در اصل مصدر بوده و بمعناى وصف استعمال ميشود در واحد و كثير و گاهى باضياف جمع بسته ميشود و اينجا مراد ملائكه‌اند كه بر حضرت ابراهيم عليه السّلام برسم ميهمانى وارد شدند و چون از طعامى كه براى ايشان حاضر فرموده بود تناول ننمودند آنحضرت خائف شد كه مبادا قصد سوئى داشته باشند چون در پيش آنها اين رسم بود و كلمه سلاما ظاهرا منصوب بفعل مقدّر است يعنى گفتند نسلّم عليك سلاما و حضرت جواب فرمود چنانچه در سوره هود ذكر شده و تفصيل اين قصه آنجا گذشت و تكرار نميشود فقط نكته قابل ذكر اين است كه اينجا عيّاشى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه مراد از غلام عليم اسمعيل است از هاجرو از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه ابراهيم عليه السّلام سه سال بعد از بشارت مكث فرمود پس بشارت ديگرى آمد از طرف خداوند براى او باسماعيل و آنجا در قرآن تصريح شده بود كه بشارت باسحاق داده شد لذا در منهج و غيره اين بشارت را باسحاق راجع نموده‌اند بدون نقل خلاف و تحقيق آنست كه دو بشارت بوده يكى بحضرت ابراهيم كه در اين آيه ذكر شده راجع بولادت حضرت اسمعيل براى او و ديگر بساره خاتون زوجه معقوده آنحضرت راجع بولادت حضرت اسحق براى او در سوره هود لذا آنجا حضرت ساره تعجّب كرد و اينجا حضرت ابراهيم چون بسن پيرى رسيده بود و اولادش نشده بود و از روى تعجّب فرمود بچه بشارت ميدهيد مرا تا معلوم شود بنحو حقيقت است يا مجاز و از پيش خود ميگويند يا از جانب خدا و آنها عرضه داشتند بنحو حقّ و حقيقت و راستى و درستى از جانب پروردگار پس مباش از نااميدان و مأيوسان از رحمت حق و اگر اين بشارت راجع بولادت حضرت اسحق بود جاى تعجّب و يأس آنحضرت نبود چون او حضرت اسمعيل را داشت و مرديكه خداوند باو اولادى داده از ولد ديگرى كه باو عنايت شود تعجّب نميكند و مأيوس نميشود در هر حال حضرت ابراهيم در جواب ملائكه فرمود كه من مأيوس از رحمت خدا نيستم بر حسب اسباب ظاهرى نااميد شده بودم و اكنون اميدوار شدم چون مأيوس نميشوند از رحمت خدا مگر گمراهان و ظاهرا اين يك قصّه است كه خداوند در دو جا بمناسبت‌
+
شرح ورود ملائكه بعنوان مهمانى بر حضرت لوط و نشناختن او ايشانرا و بيم او از تعرّض قوم خود بايشان و اطلاع قوم و تعرض آنها و عجز آنحضرت از دفاع و كيفيت اضطرار و التماس او بآنها و اجابت ننمودن قوم و پس از اين وقايع شناختن حضرت ملائكه را و نزول عذاب در سوره هود گذشت و تكرار نميشود ولى اينجا شمّه‌اى از وقايع قبل از شناختن حضرت لوط ملائكه را بعدا ذكر شده و چون ذكر نشناختن حضرت ايشانرا در اوّل قصّه شده بود معرّفى ملائكه از خودشان و مأموريّتشان بملاحظه مطابقه جواب با سؤال قبلا ذكر شده است و قضاياى قبل، تعرّض اهل شهر بآنحضرت و مهمانها است كه از فرشتگان بودند و اجمال قصه بطوريكه حلّ مشكلات اين مقام شود آنستكه چون فرستادگان خدا كه ملائكه بودند بر لوط عليه السّلام و خانواده او وارد شدند حضرت لوط ايشانرا نشناخت و چون اطمينان كامل از قصد آنها نداشت كه خير است يا شرّ معرفى ايشان از خودشان و غرضشان از ورود بر خودش را خواستار گشت و آنها در جواب عرضه داشتند كه ما فرستادگان خداونديم و آمده‌ايم براى عذاب قومت كه شك داشتند در آن نزد تو بامر خدا كه بر حقّ و يقينى است و ما راستگويانيم پس خودت با اهل خانه‌ات بعد از نصف شب حركت كن آنها جلو بروند و تو در دنبال باش كه متوجّه و نگهبان آنها باشى و كسى از شما متوجّه به پشت سر خود نشود تا متأثر شود از كيفيت عذاب قوم و بجانب مأموريّت خودتان سير كنيد تا بمكانيكه براى شما تعيين شده كه بعضى گفته‌اند شام بوده برسيد و خداوند حكم فرمود و فرستاد بسوى حضرت لوط اين امر را و آن آنست كه نسل قوم او قطع شود و تا صبح يكنفر از آنها باقى نماند و چون خبر ورود مهمانهاى خوب صورت بر او بقوم رسيد كه اهل شهر سدوم بودند بيكديگر
  
−
جلد 3 صفحه 258
+
جلد 3 صفحه 260
  
−
ذكر فرموده اينجا ظاهرا براى بيان رحمت بر دوستان و غضب بر دشمنان است و اوّلا بشارت بحضرت ابراهيم داده‌اند و بعدا براى رفع نگرانى حضرت ساره باو نيز بشارت داده شده و هر جا قسمتى از اين قصّه ذكر شده چنانچه در كلام الهى معمول است و جمله على ان مسّنى الكبر ظاهرا حاليّه است يعنى با حال اصابت پيرى بمن و مراد از گمراهى خطاء در طريق معرفت خدا و وسعت رحمت و عموم قدرت او است و پس از وصول بشارت و حصول اطمينان حضرت ابراهيم از ملائكه سؤال نمود كه شما براى چه كار نازل شديد عرضه داشتند ما فرستاده شديم براى عذاب قوم لوط كه اهل فسق و فجورند مگر خانواده او كه ايشانرا تمامى نجات خواهيم داد جز زنش را كه مقدّر نموديم ما بامر خداوند كه باقى باشد با قوم و هلاك شود و در علل از امام باقر عليه السّلام روايت نموده كه هميشه حضرت لوط و ابراهيم عليه السّلام منتظر نزول عذاب بر قوم لوط بودند و خداوند براى منزلت و مقام آن دو بزرگوار در عذاب تأخير ميفرمود و چون خداوند اراده فرمود آنها را عذاب فرمايد مقدّر فرمود كه عوض دهد بحضرت ابراهيم از عذاب قوم لوط غلام عليم را تا موجب تسلّى خاطر او شود از مصيبتش بهلاك قوم پس مبعوث فرمود فرستادگانى را بسوى آنحضرت كه بشارت دهند او را باسماعيل از هاجر و غلام عليم او است و قرابت نسبى و سببى حضرت لوط با حضرت ابراهيم عليه السّلام و علاقمندى آنحضرت باو و كسانش در سوره اعراف و هود گذشت و مؤكّد مضمون اين روايت و روايت عيّاشى از آنحضرت كه قريب باين معنى است ميباشد و شايد تكرار بشارت اسماعيل عليه السّلام براى ظهور حضرت ختمى مرتبت از او باشد.
+
مژده دادند و براى فجور و عمل ناشايسته بخانه حضرت لوط روى نمودند و او بآنها فرمود اينها مهمانان منند مرا براى اين عمل ناشايسته با آنها رسوا و مفتضح نكنيد و از خدا بترسيد و مرا خوار و خجل ننمائيد و آنها جواب گفتند آيا ما تو را نهى ننموديم كه از كسى مهمانى نكنى و از ورود اهل عالم بر خود امتناع نمائى و او در جواب فرمود اين دختران شهر كه بمنزله دختران منند كه پدر روحانى آنها هستم چه عيب دارند كه شما بخيال پسران افتاده‌ايد يا بچند نفر از رؤساء آنها كه قبلا خواستگارى از دختران آنحضرت كرده بودند و اجابت نفرموده بود فرمود كه اينها دختران منند حاضرم آنها را برسم زنيّت بشما بدهم اگر حاضريد بشرط آنكه دست از مهمانان من بكشيد و آنها قبول ننمودند لذا خداوند بجان پيغمبر خود قسم ياد فرموده كه آنها در مستى و غفلت و غوايت متحيّر و سرگردان بودند و اين مثبت فضيلتى براى حضرت ختمى مرتبت است بر ساير انبياء چون خداوند بعمر و جان هيچيك از انبياء قسم ياد نفرموده است ..
 
}}
 
}}
 
|-|
 
|-|
سطر ۱۱۵: سطر ۱۶۳:
 
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
 
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
−
إِلاّ آل‌َ لُوطٍ إِنّا لَمُنَجُّوهُم‌ أَجمَعِين‌َ (59)
+
قال‌َ إِنَّكُم‌ قَوم‌ٌ مُنكَرُون‌َ (62)
−
 
 
−
مگر آل‌ لوط ‌را‌ ‌که‌ ‌ما ‌آنها‌ ‌را‌ نجات‌ ميدهيم‌ تمام‌ ‌آنها‌ ‌را‌ آل‌ و اهل‌ بيك‌ معني‌ ‌است‌ كساني‌ ‌را‌ گويند ‌که‌ نزديك‌ بانسان‌ باشند نسبا و حسبا و دنيا و اخلاقا و عملا ‌حتي‌ پسر نوح‌ ‌را‌ فرمود:
 
  
−
إِنَّه‌ُ لَيس‌َ مِن‌ أَهلِك‌َ إِنَّه‌ُ عَمَل‌ٌ غَيرُ صالِح‌ٍ هود ‌آيه‌ 48.
+
حضرت‌ لوط بملائكه‌ فرمود: ‌من‌ ‌شما‌ ‌را‌ نميشناسم‌ چون‌ سابقه‌ ملاقات‌ نداشته‌ ملائكه‌ ‌خود‌ ‌را‌ معرفي‌ كردند و گفتند ‌ما ملائكه‌ هستيم‌ و ‌از‌ جانب‌ ‌خدا‌ آمده‌ايم‌ ‌براي‌ هلاكت‌ قوم‌ و نجات‌ ‌شما‌.
−
 
 
−
(الا آل‌ لوط) ‌که‌ ‌پس‌ ‌از‌ سي‌ سال‌ دعوت‌ فقط يك‌ بيت‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ هفت‌ شهر اهل‌ ايمان‌ بودند آنهم‌ باستثناء عيال‌ لوط چنانچه‌ ميفرمايد:
 
−
 
 
−
فَما وَجَدنا فِيها غَيرَ بَيت‌ٍ مِن‌َ المُسلِمِين‌َ و الذاريات‌ ‌آيه‌ 36.
 
−
 
 
−
إِنّا لَمُنَجُّوهُم‌ أَجمَعِين‌َ ‌که‌ شرح‌ نجات‌ ‌آنها‌ بيايد ‌در‌ چند ‌آيه‌ ‌بعد‌.
 
 
}}
 
}}
 
|-|
 
|-|
سطر ۱۳۴: سطر ۱۷۴:
 
]
 
]
  
−
(آیه 59)- و از آنجا که می‌دانستند ابراهیم با آن حس کنجکاویش مخصوصا در زمینه این گونه مسائل به این مقدار پاسخ، قناعت نخواهد کرد، فورا اضافه کردند که: این قوم مجرم کسی جز قوم لوط نیست ما مأموریم این آلودگان بی‌آزرم را درهم بکوبیم و نابود کنیم «مگر خانواده لوط که ما همه آنها را از آن مهلکه نجات خواهیم داد» (إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِینَ).
+
(آیه 62)- لوط «به آنها گفت: شما افرادی ناشناخته‌اید» (قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ).
 +
 
 +
مفسران می‌گویند: این سخن را به این جهت به آنها گفت که آنان به صورت جوانانی خوش صورت و زیبا نزد او آمدند، از یک سو میهمانند و محترم، و از سوی دیگر محیطی است ننگین و آلوده و پر از مشکلات.
 
}}
 
}}
 
|-|
 
|-|
سطر ۱۴۲: سطر ۱۸۴:
  
 
==تفسیر های فارسی==
 
==تفسیر های فارسی==
−
==={{ترجمه تفسیر المیزان|سوره=15 |آیه=59}}===
+
==={{ترجمه تفسیر المیزان|سوره=15 |آیه=62}}===
−
==={{تفسیر خسروی|سوره=15 |آیه=59}}===
+
==={{تفسیر خسروی|سوره=15 |آیه=62}}===
−
==={{تفسیر عاملی|سوره=15 |آیه=59}}===
+
==={{تفسیر عاملی|سوره=15 |آیه=62}}===
−
==={{تفسیر جامع|سوره=15 |آیه=59}}===
+
==={{تفسیر جامع|سوره=15 |آیه=62}}===
  
 
==تفسیر های عربی==
 
==تفسیر های عربی==
−
==={{تفسیر المیزان|سوره=15 |آیه=59}}===
+
==={{تفسیر المیزان|سوره=15 |آیه=62}}===
−
==={{تفسیر مجمع البیان|سوره=15 |آیه=59}}===
+
==={{تفسیر مجمع البیان|سوره=15 |آیه=62}}===
−
==={{تفسیر نور الثقلین|سوره=15 |آیه=59}}===
+
==={{تفسیر نور الثقلین|سوره=15 |آیه=62}}===
−
==={{تفسیر الصافی|سوره=15 |آیه=59}}===
+
==={{تفسیر الصافی|سوره=15 |آیه=62}}===
−
==={{تفسیر الکاشف|سوره=15 |آیه=59}}===
+
==={{تفسیر الکاشف|سوره=15 |آیه=62}}===
 
</tabber>
 
</tabber>
  

نسخهٔ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۴۴

مشاهده آیه در سوره

إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ

مشاهده آیه در سوره


<<58 آیه 59 سوره حجر 60>>
سوره : سوره حجر (15)
جزء : 14
نزول : مکه

ترجمه های فارسی

(که آن قوم مجرم لوطند که به جرم عمل بد هلاک شوند) مگر اهل بیت لوط که همه آنها را از بلا نجات خواهیم داد.

مگر خاندان لوط را که قطعاً همه آنان را نجات می دهیم،

مگر خانواده لوط، كه ما قطعاً همه آنان را نجات مى‌دهيم،

مگر خاندان لوط، كه همه را نجات مى‌دهيم،

مگر خاندان لوط، که همگی آنها را نجات خواهیم داد...

ترجمه های انگلیسی(English translations)

[who shall perish] except the family of Lot. We will indeed deliver all of them,

Except Lut's followers: We will most surely deliver them all,

(All) save the family of Lot. Them we shall deliver every one,

"Excepting the adherents of Lut: them we are certainly (charged) to save (from harm),- All -

معانی کلمات آیه

«إِلآّ آلَ لُوطٍ»: مستثنی می‌تواند متّصل باشد و معنی چنین می‌شود: ما به سوی قوم گناهکاری فرستاده شده‌ایم، مگر خانواده لوط که در میان آنان گناهکار نیست. یا منقطع باشد که معنی آن در بالا گذشت.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ «59»

مگر خاندان لوط كه ما قطعا همه آنان را از هلاكت نجات مى‌دهيم.

إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنا إِنَّها لَمِنَ الْغابِرِينَ «60»

مگر همسرش كه مقدر كرده‌ايم او از بازماندگان (در كيفر) باشد.

فَلَمَّا جاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ «61»

پس چون فرستادگان (الهى) به سراغ خاندان لوط آمدند.

قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ «62» (لوط) گفت: شما گروهى ناشناس هستيد.

نکته ها

«غابرين» جمع «غابر» به معناى بازماندگان است وبه باقيمانده خاك، غبار گويند.

حضرت ابراهيم وحضرت لوط در اوّلين برخورد با فرشتگان آنان را نشناختند، لذا ابراهيم گفت: «إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ» و لوط گفت: «قَوْمٌ مُنْكَرُونَ» البتّه اين فرشتگان در قيافه جوانان خوش صورت و زيبا ميهمان حضرت لوط شدند و حضرت به دليل فساد جامعه از وجود چنين ميهمانانى نگران شد.

پیام ها

1- پيروان واقعى انبيا، از كيفرهاى دنيوى نيز بيمه هستند. «إِلَّا آلَ لُوطٍ»

2- مخالفت همسر لوط با او، بهترين دليل بر اختيار انسان است و اينكه انسان محكوم و مجبور محيط نيست. «إِلَّا امْرَأَتَهُ»

3- وابستگى اقتصادى دليل وابستگى فكرى و فرهنگى نيست. (همسر لوط از نان لوط مى‌خورد، ولى ضد او فكر مى‌كرد)

4- در مكتب انبيا، اصل ضابطه است. نه رابطه. لذا همسر پيامبر نيز به قهر الهى گرفتار مى‌شود. «إِلَّا امْرَأَتَهُ كانَتْ مِنَ الْغابِرِينَ»

(پيوندهاى خانوادگى نبايد مانع اجراى اهداف الهى باشد)

جلد 4 - صفحه 469

5- در ازدواج‌هاى انبيا نيز ناكامى بوده است. «إِلَّا امْرَأَتَهُ»

6- حساب مردان خدا، از حساب بستگان نااهل واطرافيان جداست. «إِلَّا امْرَأَتَهُ»

7- قهر و عذاب الهى، طبق حساب وبرنامه است. «قَدَّرْنا»

8- سنّت خداوند در قهر تبهكاران، خودى يا بيگانه، زن يا مرد، مشهور يا گمنام نمى‌شناسد. «إِنَّها لَمِنَ الْغابِرِينَ»

9- انبيا، از پيش خود علم غيب ندارند. (حضرت لوط، فرشتگان را نشناخت) «قَوْمٌ مُنْكَرُونَ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ (62)

قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ‌: لوط گفت: بدرستى كه شما جماعتى ناشناسيد، نه حاضريد و نه زى مسافر داريد، چه اشخاصى هستيد. چون ايشان به هيئت جوان خوش سيما بودند، و لوط هرگز مثل آنها را نديده بود، شأن و هيئت آنها در نظرش منكر آمد. بنا به قولى ترس براى لوط حاصل، و شناسائى را خواست تا مطمئن گردد.

جلد 7 - صفحه 125


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

فَلَمَّا جاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ (61) قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ (62) قالُوا بَلْ جِئْناكَ بِما كانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ (63) وَ أَتَيْناكَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (64) فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبارَهُمْ وَ لا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (65)

وَ قَضَيْنا إِلَيْهِ ذلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دابِرَ هؤُلاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِينَ (66) وَ جاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ (67) قالَ إِنَّ هؤُلاءِ ضَيْفِي فَلا تَفْضَحُونِ (68) وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ (69) قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعالَمِينَ (70)

قالَ هؤُلاءِ بَناتِي إِنْ كُنْتُمْ فاعِلِينَ (71) لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ (72)

ترجمه‌

پس چون آمدند خانواده لوط را فرستادگان‌

گفت همانا شمائيد گروهى ناشناخته شدگان‌

گفتند بلكه آمديم تو را بآنچه بودند كه در آن شك ميكردند

و آورديم تو را براستى و بدرستيكه ماهر آينه راستگويانيم‌

پس بيرون‌

جلد 3 صفحه 259

بر خانواده خود را در پاره‌اى از شب و متابعت نما پشتهاشان را و نبايد روى بر گرداند از شما احدى و برويد بجائيكه مأمور ميشويد

و فرمان فرستاديم بسوى او اين امر را كه دنباله اينها است بريده شده در حاليكه صبح كنندگانند

و آمدند اهل شهر كه مژده ميدادند بيكديگر

گفت همانا اينها مهمانان منند پس رسوا مكنيد مرا

و بترسيد از خدا و خوار مسازيد مرا

گفتند آيا منع نكرديم تو را از اهل عالم‌

گفت اينها دختران منند اگر باشيد بجا آورندگان‌

بجان تو كه آنها هر آينه در مستيشان حيران ميزيستند.

تفسير

شرح ورود ملائكه بعنوان مهمانى بر حضرت لوط و نشناختن او ايشانرا و بيم او از تعرّض قوم خود بايشان و اطلاع قوم و تعرض آنها و عجز آنحضرت از دفاع و كيفيت اضطرار و التماس او بآنها و اجابت ننمودن قوم و پس از اين وقايع شناختن حضرت ملائكه را و نزول عذاب در سوره هود گذشت و تكرار نميشود ولى اينجا شمّه‌اى از وقايع قبل از شناختن حضرت لوط ملائكه را بعدا ذكر شده و چون ذكر نشناختن حضرت ايشانرا در اوّل قصّه شده بود معرّفى ملائكه از خودشان و مأموريّتشان بملاحظه مطابقه جواب با سؤال قبلا ذكر شده است و قضاياى قبل، تعرّض اهل شهر بآنحضرت و مهمانها است كه از فرشتگان بودند و اجمال قصه بطوريكه حلّ مشكلات اين مقام شود آنستكه چون فرستادگان خدا كه ملائكه بودند بر لوط عليه السّلام و خانواده او وارد شدند حضرت لوط ايشانرا نشناخت و چون اطمينان كامل از قصد آنها نداشت كه خير است يا شرّ معرفى ايشان از خودشان و غرضشان از ورود بر خودش را خواستار گشت و آنها در جواب عرضه داشتند كه ما فرستادگان خداونديم و آمده‌ايم براى عذاب قومت كه شك داشتند در آن نزد تو بامر خدا كه بر حقّ و يقينى است و ما راستگويانيم پس خودت با اهل خانه‌ات بعد از نصف شب حركت كن آنها جلو بروند و تو در دنبال باش كه متوجّه و نگهبان آنها باشى و كسى از شما متوجّه به پشت سر خود نشود تا متأثر شود از كيفيت عذاب قوم و بجانب مأموريّت خودتان سير كنيد تا بمكانيكه براى شما تعيين شده كه بعضى گفته‌اند شام بوده برسيد و خداوند حكم فرمود و فرستاد بسوى حضرت لوط اين امر را و آن آنست كه نسل قوم او قطع شود و تا صبح يكنفر از آنها باقى نماند و چون خبر ورود مهمانهاى خوب صورت بر او بقوم رسيد كه اهل شهر سدوم بودند بيكديگر

جلد 3 صفحه 260

مژده دادند و براى فجور و عمل ناشايسته بخانه حضرت لوط روى نمودند و او بآنها فرمود اينها مهمانان منند مرا براى اين عمل ناشايسته با آنها رسوا و مفتضح نكنيد و از خدا بترسيد و مرا خوار و خجل ننمائيد و آنها جواب گفتند آيا ما تو را نهى ننموديم كه از كسى مهمانى نكنى و از ورود اهل عالم بر خود امتناع نمائى و او در جواب فرمود اين دختران شهر كه بمنزله دختران منند كه پدر روحانى آنها هستم چه عيب دارند كه شما بخيال پسران افتاده‌ايد يا بچند نفر از رؤساء آنها كه قبلا خواستگارى از دختران آنحضرت كرده بودند و اجابت نفرموده بود فرمود كه اينها دختران منند حاضرم آنها را برسم زنيّت بشما بدهم اگر حاضريد بشرط آنكه دست از مهمانان من بكشيد و آنها قبول ننمودند لذا خداوند بجان پيغمبر خود قسم ياد فرموده كه آنها در مستى و غفلت و غوايت متحيّر و سرگردان بودند و اين مثبت فضيلتى براى حضرت ختمى مرتبت است بر ساير انبياء چون خداوند بعمر و جان هيچيك از انبياء قسم ياد نفرموده است ..

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

قال‌َ إِنَّكُم‌ قَوم‌ٌ مُنكَرُون‌َ (62)

حضرت‌ لوط بملائكه‌ فرمود: ‌من‌ ‌شما‌ ‌را‌ نميشناسم‌ چون‌ سابقه‌ ملاقات‌ نداشته‌ ملائكه‌ ‌خود‌ ‌را‌ معرفي‌ كردند و گفتند ‌ما ملائكه‌ هستيم‌ و ‌از‌ جانب‌ ‌خدا‌ آمده‌ايم‌ ‌براي‌ هلاكت‌ قوم‌ و نجات‌ ‌شما‌.

برگزیده تفسیر نمونه

]

(آیه 62)- لوط «به آنها گفت: شما افرادی ناشناخته‌اید» (قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ).

مفسران می‌گویند: این سخن را به این جهت به آنها گفت که آنان به صورت جوانانی خوش صورت و زیبا نزد او آمدند، از یک سو میهمانند و محترم، و از سوی دیگر محیطی است ننگین و آلوده و پر از مشکلات.

سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:

تفسیر های فارسی

ترجمه تفسیر المیزان

تفسیر خسروی

تفسیر عاملی

تفسیر جامع

تفسیر های عربی

تفسیر المیزان

تفسیر مجمع البیان

تفسیر نور الثقلین

تفسیر الصافی

تفسیر الکاشف

پانویس

منابع

برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=آیه_59_سوره_حجر&oldid=85496»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا