آیه ۱ احزاب: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ ...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن آیه== | |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِیمًا حَكِیمًا».|سوره=33|آیه=1}} |
| − | + | ==ترجمه== | |
| − | ای پیامبر، از خدا بترس و از کافران | + | ای پیامبر، از خدا بترس و از کافران و منافقان اطاعت مکن زیرا خدا دانا و حکیم است. |
| − | == | + | ==نزول== |
| − | «[[شیخ طوسى]]» سبب نزول آیه چنین بوده که ابوسفیان با جماعتى از کفار به [[مدینه]] آمده بر [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله وارد شدند و چند چیز از وى خواسته بودند و مسلمین قصد کرده بودند که آن‌ها را به قتل برسانند سپس این آیه نازل گردید.<ref> صاحب مجمع البیان گوید: این آیه درباره ابوسفیان بن حرب و عکرمة ابن ابی جهل و ابوالاعور السلمى نازل شده است بدین توضیح که اینان بعد از [[جنگ احد]] به [[مدینه]] آمده و به عبدالله بن ابى وارد گردیدند و قبلاً هم امان خواسته بودند و می‌خواستند با [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله سخن بگویند. لذا با همراهى عبدالله بن ابى و عبدالله بن ابى سرح و طعمة بن ابیرق نزد پیامبر آمده و گفتند: یا محمد از ذکر نام خدایان ما یعنى لات و عزّى و منوة صرفنظر کن و بگو که آن‌ها شفاعت کننده هستند. از براى کسى که آن‌ها را بپرستند ما نیز تو را وامى گذاریم و با خداى تو کارى نخواهیم داشت، این موضوع بر پیامبر گران آمد. عمر بن الخطاب گفت: یا رسول اللّه اجازه بده آن‌ها را به قتل برسانم. پیامبر فرمود: من به آن‌ها امان داده ام سپس دستور فرمود: از مدینه خارج گردند و این آیه نازل گردید، و نیز گویند: درباره طائفه اى از ثقیف نازل شده که یک چنین موضوعاتى را از پیامبر خواسته بودند.</ref><ref> جویبر از ضحاک او از ابن عباس نقل نماید که اهل مکه مانند ولید بن مغیرة و شیبة بن ربیعة از پیامبر خواسته بودند که از قول و گفتار خود برگردد و مقدارى از اموال آن‌ها را پس بدهد و منافقین و یهودیان نیز پیامبر را ترسانیده بودند که اگر از گفتار خود برنگردد او را به قتل رسانند سپس این آیه نازل شد.</ref> | + | «[[شیخ طوسى]]» گویند: سبب نزول آیه چنین بوده که ابوسفیان با جماعتى از کفار به [[مدینه]] آمده بر [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله وارد شدند و چند چیز از وى خواسته بودند و مسلمین قصد کرده بودند که آن‌ها را به قتل برسانند سپس این آیه نازل گردید.<ref> صاحب مجمع البیان گوید: این آیه درباره ابوسفیان بن حرب و عکرمة ابن ابی جهل و ابوالاعور السلمى نازل شده است بدین توضیح که اینان بعد از [[جنگ احد]] به [[مدینه]] آمده و به عبدالله بن ابى وارد گردیدند و قبلاً هم امان خواسته بودند و می‌خواستند با [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله سخن بگویند. لذا با همراهى عبدالله بن ابى و عبدالله بن ابى سرح و طعمة بن ابیرق نزد پیامبر آمده و گفتند: یا محمد از ذکر نام خدایان ما یعنى لات و عزّى و منوة صرفنظر کن و بگو که آن‌ها شفاعت کننده هستند. از براى کسى که آن‌ها را بپرستند ما نیز تو را وامى گذاریم و با خداى تو کارى نخواهیم داشت، این موضوع بر پیامبر گران آمد. عمر بن الخطاب گفت: یا رسول اللّه اجازه بده آن‌ها را به قتل برسانم. پیامبر فرمود: من به آن‌ها امان داده ام سپس دستور فرمود: از مدینه خارج گردند و این آیه نازل گردید، و نیز گویند: درباره طائفه اى از ثقیف نازل شده که یک چنین موضوعاتى را از پیامبر خواسته بودند.</ref><ref> جویبر از ضحاک او از ابن عباس نقل نماید که اهل مکه مانند ولید بن مغیرة و شیبة بن ربیعة از پیامبر خواسته بودند که از قول و گفتار خود برگردد و مقدارى از اموال آن‌ها را پس بدهد و منافقین و یهودیان نیز پیامبر را ترسانیده بودند که اگر از گفتار خود برنگردد او را به قتل رسانند سپس این آیه نازل شد.</ref> |
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 619. | ||
| − | + | ==پیوندها== | |
| − | + | * [[سوره احزاب]] | |
| − | + | * [[سوره احزاب/متن و ترجمه سوره]] | |
| − | |||
| − | *[[سوره احزاب ]] | ||
| − | |||
| − | *[[سوره احزاب /متن و ترجمه سوره | ||
| − | |||
| − | |||
| + | [[رده:آیات سوره احزاب]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۱۵
متن آیه
ترجمه
ای پیامبر، از خدا بترس و از کافران و منافقان اطاعت مکن زیرا خدا دانا و حکیم است.
نزول
«شیخ طوسى» گویند: سبب نزول آیه چنین بوده که ابوسفیان با جماعتى از کفار به مدینه آمده بر رسول خدا صلى الله علیه و آله وارد شدند و چند چیز از وى خواسته بودند و مسلمین قصد کرده بودند که آن‌ها را به قتل برسانند سپس این آیه نازل گردید.[۱][۲]
پانویس
- ↑ صاحب مجمع البیان گوید: این آیه درباره ابوسفیان بن حرب و عکرمة ابن ابی جهل و ابوالاعور السلمى نازل شده است بدین توضیح که اینان بعد از جنگ احد به مدینه آمده و به عبدالله بن ابى وارد گردیدند و قبلاً هم امان خواسته بودند و می‌خواستند با رسول خدا صلى الله علیه و آله سخن بگویند. لذا با همراهى عبدالله بن ابى و عبدالله بن ابى سرح و طعمة بن ابیرق نزد پیامبر آمده و گفتند: یا محمد از ذکر نام خدایان ما یعنى لات و عزّى و منوة صرفنظر کن و بگو که آن‌ها شفاعت کننده هستند. از براى کسى که آن‌ها را بپرستند ما نیز تو را وامى گذاریم و با خداى تو کارى نخواهیم داشت، این موضوع بر پیامبر گران آمد. عمر بن الخطاب گفت: یا رسول اللّه اجازه بده آن‌ها را به قتل برسانم. پیامبر فرمود: من به آن‌ها امان داده ام سپس دستور فرمود: از مدینه خارج گردند و این آیه نازل گردید، و نیز گویند: درباره طائفه اى از ثقیف نازل شده که یک چنین موضوعاتى را از پیامبر خواسته بودند.
- ↑ جویبر از ضحاک او از ابن عباس نقل نماید که اهل مکه مانند ولید بن مغیرة و شیبة بن ربیعة از پیامبر خواسته بودند که از قول و گفتار خود برگردد و مقدارى از اموال آن‌ها را پس بدهد و منافقین و یهودیان نیز پیامبر را ترسانیده بودند که اگر از گفتار خود برنگردد او را به قتل رسانند سپس این آیه نازل شد.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 619.
پیوندها
