منابع و پی نوشتهای متوسط
شناسه ناقص است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابن هشام انصاری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(منبع)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
ابن هشام، ابومحمد جمال الدین عبدالله بن یوسف انصاری، نحوی عصر ممالیک مصر می‌باشد.
+
{{خوب}}
 +
'''«عبدالله بن یوسف بن هشام»''' معروف به '''«ابن هشام انصاری»''' (۷۰۸-۷۶۱ ق)، ادیب، لغوی و نحوی نامدار مسلمان [[مصر|مصری]] در قرن هشتم قمری است. کتاب «[[مغنی اللبیب (کتاب)|مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب]]» در [[علم نحو]]، از مهمترین تألیفات اوست.
 +
{{شناسنامه عالم
  
== نسب انصاری ==
+
|نام کامل = عبدالله بن یوسف بن هشام انصاری
 +
|تصویر=
 +
|زادروز = ۷۰۸ قمری
 +
|زادگاه = قاهره، مصر
 +
|وفات = ۷۶۱ قمری
 +
|مدفن = قاهره
 +
|اساتید =  [[ابوحیان اندلسی]]، عبداللطیف بن مرحل، شمس‌الدین محمد بن سراج، بدرالدین ابن جماعه، تقی‌الدین سبکی، ابن مرحل،...
 +
|شاگردان =  ابن ملاح طرابلسی، ابن ملقن، محمد بن احمد بن نویری، ابراهیم بن محمد بن عنان،...
 +
|آثار = [[مغنی اللبیب (کتاب)|مغنی اللبیب]]، الاعراب فی قواعد الاعراب، اوضح المسالک الی الفیه ابن مالک، تخلیص الشواهد و تلخیص الفوائد، شذور الذهب فی معرفة کلام العرب، قطر الندی و بل الصدی، مسائل فی اعراب القرآن،...
 +
}}
 +
==زندگی‌نامه==
  
اطلاعات ما از زندگی او، به اندازه شهرت و بلندی آوازه وی نیست. نخستین و عمده‌ترین منبعی که شرح حال او را آورده، ابن حجر عسقلانی است که حدود یک سده پس از وی می‌زیسته است و منابع کهن پس از او چیزی بر اطلاعات اندک وی نیفزوده‌اند.
+
«ابومحمد عبدالله بن یوسف بن احمد بن عبدالله بن هشام انصاری» در [[ماه ذی القعده|ذی القعدۀ]] سال ۷۰۸ قمری در قاهره [[مصر]] زاده شد و همانجا پرورش یافت. اطلاعات ما از زندگی او به اندازه شهرت و بلندی آوازه وی نیست. نخستین و عمده‌ترین منبعی که شرح حال او را آورده، [[ابن حجر عسقلانی]] است که حدود یک سده پس از وی می‌زیسته است و منابع کهن پس از او چیزی بر اطلاعات اندک وی نیفزوده‌اند.
سلسله نسب ابن هشام به قبیله خزرج، از انصار پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم، می‌رسد و نسبت انصاری وی از همین جاست. وی در قاهره زاده شد و همانجا پرورش یافت.
+
سلسله نسب ابن هشام به قبیله [[خزرج]]، از [[انصار]] [[پیامبر اکرم]] صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌، می‌رسد و نسبت انصاری وی از همین جاست.
  
== به دنبال تحصیل علم ==
+
عبدالله بن یوسف نخست [[حنفی]] مذهب بود، سپس به مذهب [[شافعی]] روی آورد و چون در مدارس شافعی به مقام شایسته‌ای نرسید، در ۷۵۶ ق. به مذهب [[حنبلی]] گرایید تا بتواند در مدارس حنبلیان به مقام استادی دست یابد؛ از همین‌رو کتاب مختصر خرقی را که لازمه تدریس در این مدارس بود، در مدتی اندک حفظ کرد و بدین‌سان به مقصود خود نایل آمد.
  
در آن روزگار، الملک الناصر محمد بن قلاوون بر مصر حکم می‌راند و با پایان یافتن آشوب‌ها و کشمکش‌ها و اخراج صلیبیان، مصر امنیت خود را باز یافته و به یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های علم و ادب آن روز تبدیل شده بود. ابن هشام در چنین شرایطی در قاهره به تحصیل علم پرداخت. ابتدا قرائات قرآن، مقدمات صرف و نحو، حدیث و لغت را فراگرفت و سپس نزد استادان بنامی چون عبداللطیف بن مرحل، شمس الدین محمد بن سراج، تاج الدین تبریزی و تاج الدین فاکهانی به تکمیل این علوم پرداخت. همچنین از فراگیری شعر و ادب نیز غفلت نورزید و دیوان زهیر بن ابی سلمی را نزد ابوحیان غرناطی که از ۶۷۹ ق در مصر اقامت داشت، فراگرفت. علم حدیث را از بدرالدین ابن جماعه آموخت و فقه شافعی را نیز نزد تقی الدین سبکی خواند. ابن هشام از میان همه استادانش به ابن مرحل علاقه‌ای خاص داشت و بیشترین دست مایه علمی خود در نحو را از او برگرفت.
+
وی در [[نحو]] شهرتی عظیم به دست آورد و سرآمد همگنان شد و حتی بر استادانش برتری یافت و آثارش در فراسوی مرزهای مصر و [[شام]] به دست دانش‌پژوهان و اندیشمندان افتاد. [[ابن خلدون]] از جمله کسانی است که کتاب «[[مغنی اللبیب (کتاب)|مغنی اللبیب]]» وی را در [[مراکش|مغرب]] یافته و به گفته خود از آن بهره‌ها برده و جامعیت کتاب را دلیل بر مقام ارجمند مؤلف و توان علمی او دانسته است. چنان که می‌دانیم از اواسط سده ۵ ق. به بعد که در واقع باید آن را دوران رکود [[علم نحو]] خواند، نحویان هیچ ابداع و ابتکاری از خود نداشتند، با این همه، برخی آثار ابن هشام مورد توجه مردم بود و همچنان در صدر کتب درسی قرار دارد.
  
 +
از سفرهای احتمالی ابن هشام انصاری اطلاعی در دست نیست، جز این که، می‌دانیم وی دوبار [[حج]] گزارده است. ابن هشام سرانجام در سال ۷۶۱ قمری در قاهره درگذشت و در مقبره صوفیه مدفون شد. ابن نباته مصری شاعر معاصر وی، او را [[مرثیه|رثا]] گفته است.
  
== شاگردان ==
+
==تحصیل و استادان==
  
از سفرهای احتمالی وی اطلاعی در دست نیست، جز این که، می‌دانیم وی دوبار حج گزارده است. وی پس از طی مدارج علمی، به تدریس و تالیف روی آورد و در قبه منصوریه به تدریس و تفسیر قرآن مشغول شد و مدتی نیز در شاطبیه احادیثی را که از ابن جماعه شنیده بود، روایت می‌کرد. از شاگردان معروف او می‌توان ابن ملاح طرابلسی، ابن ملقن، محمد بن احمد بن نویری، ابراهیم بن محمد بن عنان و فرزندش محب الدین ابن هشام را نام برد.
+
ابن هشام انصاری در شرایطی در قاهره به تحصیل علم پرداخت، که الملک الناصر محمد بن قلاوون بر [[مصر]] حکم می‌راند و با پایان یافتن آشوب‌ها و کشمکش‌ها و اخراج صلیبیان، مصر امنیت خود را باز یافته و به یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های علم و ادب آن روز تبدیل شده بود.  
  
 +
ابن هشام ابتدا [[قراءات قرآن|قرائات قرآن]]، مقدمات [[صرف]] و [[نحو]]، [[حدیث]] و [[علم لغت|لغت]] را فراگرفت و سپس نزد استادان بنامی چون عبداللطیف بن مرحل، شمس الدین محمد بن سراج، تاج الدین تبریزی و تاج الدین فاکهانی به تکمیل این علوم پرداخت.
  
== شهرت علمی ==
+
همچنین از فراگیری [[شعر]] و ادب نیز غفلت نورزید و [[دیوان (شعر)|دیوان]] زهیر بن ابی سلمی را نزد [[ابوحیان اندلسی|ابوحیان اندلسی غرناطی]] که از ۶۷۹ ق. در مصر اقامت داشت، فراگرفت. علم حدیث را از بدرالدین ابن جماعه آموخت و فقه [[شافعی]] را نیز نزد تقی الدین سبکی خواند. ابن هشام از میان همه استادانش به ابن مرحل علاقه‌ای خاص داشت و بیشترین دست مایه علمی خود در نحو را از او برگرفت.
 +
==شاگردان==
  
وی به زودی در نحو شهرتی عظیم به دست آورد و سرآمد همگنان شد و حتی بر استادانش برتری یافت و آثارش در فراسوی مرزهای مصر و شام به دست دانش‌پژوهان و اندیشمندان افتاد. ابن خلدون از جمله کسانی است که کتاب مغنی وی را در مغرب یافته و به گفته خود از آن بهره‌ها برده و جامعیت کتاب را دلیل بر مقام ارجمند مؤلف و توان علمی او دانسته است. وی که سخت شیفته آثار ابن هشام شده بود، در ستایش او راه افراط پیمود، چندان که او را از سیبویه نیز برتر خواند.
+
ابن هشام انصاری پس از طی مدارج علمی، به تدریس و تألیف روی آورد و در قبه منصوریه به تدریس و [[تفسیر قرآن]] مشغول شد و مدتی نیز در شاطبیه [[حدیث|احادیثی]] را که از ابن جماعه شنیده بود، روایت می‌کرد. از شاگردان معروف او می‌توان ابن ملاح طرابلسی، ابن ملقن، محمد بن احمد بن نویری، ابراهیم بن محمد بن عنان و فرزندش محب‌الدین ابن هشام را نام برد.
 +
==آثار و تألیفات==
 +
بیشتر تألیفات ابن هشام انصاری همانند دیگر نحویان هم روزگارش، شرح، تفسیر و اختصار است. وی سروده‌هایی نیز به شیوه [[شعر]] دانشمندان داشته که در برخی منابع ابیاتی از آن‌ها آمده است. برخی از آثار ابن هشام عبارتند از:
  
 +
۱. [[مغنی اللبیب (کتاب)|مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب]]، مهم‌ترین اثر اوست.
 +
وی تقریبا همه شهرت خود را مدیون کتاب مغنی خویش است که مورد تمجید بسیار اهل علم قرار گرفته است. ابن هشام کتاب مغنی را نخست در ۷۴۹ ق. در [[مکه]] تالیف کرد، اما به گفته خود وی در راه بازگشت به مصر مفقود شد. او بار دیگر در ۷۵۶ ق. که به مکه رفت، مجددا به تالیف آن پرداخت. کتاب مغنی از همان آغاز، مورد توجه علما قرار داشت و هم‌اکنون نیز پس از گذشت قرن‌ها همچنان در زمره کتاب‌های درسی مدارس علمیه است.
  
== تغییر مذهب ==
+
۲. الاعراب فی قواعد الاعراب.
  
وی نخست حنفی مذهب بود، سپس به مذهب شافعی روی آورد و چون در مدارس شافعی به مقام شایسته‌ای نرسید، در ۷۵۶ ق به مذهب حنبلی گرایید تا بتواند در مدارس حنبلیان به مقام استادی دست یابد؛ از همین‌رو کتاب مختصر خرقی را که لازمه تدریس در این مدارس بود، در مدتی اندک حفظ کرد و بدین‌سان به مقصود خود نایل آمد. بدین‌سان ملاحظه می‌شود که وی نیز همانند سلف خود ابن مالک، در راه رسیدن به مقاصد خویش، از تغییر مذهب ابائی نداشته است.
+
۳. اقامة الدلیل علی صحة التمثیل و فساد التاویل.
  
 +
۴. الالغاز، اثری است درباره مشکلات نحوی.
  
== رقیب سرسخت ==
+
۵. اوضح المسالک الی الفیه ابن مالک.
  
ابن هشام با استادش ابوحیان غرناطی، دشمنی بسیار داشت. برخی این دشمنی را ناشی از حسادت ابن هشام نسبت به مقام برجسته و بارز ابوحیان می‌دانند. به گفته شوکانی چون ابوحیان بزرگ‌ترین نحوی روزگار خود به شمار می‌رفت، ابن هشام می‌خواست از راه رقابت و در افتادن با او، برای خود شهرتی کسب کند، اما دشمنی او احتمالا انگیزه دیگری نیز داشته است و آن این‌که ابن هشام که سخت شیفته و حامی آثار ابن مالک بود و نسبت به آراء نحوی او تعصب خاصی داشت، نمی‌توانست انتقادات شدید ابوحیان را نسبت به آراء و آثار ابن مالک تحمل کند و از این رو با وی از در مخالفت و دشمنی درآمد.
+
۶. تتمیم الفوائد بسرد ابیات الشواهد.
  
 +
۷. تخلیص الشواهد و تلخیص الفوائد.
  
== دوران افول علم نحو ==
+
۸. الجامع الصغیر.
  
بیشتر تالیفات ابن هشام همانند دیگر نحویان هم روزگارش شرح، تفسیر و اختصار است و چنان که می‌دانیم از اواسط سده ۵ ق به بعد که در واقع باید آن را دوران رکود علم نحو خواند، نحویان هیچ ابداع و ابتکاری از خود نداشتند و حتی نحویان معروفی چون ابن مالک نیز بیشتر به تلخیص، شرح و نظم آثار دیگران روی می‌آوردند. ابن هشام نیز از این قاعده مستثنی نبود، با این همه، به درستی نمی‌دانیم که گرایش شدید مردم نسبت به آثار او از چیست و چرا پس از قرن‌ها هنوز برخی آثار او همچنان در صدر کتب درسی قرار دارد.
+
۹. رسالة فی انتصاب «لغة» و «فضلا» و اعراب «ایضا» و «هلمّ جرّا».
  
 +
۱۰. رسالة المباحث المرضیه المتعلقه بمن الشرطیه.
  
== تعصب نداشتن در نقل قول ==
+
۱۱. شذور الذهب فی معرفة کلام العرب.
  
وی وابسته به مکتب نحوی خاصی نیست، زیرا در زمان او کشمکش و درگیری بین مکتب‌های نحوی بصره و کوفه، دیگر فروکش کرده بود و نحویان تعصبی نسبت به شخص یا مکتب خاصی نداشتند، از همین رو وی در آثار خود به آراء نحویان بصره و کوفه هر دو استناد کرده است، هرچند که آراء منطقی بصریان به هر حال در سراسر آثار او دیده می‌شود.
+
۱۲. شرح جمل زجاجی.
  
 +
۱۳. شرح قصیده [[بانت سعاد]]، شرحی است بر [[قصیده]] معروف کعب ابن زهیر در مدح [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌.
  
== جایگاه کتاب مغنی ==
+
۱۴. شرح قصیدة اللغزیة فی المسائل النحویة.
  
وی تقریبا همه شهرت خود را لااقل در شرق جهان اسلام، مدیون کتاب مغنی خویش است که مورد تمجید و ستایش بسیار اهل علم، به ویژه ابن خلدون قرار گرفته است. ابن هشام کتاب مغنی را نخست در ۷۴۹ ق در مکه تالیف کرد، اما به گفته خود وی در راه بازگشت به مصر مفقود شد. او بار دیگر در ۷۵۶ ق که به مکه رفت، مجددا به تالیف آن پرداخت. کتاب مغنی از همان آغاز، مورد توجه بسیار علما قرار داشت و هم‌اکنون نیز پس از گذشت قرن‌ها همچنان در زمره کتاب‌های درسی مدارس علمیه است و امروزه در ایران بیش از هر جای دیگر به آن توجه دارند.
+
۱۵. شرح اللمحة البدریة فی علم اللغة العربیة.
وی سروده‌هایی نیز به شیوه شعر دانشمندان داشته که در برخی منابع ابیاتی از آن‌ها آمده است. وی در قاهره درگذشت و در مقبره صوفیه مدفون شد. ابن نباته مصری شاعر معاصر وی او را رثا گفته است.
 
  
 +
۱۶. فوح الشذا فی مساله کذا، شرحی است بر کتاب الشذا فی احکام کذا، تالیف [[ابوحیان اندلسی|ابوحیان غرناطی]].
  
== آثار ==
+
۱۷. قطر الندی و بل الصدی، رساله کوچکی است در نحو.
  
۱. اعتراض الشرط علی الشرط، شامل مباحثی است درباره جمله‌های شرطی
 
۲. الاعراب فی (عن) قواعد الاعراب.
 
۳. اقامه الدلیل علی صحه التمثیل و فساد التاویل.
 
۴. الالغاز، اثری است درباره مشکلات نحوی.
 
۵. اوضح المسالک الی الفیه ابن مالک.
 
۶. تتمیم الفوائد بسرد ابیات الشواهد.
 
۷. تخلیص الشواهد و تلخیص الفوائد.
 
۸. الجامع الصغیر.
 
۹. رساله فی انتصاب «لغه» و «فضلا» و اعراب «ایضا» و «هلم جرا».
 
۱۰. رساله المباحث المرضیه المتعلقه بمن الشرطیه.
 
۱۱. شذور الذهب فی معرفه کلام العرب.
 
۱۲. شرح جمل زجاجی.
 
۱۳. شرح قصیده بانت سعاد، شرحی است بر قصیده معروف کعب ابن زهیر در مدح پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم .
 
۱۴. شرح قصیدة اللغزیة فی المسائل النحویة
 
۱۵. شرح اللمحة البدریة فی علم اللغة العربیة
 
۱۶. فوح الشذا فی مساله کذا، شرحی است بر کتاب الشذا فی احکام لذا، تالیف ابوحیان غرناطی.
 
۱۷. قطر الندی و بل الصدی، رساله کوچکی است در نحو.
 
 
۱۸. القواعد الصغری.
 
۱۸. القواعد الصغری.
 +
 
۱۹. المسائل السفویة فی النحو.
 
۱۹. المسائل السفویة فی النحو.
 +
 
۲۰. مسائل فی اعراب القرآن.
 
۲۰. مسائل فی اعراب القرآن.
۲۱. مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب، مهم‌ترین اثر اوست.
 
۲۲. موقد الاذهان و موقظ الوسنان.
 
 
← آثار خطی
 
۱. الروضة الادبیة فی شواهد علوم العربیة
 
۲. شوارد الملح و موارد المنح
 
۳. مختصر الانتصاف من الکشاف، که خلاصه الانتصاف تالیف ابن منیر است.
 
۴. رساله فی استعمال المنادی فی تسع آیات من القرآن الکریم
 
 
← آثار یافت نشده
 
۱. اقامه الدلیل علی صحة النحیل؛ ۲. التحصیل و التفصیل لکتاب التذییل و التکمیل
 
۳. التذکرة، در ۱۵ جلد
 
۴. الجامع الکبیر
 
۵. رفع الخصاصة عن قراء الخلاصة
 
۶. شرح التسهیل
 
۷. عمدة الطالب فی تحقیق تصریف ابن الحاجب. [۱]
 
 
 
== عناوین مرتبط ==
 
 
مغنی اللبیب
 
 
 
== پانویس ==
 
 
۱. ↑ دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۱۱۴.
 
  
 +
۲۱. اعتراض الشرط علی الشرط، شامل مباحثی است درباره جمله‌های شرطی.
  
 +
۲۲. موقد الاذهان و موقظ الوسنان.
  
== منبع ==
+
==منابع==
ویکی فقه
 
  
نرم افزار دروس حوزوی، [[مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی]].
+
*"ابن هشام، ابومحمد جمال‌الدین"، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۱۱۴.
 +
*نرم‌افزار دروس حوزوی، [[مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی]].
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= متوسط
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده=دارد
 +
}}
 +
[[رده:علمای قرن هشتم]]
 +
[[رده:نحویون]][[رده:ادیبان]][[رده:لغت شناسان]][[رده:شعرای عرب]]
 +
[[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۶

«عبدالله بن یوسف بن هشام» معروف به «ابن هشام انصاری» (۷۰۸-۷۶۱ ق)، ادیب، لغوی و نحوی نامدار مسلمان مصری در قرن هشتم قمری است. کتاب «مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب» در علم نحو، از مهمترین تألیفات اوست.

نام کامل عبدالله بن یوسف بن هشام انصاری
زادروز ۷۰۸ قمری
زادگاه قاهره، مصر
وفات ۷۶۱ قمری
مدفن قاهره

Line.png

اساتید

ابوحیان اندلسی، عبداللطیف بن مرحل، شمس‌الدین محمد بن سراج، بدرالدین ابن جماعه، تقی‌الدین سبکی، ابن مرحل،...

شاگردان

ابن ملاح طرابلسی، ابن ملقن، محمد بن احمد بن نویری، ابراهیم بن محمد بن عنان،...

آثار

مغنی اللبیب، الاعراب فی قواعد الاعراب، اوضح المسالک الی الفیه ابن مالک، تخلیص الشواهد و تلخیص الفوائد، شذور الذهب فی معرفة کلام العرب، قطر الندی و بل الصدی، مسائل فی اعراب القرآن،...

زندگی‌نامه

«ابومحمد عبدالله بن یوسف بن احمد بن عبدالله بن هشام انصاری» در ذی القعدۀ سال ۷۰۸ قمری در قاهره مصر زاده شد و همانجا پرورش یافت. اطلاعات ما از زندگی او به اندازه شهرت و بلندی آوازه وی نیست. نخستین و عمده‌ترین منبعی که شرح حال او را آورده، ابن حجر عسقلانی است که حدود یک سده پس از وی می‌زیسته است و منابع کهن پس از او چیزی بر اطلاعات اندک وی نیفزوده‌اند. سلسله نسب ابن هشام به قبیله خزرج، از انصار پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌، می‌رسد و نسبت انصاری وی از همین جاست.

عبدالله بن یوسف نخست حنفی مذهب بود، سپس به مذهب شافعی روی آورد و چون در مدارس شافعی به مقام شایسته‌ای نرسید، در ۷۵۶ ق. به مذهب حنبلی گرایید تا بتواند در مدارس حنبلیان به مقام استادی دست یابد؛ از همین‌رو کتاب مختصر خرقی را که لازمه تدریس در این مدارس بود، در مدتی اندک حفظ کرد و بدین‌سان به مقصود خود نایل آمد.

وی در نحو شهرتی عظیم به دست آورد و سرآمد همگنان شد و حتی بر استادانش برتری یافت و آثارش در فراسوی مرزهای مصر و شام به دست دانش‌پژوهان و اندیشمندان افتاد. ابن خلدون از جمله کسانی است که کتاب «مغنی اللبیب» وی را در مغرب یافته و به گفته خود از آن بهره‌ها برده و جامعیت کتاب را دلیل بر مقام ارجمند مؤلف و توان علمی او دانسته است. چنان که می‌دانیم از اواسط سده ۵ ق. به بعد که در واقع باید آن را دوران رکود علم نحو خواند، نحویان هیچ ابداع و ابتکاری از خود نداشتند، با این همه، برخی آثار ابن هشام مورد توجه مردم بود و همچنان در صدر کتب درسی قرار دارد.

از سفرهای احتمالی ابن هشام انصاری اطلاعی در دست نیست، جز این که، می‌دانیم وی دوبار حج گزارده است. ابن هشام سرانجام در سال ۷۶۱ قمری در قاهره درگذشت و در مقبره صوفیه مدفون شد. ابن نباته مصری شاعر معاصر وی، او را رثا گفته است.

تحصیل و استادان

ابن هشام انصاری در شرایطی در قاهره به تحصیل علم پرداخت، که الملک الناصر محمد بن قلاوون بر مصر حکم می‌راند و با پایان یافتن آشوب‌ها و کشمکش‌ها و اخراج صلیبیان، مصر امنیت خود را باز یافته و به یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های علم و ادب آن روز تبدیل شده بود.

ابن هشام ابتدا قرائات قرآن، مقدمات صرف و نحو، حدیث و لغت را فراگرفت و سپس نزد استادان بنامی چون عبداللطیف بن مرحل، شمس الدین محمد بن سراج، تاج الدین تبریزی و تاج الدین فاکهانی به تکمیل این علوم پرداخت.

همچنین از فراگیری شعر و ادب نیز غفلت نورزید و دیوان زهیر بن ابی سلمی را نزد ابوحیان اندلسی غرناطی که از ۶۷۹ ق. در مصر اقامت داشت، فراگرفت. علم حدیث را از بدرالدین ابن جماعه آموخت و فقه شافعی را نیز نزد تقی الدین سبکی خواند. ابن هشام از میان همه استادانش به ابن مرحل علاقه‌ای خاص داشت و بیشترین دست مایه علمی خود در نحو را از او برگرفت.

شاگردان

ابن هشام انصاری پس از طی مدارج علمی، به تدریس و تألیف روی آورد و در قبه منصوریه به تدریس و تفسیر قرآن مشغول شد و مدتی نیز در شاطبیه احادیثی را که از ابن جماعه شنیده بود، روایت می‌کرد. از شاگردان معروف او می‌توان ابن ملاح طرابلسی، ابن ملقن، محمد بن احمد بن نویری، ابراهیم بن محمد بن عنان و فرزندش محب‌الدین ابن هشام را نام برد.

آثار و تألیفات

بیشتر تألیفات ابن هشام انصاری همانند دیگر نحویان هم روزگارش، شرح، تفسیر و اختصار است. وی سروده‌هایی نیز به شیوه شعر دانشمندان داشته که در برخی منابع ابیاتی از آن‌ها آمده است. برخی از آثار ابن هشام عبارتند از:

۱. مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب، مهم‌ترین اثر اوست. وی تقریبا همه شهرت خود را مدیون کتاب مغنی خویش است که مورد تمجید بسیار اهل علم قرار گرفته است. ابن هشام کتاب مغنی را نخست در ۷۴۹ ق. در مکه تالیف کرد، اما به گفته خود وی در راه بازگشت به مصر مفقود شد. او بار دیگر در ۷۵۶ ق. که به مکه رفت، مجددا به تالیف آن پرداخت. کتاب مغنی از همان آغاز، مورد توجه علما قرار داشت و هم‌اکنون نیز پس از گذشت قرن‌ها همچنان در زمره کتاب‌های درسی مدارس علمیه است.

۲. الاعراب فی قواعد الاعراب.

۳. اقامة الدلیل علی صحة التمثیل و فساد التاویل.

۴. الالغاز، اثری است درباره مشکلات نحوی.

۵. اوضح المسالک الی الفیه ابن مالک.

۶. تتمیم الفوائد بسرد ابیات الشواهد.

۷. تخلیص الشواهد و تلخیص الفوائد.

۸. الجامع الصغیر.

۹. رسالة فی انتصاب «لغة» و «فضلا» و اعراب «ایضا» و «هلمّ جرّا».

۱۰. رسالة المباحث المرضیه المتعلقه بمن الشرطیه.

۱۱. شذور الذهب فی معرفة کلام العرب.

۱۲. شرح جمل زجاجی.

۱۳. شرح قصیده بانت سعاد، شرحی است بر قصیده معروف کعب ابن زهیر در مدح پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌.

۱۴. شرح قصیدة اللغزیة فی المسائل النحویة.

۱۵. شرح اللمحة البدریة فی علم اللغة العربیة.

۱۶. فوح الشذا فی مساله کذا، شرحی است بر کتاب الشذا فی احکام کذا، تالیف ابوحیان غرناطی.

۱۷. قطر الندی و بل الصدی، رساله کوچکی است در نحو.

۱۸. القواعد الصغری.

۱۹. المسائل السفویة فی النحو.

۲۰. مسائل فی اعراب القرآن.

۲۱. اعتراض الشرط علی الشرط، شامل مباحثی است درباره جمله‌های شرطی.

۲۲. موقد الاذهان و موقظ الوسنان.

منابع