آیات محکم

آیات داراى مدلولی روشن و استوار را آیات محکم گویند. در مقابل، آیات متشابه قرار دارد.

معنای محکم

"محکم" برگرفته از "حکمت الدابة" به معناى "منعت" (منع شدن) است و "حُکم" عبارت از جداسازى دو چیز است و معناى دیگر محکم "متقن" (استوار) است.

معنای آیات محکم

"آیات محکم" آیاتى هستند که لفظاً(از لحاظ لفظی) و معناً(از لحاظ معنایی) استوار و صریح اند و از چند پهلویى به دوراند؛ یعنى مراد و مقصود از ظاهر آیات براى شنونده روشن است.

اسامی دیگر آیات محکم

آیات محکم به نام های آیات محکمات، آیات واضحة المعنی، ام الکتاب (محکمات )، امهات الکتاب، امهات قرآن، محکمات قرآن نیز هم مشهور است.

دلیل بر وجود آیات محکم

به تصریح خود قرآن کریم که فرمود: «هو الذى أنزل علیک الکتاب منه آیات محکمات هن أم الکتاب»؛ او کسى است که این کتاب را بر تو نازل کرد که بخشى از آن آیات محکم اند که آنها اساس کتاب هستند. (سوره آل عمران، آیه ۷) بخشى از آیات قرآن کریم محکم است.

مصداق آیات محکم

براى نمونه مى توان به آیات زیر اشاره کرد:

• «لا اله الا الله». (سوره محمد صلی الله علیه و آله، آیه ۱۹)
• «اوفو الکیل والمیزان بالقسط». (سوره انعام، آیه ۱۵۲)
• «ولا تقربوا الزنا». (سوره اسراء، آیه ۳۲)
• «ولا تقربوا مال الیتیم». (سوره انعام، آیه ۱۵۲)
• «قل هو الله احد». (سوره توحید، آیه ۱)

مقدار آیات محکم

به گفته بعضى از محققان حدود ۲۰۰ آیه قرآن از متشابهات است و بقیه جزء محکمات قرآن محسوب مى شود.

منابع

• آیات محکم، ویکی علوم اسلامی.