میرزا باقر قاضی طباطبایی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی « آیت اللّه میرزا باقر قاضی طباطبایی ( -1285 ق) َ َ خاندان: آیت اللّه حاج میرزابا...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«آیت‌اللّه میرزا باقر قاضی طباطبایی»''' ( -۱۲۸۵ ق) | |
| − | + | == ولادت و تحصیلات == | |
| − | + | سید باقر قاضی طباطبایی تبریزی در [[ماه محرم|محرم]] سال ۱۲۸۵ قمری در شهر [[تبریز]] دیده به جهان گشود. وی از کودکی به علوم دینی علاقه داشت و تحصیلات مقدماتی و سطح را در تبریز از محضر اساتید معروف آن زمان فرا گرفت. | |
| − | + | سید باقر قاضی در ۲۸ سالگی راهی [[عتبات عالیات]] گردید. وی ابتدا در حوزه درسی میرزای بزرگ، [[میرزا محمدحسن شیرازی|سید محمدحسن شیرازی]] در [[سامرا]] حضور یافت و از محضر علمی آن مرجع بزرگ [[شیعه]] بهره برد. سپس عازم [[نجف]] اشرف گردید و سال ها از محضر اساتید فرزانه در [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] و [[اخلاق]] و [[عرفان]] استفاده کرد. پس از شش سال اقامت در نجف، به خاطر پیش آمدی به تبریز مراجعت کرد و بعد از یک توقف سه ساله دوباره توفیق تشرف به عتبات شامل حالش گردید و در محفل علمی و نورانی اعاظم حوزه نجف حضور یافت. | |
| − | + | دیگر اساتید بزرگ او عبارتند از: [[میرزا حبیب الله رشتی|میرزا حبیب اللّه رشتی]]، [[آخوند خراسانی|ملا محمدکاظم خراسانی]]، [[محمد فاضل شربیانی|محمدفاضل شربیانی]]، [[ملا حسینقلی همدانی|ملاحسینقلی همدانی]]. | |
| − | + | این عالم ربانی پس از آن که خود استاد و دانشمندی جامع گردید، در سال ۱۳۲۴ قمری به زادگاهش تبریز مراجعت کرد. ایشان در طول اقامت خود در تبریز به تدریس و تربیت طلاب پرداخت و خدمات دینی و اجتماعی فراوانی انجام داد. | |
| − | + | == آثار و تألیفات == | |
| + | مرحوم قاضی در عرصه تحقیق و نگارش نیز بسیار موفق بود و هرگز فعالیت های سیاسی و اجتماعی، او را از پژوهش و تحقیق باز نداشت. ایشان در زمینه های [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، [[کلام]] و [[اخلاق]] آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت، که متأسفانه به زیور چاپ آراسته نگردید. برخی آثار او عبارت است از: | ||
| − | + | # رساله در تهذیب نفس، | |
| + | # رساله در قدرت و علم الهی، | ||
| + | # حاشیه بر [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض المسائل]]، | ||
| + | # حاشیه بر «[[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]]» [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]]، | ||
| + | # الخیارات و اقسامها، | ||
| + | # الدرر الغرویه فی الفوائد العلمیه، | ||
| + | # حاشیه بر فُصول الاصول. | ||
| − | + | == فعالیت‌های سیاسی == | |
| + | مرحوم قاضی در کنار رسیدگی به امور مذهبی و تربیت طلاب، به امور سیاسی نیز اهمیت می داد. ایشان از عالمان طراز اول منطقه بود و در مسایل سیاسی منطقه و مبارزه با [[ظلم]]، نقش آفرین بود. وی فعالیت های سیاسی خود را از دوران [[مشروطیت]] آغاز کرد و با آغاز حکومت قلدر مآبانه رضاخان نیز ادامه داد. | ||
| − | + | با شروع حکومت رضاخان و اجرای سیاست های ضددینی اربابانش، عالمان آذربایجان به مخالفت پرداختند که در نتیجه به تبعید شخصیت های مهم روحانی از منطقه انجامید و آیت اللّه قاضی به [[تهران]] تبعید گردید. هنگامی که ایشان در تبعید به سر می برد؛ به دستور شهردار وقت [[تبریز]]، خانه اش تخریب و ویران گردید! در آن هنگام که آیت اللّه قاضی در تهران به سر می برد، وزیر دربار پهلوی، «تیمورتاش» به دیدن ایشان رفت و اصرار داشت تا ایشان را به دیدار رضاخان ببرد، اما ایشان هرگز حاضر به این دیدار نشده و می فرمود: «این بدبخت واقعاً استقلال ندارد؛ هر چه ارباب هایش دستور دهند عملی خواهد کرد. حالا چه فایده دارد من ملاقات کنم و نصایحی بکنم...». | |
| − | + | از دیگر فعالیت های مبارزاتی ایشان، برخورد با فرقه دموکرات بود که نقشه تجزیه آذربایجان را بر سر داشتند. | |
| − | + | == خصوصیات اخلاقی == | |
| + | میرزا باقر قاضی طباطبایی، جامع علم و [[تقوا]] و مورد تأیید و تکریم علما و عموم مردم بود. ایشان از تربیت یافتگان مکتب استاد [[اخلاق]]، [[ملا حسینقلی همدانی|آخوند ملاحسینقلی همدانی]] قدس سره بود و مراتب والایی از خودسازی و [[تهذیب نفس]] را طی کرده بود. [[تواضع]]، تقوا، مردم داری و [[حلم]] و بزرگواری از خصوصیات بارز آن عالم ربانی بود. | ||
| − | + | [[محمدعلی مدرس تبریزی]] صاحب «[[ریحانة الادب]]» که معاصر مرحوم قاضی بود، نوشته است: «حاج میرزا باقر قاضی... از اکابر علمای [[امامیه]] عصر حاضر ما می باشد که مراتب سامیه علمیه را با محاسن اخلاق توأم داشت. در اخلاق فاضله کم نظیر و گوی سبقت از دیگران ربوده بود. در نزد عموم طبقات مردم، بسیار محترم و در حدود چهل سال با کمال احترام و عزت و [[ورع]] و تقوا و شهامت، مشغول انجام همه گونه وظایف علمیه دینیه و تدریس و رفع مکروهات ملهوفین بود. تا آخرین لحظه زندگانی خویش، حبه و دیناری از وجوهات شرعیه صرف نکرد و با آن همه مراتب سامیه، بسیار حلیم و متواضع بود. از خودستایی، امتناع أکید داشت و اصلاً حرفی راجع به فضل و کمال و تألیفات خود، به زبان نمی آورد.«» | |
| + | == وفات == | ||
| + | سرانجام مرحوم میرزا باقر قاضی طباطبایی، پس از یک عمر تحصیل و تهذیب و تبلیغ و بیان احکام دین، در ۱۰ [[ماه رجب|رجب]] سال ۱۳۶۶ قمری در ۸۱ سالگی دعوت حق را لبیک گفته و به دیار باقی شتافت. پیکر مطهر آن عالم ربانی پس از [[تشییع جنازه|تشییع]] باشکوه به [[قم]] انتقال یافت و در جوار مرقد مطهر [[حضرت فاطمه معصومه علیها السلام|حضرت معصومه]] (علیهاالسلام) در قبرستان بیات (مقابل پل آهنچی)، به خاک سپرده شد. | ||
| − | + | از بهترین یادگارهای ایشان فرزند شهیدش آیت اللّه مجاهد [[سید محمدعلی قاضی طباطبائی|سید محمدعلی قاضی طباطبایی]] است که در سال ۱۳۵۸ شمسی به عنوان اولین شهید محراب بعد از پیروزی انقلاب اسلامی توسط [[نفاق|منافقان]] کوردل در تبریز ترور شد و به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسید. | |
| − | مجله افق حوزه، | + | == منابع == |
| + | |||
| + | * "میرزا باقر قاضی طباطبایی"، مجله افق حوزه، ۹ تیرماه ۱۳۸۹، شماره ۲۷۵. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۵
«آیت‌اللّه میرزا باقر قاضی طباطبایی» ( -۱۲۸۵ ق)
ولادت و تحصیلات
سید باقر قاضی طباطبایی تبریزی در محرم سال ۱۲۸۵ قمری در شهر تبریز دیده به جهان گشود. وی از کودکی به علوم دینی علاقه داشت و تحصیلات مقدماتی و سطح را در تبریز از محضر اساتید معروف آن زمان فرا گرفت.
سید باقر قاضی در ۲۸ سالگی راهی عتبات عالیات گردید. وی ابتدا در حوزه درسی میرزای بزرگ، سید محمدحسن شیرازی در سامرا حضور یافت و از محضر علمی آن مرجع بزرگ شیعه بهره برد. سپس عازم نجف اشرف گردید و سال ها از محضر اساتید فرزانه در فقه و اصول و اخلاق و عرفان استفاده کرد. پس از شش سال اقامت در نجف، به خاطر پیش آمدی به تبریز مراجعت کرد و بعد از یک توقف سه ساله دوباره توفیق تشرف به عتبات شامل حالش گردید و در محفل علمی و نورانی اعاظم حوزه نجف حضور یافت.
دیگر اساتید بزرگ او عبارتند از: میرزا حبیب اللّه رشتی، ملا محمدکاظم خراسانی، محمدفاضل شربیانی، ملاحسینقلی همدانی.
این عالم ربانی پس از آن که خود استاد و دانشمندی جامع گردید، در سال ۱۳۲۴ قمری به زادگاهش تبریز مراجعت کرد. ایشان در طول اقامت خود در تبریز به تدریس و تربیت طلاب پرداخت و خدمات دینی و اجتماعی فراوانی انجام داد.
آثار و تألیفات
مرحوم قاضی در عرصه تحقیق و نگارش نیز بسیار موفق بود و هرگز فعالیت های سیاسی و اجتماعی، او را از پژوهش و تحقیق باز نداشت. ایشان در زمینه های فقه، اصول، تفسیر، کلام و اخلاق آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت، که متأسفانه به زیور چاپ آراسته نگردید. برخی آثار او عبارت است از:
- رساله در تهذیب نفس،
- رساله در قدرت و علم الهی،
- حاشیه بر ریاض المسائل،
- حاشیه بر «رسائل» شیخ انصاری،
- الخیارات و اقسامها،
- الدرر الغرویه فی الفوائد العلمیه،
- حاشیه بر فُصول الاصول.
فعالیت‌های سیاسی
مرحوم قاضی در کنار رسیدگی به امور مذهبی و تربیت طلاب، به امور سیاسی نیز اهمیت می داد. ایشان از عالمان طراز اول منطقه بود و در مسایل سیاسی منطقه و مبارزه با ظلم، نقش آفرین بود. وی فعالیت های سیاسی خود را از دوران مشروطیت آغاز کرد و با آغاز حکومت قلدر مآبانه رضاخان نیز ادامه داد.
با شروع حکومت رضاخان و اجرای سیاست های ضددینی اربابانش، عالمان آذربایجان به مخالفت پرداختند که در نتیجه به تبعید شخصیت های مهم روحانی از منطقه انجامید و آیت اللّه قاضی به تهران تبعید گردید. هنگامی که ایشان در تبعید به سر می برد؛ به دستور شهردار وقت تبریز، خانه اش تخریب و ویران گردید! در آن هنگام که آیت اللّه قاضی در تهران به سر می برد، وزیر دربار پهلوی، «تیمورتاش» به دیدن ایشان رفت و اصرار داشت تا ایشان را به دیدار رضاخان ببرد، اما ایشان هرگز حاضر به این دیدار نشده و می فرمود: «این بدبخت واقعاً استقلال ندارد؛ هر چه ارباب هایش دستور دهند عملی خواهد کرد. حالا چه فایده دارد من ملاقات کنم و نصایحی بکنم...».
از دیگر فعالیت های مبارزاتی ایشان، برخورد با فرقه دموکرات بود که نقشه تجزیه آذربایجان را بر سر داشتند.
خصوصیات اخلاقی
میرزا باقر قاضی طباطبایی، جامع علم و تقوا و مورد تأیید و تکریم علما و عموم مردم بود. ایشان از تربیت یافتگان مکتب استاد اخلاق، آخوند ملاحسینقلی همدانی قدس سره بود و مراتب والایی از خودسازی و تهذیب نفس را طی کرده بود. تواضع، تقوا، مردم داری و حلم و بزرگواری از خصوصیات بارز آن عالم ربانی بود.
محمدعلی مدرس تبریزی صاحب «ریحانة الادب» که معاصر مرحوم قاضی بود، نوشته است: «حاج میرزا باقر قاضی... از اکابر علمای امامیه عصر حاضر ما می باشد که مراتب سامیه علمیه را با محاسن اخلاق توأم داشت. در اخلاق فاضله کم نظیر و گوی سبقت از دیگران ربوده بود. در نزد عموم طبقات مردم، بسیار محترم و در حدود چهل سال با کمال احترام و عزت و ورع و تقوا و شهامت، مشغول انجام همه گونه وظایف علمیه دینیه و تدریس و رفع مکروهات ملهوفین بود. تا آخرین لحظه زندگانی خویش، حبه و دیناری از وجوهات شرعیه صرف نکرد و با آن همه مراتب سامیه، بسیار حلیم و متواضع بود. از خودستایی، امتناع أکید داشت و اصلاً حرفی راجع به فضل و کمال و تألیفات خود، به زبان نمی آورد.«»
وفات
سرانجام مرحوم میرزا باقر قاضی طباطبایی، پس از یک عمر تحصیل و تهذیب و تبلیغ و بیان احکام دین، در ۱۰ رجب سال ۱۳۶۶ قمری در ۸۱ سالگی دعوت حق را لبیک گفته و به دیار باقی شتافت. پیکر مطهر آن عالم ربانی پس از تشییع باشکوه به قم انتقال یافت و در جوار مرقد مطهر حضرت معصومه (علیهاالسلام) در قبرستان بیات (مقابل پل آهنچی)، به خاک سپرده شد.
از بهترین یادگارهای ایشان فرزند شهیدش آیت اللّه مجاهد سید محمدعلی قاضی طباطبایی است که در سال ۱۳۵۸ شمسی به عنوان اولین شهید محراب بعد از پیروزی انقلاب اسلامی توسط منافقان کوردل در تبریز ترور شد و به شهادت رسید.
منابع
- "میرزا باقر قاضی طباطبایی"، مجله افق حوزه، ۹ تیرماه ۱۳۸۹، شماره ۲۷۵.
