محمد بن محمد بن محمد: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | سید رضی الدین محمد حسین آوی ( آبی ) حفید حضرت سجاد است. آوی یکی از علمای بزرگ شیعه در عراق بود معاصر با سادات طاووس از اعلام مشهور قرن هفتم است که در فقه و تفسیر و ادبیات | + | سید رضی الدین محمد حسین آوی ( آبی ) حفید [[امام سجاد علیه السلام|حضرت سجاد]] علیه السلام است. آوی یکی از علمای بزرگ [[شیعه]] در [[عراق]] بود معاصر با [[سادات]] طاووس از اعلام مشهور قرن هفتم است که در [[فقه]] و [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و [[ادبیات عرب]]، [[حدیث]] و [[علم رجال|رجال]] و [[علم کلام]] مهارت داشت. سید محمد پدر بزرگوارش از علمای آبه (نزدیک ساوه) بود و صاحب ترجمه از حضور وی و [[ابن براج|قاضی ابن برّاج]] و محقق حلبی و اعلام حلّه بهره مند بوده است و خود از فقها و اساتید شیعه بود و در [[زهد]] و [[تقوا|تقوی]] و فضائل معنوی نظیر سیدرضی الدین بود و در حلّه و بعضی مسافرت ها با همین [[سید بن طاووس]] مأنوس بود. |
| − | == | + | در آثار سیدبن طاووس می بینید که صاحب ترجمه را به عنوان برادر خطاب نموده و در جلالت و کرامت و علم و تقوی او را کم نظیر می شمارد و اضافه می کند سید محمد آوی ایرانی در سفری که با هم بودیم ما را مکاشفاتی جمیله و بشاراتی جلیله روی داد که پی به مقامات والای او بردیم. |
| + | |||
| + | مرحوم آبی به قاضی آوی نیز شهرت دارد و سالها در [[حله|حلّه]] ( عراق و [[سوریه]] ) به تدریس و تعلیم و قضاوت اشتغال داشته است. | ||
| + | |||
| + | [[حاج شیخ عباس قمی|محدث قمی]] وفات قاضی آوی را در شب جمعه چهارم [[ماه صفر|صفر]] سال 654 ( اواسط قرن هفتم ) نوشته است. لازم به تذکر است که محدث قمی در فواید ذیل ترجمه سید رضی الدین آوی شرحی از احوال تاج الدین محمد بن حسین فرزند زید بن داعی سبط حضرت سجاد علیه السلام مرقوم داشته اضافه می کند: علامه فقید تاج الدین از بنی اعمام سید رضی الدین آوی بود. در عصر الجایتو ( محمد خدابنده ) به سعایت رشید الدین طبیب وزیر در عراق به اتفاق دو فرزند دلیر خویش مظلومانه شهید شدند. | ||
| + | |||
| + | صاحب [[مجالس المؤمنین|مجالس المومنین]] می نویسد: تاج الدین دانشمندی با فضل بلند همت و با اقتدار بود. پس از آنکه سلطان محمد خدابنده ( به وسیله [[علامه حلی|علامه حلّی]] ) مذهب [[شیعه|تشیع]] اختیار کرد تاج الدین را به اصرار به دربار خواست و او از مقربان و ندیمان سلطان گشت و دست بکارهای مهمی می زد و چون هدفش اعتلای مذهب تشیع بود رجال دولت و صاحبان مذاهب دیگر کینه او را بدل گرفتند، تا آنکه پس از مرگ خدابنده او را به شهادت رساندند. | ||
| + | |||
| + | ==منبع== | ||
پایگاه شعائر | پایگاه شعائر | ||
[[رده:علمای قرن هفتم]] | [[رده:علمای قرن هفتم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۲۱
سید رضی الدین محمد حسین آوی ( آبی ) حفید حضرت سجاد علیه السلام است. آوی یکی از علمای بزرگ شیعه در عراق بود معاصر با سادات طاووس از اعلام مشهور قرن هفتم است که در فقه و تفسیر و ادبیات عرب، حدیث و رجال و علم کلام مهارت داشت. سید محمد پدر بزرگوارش از علمای آبه (نزدیک ساوه) بود و صاحب ترجمه از حضور وی و قاضی ابن برّاج و محقق حلبی و اعلام حلّه بهره مند بوده است و خود از فقها و اساتید شیعه بود و در زهد و تقوی و فضائل معنوی نظیر سیدرضی الدین بود و در حلّه و بعضی مسافرت ها با همین سید بن طاووس مأنوس بود.
در آثار سیدبن طاووس می بینید که صاحب ترجمه را به عنوان برادر خطاب نموده و در جلالت و کرامت و علم و تقوی او را کم نظیر می شمارد و اضافه می کند سید محمد آوی ایرانی در سفری که با هم بودیم ما را مکاشفاتی جمیله و بشاراتی جلیله روی داد که پی به مقامات والای او بردیم.
مرحوم آبی به قاضی آوی نیز شهرت دارد و سالها در حلّه ( عراق و سوریه ) به تدریس و تعلیم و قضاوت اشتغال داشته است.
محدث قمی وفات قاضی آوی را در شب جمعه چهارم صفر سال 654 ( اواسط قرن هفتم ) نوشته است. لازم به تذکر است که محدث قمی در فواید ذیل ترجمه سید رضی الدین آوی شرحی از احوال تاج الدین محمد بن حسین فرزند زید بن داعی سبط حضرت سجاد علیه السلام مرقوم داشته اضافه می کند: علامه فقید تاج الدین از بنی اعمام سید رضی الدین آوی بود. در عصر الجایتو ( محمد خدابنده ) به سعایت رشید الدین طبیب وزیر در عراق به اتفاق دو فرزند دلیر خویش مظلومانه شهید شدند.
صاحب مجالس المومنین می نویسد: تاج الدین دانشمندی با فضل بلند همت و با اقتدار بود. پس از آنکه سلطان محمد خدابنده ( به وسیله علامه حلّی ) مذهب تشیع اختیار کرد تاج الدین را به اصرار به دربار خواست و او از مقربان و ندیمان سلطان گشت و دست بکارهای مهمی می زد و چون هدفش اعتلای مذهب تشیع بود رجال دولت و صاحبان مذاهب دیگر کینه او را بدل گرفتند، تا آنکه پس از مرگ خدابنده او را به شهادت رساندند.
منبع
پایگاه شعائر
