قاضی عضدالدین ایجی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''ایجی، قاضی عضدالدین''' قرن: 8 (708/701-ح 756 ق) م...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
'''ایجی، قاضی عضدالدین''' | '''ایجی، قاضی عضدالدین''' | ||
| − | قرن: | + | قرن: ۸ (۷۰۸/۷۰۱- ۷۵۶ ق) |
| − | + | متکلم، اصولى، فقیه [[شافعی|شافعى]] و نحوى. از معاصران حافظ است که در ایج از توابع اصطهبانات متولد شد. [[تصوف|صوفى]] مشرب بود و شاگردان بسیارى داشت، شمس‌الدین کرمانى و سیف‌الدین ابهرى و سعدالدین تفتازانى از شاگردان وى بودند. | |
| − | + | در زمان سلطنت آل‌مظفر در [[شیراز]] به قضاوت اشتغال داشت. [[حافظ شیرازی|حافظ]] او را در زمره‌ى یکى از مفاخر علمى پنجگانه‌ى فارس ستایش کرده است. کتب بسیارى در [[فلسفه]] و [[كلام|کلام]] و [[اصول دین]] و [[اخلاق]] به زبان عربى دارد. آنگاه که از سوى شیخ ابواسحاق نزد امیر مبارزالدین براى انصراف وى از حمله به شیراز رفت مورد احترام فوق‌العاده وى قرار گرفت و امیر از او درخواست کرد که کتاب «المفصل» [[جارالله زمخشری|زمخشرى]] را که در [[علم نحو|نحو]] است به فرزندش شاه شجاع تعلیم دهد. | |
| − | در | + | ایجی در مذهب خود بسیار [[تعصب|متعصب]] و با [[امامیه]] شدیداً مخالفت مى‌ورزید. کار او به سختى رسید و توسط والى کرمان زندانى شد و در زندان قلعیه دریمیان کرمان درگذشت. |
| − | + | از تألیفات او: «المواقف»، در علم کلام که به نام خواجه غیاث‌الدین محمد بن رشیدالدین وزیر تألیف کرده و میرشریف جرجانى نیز شرحى بر آن نوشته است؛ شرح «مختصر الاصول» ابن حاجب؛ «الفوائد الغیاثیه» که اختصارى است از قسمت سوم «مفتاح العلوم»؛ «تحقیق التفسیر فى تکثیر التنویر»؛ «الرسالة العضدیة»، در وضع؛ «المدخل فى علم المعانى والبیان والبدیع»؛ «العقائد العضدیه». | |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج1، ص321. | + | |
| + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج1، ص321. | ||
[[رده:متکلمان]] | [[رده:متکلمان]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:نحویون]] | [[رده:نحویون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۵
ایجی، قاضی عضدالدین
قرن: ۸ (۷۰۸/۷۰۱- ۷۵۶ ق)
متکلم، اصولى، فقیه شافعى و نحوى. از معاصران حافظ است که در ایج از توابع اصطهبانات متولد شد. صوفى مشرب بود و شاگردان بسیارى داشت، شمس‌الدین کرمانى و سیف‌الدین ابهرى و سعدالدین تفتازانى از شاگردان وى بودند.
در زمان سلطنت آل‌مظفر در شیراز به قضاوت اشتغال داشت. حافظ او را در زمره‌ى یکى از مفاخر علمى پنجگانه‌ى فارس ستایش کرده است. کتب بسیارى در فلسفه و کلام و اصول دین و اخلاق به زبان عربى دارد. آنگاه که از سوى شیخ ابواسحاق نزد امیر مبارزالدین براى انصراف وى از حمله به شیراز رفت مورد احترام فوق‌العاده وى قرار گرفت و امیر از او درخواست کرد که کتاب «المفصل» زمخشرى را که در نحو است به فرزندش شاه شجاع تعلیم دهد.
ایجی در مذهب خود بسیار متعصب و با امامیه شدیداً مخالفت مى‌ورزید. کار او به سختى رسید و توسط والى کرمان زندانى شد و در زندان قلعیه دریمیان کرمان درگذشت.
از تألیفات او: «المواقف»، در علم کلام که به نام خواجه غیاث‌الدین محمد بن رشیدالدین وزیر تألیف کرده و میرشریف جرجانى نیز شرحى بر آن نوشته است؛ شرح «مختصر الاصول» ابن حاجب؛ «الفوائد الغیاثیه» که اختصارى است از قسمت سوم «مفتاح العلوم»؛ «تحقیق التفسیر فى تکثیر التنویر»؛ «الرسالة العضدیة»، در وضع؛ «المدخل فى علم المعانى والبیان والبدیع»؛ «العقائد العضدیه».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج1، ص321.
