على بن جعفر هميناوى: تفاوت بین نسخه‌ها
(←علی بن جعفرهمیناوی که بود) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{بخشی از یک کتاب}} | + | {{بخشی از یک کتاب|کتاب=[[منتهی الآمال (کتاب)|منتهی الآمال]]|نویسنده=[[شیخ عباس قمی]]}} |
| + | «علی بن جعفر همیناوی» وکیل حضرت [[امام هادى]] علیه السلام و ثقه بوده است. در امر او [[سعایت]] کردند به نزد [[متوکل]]، متوکل امر کرد او را حبس کردند و اراده کشتن او را داشت. این خبر به على بن جعفر رسید، از محبس نوشت براى حضرت هادى علیه السلام که شما را به خدا در حال من نظرى فرما، به خدا قسم مى‌ترسم شک کنم. | ||
| − | + | حضرت وعده فرمود که [[دعا]] خواهم کرد براى تو در شب جمعه، پس آن حضرت دعا کرد، صبح آن روز متوکل تب کرد و تب او شدت کرد تا روز دوشنبه که بانگ و شیون براى او بلند شد. پس امر کرد که زندانیان را یک‌یک رها کنند و خصوص آن را بعینه ذکر کرد او را رها کنند و از او استحلال جویند. پس رها شد و به امر آن حضرت به [[مكه|مکه]] رفت و مجاور آن‌جا شد و متوکل مرضش بهبودى حاصل کرد.<ref>تنقیح المقال، ۲/۲۷۱.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | حاج شیخ عباس قمی | + | * [[حاج شیخ عباس قمی]]، [[منتهى الآمال (کتاب)|منتهی الآمال]]، قسمت دوم، باب دوازدهم: در تاريخ امام دهم. |
| + | |||
[[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]] | [[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۲
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از کتاب منتهی الآمال نوشته شیخ عباس قمی است که برای اینجا مناسب بوده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«علی بن جعفر همیناوی» وکیل حضرت امام هادى علیه السلام و ثقه بوده است. در امر او سعایت کردند به نزد متوکل، متوکل امر کرد او را حبس کردند و اراده کشتن او را داشت. این خبر به على بن جعفر رسید، از محبس نوشت براى حضرت هادى علیه السلام که شما را به خدا در حال من نظرى فرما، به خدا قسم مى‌ترسم شک کنم.
حضرت وعده فرمود که دعا خواهم کرد براى تو در شب جمعه، پس آن حضرت دعا کرد، صبح آن روز متوکل تب کرد و تب او شدت کرد تا روز دوشنبه که بانگ و شیون براى او بلند شد. پس امر کرد که زندانیان را یک‌یک رها کنند و خصوص آن را بعینه ذکر کرد او را رها کنند و از او استحلال جویند. پس رها شد و به امر آن حضرت به مکه رفت و مجاور آن‌جا شد و متوکل مرضش بهبودى حاصل کرد.[۱]
پانویس
- پرش به بالا ↑ تنقیح المقال، ۲/۲۷۱.
منابع
- حاج شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، قسمت دوم، باب دوازدهم: در تاريخ امام دهم.
