آیه 134 سوره اعراف: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ...» ایجاد کرد)
 
(ترجمه های فارسی)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱۵: سطر ۱۵:
 
|-|
 
|-|
 
انصاریان=
 
انصاریان=
و هرگاه عذاب بر آنان فرود آمد، گفتند: ای موسی! پروردگارت را به پیمانی که با تو دارد [و آن مستجاب کردن دعای توست] برای ما بخوان که اگر این عذاب را از مابرطرف کنی یقیناً به تو ایمان می آوریم و بنی اسرائیل را با تو روانه می کنیم.
+
و هرگاه عذاب بر آنان فرود آمد، گفتند: ای موسی! پروردگارت را به پیمانی که با تو دارد [و آن مستجاب کردن دعای توست] برای ما بخوان که اگر این عذاب را از ما بر طرف کنی یقیناً به تو ایمان می آوریم و بنی اسرائیل را با تو روانه می کنیم.
 
|-|
 
|-|
 
فولادوند=
 
فولادوند=
سطر ۲۶: سطر ۲۶:
 
هنگامی که بلا بر آنها مسلط می‌شد، می‌گفتند: «ای موسی! از خدایت برای ما بخواه به عهدی که با تو کرده، رفتار کند! اگر این بلا را از ما مرتفع سازی، قطعاً به تو ایمان می‌آوریم، و بنی اسرائیل را با تو خواهیم فرستاد!»
 
هنگامی که بلا بر آنها مسلط می‌شد، می‌گفتند: «ای موسی! از خدایت برای ما بخواه به عهدی که با تو کرده، رفتار کند! اگر این بلا را از ما مرتفع سازی، قطعاً به تو ایمان می‌آوریم، و بنی اسرائیل را با تو خواهیم فرستاد!»
 
</tabber>
 
</tabber>
 +
 
==ترجمه های انگلیسی(English translations)==
 
==ترجمه های انگلیسی(English translations)==
 
<tabber>
 
<tabber>
سطر ۴۱: سطر ۴۲:
 
</tabber>
 
</tabber>
 
==معانی کلمات آیه==
 
==معانی کلمات آیه==
«الرِّجْزُ»: عذابی که دلها از آن بلرزه درآید و باعث پریشانی و سرگردانی مردم شود. «بِمَا عَهِدَ عِندَکَ»: دعا کن و در آن متوسّل به عهدی شو که با تو بسته است. و آن عهد نبوّت و رسالت است که چون تو را همچون ابراهیم به خلعت و پیشوائی بزرگوار داشته است، دعای تو را مستجاب می‌دارد (نگا: بقره / .
+
رجز: رجز: در اصل لرزشى است در پاى شتر در اثر درد.  
 +
عذاب را از آن رجز گفته اند كه سبب اضطراب و پريشانى است.<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref>
  
 
== تفسیر آیه ==
 
== تفسیر آیه ==
سطر ۵۷: سطر ۵۹:
  
 
تفسير نور(10جلدى)، ج‌3، ص: 155
 
تفسير نور(10جلدى)، ج‌3، ص: 155
 +
 +
فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلى‌ أَجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ إِذا هُمْ يَنْكُثُونَ «135»
 +
 +
پس همين كه نكبت و بدبختى را (به خاطر دعاى موسى) از آنان تا مدّتى كه بايد به آن مى‌رسيدند برداشتيم، باز هم پيمان خود را مى‌شكستند.
 +
 +
===نکته ها===
 +
 +
«نكث»، در اصل به معناى باز كردن ريسمان تابيده شده است، سپس در مورد پيمان‌شكنى به كار رفته است.
 +
 +
«أَجَلٍ» در اين آيه، ممكن است مراد مدّتى باشد كه حضرت موسى عليه السلام براى رفع بلا تعيين مى‌كرد كه مثلًا فلان روز يا فلان ساعت بر طرف خواهد شد، تا بفهمند كه اين كيفر الهى است نه تصادفى.
 +
 +
و يا مراد اين باشد كه آن قوم لجوج، سرانجام گرفتار قهر حتمى خواهند شد، ولى تا رسيدن آن اجل حتمى و غرق شدن در دريا، موقّتاً عذاب برداشته مى‌شود.
 +
 +
مراد از عهد، يا استجابت دعاى موسى مى‌باشد و يا منظور مقام نبوّت و رسالت اوست. «1»
 +
 +
===پیام ها===
 +
 +
1- نياز و گرفتارى، غرور انسان را مى‌شكند. لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا ...
 +
 +
آنچه شيران را كند روبه مزاج‌ 
 +
 +
احتياج است، احتياج است، احتياج‌
 +
 +
2- كافران نيز از طريق توسّل به اولياى خدا، نتيجه مى‌گرفتند. «يا مُوسَى ادْعُ لَنا»
 +
 +
3- فرعونيان نيز به وجود خدايى كارساز براى حضرت موسى، ايمان داشتند. «يا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّكَ»
 +
 +
4- دعا، در جلب رحمت خدا و دفع سختى‌ها وبلاها مؤثّر است. «ادْعُ لَنا رَبَّكَ»
 +
 +
5- آزادسازى انسان‌ها، از رسالت‌هاى انبياست. «لَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرائِيلَ»
 +
 +
6- برطرف كردن عذاب و قهر الهى، تنها به دست خود اوست. «فَلَمَّا كَشَفْنا»
 +
 +
«1». تفسير نمونه.
 +
 +
جلد 3 - صفحه 156
 +
 +
7- به وعده‌هاى ديگران، به هنگام اضطرار و ناچارى، چندان تكيه نكنيم. فَلَمَّا كَشَفْنا ... يَنْكُثُونَ‌
 +
 +
8- تجاوزگرى انسان، اغلب در هنگام رفاه و احساس بى‌نيازى است. كَشَفْنا ... يَنْكُثُونَ‌ چنانكه در جاى ديگر مى‌خوانيم: «إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى‌ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‌» «1»
 +
 +
9- حوادث تلخ و شيرين در نظام هستى، زمان‌بندى دارد. «إِلى‌ أَجَلٍ»
 
}}
 
}}
  

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۲۳

مشاهده آیه در سوره

وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ ۖ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ

مشاهده آیه در سوره


<<133 آیه 134 سوره اعراف 135>>
سوره : سوره اعراف (7)
جزء : 9
نزول : مکه

ترجمه های فارسی

و چون بلا بر آنها واقع شد گفتند که ای موسی، خدایت را به عهدی که با تو دارد بخوان (تا این عذاب و بلا را از ما دور کند)، که اگر رفع بلا کردی البته ایمان به تو می‌آوریم و بنی اسرائیل را به همراهی تو می‌فرستیم.

و هرگاه عذاب بر آنان فرود آمد، گفتند: ای موسی! پروردگارت را به پیمانی که با تو دارد [و آن مستجاب کردن دعای توست] برای ما بخوان که اگر این عذاب را از ما بر طرف کنی یقیناً به تو ایمان می آوریم و بنی اسرائیل را با تو روانه می کنیم.

و هنگامى كه عذاب بر آنان فرود آمد، گفتند: «اى موسى، پروردگارت را به عهدى كه نزد تو دارد براى ما بخوان، اگر اين عذاب را از ما برطرف كنى حتماً به تو ايمان خواهيم آورد و بنى‌اسرائيل را قطعاً با تو روانه خواهيم ساخت.»

و چون عذاب بر آنها فرود آمد، گفتند: اى موسى، بدان عهدى كه خدا را با تو هست او را بخوان، كه اگر اين عذاب از ما دور كنى به تو ايمان مى‌آوريم و بنى‌اسرائيل را با تو مى‌فرستيم.

هنگامی که بلا بر آنها مسلط می‌شد، می‌گفتند: «ای موسی! از خدایت برای ما بخواه به عهدی که با تو کرده، رفتار کند! اگر این بلا را از ما مرتفع سازی، قطعاً به تو ایمان می‌آوریم، و بنی اسرائیل را با تو خواهیم فرستاد!»

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Whenever a plague fell upon them, they would say, ‘O Moses, invoke your Lord for us by the covenant He has made with you. If you remove the plague from us, we will certainly believe in you and let the Children of Israel go along with you.’

And when the plague fell upon them, they said: O Musa! pray for us to your Lord as He has promised with you, if you remove the plague from us, we will certainly believe in you and we will certainly send away with you the children of Israel.

And when the terror fell on them they cried: O Moses! Pray for us unto thy Lord, because He hath a covenant with thee. If thou removest the terror from us we verily will trust thee and will let the Children of Israel go with thee.

Every time the penalty fell on them, they said: "O Moses! on your behalf call on thy Lord in virtue of his promise to thee: If thou wilt remove the penalty from us, we shall truly believe in thee, and we shall send away the Children of Israel with thee."

معانی کلمات آیه

رجز: رجز: در اصل لرزشى است در پاى شتر در اثر درد. عذاب را از آن رجز گفته اند كه سبب اضطراب و پريشانى است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا يا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرائِيلَ «134»

و چون بلا و بدبختى بر آنان واقع شد، (نزد موسى آمده) گفتند: اى موسى! براى ما نزد پروردگارت به خاطر عهدى كه نزد تو دارد (و دعاى تو را مستجاب مى‌كند)، دعا كن كه اگر اين بلا را از ما برگردانى، قطعاً به تو ايمان مى‌آوريم و حتماً بنى‌اسرائيل را (آزاد كرده و) با تو روانه مى‌كنيم.

«1». فتح، 4 و 7.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌3، ص: 155

فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلى‌ أَجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ إِذا هُمْ يَنْكُثُونَ «135»

پس همين كه نكبت و بدبختى را (به خاطر دعاى موسى) از آنان تا مدّتى كه بايد به آن مى‌رسيدند برداشتيم، باز هم پيمان خود را مى‌شكستند.

نکته ها

«نكث»، در اصل به معناى باز كردن ريسمان تابيده شده است، سپس در مورد پيمان‌شكنى به كار رفته است.

«أَجَلٍ» در اين آيه، ممكن است مراد مدّتى باشد كه حضرت موسى عليه السلام براى رفع بلا تعيين مى‌كرد كه مثلًا فلان روز يا فلان ساعت بر طرف خواهد شد، تا بفهمند كه اين كيفر الهى است نه تصادفى.

و يا مراد اين باشد كه آن قوم لجوج، سرانجام گرفتار قهر حتمى خواهند شد، ولى تا رسيدن آن اجل حتمى و غرق شدن در دريا، موقّتاً عذاب برداشته مى‌شود.

مراد از عهد، يا استجابت دعاى موسى مى‌باشد و يا منظور مقام نبوّت و رسالت اوست. «1»

پیام ها

1- نياز و گرفتارى، غرور انسان را مى‌شكند. لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا ...

آنچه شيران را كند روبه مزاج‌

احتياج است، احتياج است، احتياج‌

2- كافران نيز از طريق توسّل به اولياى خدا، نتيجه مى‌گرفتند. «يا مُوسَى ادْعُ لَنا»

3- فرعونيان نيز به وجود خدايى كارساز براى حضرت موسى، ايمان داشتند. «يا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّكَ»

4- دعا، در جلب رحمت خدا و دفع سختى‌ها وبلاها مؤثّر است. «ادْعُ لَنا رَبَّكَ»

5- آزادسازى انسان‌ها، از رسالت‌هاى انبياست. «لَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرائِيلَ»

6- برطرف كردن عذاب و قهر الهى، تنها به دست خود اوست. «فَلَمَّا كَشَفْنا»

«1». تفسير نمونه.

جلد 3 - صفحه 156

7- به وعده‌هاى ديگران، به هنگام اضطرار و ناچارى، چندان تكيه نكنيم. فَلَمَّا كَشَفْنا ... يَنْكُثُونَ‌

8- تجاوزگرى انسان، اغلب در هنگام رفاه و احساس بى‌نيازى است. كَشَفْنا ... يَنْكُثُونَ‌ چنانكه در جاى ديگر مى‌خوانيم: «إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى‌ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‌» «1»

9- حوادث تلخ و شيرين در نظام هستى، زمان‌بندى دارد. «إِلى‌ أَجَلٍ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا يا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرائِيلَ (134)

وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ: و چون واقع شد برايشان عذاب از طوفان و غيره.

يا طاعون كه رسيد به آنها آنچه قبل از اين نرسيده بود، قالُوا يا مُوسَى‌: فرعون و قومش گفتند اى موسى، ادْعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِنْدَكَ‌: بخوان براى ما پروردگار خود را به آنچه معهود است نزد تو كه مى‌خوانى خدا را به آن، پس بتحقيق خداى تعالى اجابت فرمايد تو را چنانچه مستجاب فرمود دعوات تو را در نزول آيات. و بنا بقول ابو مسلم، به حق آنچه عطا فرموده حق تعالى تو را از نبوت، لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ: اگر هر آينه اين عذاب و محنت را از ما بردارى و دفع كنى، لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ‌: هر آينه البته البته به تو ايمان آريم و تو را تصديق كنيم، وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرائِيلَ‌: و هر آينه البته البته بنى اسرائيل را با تو فرستيم و آنها را از استخدام و تكاليف شاقه رها سازيم و موسى عليه السّلام همين مقصد را داشت.


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


سوره الأعراف «7»: آيات 133 تا 136

فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الطُّوفانَ وَ الْجَرادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفادِعَ وَ الدَّمَ آياتٍ مُفَصَّلاتٍ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً مُجْرِمِينَ (133) وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا يا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرائِيلَ (134) فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلى‌ أَجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ إِذا هُمْ يَنْكُثُونَ (135) فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْناهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ كانُوا عَنْها غافِلِينَ (136)

ترجمه‌

پس فرستاديم بر آنها طوفان و ملخ و كنه و غوكان و خون را كه آيات واضحات بودند پس سركشى كردند و بودند گروهى گناهكاران‌

و چون واقع شد بر آنها عذاب گفتند اى موسى بخوان از براى ما پروردگارت را بعهد او با تو هر آينه اگر دفع كنى از ما عذاب را هر آينه ايمان مى‌آوريم بتو و هر آينه فرستيم با تو بنى اسرائيل را

پس چون دفع نموديم از آنها عذاب را تا مدتى كه آنها رسندگان بودند آنرا آنگاه آنها نقض قرار مى‌نمودند

پس انتقام كشيديم از آنها پس غرق كرديمشان در دريا براى آنكه آنها تكذيب نمودند آيتهاى ما را و بودند از آنها بيخبران.

تفسير

طوفان هر چيزى است كه گرد انسان بگردد و احاطه نمايد مانند آب و باد و باران شديد و عياشى ره از حضرت صادق (ع) نقل نموده كه مراد طوفان آب و طاعون است و قمّل بعضى گفته‌اند كنه درشت است و بعضى گفته‌اند ملخ كوچك بى پر است و بعضى گفته‌اند كيك است و رجز عذاب و پليدى است و عياشى از حضرت رضا (ع) نقل نموده كه رجز برف است و خراسان بلاد رجز است و در مجمع از حضرت صادق (ع) نقل نموده كه بر بنى اسرائيل برف سرخ باريد كه نديده بودند مثل آنرا پيش از آن پس با جزع فوق العاده از آن بلا مردند و قمى ره مقطوعا و در مجمع از صادقين عليهما السلام نقل نموده‌

جلد 2 صفحه 466

كه چون سحره سجده كردند و مردم بحضرت موسى ايمان آوردند هامان بفرعون گفت كه مردم بموسى ايمان آوردند صلاح آنستكه هر كس قبول دين او را نموده است حبس كنى پس او هر كس بآنحضرت ايمان آورده بود حبس كرد و حضرت موسى نزد فرعون آمد و تقاضاى خلاصى آنها را نمود و اجابت نشد پس خداوند در اين سال طوفان را بر آنها فرستاد و تمام خانه‌هاى آنها را خراب كرد بطوريكه از شهر خارج شدند و چادر زدند و منزل نمودند و فرعون از حضرت موسى تقاضا نمود كه از خدا بخواهد طوفان را مرتفع فرمايد بشرط آنكه او اتباع حضرت موسى را بحال خودشان واگذارد حضرت قبول كرد و دعا فرمود و خداوند اجابت نمود و طوفان بر طرف شد و فرعون خواست بنى اسرائيل را رها كند هامان گفت اگر اين كار را بكنى موسى بر تو غلبه خواهد نمود و سلطنت تو از دست ميرود و او قبول كرد و رها ننمود و خداوند در سال بعد ملخ را فرستاد و تمام نباتات آنها را خورد و فرعون مضطرب شد و تقاضاى سال قبل را با شرط آن تجديد نمود و حضرت موسى دعا كرد و ملخ بر طرف شد باز هامان نگذارد بشرط عمل نمايد و در سال سوم خداوند قمّل را فرستاد و زراعات آنها را بكلى فاسد نمود و بقحطى گرفتار شدند و فرعون بر وفق سال قبل با حضرت موسى تجديد عهد نمود و آنحضرت دعا فرمود قمّل برطرف شد و فرعون تخلف نمود و بعد از آن خداوند غوكان را فرستاد بطوريكه در طعام و شراب آنها داخل ميشدند و بانواع مختلفه آنها را اذيت مينمودند تا به تنگ آمدند و بحضرت موسى متوسّل شدند و شرط كردند كه ايمان بياورند و بنى اسرائيل را تسليم او نمايند آنحضرت دعا نمود و اين هم دفع شد و چون از شرط تخلف نمودند خداوند آب نيل را منقلب بخون نمود ولى طورى بود كه قبطيان آنرا خون ميديدند و بنى اسرائيل آب و در كام آندو گروه هم آندو طعم مختلف را داشت تا آنكه قبطى از اسرائيلى تقاضا ميكرد كه آب را در دهان خود نگهدارد و بدهان او بريزد وقتى ميريخت در دهانش منقلب بخون ميشد و از اين پيش آمد جزع شديدى بر آنها روى داد باز بحضرت موسى متوسل شده تقاضا و شرط خودشان را تجديد و تاكيد نمودند و بدعاى آنحضرت آن هم اصلاح شد باز هم آنها بشرط خودشان عمل ننمودند پس خداوند بر آنها رجز فرستاد كه آن برف است و از آن بلا بآنها صدماتى وارد شد كه تا آنزمان نديده بودند پس مضمون آيه دوم را عرضه داشتند و برف بند آمد و بنى اسرائيل رها شدند و اجتماع بر حضرت موسى نمودند

جلد 2 صفحه 467

و آنحضرت از مصر بيرون آمد و كسانيكه سابقا از دست فرعون گريخته بودند باو ملحق شدند و خبر بفرعون رسيد و هامان او را بر مخالفت خود ملامت نمود ناچار فرعون با عساكر خود از مصر خارج شد و در طلب حضرت موسى بر آمد و وقايع مذكوره در سوره بقره روى داد و بنابر اين مراد از دم يا برف سرخ است يا آب رودخانه نيل كه مبدل بخون شده بود براى آنها يا هر دو و ظاهر روايت اگر چه موافق با احتمال دوم است ولى لفظ ارسال در آيه شريفه مناسب با احتمال اول است و ظاهر آيه شريفه آنستكه مراد از رجز همين آيات خمسه است نه آيه سادسه و مراد از مفصّلات جدا بودن آيات است از يكديگر بازمنه متماديه چنانچه اشاره شد اگر چه با اين خصوصيّات آيات واضحه غضب هم بودند و مراد از عهد الهى با حضرت موسى يا اجابت دعاى او است يا قبول توبه از كفر و بنابر اين مراد آنستكه بخوان پروردگارت را به وسيله عهد او با تو يا مراد عهد نبوت است و بنابر اين قسمى است كه بحضرت موسى داده‌اند براى قبول تقاضاى خودشان و در صورتى كه آيات در خارج شش باشد چنانچه صريح روايت است ممكن است مراد از دم در آيه شريفه دو آيه باشد و اينكه لفظ رجز در روايت بر آيه سادسه كه برف بوده تطبيق شده براى آنستكه آن اكمل افراد عذاب بوده كه در روايت اشاره بآن شده بود و بنابر اين ظهور آيه در انطباق رجز بر آيات مذكوره محفوظ خواهد بود و تقاضاى قبطيان از حضرت موسى كه در خارج شش مرتبه بوده در كلام الهى بكجا ذكر شده است ..

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


وَ لَمّا وَقَع‌َ عَلَيهِم‌ُ الرِّجزُ قالُوا يا مُوسَي‌ ادع‌ُ لَنا رَبَّك‌َ بِما عَهِدَ عِندَك‌َ لَئِن‌ كَشَفت‌َ عَنَّا الرِّجزَ لَنُؤمِنَن‌َّ لَك‌َ وَ لَنُرسِلَن‌َّ مَعَك‌َ بَنِي‌ إِسرائِيل‌َ (134)

و چون‌ وارد ميشد ‌بر‌ ‌آنها‌ عذاب‌ و بلاء ميگفتند اي‌ موسي‌ دعاء كن‌ و بخوان‌ ‌براي‌ ‌ما پروردگار ‌خود‌ ‌را‌ بآنچه‌ قرار داده‌ ‌با‌ تو هراينه‌ ‌اگر‌ ‌اينکه‌ عذاب‌ و بلا ‌از‌ ‌ما برداشته‌ شود ‌ما بتو ايمان‌ ميآوريم‌ و هرآينه‌ ميفرستيم‌ ‌با‌ تو بني‌ اسرائيل‌ ‌را‌ و ‌آنها‌ ‌را‌ آزاد ميكنيم‌.

وَ لَمّا وَقَع‌َ عَلَيهِم‌ُ الرِّجزُ اختلاف‌ شد ‌که‌ مراد ‌از‌ ‌اينکه‌ رجز چيست‌ بعضي‌ گفتند همان‌ پنج‌ بلايي‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌آيه‌ قبل‌ بيان‌ فرموده‌ و ‌اينکه‌ ‌آيه‌ بيان‌ همان‌ ‌آيه‌ قبل‌ ‌است‌ ‌که‌ نسبت‌ بهريك‌ ‌آنها‌ ميگفتند ‌اگر‌ رفع‌ فرمودي‌ ‌ما ايمان‌ ميآوريم‌ ‌پس‌ ‌از‌ رفع‌ مخالفت‌ ميكردند چنانچه‌ ‌در‌ حديث‌ سابق‌ بيان‌ شد، و بعضي‌ گفتند مراد مرض‌ طاعون‌ بوده‌ ‌که‌ هفتاد هزار ‌از‌ قوم‌ فرعون‌ ‌را‌ هلاك‌ نمود و ‌اينکه‌ ‌آيه‌ ششم‌ ‌بود‌ ‌بعد‌ ‌از‌ ‌آن‌ پنج‌ ‌آيه‌، و بعضي‌ گفتند ثلج‌ ‌يعني‌ برف‌ قرمز ‌بر‌ ‌آنها‌ باريد ‌که‌ هيچ‌ سابقه‌ نداشته‌ و ‌از‌ شدت‌ سردي‌ تلف‌ ميشدند و ‌بر‌ طبق‌ ‌اينکه‌ حديثي‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌ طبرسي‌ روايت‌ كرده‌، و بعضي‌ گفتند قحطي‌ و تلف‌ حبوبات‌ ‌از‌ گرسنگي‌ هلاك‌ ميشدند و آنچه‌ بنظر ميرسد مراد تمام‌ ‌اينکه‌ بليات‌ بوده‌ يكي‌ ‌بعد‌ ‌از‌ ديگري‌ ‌که‌ كلمه‌ الرجز جنس‌ ‌باشد‌ نه‌ عهد ذكري‌ ‌با‌ عهد ذهني‌ ‌يعني‌ ‌هر‌ موقعي‌ ‌که‌ بلائي‌ بآنها متوجه‌ ميشد قالُوا يا مُوسَي‌ ادع‌ُ لَنا رَبَّك‌َ دعاء ‌بر‌ رفع‌ ‌آن‌ عذاب‌ و بلاء بِما عَهِدَ عِندَك‌َ

جلد 7 - صفحه 438

ظاهرا مراد ‌از‌ ‌اينکه‌ عهد آنست‌ ‌که‌ ‌در‌ سوره‌ طه‌ ‌آيه‌ 49 و 50 ميفرمايد ‌از‌ قول‌ موسي‌ بفرعون‌ وَ السَّلام‌ُ عَلي‌ مَن‌ِ اتَّبَع‌َ الهُدي‌ إِنّا قَد أُوحِي‌َ إِلَينا أَن‌َّ العَذاب‌َ عَلي‌ مَن‌ كَذَّب‌َ وَ تَوَلّي‌ لَئِن‌ كَشَفت‌َ عَنَّا الرِّجزَ مناسب‌ ‌اينکه‌ ‌بود‌ ‌که‌ بگويد لئن‌ كشف‌ ربّك‌ عنّا الرجز لكن‌ چون‌ كشف‌ رجز مستند بدعاء حضرت‌ موسي‌ بوده‌ لذا نسبت‌ باو داده‌ ‌يعني‌ ‌اگر‌ دعا كردي‌ و كشف‌ رجز ‌از‌ ‌ما شد لَنُؤمِنَن‌َّ لَك‌َ ‌يعني‌ دست‌ ‌از‌ شرك‌ برميداريم‌ و بوحدانيت‌ خداوند اقرار ميكنيم‌ و برسالت‌ تو ايمان‌ ميآوريم‌ و بدستورات‌ تو عمل‌ ميكنيم‌ ‌که‌ معني‌ ايمان‌ بموسي‌ همين‌ ‌است‌.

وَ لَنُرسِلَن‌َّ مَعَك‌َ بَنِي‌ إِسرائِيل‌َ ‌يعني‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌از‌ قيد عبوديت‌ ‌خود‌ آزاد ميكنيم‌ و ‌از‌ قتل‌ ابناء ‌آنها‌ گذشت‌ ميكنيم‌ و ‌از‌ استخدام‌ زنهاي‌ ‌آنها‌ صرف‌ نظر ميكنيم‌ و ‌از‌ اعمال‌ شاقه‌ ‌که‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ تحميل‌ ميكرديم‌ دست‌ برميداريم‌ و ‌اينکه‌ جمله‌ ‌در‌ مقابل‌ فرمايش‌ موسي‌ ‌بود‌ ‌که‌ بفرعون‌ ‌گفت‌ فَأَرسِل‌ مَعِي‌َ بَنِي‌ إِسرائِيل‌َ ‌در‌ ابتداء دعوت‌ چنانچه‌ گذشت‌.

برگزیده تفسیر نمونه


(آیه 134)- پیمان شکنیهای مکرّر! در این آیه واکنش فرعونیان در برابر بلاهای آموزنده و بیدار کننده پروردگار بیان شده است.

نخست می‌خوانیم: «هنگامی که بلا بر آنها مسلط می‌شد، می‌گفتند: ای موسی، برای ما از خدایت بخواه تا به عهدی که با تو کرده است وفا کند، و دعایت را در حق ما مستجاب نماید» (وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَیْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا یا مُوسَی ادْعُ لَنا رَبَّکَ

ج2، ص86

بِما عَهِدَ عِنْدَکَ)

.«اگر تو این بلا را از ما برطرف سازی، سوگند یاد می‌کنیم که قطعا هم خودمان به تو ایمان خواهیم آورد و هم بنی اسرائیل را آزاد ساخته و با تو می‌فرستیم» (لَئِنْ کَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَکَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَکَ بَنِی إِسْرائِیلَ).

سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:

تفسیر های فارسی

ترجمه تفسیر المیزان

تفسیر خسروی

تفسیر عاملی

تفسیر جامع

تفسیر های عربی

تفسیر المیزان

تفسیر مجمع البیان

تفسیر نور الثقلین

تفسیر الصافی

تفسیر الکاشف

پانویس

  1. تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع