غزوه بنی لحیان: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی 'غزوه ای است که در سال ششم هجری برای انتقام گرفتن خون اصحاب رجیع از قبیله بنی لحی...' ایجاد کرد)
 
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
غزوه ای است که در سال ششم هجری برای انتقام گرفتن خون اصحاب رجیع از قبیله بنی لحیان انجام شد.
+
'''«غزوه بنی‌لحیان»''' [[غزوه|غزوه‌ای]] است که در سال ششم هجری -برای تلافی [[فاجعه رجیع]] و انتقام گرفتن خون شهدای آن- بر علیه قبیله بنی‌لحیان انجام شد.
== تاریخ این غزوه ==
+
{{شناسنامه غزوات
ابن اسحاق مى ‌گويد: رسول خدا ذى حجّه (سال پنجم) و محرّم و صفر و دو ماه‌ ربيع را در مدينه اقامت گزيد، و در جمادى الأولى (شش ماه پس از جنگ «بنى- قريظه») به خونخواهى شهداى رجيع: خبيب بن عدىّ و همراهانش بر سر «بنى- لحيان» رفت‌.<ref> سيره ابن هشام، ج 3، ص 292، چاپ مصطفى الحلبى 1355 ه. م. </ref>
+
|تصویر=[[پرونده:غزوه بنی لحیان.jpg|250px|center]]
 +
|زمان = اول [[ماه ربیع الاول|ربیع الاول]] سال ششم هجری
 +
|مکان = غُران؛ هشتاد کیلومتری شمال [[مکه]]
 +
|غزوه قبلی = [[غزوه بنی قریظه]]
 +
|غزوه بعدی =  
 +
|علت غزوه = انتقام و خونخواهى شهداى [[فاجعه رجیع|واقعه رجیع]]
 +
|نتیجه = فرار قبیله بنی‌لحیان
 +
|مسلمانان = مسلمانان
 +
|دشمنان = قبیله بنی‌لحیان
 +
|فرماندهان مسلمانان = [[پیامبر اسلام|رسول خدا]](ص)  
 +
|فرماندهان دشمنان = ــــ
 +
|پرجم داران مسلمانان=
 +
|پرچم داران دشمنان = ــــ
 +
|تلفات مسلمانان = ـــ
 +
|تلفات دشمنان = ــــ
 +
|توضیحات =
 +
}}
  
اما واقدی می گوید:« پيامبر (ص) روز اول ربيع الاول سال ششم از مدينه بيرون آمدند و تا غران و عسفان [3] رفتند و مدت غيبت ايشان از مدينه چهارده شب بود.»<ref>المغازى/ترجمه،متن،ص:405 </ref>
+
==تاریخ غزوه بنی‌لحیان==
== غزوه بنی لحیان ==
+
[[ابن هشام حمیری]] مى ‌گوید: [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] (صلی الله علیه وآله)، [[ماه ذی الحجه|ذى حجّه]] (سال پنجم) و [[ماه محرم|محرّم]] و [[ماه صفر|صفر]] و [[ربیع الاول]] و [[ربیع الثانی]] را در [[مدینه|مدینه]] اقامت گزید، و در [[ماه جمادی الاول|جمادى الأولى]] (شش ماه پس از [[غزوه بنی قریظه|جنگ بنى قریظه]]) به خونخواهى شهداى [[فاجعه رجیع|واقعه رجیع]] یعنی حبیب بن عدىّ و همراهانش بر سر «بنى لحیان» رفت‌.<ref> سیره ابن هشام، ج ۳، ص ۲۹۲. </ref>
پيامبر (ص)، از كشته شدن عاصم بن ثابت و ياران او  سخت ناراحت شدند و همراه دويست نفر كه بيست اسب همراه داشتند از مدينه بيرون آمدند. و در محل گنبدى كه در ناحيه جرف بود فرود آمدند و بامداد روز بعد حركت كردند و وانمود مى‌ كردند كه آهنگ شام دارند. پيامبر (ص) هنگام تخفيف گرماى روز حركت مى ‌كرد، و از غرابات و بين عبور فرمود تا به بلندي هاى ثمام رسيدند.
 
  
از آنجا در راه شتابان حركت فرموده تا به وادى غران رسيدند كه عاصم بن ثابت و همراهانش آنجا كشته شده بودند.
+
اما [[محمد بن عمر واقدی]] می گوید: «پیامبر (ص) روز اول [[ماه ربیع الاول|ربیع الاول]] سال ششم هجری از مدینه بیرون آمدند و تا غُران و عسفان رفتند و مدت غیبت ایشان از مدینه چهارده شب بود.»<ref>المغازى/ترجمه، ص:۴۰۵ </ref>
پيامبر (ص) بر آنها رحمت فرستاد و فرمود: شهادت بر شما گوارا و فرخنده باد. قبيله لحيان كه از آمدن پيامبر (ص) مطلع شده بودند به قله‌ هاى كوهها گريختند، و مسلمانان به هيچ- كس از ايشان دست نيافتند. پيامبر (ص) يكى دو روز آنجا اقامت كردند و گروههايى را از هر سو به جستجو اعزام داشتند، و آنها هم به كسى دست نيافتند. آنگاه پيامبر (ص) حركت فرموده به عسفان رسيدند.<ref>المغازى/ترجمه،متن،ص:406 </ref>
+
==علت غزوه بنی‌لحیان==
 +
در علت وقوع این [[غزوه]] گفته شده، قبیله‌ «بنی‌لحیان بن هذیل» -که در ناحیه‌ی عسفان زندگی می‌کردند-، از گروهی از قبیله‌‌های «عضل» و «قاره» خواستند تا نزد [[رسول خدا]](ص) رفته و از آن حضرت‌ بخواهند تا برخی از یاران خود را برای هدایت آنها بفرستد.
  
«جابر بن عبد اللّه أنصارى» مى‌ گفت كه: از رسول خدا شنيدم كه چون آهنگ‌ بازگشتن به مدينه را كرد، مى‌گفت، «آئبون تائبون إن شاء اللّه، لربّنا حامدون، أعوذ باللّه من و عشاء السفر و كآبة المنقلب، و سوء المنظر فى الأهل و المال»<ref>  سيره ابن هشام، ج 3، ص 292- 293 يعنى به خواست خدا برمى‌گرديم، به جانب خدا بازگشت مى‌كنيم، او را ستايش مى‌كنيم، پناه بر خدا از مشقت سفر و اندوه بازگشت و ديد بد در اهل و مال‌ </ref>
+
در پی آن بود که پیامبر(ص)، حبیب بن عدی به همراه عاصم بن ثابت و زید بن دثنه و برخی دیگر از یاران خود را به آن منطقه فرستاد. آنها ملاقاتی با افراد قبیله‌ی «عضل» و «قاره» در منطقه‌ی رجیع داشتند؛ اما آنان نیرنگ کرده و از قبیله هذیل (که بنی‌لحیان یکی از شاخه‌های آن بود) کمک خواستند و زمینه‌های نبرد میان آنان و مسلمانان فراهم شد. البته آنان ابتدا به مسلمانان گفتند که ما قصد کشتن شما را نداریم، بلکه می‌خواهیم با نبرد شما را به [[قریش]] تحویل داده و جایزه‌ای از آنان دریافت کنیم؛ اما مسلمانان نپذیرفتند. در این هنگام بود که جنگی بین آنها اتفاق افتاد و بسیاری از مسلمانان به شهادت رسیدند و خبیب بن عدی و زید بن دثنه به اسارت درآمدند.<ref>مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج ۴، ص ۲۱۰</ref>
=== سريّه أبو بكر بن أبى قحافه به غميم‌ ===
 
ابن سعد مى‌گويد كه: رسول خدا- صلّى اللّه عليه و آله- از «عسفان»، أبو بكر را با ده سوار فرستاد تا قريش را بدين وسيله مرعوب سازد و آنان تا «غميم» پيش رفتند و سپس بى‌آن كه به دشمنى برخورد كنند بازگشتند<ref> طبقات، ج ص 79. م. </ref>
 
  
البته علامه جعفر مرتضی عاملی در وجود این سریه شک کرده اند.<ref>رجوع شود به:الصحيح من السيرة النبي الأعظم،مرتضى العاملي ،ج‌14،ص:206 </ref>
+
==وقایع غزوه بنی‌لحیان==
==پانویس ==  
+
[[پیامبر اسلام|پیامبر]] (ص)، از کشته شدن عاصم بن ثابت و یاران او سخت ناراحت شدند و برای تنبیه  قبیله «بنی‌لحیان»، [[ابن ام مکتوم|عبدالله بن امّ مکتوم]] را در مدینه جانشین خود قرار داده و همراه دویست نفر -که بیست اسب همراه داشتند- از مدینه بیرون آمدند و در محل گنبدى که در ناحیه جرف بود فرود آمدند و بامداد روز بعد حرکت کردند و وانمود مى‌ کردند که آهنگ [[شام]] دارند. پیامبر (ص) هنگام تخفیف گرماى روز حرکت مى ‌کرد، و از غرابات و بین عبور فرمود تا به بلندی هاى ثمام رسیدند. از آنجا در راه شتابان حرکت فرموده تا به وادى غران رسیدند که عاصم بن ثابت و همراهانش آنجا کشته شده بودند.
 +
 
 +
پیامبر (ص) بر آنها رحمت فرستاد و فرمود: [[شهادت در راه خدا|شهادت]] بر شما گوارا و فرخنده باد. قبیله لحیان که از آمدن پیامبر (ص) مطلع شده بودند، به قله‌ هاى کوهها گریختند و مسلمانان به هیچ کس از ایشان دست نیافتند. پیامبر (ص) یکى دو روز آنجا اقامت کردند و گروههایى را از هر سو به جستجو اعزام داشتند،؛ اما آنها به کسى دست نیافتند. آنگاه پیامبر (ص) حرکت فرموده و به عسفان رسیدند.<ref>المغازى/ترجمه، ص:۴۰۶ </ref>
 +
 
 +
[[جابر بن عبدالله انصاری]] مى‌ گوید: از رسول خدا شنیدم که چون آهنگ‌ بازگشتن به مدینه را کرد، چنین مى‌گفت: «آئبون تائبون إن شاءاللّه، لِربّنا حامدون، أعوذ باللّه مِن وَعثاء السفر و کَآبة المنقلَب و سوء المنظر فى الأهل و المال»؛ یعنى به خواست خدا برمى‌گردیم، به جانب خدا بازگشت مى‌کنیم، او را ستایش مى‌کنیم، پناه بر خدا از مشقت سفر و اندوه بازگشت و دید بد در اهل و مال‌.<ref>  سیره ابن هشام، ج ۳، ص ۲۹۲-۲۹۳ </ref>
 +
 
 +
==پانویس==  
 
<references />
 
<references />
== منابع ==
+
==منابع==
*مغازى تاريخ جنگهاى پيامبر(ص)، محمد بن عمر واقدى (م 207)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، مركز نشر دانشگاهى، چ دوم، 1369ش.
+
 
*آیتی، محمد ابراهیم. برگزيده تاريخ پيامبر صلی الله علیه و آله.
+
*مغازى؛ تاریخ جنگهاى پیامبر(ص)، محمد بن عمر واقدى، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، مرکز نشر دانشگاهى، ۱۳۶۹ش.
زندگانى محمد(ص) پيامبر اسلام، ابن هشام (م 218)، ترجمه سيد هاشم رسولى، تهران، انتشارات كتابچى، چ پنجم ، 1375ش.
+
*برگزیده تاریخ پیامبر صلی الله علیه وآله، محمدابراهیم آیتی.
 +
*زندگانى محمد(ص) پیامبر اسلام، ابن هشام، ترجمه سید هاشم رسولى، تهران، انتشارات کتابچى، ۱۳۷۵ش.
 +
*[https://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa114425 "غزوه بنی‌لحیان در چه سالی و به چه دلیل رخ داد؟"، پایگاه اسلام کوئست].
 +
{{غزوات پیامبر اکرم}}
 +
[[رده:غزوات پیامبر اکرم]]
 
[[رده:جنگ های صدر اسلام]]
 
[[رده:جنگ های صدر اسلام]]
[[رده:غزوات پیامبر اکرم]]
+
[[رده: تاریخ صدر اسلام]]
[[رده: پیامبر اکرم]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۵

«غزوه بنی‌لحیان» غزوه‌ای است که در سال ششم هجری -برای تلافی فاجعه رجیع و انتقام گرفتن خون شهدای آن- بر علیه قبیله بنی‌لحیان انجام شد.

غزوه بنی لحیان
غزوه بنی لحیان.jpg
زمان اول ربیع الاول سال ششم هجری
مکان غُران؛ هشتاد کیلومتری شمال مکه
غزوه قبلی غزوه بنی قریظه
غزوه بعدی
علت غزوه انتقام و خونخواهى شهداى واقعه رجیع
نتیجه فرار قبیله بنی‌لحیان
دوطرف درگیری و تعداد آنها
مسلمانان قبیله بنی‌لحیان
فرماندهان
رسول خدا(ص) ــــ
پرچم داران
ــــ
تلفات
ـــ ــــ


تاریخ غزوه بنی‌لحیان

ابن هشام حمیری مى ‌گوید: رسول خدا (صلی الله علیه وآله)، ذى حجّه (سال پنجم) و محرّم و صفر و ربیع الاول و ربیع الثانی را در مدینه اقامت گزید، و در جمادى الأولى (شش ماه پس از جنگ بنى قریظه) به خونخواهى شهداى واقعه رجیع یعنی حبیب بن عدىّ و همراهانش بر سر «بنى لحیان» رفت‌.[۱]

اما محمد بن عمر واقدی می گوید: «پیامبر (ص) روز اول ربیع الاول سال ششم هجری از مدینه بیرون آمدند و تا غُران و عسفان رفتند و مدت غیبت ایشان از مدینه چهارده شب بود.»[۲]

علت غزوه بنی‌لحیان

در علت وقوع این غزوه گفته شده، قبیله‌ «بنی‌لحیان بن هذیل» -که در ناحیه‌ی عسفان زندگی می‌کردند-، از گروهی از قبیله‌‌های «عضل» و «قاره» خواستند تا نزد رسول خدا(ص) رفته و از آن حضرت‌ بخواهند تا برخی از یاران خود را برای هدایت آنها بفرستد.

در پی آن بود که پیامبر(ص)، حبیب بن عدی به همراه عاصم بن ثابت و زید بن دثنه و برخی دیگر از یاران خود را به آن منطقه فرستاد. آنها ملاقاتی با افراد قبیله‌ی «عضل» و «قاره» در منطقه‌ی رجیع داشتند؛ اما آنان نیرنگ کرده و از قبیله هذیل (که بنی‌لحیان یکی از شاخه‌های آن بود) کمک خواستند و زمینه‌های نبرد میان آنان و مسلمانان فراهم شد. البته آنان ابتدا به مسلمانان گفتند که ما قصد کشتن شما را نداریم، بلکه می‌خواهیم با نبرد شما را به قریش تحویل داده و جایزه‌ای از آنان دریافت کنیم؛ اما مسلمانان نپذیرفتند. در این هنگام بود که جنگی بین آنها اتفاق افتاد و بسیاری از مسلمانان به شهادت رسیدند و خبیب بن عدی و زید بن دثنه به اسارت درآمدند.[۳]

وقایع غزوه بنی‌لحیان

پیامبر (ص)، از کشته شدن عاصم بن ثابت و یاران او سخت ناراحت شدند و برای تنبیه قبیله «بنی‌لحیان»، عبدالله بن امّ مکتوم را در مدینه جانشین خود قرار داده و همراه دویست نفر -که بیست اسب همراه داشتند- از مدینه بیرون آمدند و در محل گنبدى که در ناحیه جرف بود فرود آمدند و بامداد روز بعد حرکت کردند و وانمود مى‌ کردند که آهنگ شام دارند. پیامبر (ص) هنگام تخفیف گرماى روز حرکت مى ‌کرد، و از غرابات و بین عبور فرمود تا به بلندی هاى ثمام رسیدند. از آنجا در راه شتابان حرکت فرموده تا به وادى غران رسیدند که عاصم بن ثابت و همراهانش آنجا کشته شده بودند.

پیامبر (ص) بر آنها رحمت فرستاد و فرمود: شهادت بر شما گوارا و فرخنده باد. قبیله لحیان که از آمدن پیامبر (ص) مطلع شده بودند، به قله‌ هاى کوهها گریختند و مسلمانان به هیچ کس از ایشان دست نیافتند. پیامبر (ص) یکى دو روز آنجا اقامت کردند و گروههایى را از هر سو به جستجو اعزام داشتند،؛ اما آنها به کسى دست نیافتند. آنگاه پیامبر (ص) حرکت فرموده و به عسفان رسیدند.[۴]

جابر بن عبدالله انصاری مى‌ گوید: از رسول خدا شنیدم که چون آهنگ‌ بازگشتن به مدینه را کرد، چنین مى‌گفت: «آئبون تائبون إن شاءاللّه، لِربّنا حامدون، أعوذ باللّه مِن وَعثاء السفر و کَآبة المنقلَب و سوء المنظر فى الأهل و المال»؛ یعنى به خواست خدا برمى‌گردیم، به جانب خدا بازگشت مى‌کنیم، او را ستایش مى‌کنیم، پناه بر خدا از مشقت سفر و اندوه بازگشت و دید بد در اهل و مال‌.[۵]

پانویس

  1. سیره ابن هشام، ج ۳، ص ۲۹۲.
  2. المغازى/ترجمه، ص:۴۰۵
  3. مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج ۴، ص ۲۱۰
  4. المغازى/ترجمه، ص:۴۰۶
  5. سیره ابن هشام، ج ۳، ص ۲۹۲-۲۹۳

منابع

غزوات پیامبر اکرم (ص)
2 هجری غزوه ودّان * غزوه بواط * غزوه عشيره‌ * غزوه كدر * غزوه بنى قينقاع * غزوه سويق‌
3 هجری غزوه بدر * غزوه غطفان‌ * غزوه احد * غزوه حمراء الأسد
4 هجری غزوه بنى نضير * غزوه ذات الرقاع * غزوه بدر الموعد
5 هجری غزوه دومة الجندل‌ * غزوه خندق یا احزاب * غزوه بنى قريظه‌
6 هجری غزوه بنى لحيان * غزوه ذى قرد * غزوه بنى مصطلق * غزوه حديبيه
7 هجری غزوه خيبر
8 هجری غزوه فتح مكه‌ * غزوه حنين * غزوه طائف‌
9 هجری غزوه تبوك‌
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه