المغازی (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
'''المغازي'''، اثر [[واقدی، محمد بن عمر|محمد بن عمر بن واقدى]] (م 207قكتابى است پيرامون جنگ‌هاى پيامبر.
+
'''«کتاب المغازی»''' اثر [[محمد بن عمر واقدی|محمد بن عمر واقدى]] (م، ۲۰۷ قاز قدیمترین و مهمترین کتب مشتمل بر اخبار پیرامون [[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوات]] و سیره [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) است. در «المغازى» علاوه بر تاریخ جنگ‌ها، مطالب آموزنده بسیارى آمده است و مؤلف، نکات دقیق فراوان و ریزه‌کارى‌هایى را ثبت کرده که دیگران چندان توجهى به آن نداشته‌اند.
[[پرونده:Ketab135.jpg|بندانگشتی|المغازي]]
+
{{مشخصات کتاب
  
== معرفى اجمالى ==
+
|عنوان=
  
'''المغازي'''، اثر [[واقدی، محمد بن عمر|محمد بن عمر بن واقدى]] (متوفى 207ق)، با تحقيق مارسدن جونس، كتابى است ارزشمند پيرامون جنگ‌هاى پيامبر كه به زبان عربى، نوشته شده است.
+
|تصویر= [[پرونده:Ketab135.jpg|240px|وسط]]
  
عنوان و نام كتاب، آن‌چنان كه [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] ذكر كرده است، «كتاب التاريخ و المغازي و المبعث» است و چنين به نظر مى‌رسد كه اين اثر، بخشى از كتاب بزرگى است كه مشتمل بر تاريخ و مغازى و مبعث بوده است.<ref>ر.ك: مهدوى دامغانى، محمود، 1369، ج1، ص15</ref>
+
|نویسنده= محمد بن عمر واقدی
  
با توجه به تاريخ مرگ واقدى كه 207ق است، تقريبا اين كتاب، قديمى‌ترين كتاب در اين رشته است كه به‌طور مفصل تدوين و از دستبرد حادثه محفوظ و به دست ما رسيده است.<ref>همان، ص3</ref>
+
|موضوع=  سیره پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌
  
اهميت مقام علمى و فضل واقدى چنان است كه نه‌تنها اين كتاب او، بلكه آثار ديگرش هم از همان قرن سوم هجرى مورد استفاده و استناد ديگر مؤلفان و نويسندگان قرار گرفته است و غالبا به كتاب‌هاى او اعتماد داشته‌اند و مطالب نقل‌شده از ديگران را با مطالب واقدى معيار زده‌اند و بدون ترديد هيچ كتابى در سيره و مغازى به اهميت مغازى ابن اسحاق و مغازى واقدى نيست.<ref>همان</ref>
+
|زبان= عربی
  
== ساختار ==
+
|تعداد جلد= ۳
  
كتاب با دو مقدمه از محقق و نويسنده آغاز و مطالب در سه جلد، سامان يافته است.
+
|عنوان افزوده1=
  
واقدى، به‌طور وضوح از يك روش علمى و فنى و درعين‌حال انتقادى پيروى كرده است.
+
|افزوده1=
  
روش او تقريبا ثابت است و دگرگون نمى‌شود؛ مثلا او هنگام ذكر هريك از جنگ‌ها، نخست فهرست مفصلى از رجال را كه خبر را از ايشان نقل كرده است بيان مى‌كند، سپس نام و تاريخ دقيق هريك از جنگ‌ها و فرمانده آن و در موارد لزوم نام كسى كه در مدينه جانشين بوده است را ذكر مى‌كند. غالبا اطلاعات سودمند جغرافيايى از لحاظ منطقه جنگ عرضه مى‌دارد.<ref>همان، ص31</ref>
+
|عنوان افزوده2=
  
== گزارش محتوا ==
+
|افزوده2=
  
درباره محتوا و ويژگى‌هاى اين اثر، توجه به نكات زير مفيد است:
+
|لینک=
 +
}}
  
#براى هركس كه مطالب كتاب را بخواند، به‌خوبى روشن مى‌شود كه علت اهميت واقدى ميان نويسندگان مغازى و سيره، در اين است كه مطالب تاريخى را با روش مخصوص علمى و فنى بررسى كرده است. در آثار واقدى به‌خوبى مشاهده مى‌شود كه او بيشتر از ديگران براى نقل مطالب تاريخى به روش منطقى تلاش كرده است... جنگ‌هايى را كه پيامبر(ص) شخصا در آن شركت داشته‌اند، برمى‌شمرد و اسامى اشخاصى را كه آن حضرت در هر جنگ به جانشينى خود در مدينه تعيين فرموده است، نقل مى‌كند. گاه شعار مسلمانان را در آن جنگ ثبت كرده است.<ref>همان</ref>
+
==مؤلف==
#اگر در مورد جنگى آياتى از قرآن نازل شده باشد، درصورتى‌كه تعداد آيات زياد باشد، فصلى جداگانه براى ذكر آيات و تفسير آن‌ها گشوده است، كه معمولا در پايان فصل مربوط به آن جنگ آمده است.<ref>همان</ref>
+
[[محمد بن عمر واقدی]] (۱۳۰-۲۰۷ ق) از محدثان و مورخان بزرگ اسلامی در قرن دوم هجری است. [[محمد بن سعد زهری]] صاحب کتاب "[[الطبقات الکبری (کتاب)|الطبقات الکبری]]" از شاگردان اوست.
#در جنگ‌هاى مهم، واقدى اسامى اشخاصى را كه در آن جنگ شركت داشته‌اند و اسامى كسانى كه به شهادت رسيده‌اند و كشته‌شدگان دشمن را نقل مى‌كند و اين وحدت روش كافى است كه واقدى را مورخى زيرك و داراى سبك مخصوص بدانيم. اطلاعات جغرافيايى را با كوشش و تلاش و مسافرت به منطقه، به‌منظور كسب معلومات صحيح به دست آورده است و اين هم نمونه‌اى ديگر از اهميتى است كه در سيره‌نويسى براى واقدى قايل شده‌اند. لازم به تذكر است كه همين اطلاعات مفصل جغرافيايى، كه واقدى در كتاب خود آورده است، يكى از مايه‌هاى اولى تنظيم جغرافيا در عرب است و خشت اساسى مطالب علماى ادوار بعد، مانند: [[ابن سعد، محمد بن سعد|محمد بن سعد]]، و [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذرى]] و ديگران است كه از اين روش در كتاب‌هاى فتوح استفاده كرده‌اند.<ref>همان</ref>
 
#براى اطلاع مختصر از كميت و كيفيت مطالب كتاب، خوب است بدانيم كه مجموعه غزوات پيامبر(ص) و در واقع ده سال زندگانى آن حضرت، در 1126 صفحه به قطع وزيرى 23*15 سانتى‌متر چاپ شده است و حال آنكه در [[السيرة النبوية|سيره ابن هشام]] كه از كتاب‌هاى بسيار معروف و تاريخ مرگ مؤلف آن 218ق است، مجموعه غزوات، تقريبا در 650 صفحه چاپ شده است و در ترجمه [[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاريخ طبرى]] هم تمام مدت زندگانى پيامبر(ص) در مدينه، جمعا 350 صفحه به همين قطع را در بر گرفته است. همچنين است كتاب‌هاى ديگر سيره و مغازى مانند سيره ابوالفداء و سيره ابن سيد الناس. علت عمده اين تفاوت در آن است كه واقدى نكات دقيق فراوان و ريزه‌كارى‌هايى را ثبت و ضبط كرده است كه ديگران چندان توجهى به آن نداشته‌اند.<ref>همان، ص3</ref>
 
#آرا و اخبار واقدى در مورد مغازى پيامبر(ص) مورد استناد هر دو گروه شيعه و سنى قرار گرفته است؛ هرچند در مورد مذهب وى بسيار گفتگو شده است. اخبار واقدى به همان اندازه كه در كتب اهل سنت مورد استفاده قرار گرفته، در كتب شيعه هم از مراجع و منابع شمرده شده است؛ به‌طورى‌كه در كتب تفسير شيعه مكرر به آرا و اقوال او برمى‌خوريم؛ مثلا [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در «تفسير تبيان» (براى نمونه: صفحه 578، ج2، چاپ نجف) و [[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]] در تفسير «[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان]]» (براى نمونه: صفحه 498، ج1 و 2، چاپ بيروت و صفحات بعد) و ابوالمحاسن جرجانى در «تفسير گازر» (براى نمونه: صفحات 164 و 335، جلد 2) و مجلسى در جاهاى مختلف «[[بحار الأنوار]]» گفته‌هاى او را شاهد آورده‌اند؛ بنابراين، به‌اصطلاح، واقدى تا حدود زيادى مورد اتفاق فريقين است.<ref>همان، ص4</ref>
 
#واقدى سعى كرده است كه در مورد هر جنگ و سريه، آياتى را كه شأن نزولش مربوط به آن است ذكر كند؛ به‌طورى‌كه، گاه فصل جداگانه‌اى به اين منظور باز كرده است؛ مثلا در جنگ بدر، احد و بنى نضير. در نتيجه، خواننده مايه و زيربناى اخبار مربوط به هر واقعه را از قرآن مجيد در مقابل خود مى‌بيند. حتى اختلاف نظرهايى را كه در تفسير آيه شده است ملاحظه مى‌كند و اين موضوع در كمتر كتابى از كتاب‌هاى سيره و مغازى ديده مى‌شود.<ref>همان، ص5</ref>
 
#مغازى واقدى چنان نيست كه فقط محتوى تاريخ جنگ‌ها بوده و موضوع ديگرى در آن طرح نشده باشد، بلكه مطالب آموزنده بسيارى در آن آمده است؛ به‌عنوان نمونه، صحنه‌هاى مختلفى كه در باب صميميت و فداكارى و اخلاص مسلمانان در سايه ارشاد و تربيت پيامبر(ص) ديده مى‌شود، براى هميشه خواندنى و آموختنى است. رغبت نوجوانان براى وصول به درجه شهادت، اصرار پيرمردان و افراد عليل به پيامبر(ص) براى كسب اجازه شركت در جنگ، پيشنهاد نوجوانانى كه به واسطه كمى سن و سال از شركت در جنگ محروم شده‌اند، به كشتى گرفتن و زورآزمايى با شركت‌كنندگان، صبر و بردبارى و شكيبايى مادران، همسران و خواهران داغدار و مصيبت‌ديده، سيماى مهربان و عنايت كامل پيامبر(ص) نسبت به بازماندگان شهدا، گذشت و بزرگ‌منشى انصار در مقابل غنايم و امور مادى، خوش‌رفتارى با اسيران و چاره‌انديشى براى آزاد كردن ايشان، درعين‌حال در موارد لازم شدت عمل و دورانديشى و باريك‌بينى، همه از امورى است كه جامعه اسلامى در همه وقت و به‌خصوص در اين زمان به فراگرفتن و عمل كردن به آن سخت نيازمند است و بدون مبالغه مى‌توان مغازى را كتابى دانست كه بسيارى از مسائل اجتماعى و اخلاقى در آن طرح شده است.<ref>همان</ref>
 
#واقدى در مورد برخى از اصطلاحات مربوط به مغازى و سيره، مانند غزوه و سريه، تعريفى را كه بعدها يا قبلا در مورد آنها شده است، رعايت نكرده است. بسيارى گفته‌اند جنگ‌هايى كه با سرپرستى و شركت پيامبر(ص) بوده است، «غزوه» و بقيه «سريه» ناميده مى‌شود؛ درصورتى‌كه در مغازى واقدى مواردى را مى‌بينيم كه پيامبر(ص) در آن شركت نداشته‌اند، درعين‌حال به آن «غزوه» اطلاق كرده است؛ مانند غزوه رجيع و غزوه مؤته. همچنين اسامى برخى از جنگ‌ها و سريه‌ها با كتاب‌هاى ديگر سيره و مغازى، حتى معاصران او متفاوت است؛ مثلا جنگ «بني المصطلق» را كه تقريبا در عموم تواريخ به همين نام ثبت كرده‌اند، واقدى «مريسيع» ناميده است.<ref>همان</ref>
 
#از ويژگى‌هاى برجسته مغازى واقدى اين است كه تاريخ تمام جنگ‌ها معين و مشخص است و حال آنكه در مغازى ابن اسحق، بسيارى از جنگ‌ها بدون تاريخ ثبت شده‌اند - مانند واقعه خرار، واقعه كشتن اسماء دختر مروان، كشتن ابى‌عفك، جنگ بنى قينقاع، كشتن كعب بن اشرف، سريه قطن، جنگ دومة الجندل و... - و حال آنكه همه اينها در مغازى واقدى داراى تاريخ مشخص و معين است.<ref>همان، ص32</ref>
 
#واقدى ضمن بيان جنگ‌ها، اخبار زيادى آورده است كه در كتاب‌هاى ديگر معاصران او نظيرش را نمى‌بينيم؛ چنان‌كه مثلا، اولين سريه به ناحيه ذى القصه و سريه ابوبكر به نجد و دو سريه ميفعه و ذات اطلاح، در كتاب‌هاى ديگر نيامده است. دقت واقدى و تفصيل لازم او در نگارش غزوات مشهور، چون احد و طائف و ريزه‌كارى‌هايى كه به كار برده است در هيچ‌يك از مراجع ديگر و كتاب‌هاى سيره ديده نمى‌شود.<ref>همان، 33-34</ref>
 
#در مغازى واقدى بسيارى از امور اجتماعى و اقتصادى زندگى صدر اسلام از قبيل زراعت و آداب زندگى و ذكر بت‌ها و رسوم دفن مردگان آمده است و كتاب او نمودارى از غالب مظاهر زندگى جامعه اسلامى در فاصله ميان هجرت و رحلت پيامبر(ص) است.<ref>همان، ص34</ref>
 
#واقدى فقط به ذكر اخبار و آراى ديگران اكتفا نكرده و در بسيارى از موارد عقيده خود را با آوردن جملاتى از قبيل: «اين صحيح‌تر است»، «در نظر ما اين يكى ثابت است»، «در اين مورد اختلافى نيست»، «ما عقيده بر آن داريم»، «قول نخست ثابت شده است»، «در اين مورد همه متفقند و شكى در آن نيست» و نظاير اين عبارات، اظهار داشته است. اين‌گونه اظهار نظر و بررسى حتى در آثار [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذرى]] كه هفتاد سال پس از واقدى درگذشته است، به چشم نمى‌خورد و [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذرى]] رأى شخصى خود را اظهار نمى‌دارد.<ref>همان</ref>
 
#برخى اشتباهات تاريخى در مغازى واقدى وجود دارد، از قبيل:
 
#:الف)- در مورد تاريخ قتل كعب بن اشرف، اختلافى چنين ديده مى‌شود كه از يك‌سو واقدى مى‌گويد: محمد بن مسلمه در شب چهاردهم ربيع‌الأول، كه ماه بيست و پنجم هجرت است، براى كشتن كعب رفته است و پيامبر(ص) او را تا بقيع همراهى فرموده است؛ درصورتى‌كه در واقعه «ذى امر» مى‌نويسد كه پيامبر(ص) روز پنج‌شنبه دوازدهم ربيع‌الأول از مدينه به غطفان رفته‌اند. بديهى است كه ظاهرا امكان ندارد كه پيامبر(ص) دو روز پس از خروج از مدينه محمد بن مسلمه را تا بقيع همراهى كرده باشند.
 
#:ب)- در دو نسخه خطى مغازى واقدى براى جنگ بحران دو تاريخ ذكر شده است: در يكى، جمادى‌الأولى و در ديگرى، جمادي‌الثاني.
 
#:ج)- واقدى تاريخ غزوه رجيع را در ماه صفر سى و ششمين ماه هجرت مى‌داند و مى‌گويد كه حمله بر مسلمانان در اين جنگ پس از كشته شدن سفيان بن خالد بن نبيح هذلى بوده است، ولى در جاى ديگرى تاريخ كشته شدن سفيان بن خالد را در ماه پنجاه و چهارم هجرت دانسته است و.<ref>همان، ص32-33</ref>
 
  
== وضعيت كتاب ==
+
واقدی به جمع‌آوری اخبار و [[احادیث]] مختلف مربوط به سیره توجه زیادی داشته و برای کسب معلومات و شناخت دقیق رخدادها شخصا به محل حوادث سفر کرده و اطلاعات جمع‌آوری می‌کرد.
  
فهرست مطالب هر جلد، در انتهاى همان جلد آمده و فهارس زير، در انتهاى جلد سوم، جاى گرفته است: فهرست اعلام؛ قبايل و امم؛ اصنام؛ اماكن؛ ايام و غزوات؛ شعرا؛ قوافى و مستدرك مطالب.
+
از واقدی تألیفات متعددی برجای مانده از جمله: [[المغازی (کتاب)|المغازی]]، اخبار مکه، الجمل، مقتل الحسین، مولد الحسن والحسین، کتاب السیره، الردّة والدار، السقیفة، التاریخ الکبیر، غلط الحدیث، امر الحبشة و الفیل.
  
در پاورقى‌ها، منابع مطالب.<ref>ر.ك: پاورقى، ج1، ص56</ref>، اختلاف نسخ و اسامى مختلفى كه براى جنگ‌ها ذكر گرديده، نگاشته شده است.
+
==معرفى کتاب==
  
==پانويس ==
+
عنوان و نام کتاب، آن‌چنان که [[ابن ندیم|ابن ندیم]] ذکر کرده، «کتاب التاریخ و المغازی و المبعث» است و چنین به نظر مى‌رسد که این اثر، بخشى از کتاب بزرگى است که مشتمل بر تاریخ و مغازى و مبعث بوده است.
<references />
 
  
== منابع مقاله ==
+
با توجه به تاریخ مرگ [[محمد بن عمر واقدی|واقدى]] که سال ۲۰۷ قمری است، «المغازی» تقریبا قدیمى‌ترین کتاب در این رشته است که به‌طور مفصل تدوین و از دستبرد حادثه محفوظ مانده و به دست ما رسیده است.
  
#مقدمه و متن كتاب.
+
اهمیت مقام علمى و فضل واقدى چنان بوده که نه‌تنها این کتاب او، بلکه آثار دیگرش هم از همان قرن سوم هجرى مورد استفاده و استناد دیگر مؤلفان و نویسندگان قرار گرفته است و غالبا به کتاب‌هاى او اعتماد داشته‌اند و مطالب نقل‌شده از دیگران را با مطالب واقدى معیار زده‌اند و بدون تردید هیچ کتابى در سیره و مغازى به اهمیت «[[سیره ابن اسحاق]]» و «مغازى واقدى» نیست.
#«مغازى؛ تاريخ جنگ‌هاى پيامبر(ص)»، تأليف محمد بن عمر واقدى، ترجمه [[مهدوی دامغانی، محمود|محمود مهدوى دامغانى]]، مركز نشر دانشگاهى، چاپ دوم 1369.
 
  
== منبع==
+
علت اهمیت واقدى میان نویسندگان مغازى و سیره، در این است که مطالب تاریخى را با روش مخصوص علمى و فنى بررسى کرده است. در آثار او به‌خوبى مشاهده مى‌شود که او بیشتر از دیگران براى نقل مطالب تاریخى به روش منطقى تلاش کرده است. واقدى به‌طور وضوح، از یک روش علمى و فنى و درعین‌حال انتقادى پیروى کرده است؛ مثلا او هنگام ذکر هریک از جنگ‌ها، نخست فهرست مفصلى از رجال را که خبر را از ایشان نقل کرده است بیان مى‌کند، سپس نام و تاریخ دقیق هریک از جنگ‌ها و فرمانده آن را ذکر مى‌کند.
ویکی نور
+
 
[[رده:منابع تاریخ اسلام]]
+
آرا و اخبار واقدى در مورد مغازى [[پیامبر اسلام|پیامبر]](ص) مورد استناد هر دو گروه [[شیعه]] و [[سنی]] قرار گرفته است؛ هرچند در مورد مذهب وى بسیار گفتگو شده است. به‌طورى‌که در کتب [[تفسیر قرآن|تفسیر]] شیعه مانند «[[التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر تبیان]]» و «[[مجمع البیان فی تفسیر القرآن|مجمع البیان]]» مکرر به آرا و اقوال او برمى‌خوریم؛ بنابراین، واقدى تا حدود زیادى مورد اتفاق فریقین است.
 +
 
 +
البته واقدى در مورد برخى از اصطلاحات مربوط به مغازى و سیره، مانند غزوه و سریه، تعریفى را که بعدها یا قبلا در مورد آنها شده است، رعایت نکرده است. بسیارى گفته‌اند جنگ‌هایى که با سرپرستى و شرکت پیامبر(ص) بوده است، «[[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوه]]» و بقیه «[[سریه]]» نامیده مى‌شود؛ درصورتى‌که در مغازى واقدى مواردى را مى‌بینیم که پیامبر(ص) در آن شرکت نداشته‌اند، درعین‌حال به آن «غزوه» اطلاق کرده است؛ مانند [[فاجعه رجیع|غزوه رجیع]] و [[جنگ موته|غزوه مؤته]].
 +
 
 +
==محتوای کتاب==
 +
 
 +
واقدی جنگ‌هایى را که [[پیامبر اسلام|پیامبر]](ص) شخصا در آن شرکت داشته‌اند، برمى‌شمرد و اسامى اشخاصى را که آن حضرت در هر جنگ به جانشینى خود در [[مدینه|مدینه]] تعیین فرموده است، نقل مى‌کند. او گاه شعار مسلمانان را در آن جنگ ثبت کرده است.
 +
 
 +
در جنگ‌هاى مهم، واقدى اسامى اشخاصى را که در آن جنگ شرکت داشته‌اند یا به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسیده‌اند و کشته‌شدگان دشمن را نقل مى‌کند و این وحدت روش کافى است که واقدى را مورخى داراى سبک مخصوص بدانیم. اطلاعات جغرافیایى را با کوشش و تلاش و مسافرت به منطقه، به‌منظور کسب معلومات صحیح به دست آورده است و این هم نمونه‌اى دیگر از اهمیتى است که در سیره‌نویسى براى واقدى قایل شده‌اند. لازم به ذکر است که همین اطلاعات مفصل جغرافیایى، که واقدى در کتاب خود آورده است، یکى از مایه‌هاى اولى تنظیم جغرافیا در عرب است.
 +
 
 +
واقدى نکات دقیق فراوان و ریزه‌کارى‌هایى را ثبت و ضبط کرده است که دیگران چندان توجهى به آن نداشته‌اند. برای مثال، در این کتاب، مجموعه غزوات [[پیامبر اسلام|پیامبر]](ص) و در واقع ده سال زندگانى آن حضرت، در ۱۱۲۶ صفحه آمده است و حال آنکه مثلا در [[السیرة النبویة (ابن هشام) (کتاب)|سیره ابن هشام]]، مجموعه غزوات، تقریبا در ۶۵۰ صفحه آمده است.
 +
 
 +
در مغازى واقدى علاوه بر تاریخ جنگ‌ها، مطالب آموزنده بسیارى آمده است؛ به‌عنوان نمونه، صحنه‌هاى مختلفى که در باب صمیمیت و فداکارى و اخلاص مسلمانان در سایه ارشاد و تربیت پیامبر(ص) دیده مى‌شود، خواندنى و آموختنى است. بدون مبالغه مى‌توان مغازى را کتابى دانست که بسیارى از مسائل اجتماعى و [[اخلاق|اخلاقى]] در آن طرح شده است.
 +
 
 +
واقدى ضمن بیان جنگ‌ها، اخبار زیادى آورده است که در کتاب‌هاى دیگر معاصران او نظیرش را نمى‌بینیم. همچنین دقت واقدى و تفصیل لازم او در نگارش غزوات مشهور، چون [[غزوه احد]] و [[غزوه طائف]] و ریزه‌کارى‌هایى که به کار برده است، در هیچ‌یک از مراجع دیگر و کتاب‌هاى سیره دیده نمى‌شود.
 +
 
 +
در مغازى واقدى بسیارى از امور اجتماعى و اقتصادى زندگى صدر اسلام از قبیل زراعت و آداب زندگى و ذکر بت‌ها و رسوم دفن مردگان آمده است و کتاب او نمودارى از غالب مظاهر زندگى جامعه اسلامى در فاصله میان [[هجرت پیامبر اسلام به مدینه|هجرت]] و [[رحلت پیامبر اسلام|رحلت پیامبر]](ص) است.
 +
 
 +
مؤلف سعى کرده است که در مورد هر [[غزوه]] و [[سریه]]، آیاتى را که دارای [[شأن نزول]] مربوط به آن است ذکر کند؛ به‌طورى‌که، گاه فصل جداگانه‌اى به این منظور باز کرده است. در نتیجه، خواننده مایه و زیربناى اخبار مربوط به هر واقعه را از [[قرآن|قرآن مجید]] در مقابل خود مى‌بیند. حتى اختلاف نظرهایى را که در تفسیر [[آیه|آیه]] شده است ملاحظه مى‌کند و این موضوع در کمتر کتابى از کتاب‌هاى سیره و مغازى دیده مى‌شود.
 +
 
 +
از ویژگى‌هاى برجسته مغازى واقدى این است که تاریخ تمام جنگ‌ها معین و مشخص است و حال آنکه در [[سیره ابن اسحاق]]، بسیارى از جنگ‌ها بدون تاریخ ثبت شده‌اند - مانند [[غزوه بنی قینقاع|جنگ بنى قینقاع]]، سریه قطن، [[غزوه دومة الجندل|جنگ دومة الجندل]] و... .
 +
 
 +
واقدى فقط به ذکر اخبار و آراى دیگران اکتفا نکرده و در بسیارى از موارد عقیده خود را با آوردن جملاتى از قبیل: «این صحیح‌تر است»، «در نظر ما این یکى ثابت است»، «در این مورد اختلافى نیست»، «ما عقیده بر آن داریم» و نظایر این عبارات، اظهار داشته است. این‌گونه اظهار نظر و بررسى حتى در آثار [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذرى]] که هفتاد سال پس از واقدى درگذشته است، به چشم نمى‌خورد و بلاذرى رأى شخصى خود را اظهار نمى‌دارد.
 +
 
 +
==منابع ==
 +
 
 +
*"مغازى؛ تاریخ جنگ‌هاى پیامبر(ص)"، محمد بن عمر واقدى، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، مرکز نشر دانشگاهى، ۱۳۶۹.
 +
*"المغازی"، ویکی نور.
 +
 
 +
[[رده:منابع با موضوع پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله]][[رده:منابع تاریخ زندگی حضرت محمد(ص)]][[رده:کتابهای با موضوع پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله]][[رده:کتاب‌های تاریخی]][[رده:منابع تاریخ اسلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۵

«کتاب المغازی» اثر محمد بن عمر واقدى (م، ۲۰۷ ق)، از قدیمترین و مهمترین کتب مشتمل بر اخبار پیرامون غزوات و سیره پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) است. در «المغازى» علاوه بر تاریخ جنگ‌ها، مطالب آموزنده بسیارى آمده است و مؤلف، نکات دقیق فراوان و ریزه‌کارى‌هایى را ثبت کرده که دیگران چندان توجهى به آن نداشته‌اند.

Ketab135.jpg
نویسنده محمد بن عمر واقدی
موضوع سیره پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌
زبان عربی
تعداد جلد ۳

مؤلف

محمد بن عمر واقدی (۱۳۰-۲۰۷ ق) از محدثان و مورخان بزرگ اسلامی در قرن دوم هجری است. محمد بن سعد زهری صاحب کتاب "الطبقات الکبری" از شاگردان اوست.

واقدی به جمع‌آوری اخبار و احادیث مختلف مربوط به سیره توجه زیادی داشته و برای کسب معلومات و شناخت دقیق رخدادها شخصا به محل حوادث سفر کرده و اطلاعات جمع‌آوری می‌کرد.

از واقدی تألیفات متعددی برجای مانده از جمله: المغازی، اخبار مکه، الجمل، مقتل الحسین، مولد الحسن والحسین، کتاب السیره، الردّة والدار، السقیفة، التاریخ الکبیر، غلط الحدیث، امر الحبشة و الفیل.

معرفى کتاب

عنوان و نام کتاب، آن‌چنان که ابن ندیم ذکر کرده، «کتاب التاریخ و المغازی و المبعث» است و چنین به نظر مى‌رسد که این اثر، بخشى از کتاب بزرگى است که مشتمل بر تاریخ و مغازى و مبعث بوده است.

با توجه به تاریخ مرگ واقدى که سال ۲۰۷ قمری است، «المغازی» تقریبا قدیمى‌ترین کتاب در این رشته است که به‌طور مفصل تدوین و از دستبرد حادثه محفوظ مانده و به دست ما رسیده است.

اهمیت مقام علمى و فضل واقدى چنان بوده که نه‌تنها این کتاب او، بلکه آثار دیگرش هم از همان قرن سوم هجرى مورد استفاده و استناد دیگر مؤلفان و نویسندگان قرار گرفته است و غالبا به کتاب‌هاى او اعتماد داشته‌اند و مطالب نقل‌شده از دیگران را با مطالب واقدى معیار زده‌اند و بدون تردید هیچ کتابى در سیره و مغازى به اهمیت «سیره ابن اسحاق» و «مغازى واقدى» نیست.

علت اهمیت واقدى میان نویسندگان مغازى و سیره، در این است که مطالب تاریخى را با روش مخصوص علمى و فنى بررسى کرده است. در آثار او به‌خوبى مشاهده مى‌شود که او بیشتر از دیگران براى نقل مطالب تاریخى به روش منطقى تلاش کرده است. واقدى به‌طور وضوح، از یک روش علمى و فنى و درعین‌حال انتقادى پیروى کرده است؛ مثلا او هنگام ذکر هریک از جنگ‌ها، نخست فهرست مفصلى از رجال را که خبر را از ایشان نقل کرده است بیان مى‌کند، سپس نام و تاریخ دقیق هریک از جنگ‌ها و فرمانده آن را ذکر مى‌کند.

آرا و اخبار واقدى در مورد مغازى پیامبر(ص) مورد استناد هر دو گروه شیعه و سنی قرار گرفته است؛ هرچند در مورد مذهب وى بسیار گفتگو شده است. به‌طورى‌که در کتب تفسیر شیعه مانند «تفسیر تبیان» و «مجمع البیان» مکرر به آرا و اقوال او برمى‌خوریم؛ بنابراین، واقدى تا حدود زیادى مورد اتفاق فریقین است.

البته واقدى در مورد برخى از اصطلاحات مربوط به مغازى و سیره، مانند غزوه و سریه، تعریفى را که بعدها یا قبلا در مورد آنها شده است، رعایت نکرده است. بسیارى گفته‌اند جنگ‌هایى که با سرپرستى و شرکت پیامبر(ص) بوده است، «غزوه» و بقیه «سریه» نامیده مى‌شود؛ درصورتى‌که در مغازى واقدى مواردى را مى‌بینیم که پیامبر(ص) در آن شرکت نداشته‌اند، درعین‌حال به آن «غزوه» اطلاق کرده است؛ مانند غزوه رجیع و غزوه مؤته.

محتوای کتاب

واقدی جنگ‌هایى را که پیامبر(ص) شخصا در آن شرکت داشته‌اند، برمى‌شمرد و اسامى اشخاصى را که آن حضرت در هر جنگ به جانشینى خود در مدینه تعیین فرموده است، نقل مى‌کند. او گاه شعار مسلمانان را در آن جنگ ثبت کرده است.

در جنگ‌هاى مهم، واقدى اسامى اشخاصى را که در آن جنگ شرکت داشته‌اند یا به شهادت رسیده‌اند و کشته‌شدگان دشمن را نقل مى‌کند و این وحدت روش کافى است که واقدى را مورخى داراى سبک مخصوص بدانیم. اطلاعات جغرافیایى را با کوشش و تلاش و مسافرت به منطقه، به‌منظور کسب معلومات صحیح به دست آورده است و این هم نمونه‌اى دیگر از اهمیتى است که در سیره‌نویسى براى واقدى قایل شده‌اند. لازم به ذکر است که همین اطلاعات مفصل جغرافیایى، که واقدى در کتاب خود آورده است، یکى از مایه‌هاى اولى تنظیم جغرافیا در عرب است.

واقدى نکات دقیق فراوان و ریزه‌کارى‌هایى را ثبت و ضبط کرده است که دیگران چندان توجهى به آن نداشته‌اند. برای مثال، در این کتاب، مجموعه غزوات پیامبر(ص) و در واقع ده سال زندگانى آن حضرت، در ۱۱۲۶ صفحه آمده است و حال آنکه مثلا در سیره ابن هشام، مجموعه غزوات، تقریبا در ۶۵۰ صفحه آمده است.

در مغازى واقدى علاوه بر تاریخ جنگ‌ها، مطالب آموزنده بسیارى آمده است؛ به‌عنوان نمونه، صحنه‌هاى مختلفى که در باب صمیمیت و فداکارى و اخلاص مسلمانان در سایه ارشاد و تربیت پیامبر(ص) دیده مى‌شود، خواندنى و آموختنى است. بدون مبالغه مى‌توان مغازى را کتابى دانست که بسیارى از مسائل اجتماعى و اخلاقى در آن طرح شده است.

واقدى ضمن بیان جنگ‌ها، اخبار زیادى آورده است که در کتاب‌هاى دیگر معاصران او نظیرش را نمى‌بینیم. همچنین دقت واقدى و تفصیل لازم او در نگارش غزوات مشهور، چون غزوه احد و غزوه طائف و ریزه‌کارى‌هایى که به کار برده است، در هیچ‌یک از مراجع دیگر و کتاب‌هاى سیره دیده نمى‌شود.

در مغازى واقدى بسیارى از امور اجتماعى و اقتصادى زندگى صدر اسلام از قبیل زراعت و آداب زندگى و ذکر بت‌ها و رسوم دفن مردگان آمده است و کتاب او نمودارى از غالب مظاهر زندگى جامعه اسلامى در فاصله میان هجرت و رحلت پیامبر(ص) است.

مؤلف سعى کرده است که در مورد هر غزوه و سریه، آیاتى را که دارای شأن نزول مربوط به آن است ذکر کند؛ به‌طورى‌که، گاه فصل جداگانه‌اى به این منظور باز کرده است. در نتیجه، خواننده مایه و زیربناى اخبار مربوط به هر واقعه را از قرآن مجید در مقابل خود مى‌بیند. حتى اختلاف نظرهایى را که در تفسیر آیه شده است ملاحظه مى‌کند و این موضوع در کمتر کتابى از کتاب‌هاى سیره و مغازى دیده مى‌شود.

از ویژگى‌هاى برجسته مغازى واقدى این است که تاریخ تمام جنگ‌ها معین و مشخص است و حال آنکه در سیره ابن اسحاق، بسیارى از جنگ‌ها بدون تاریخ ثبت شده‌اند - مانند جنگ بنى قینقاع، سریه قطن، جنگ دومة الجندل و... .

واقدى فقط به ذکر اخبار و آراى دیگران اکتفا نکرده و در بسیارى از موارد عقیده خود را با آوردن جملاتى از قبیل: «این صحیح‌تر است»، «در نظر ما این یکى ثابت است»، «در این مورد اختلافى نیست»، «ما عقیده بر آن داریم» و نظایر این عبارات، اظهار داشته است. این‌گونه اظهار نظر و بررسى حتى در آثار بلاذرى که هفتاد سال پس از واقدى درگذشته است، به چشم نمى‌خورد و بلاذرى رأى شخصى خود را اظهار نمى‌دارد.

منابع

  • "مغازى؛ تاریخ جنگ‌هاى پیامبر(ص)"، محمد بن عمر واقدى، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، مرکز نشر دانشگاهى، ۱۳۶۹.
  • "المغازی"، ویکی نور.